Maand: augustus 2009

cds 200907

Euh ja. Sinds ik geen dvd’s meer koop, denk ik dat ik dat gemis compenseer door opnieuw cd’s in huis te halen. Damn you, amazon! Maar zoveel schitterend werk. En zoveel dat ik nog niet heb gehoord.

  1. Pass it on / Dave Holland Sextet / 2008 / ***
    Een sextet, dat zijn veel muzikanten om samen te laten spelen. En toch vormt deze groep een eenheid, wat op zich al een hele verwezenlijking is. Als ze dan ook nog eens dergelijk muziek uit hun mouw schudden, is het voor mij al helemaal in orde. Het is niet altijd even intrigerend, maar slaagt er meestal in om de aandacht vast te houden. Lijkt mij ideaal om live aan het werk te zien.
  2. For All I Care / The Bad Plus / 2008 / **
    Sinds ik Ethan Iverson en Dave King met Buffalo Collision eerder dit jaar in Vooruit aan het werk had gezien, wou ik een plaat van The Bad Plus in huis halen. Helaas voor mij had ik weer niet goed opgelet, want op hun recente For All I Care doet er voor het eerst een zangeresje mee. Niet meteen waar ik naar op zoek was, maar ik kan mij nog steeds troosten met (Duck) van Buffalo Collision dat ik achteraf in huis heb gehaald.
  3. Mostly Coltrane / Steve Kuhn Trio / 2009 / ***
    Geslaagde, maar soms iets te cleane vertolking van een aantal Coltrane composities. Steve Kuhn speelde acht weken met Coltrane, nog voor die in zee ging met McCoy Tyner. En hoewel Kuhn niet het percutieve spelen van Tyner benadert/tracht te benaderen, is dit een interessante herinterpretatie. Een beetje braaf –of ingetogen, zo u wilt– maar uitmuntend om rustig de dag mee te beginnen.
  4. Moments d’Eternité / Nathalie Loriers Trio with Bert Joris & String Quartet / 2009 / **
    Grmbl. Kijk, ’t is niet dat deze cd slecht is. Verre van –en al zeker niet technisch. Maar dat strijkkwartet, dat was voor mij echt niet nodig geweest. Het geeft de ganse cd een ijle en zoetsappige sfeer, terwijl er toch meer in de muziek van Loriers zit. Ideaal als achtergondmuziek evenwel, tijdens een dinner party op uw loft of zo.
  5. JIM / Jamie Lidell / 2008 / *(*)
    Bevat de hit Another Day. Spotgoedkoop op de kop getikt in Bilbo, naar aanleiding van Gent Jazz. Maar het is vooral iemand om live aan het werk te zien; de cd inspireert mij niet erg.
  6. Two Suns / Bat for Lashes / 2009 / *(*)
    Gekocht omdat het volgens een aantal bij ‘mijn muzikale smaak’ zou passen. Niet echt dus.
  7. Transistor Radio / M. Ward / 2005 / **(*)
    Ik had het al gezegd, dat ik nog wel iets van M. Ward zou kopen. En ook deze keer waar voor mijn geld gekregen. Iets minder goed dan zijn recente, maar nog steeds warm en intiem.
  8. Goodbye / Bobo Stenson / 2005 / ***
    Hoewel de meeste albums van de Zweedse pianist Bobo Stenson kleine pareltjes zijn (zoals ook het recente Cantando), is de man eigenlijk (te) weinig bekend. Piano wordt tegenwoordig nog steeds gemakkelijk met Keith Jarrett geassocieerd, en hoewel de vergelijking mag, is het spel van Stenson ingetogener.
  9. The Lost Chords find Paolo Fresu / Carla Bley / 2007 / ***(*)
    Om één of andere reden heb ik dit album nooit willen kopen. Te gehyped, en iemand had mij een belachelijke aversie bezorgd van Steve Swallow en Carla Bley. Tot ik de biografie van Paul Bley las, en ik dringend op zoek was naar een excuus om Carla Bley een tweede kans te geven –een idioot arrogante houding van mijzelf, op elk vlak. Dit is een fantastische plaat, vol emoties en humor. Lees vooral ook de hilarische liner notes waarin de zoektocht van de The Lost Chords naar Paolo Fresu wordt verteld.
  10. Without a song: live in Europe 1969 / Freddie Hubbard / 2009 / ***(*)
    De man was pas overleden op 29 december 2008, dus het leek onvermijdelijk dat er heruitgaven zaten aan te komen, of –insgevallend– previously unreleased work. Het zou mijn geen twee keer overkomen, dat ik een album links liet liggen omdat hij gehyped werd, nam ik mij voor, en dus bestelde ik met Carla Bley meteen ook de als uit niets opgedoken live opname van Freddie Hubbard. Uit 1969 alstublieft, dus dat zat al helemaal goed. De energie en intensiteit op deze plaat is wat het meeste opvalt. Net zoals de vakkundigheid van de muzikanten en het schijnbaar vanzelfsprekende samenspel. Candy for your ears, zo omschrijven ze dat.
  11. Gently Disturbed / Avishai Cohen Trio / 2008 / ***
    Drum ’n bass, is een gemakzuchtige omschrijving voor deze plaat. Het klinkt redelijk commercieel (so what), en het is met grote bereidwilligheid dat de luisteraar zich in het album laat meeslepen. Het begint redelijk rustig, maar al gauw welt de bas samen et het ritme op en is er geen stoppen meer aan. De cd heeft hier in huis al in elke cdspeler opgelegen, en dat overkomt me niet vaak meer, tegenwoordig.
  12. Coltrane plays the blues / John Coltrane / 1962 / ***
    Uitgelezen manier om geïntroduceerd te worden in het werk van Coltrane. Weinig bekende plaat, jammer genoeg, die dateert uit dezelfde periode als het immens populaire My Favorite Things.
  13. Coltrane’s Sound / John Coltrane / 1964 / ***(*)
    Nog eentje uit dezelfde periode. Opgenomen in 1960, maar pas uitgebracht in 1964. Bevat o.a. het fantastische Equinox en schitterende interpretatie van Body and Soul. Heerlijke plaat!
  14. Live in Japan / Rodrigo y Gabriela / 2009 / **(*)
    Kletterende gitaarmuziek, opzwepende ritmes, intense optredens, en goedkope cd’s (10 euro online). Virtuoos of circusact, het maakt mij niet uit. En al weet ik niet of ook deze plaat mij na twintig jaar nog gaat boeien, het bezorgt mij voorlopig luisterplezier net zoals Friday Night In San Francisco van Paco De Lucia, John McLaughlin & Al Di Meola uit 1981.
  15. / Artiest / datum / **

