Minder emotie, meer kwaliteit, was het thema vandaag op het filmfestival. Drie films stonden er op het programma, maar ik heb er maar twee van gezien.
La León, van Santiago Otheguy, is een bevreemdende film. Het is een tranche de vie, wat betekent dat er eigenlijk geen inleiding en ook niet echt een slot in zitten, maar dat je ergens middenin wordt gedropt, en dat je zonder veel uitleg ook ergens uit wordt weggerukt. De film is geheel in zwart-wit –en dat draagt zeker bij tot de impact van deze prent. Er heerst van begin tot eind een beklemmende sfeer, opgebouwd door een bijna tastbare spanning tussen twee mannen, Alvaro en El Turu. Verwacht u evenwel niet aan een thriller, en al zeker niet aan een actiefilm, maar dit is wel het soort film dat nog even zal nazinderen. Speelt nog op 12 en 16/10 –aanrader voor de kwaliteitszoeker.
Die Fälscher van de regisseur van Anatomie (1 én 2), Stefan Ruzowitzky, was één van de openingsfilms vanavond, en meteen ook een film waar al door velen reikhalzend werd naar uitgekeken. En terecht, zo mocht blijken. Die Fälscher is een vakkundig gemaakte film die boeit van begin tot eind. Dit is niet uw typische oorlogsfilm over jodenvervolging en de afschuw van de concentratiekampen, al zit het er allemaal subtiel in verwerkt. De nadruk ligt op het verhaal, en daardoor word je als kijker veel nauwer bij de film betrokken. Alweer een aanrader, nog te bezien op 10 en 15/10.
En dan was ik eigenlijk van plan nog naar Meet the Robinsons te gaan kijken. Maar gezien Henri net op bosklassen was vertrokken, en ik eigenlijk met hém naar die film wil, heb ik hem gewoon aan mij laten voorbijgaan. U hebt nog een bespreking van mij te goed. Ergens rond de kerstperiode waarschijnlijk.