Maand: oktober 2006

slaagcijfers

Slaagcijfers: onvoldoende, Minister dringt aan op meer “onderwijssucces” aan UGent, zo lezen we vandaag in De Gentenaar. En dan doelt die minister —in casu Frank Vandenbroucke– officieel wel dat er meer studiebegeleiding moet komen, onderhuids voelt men de druk en het gemorrel om zoveel mogelijk studenten te laten slagen. Vaak ten koste van het niveau dat men toch van zo’n universiteit mag verwachten.

Ik ben het daar niet mee eens. Het universitair diploma is meer en meer aan het verglijden naar een equivalente de waarde van een diploma middelbare school nog niet eens een paar decennia geleden. Nog even en de universiteit wordt verplicht in de ‘academische’ loopbaan van de Vlaamse jongere. Totaal uitgehold, en zonder meer waarde dan een stuk papier als tussenstap op weg naar een loopbaan.

Universiteit moet universiteit blijven. Iedereen moet er (financiële) toegang tot krijgen, maar men mag niet verwachten dat iedereen ze succesvol beïndigt. En dat is geen elitaire prietpraat, net zoals het geen blaam mag zijn als men universitaire studies ‘niet aankan’. Onderwijs voor iedereen mag niet ten koste van het onderwijs zelf gaan. Misschien moet de minister maar beter aan een abituriënt of een toegangsexamen denken, als hij gemeend wakker ligt van de kwalitatieve (relatieve) ipv de kwantitatieve (absolute) slaagcijfers.

stemmig

“Ge zijt toevallig geen bijzitter?”, vroeg de reservist een beetje nukkig toen ik om 7u55 mijn opwachting maakte. “Want ik sta hier liever voor niets zo vroeg dan dat ik de ganse voormiddag papierkes mag uitdelen.”

Ik moest hem ontgoochelen. Dat ik in een ruk bij de bakker ontbijt heb gehaald, en dan maar meteen mijn stem ging uitbrengen, zodat ik terug het bed in kon. Morgen gaan we terug werken, als is het slechts voor twee dagen, want woensdag begint mijn filmfestivalverlof.

“Deze meneer stemt bij volmacht”, zei de mevrouw die mijn en Tessa’s oproepingsbrief, mijn identiteitskaart en Tessa’s volmacht van haar collega, die onze namen had aangekruist, in ontvangst nam. Waarop ik van nog iemand anders één kiesbrief voor de provincieraad en één voor de gemeenteraad in handen geduwd kreeg.

“Dank u, maar moeten dat er geen twee van elks zijn?”, vroeg ik die meneer.

Hij sputterde even tegen: “neen hé, ge moogt maar één keer stemmen hé meneer”. Tot zijn collega’s hem er andermaal op wezen dat ik ook bij volmacht stemde. “Ah zo, natuurlijk wel!”

Onze stemmen zijn uitgebracht, vanzelfsprekend voor de goede partij, en wij hopen voor u hetzelfde. Het zijn spannende verkiezingen, niet alleen in Gent, maar mogelijks meer nog in Antwerpen. Ook Tuur slaat er een weekje voor over.

gemis (ii)

Ik word niet graag wakker in een leeg bed. Vanochtend om vijf uur –toen de druk op mijn blaas te groot werd om mijn slaap onverstoord verder te kunnen zetten– was het gedeelte van het bed naast mij nog steeds onbeslapen. Geen rustige ademhaling, geen nerveus gedraai, geen indruk in het bed of een dekbed half op en half naast het bed. Leeg en stil op het onaflaatbare getik na van de regen tegen het venster.

En dan weet ik weer hoe ik geniet van die aanwezigheid als ik ’s avonds laat toch nog die ene film wil uitkijken of ’s ochtend vroeg tijdens het weekend als ik naar een video-opame verder kijk. En hoe heerlijk het is om daarna –want dan is het nog steeds te vroeg– tegen dat lichaam aan te kunnen kruipen.

Ach, het is niets wat niemand eerder heeft gevoeld –of zelfs geschreven– maar dat maakt het daarom niet minder echt. Zelfs al denk u dat ik overdrijf en dat ze amper een paar dagen weg is.

Windkracht 10 – Koksijde Rescue

filmfestivalDeze film gaat volle zalen trekken, zo voorspelde ik na afloop van de perspreview woensdag. Windkracht 10 – Koksijde Rescue is in eerste instantie een actiefilm. Vergaap u daarbij niet aan Amerikaanse toestanden, maar met een budget van 4,5 miljoen euro is Windkracht 10 een van de meest grootschalige films die in België is gedraaid. Ongeveer 10 jaar heeft het geduurd voor dat budget bijeen werd gegaard (de serie dateert van 1997), maar producent Erwin Provoost had een duidelijk doel voor ogen. Voor regisseur Hans Herbots was het een groot verschil met het (tien maal) beperktere budget van Verlengd Weekend (bespreking), de film die vorig jaar ook al op het Filmfestival in première ging en ondertussen op DVD verkrijgbaar is.

Vanavond gaat deze nieuwe film in première op het Filmfestival, en opent daar de Festival Previews. Van de originele cast blijven nog maar een paar mensen over, zoals Warre Borgmans en Ludo Busschots, maar de sterren in deze film zijn nieuwkomers Kevin Janssens en Veerle Baetens. Baetens speelde ook mee, net zoals Koen De Bouw, in Herbots’ vorige film.

filmfestivalRick Symons (Kevin Janssens) is een duiker die zich in zijn korte carrière reeds heeft weten te onderscheiden door enerzijds de grootste wildebras te zijn van zijn lichting, maar meteen ook het grootste talent. Zijn laatste stunt resulteert in zijn zoveelste overplaatsing, deze keer naar het 40e smaldeel helikopters ofte Koksijde Rescue. Hij wordt er ingedeeld bij een hechte crew waar ook Alex(andra) Breynaert (Veerle Baetens) deel van uitmaakt. De twee worden al gauw tot elkaar aangetrokken, maar dan blijkt dat Rick een zware last met zich meedraagt.

Windkracht 10 – Koksijde Rescue is een wervelende film, die vooral wordt gedreven door de scrambles (reddingsoproepen) met de Sea Kings. De film laat amper tijd voor een adempauze en valt op door snelle actiescènes en een geslaagde fotografie. Voor de fotografie tekende Danny Elsen, die ook al instond voor het camerawerk bij Verlengd Weekend, De Zaak Alzheimer, en die zowat het enige lichtpunt was in de miskleun van Deruddere (De Bloedbruiloft – bespreking) vorig jaar op het Filmfestival.

Voor de special effects gingen de producenten –naast het Belgische Ace en Grid– in zee met een Engelse partner, die hun toegang verschafte tot de befaamde Pinewood Studios en Cinesite. Vanzelfsprekend was dat niet, want Cinesite werkte onder andere voor films zoals Harry Potter, James Bond, en V for Vendetta (bespreking). Ondanks het naar Belgische normen mega-budget was er evenwel geen tijd noch geld voor veel retakes, en daar werd door de Engelsen met veel respect naar gehandeld. Het resultaat mag er zeker zijn, en is waarschijnlijk in geen enkele Belgische film ooit zo meticuleus uitgewerkt.

filmfestivalMaar lopen de acteurs en de personages niet het gevaar op de achtergrond te raken? Herbots: “Na een eerste montage duurde Windkracht 10 twee uur en dertig minuten. Te lang dus. En dus maak je keuzes. Daarbij ondervond ik dat hoe meer ik me op Rick en Alex concentreerde des te krachtiger de film werd. Wil je er zes personages bij betrekken dan moet je een andere film maken of hem op zijn minst helemaal anders opbouwen. Als je de film daarentegen zo intens wil maken als hij geworden is, dan moet je op de huid van je hoofdperson,ages zitten en heb je geen tijd om allerlei zijwegeltjes in te slaan of te volgen.”

Met al die actie mag het scenario dan weinig ruimte hebben geboden voor diepgang, zowel Veerle Baetens als Kevin Janssens zullen met deze film inderdaad hun plaatsje hebben verdiend in de Belgische filmwereld. Het zijn beiden acteurs die met hun films nog zullen groeien, maar bevestigen hier al hun potentieel. Hans Herbots bewijst dan weer dat hij evengoed projecten van een veel grootser kaliber met glans aankan.

filmfestivalVoor deze film was de voorbereiding minstens zo belangrijk als de filmdagen zelf. Minstens drie maanden heeft Herbots aan de storyboarding besteed voor de special effects. Het was trouwens niet alleen het budget dat voor deze film de hoogte inging, maar bij een onderneming van deze omvang kwamen ook veel meer mensen te kijken. “People management wordt helaas niet aangeleerd op de filmschool,” aldus Herbots, “terwijl we voor deze film telkens verschillende ploegen weer op elkaar moesten afstemmen.”

Ook de soundtrack ligt de regisseur nauw aan het hart. “Ik ben een groot liefhebber van de muziek van de jaren zeventig en tachtig. Ooit heb ik gezegd dat ik daar iets mee wilde doen, dus heb ik mijn kans gegrepen.” De sountrack bevat dus niet alleen de grootse orchestrale thema’s van Matt Dunkley, maar tevens toenmalige hits zoals There will be no next time (The Kids), het zeer toepasselijke Fly (Machiavel) en Lena (2 Belgen). En de cover van Iggy Pop’s The Passenger door Absynthe Minded.

Volle zalen, heb ik gezegd, want er is voor elk wat wils: actie en emotie, special effects en goede muziek. Op 11 oktober wordt de film gereleased. Het zullen lange rijen worden.

Windkracht 10 – Koksijde Rescue van Hans Herbots met Veerle Baetens en Kevin Janssens, vanaf 11 oktober in de Belgische zalen.

(Deze bespreking verscheen eerder vandaag op Gentblogt.)

gemis

Nog steeds thuis overigens. Gisteren heb ik met grote spijt minstens twee evenementen links moeten laten liggen, maar de muziekles van Henri was er al teveel aan. (Welke evenementen? Hallucination city: Symphony for 100 guitars van Glenn Branca bijvoorbeeld, waar mijn schoonvader alleen naar toe is moeten trekken omdat ook mijn schoonmoeder ziek thuis is gebleven; en Billy King, de all girls band met o.a. Isolde Lasoen aan de drums.)

Bovendien is Tessa vannacht naar Cannes vertrokken (en niet naar Nice zoals ik al de hele tijd dacht). Om kwart voor vier heeft ze daartoe haar wekker laten aflopen, omdat ze om half vijf door een taxi zou worden opgepikt om naar de luchthaven te worden gevoerd. Toen de onverlaat om tien voor vijf nog steeds niet opgedaagd was, heeft ze haar vader opgebeld die weer maar eens voor taxi heeft gespeeld.

De tijd tussen haar wekker en Henri die iets voor zeven naar beneden kwam heb ik grotendeels op het toilet gespendeerd (too much information, maar dan leest u er maar overheen). Henri naar school gebracht, en terug in mijn bed gekropen.

Ondertussen is Tessa niet alleen in Nice aangekomen (met het vliegtuig), maar zit ze ook reeds in haar hotel in Cannes: Voila ik ben er bus genomen mooie kamer met balkon en zicht op zee lekker warm weer Nu nog de seconden aftellen tot ze terug is.

koken

Bij ons thuis koken de mannen. Onlangs hadden evenwel noch Henri, noch ik zin om uit ons bed naar de keuken te strompelen, dus bleven we maar lekker in liggen in afwachting dat tessa zou thuiskomen. Stilzwijgend waren we al samen op het idee gekomen Tessa de keuken in te sturen.

“Mama,” zei Henri toen Tessa de slaapkamer binnenkwam, “we hebben afgesproken dat jij vandaag zou koken.”

En toen hij de geamuseerde maar toch enigszins wanhopige blik in zijn moeders ogen ontdekte voegde hij er nog aan toe: “maar je mag gerust een kookboek gebruiken.”

(Waarop ik dan toch maar uit bed ben geklommen.)

waarom

Hoewel ik een tijdje geleden had gezegd mijn mond over de materie dicht te houden, kon ik maar moeilijk voorbijgaan aan de artikels die gisteren en vandaag in De Morgen zijn verschenen.

Zelfs in Gent kan het beter (DM 05/10/2006 – PDFje)

Meer: met een derde partner in het bestuur zouden we ons elan kwijtraken, waarschuwen Termont en VLD’er Sas van Rouveroij in koor. En dan dreigen projecten zoals de heraanleg van de buurt rond Gent-Sint-Pieters of de uitbouw van een nieuw stadsdeel op de site van Flanders Expo vertraging op te lopen of zelfs stil te vallen.

Discussie over Sint-Pietersstation bewijst belang inspraak (DM 06/10/2006 PDFje 01 02)

Inmiddels wordt binnenkort de aannemer voor het Sint-Pietersproject aangesteld. Over de hoogte van de torens kan eventueel nog gepraat worden, de nieuwe weg en parking komen er zeker, tegen de wil van de buurt. “Tja, hoezeer we ook voor inspraak zijn, op een bepaald moment is het altijd het democratisch verkozen bestuur dat de knoop moet doorhakken”, zegt VLD-schepen Christophe Peeters.

Al moet ik mijn tong afbijten, u krijgt deze stukjes zonder verdere commentaar.

ziek

El hombre zit ziek thuis, na vandaag reeds twee keer de inhoud van zijn maag aan de wc-bol te hebben overgegeven (eenmaal op het werk, andermaal thuis). Ik steek het op de doodzieke madam die maandag insisteerde rechtover mij te komen plaatsnemen op de trein. Of gewoon op de tijd van ’t jaar natuurlijk, want het is één hoest- en snuitconcert waar ge u ook begeeft, tegenwoordig. Als het dat maar is.