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

training 200907

Toen ik gisteren bij mijn orthopedist langs ging, vertelde hij me dat we het eens gingen proberen met (sport)steunzolen. Ik heb opnieuw last van mijn knie, en spierpijnachtige dinges aan mijn scheenbeen. Het biomechanisch onderzoek had uitgewezen dat ik zelfs in mijn anti-pronatieschoenen nog steeds hyperpronatie (laattijdige hersupinatie) vertoonde (rechtervoet), en steunzolen bij het lopen zijn dan ook aangewezen. En om te zien of het een goed effect had, moet ik ervoor zorgen dat ik pijnvrij ben tegen dat ik met die steunzolen zou beginnen lopen. Lees: ik mag opnieuw minstens vier weken niet lopen. Yeah, right.

  • 10,35 km lopen / 0:52 / 702kcal / 01-07-2009
  • 8,97 km lopen / 0:46 / 609 kcal / 03-07-2009
  • 12,13 km lopen / 1:02 / 823 kcal / 05-07-2009
  • 8,97 km lopen / 0:45 / 609 kcal / 06-07-2009
  • 10,52 km lopen / 0:53 / 714 kcal / 08-07-2009
  • 8,93 km lopen / 0:45 / 606 kcal / 10-07-2009
  • 12,31 km lopen / 1:01 / 835 kcal / 15-07-2009
  • 8,81 km lopen / 0:44 / 598 kcal / 17-07-2009
  • 12,06 km lopen / 1:01 / 819 kcal / 20-07-2009
  • 8,85 km lopen / 0:45 / 601 kcal / 22-07-2009
  • 12,07 km lopen / 1:03 / 820 kcal / 26-07-2009
  • 6,01 km lopen / 0:30 / 407 kcal / 27-07-2009
  • 11,93 km lopen / 1:02 / 810 kcal / 29-07-2009
  • 7,09 km lopen / 0:36 / 481 kcal / 31-07-2009

De loopafstand wordt gemeten met een Nike+ uitrusting.

(training vorige maand)

Nog in de pers

Philip ‘Phibo’ Bossuyt (verantwoordelijke persrelaties voor o.a. Gent Jazz en Middelheim) stuurt regelmatig links door naar publicaties die foto’s van Jos (Knaepen) en/of mijzelf hebben opgepikt. Soms contacteert men mij rechtstreeks, en soms sturen ook andere mensen mij een bericht dat ze ergens foto’s van mij hebben ontdekt.

(Caveat: gezien ik ‘officiële’ festivalfotograaf was, mogen mijn foto’s voor verslaggeving over het festival rechtenvrij worden gebruikt –zoals in elk van de onderstaande gevallen.)

De fantastische mensen van het interessante (én Gentse) Beyondjazz hebben niet alleen mijn foto’s gebruikt –zelfs pas nadat ze mij hadden gemaild of dat mocht– in hun bespreking van het festival (Gent Jazz festival review, part II), ze hebben zich ook nog eens lovenswaardig uitgelaten over Het Project en mijzelf in hun eerste review (Gent Jazz festival review, part I), waarvoor ze de foto’s van Jos hebben gebruikt.

Na een tip van Waterhouse ben ik eens gaan grasduinen in de (Focus) Knack, en ook daar worden mijn foto’s gretig gebruikt: GENT JAZZ – Terugblik op een geslaagd eerste weekend; GENTJAZZ – ZONDAG 12/7: Ademnood van ontroering; GENT JAZZ – ZATERDAG 11/7: GEORGE BENSON verleidt. Cool (zwaait naar Bart Cornand, met wie hij samen in de Germaanse heeft gezeten). Al zijn die foto’s wel degelijk van mij, en niet van Jos, zoals verkeerdelijk staat aangegeven in het bijschrift.

Jazzitalia: Gent Jazz Festival 2009. Ik begrijp er niks van, maar ik denk dat het redelijk is om aan te nemen dat het om een bespreking van het festival gaat.

Keys & Chords: Gent Jazz ’09 eerste deel; Gent Jazz ’09 tweede deel. Ik had nog nooit van die publicatie gehoord, al heb ik wel Dirk Vandereyken al een paar keer gezien. Ziet er interessant uit, spijtig dat er geen ‘over ons’ pagina is, en dat ze geen RSS feed hebben.

Nog in Italië: All About Jazz over het Gent Jazz Festival. De ultimo tre (laatste drie) foto’s zijn van mij, de rest is van Jos.

En die in La Libre had u al.

Zo wijs maat!

films 200907

Met dat Gent Jazz Festival en de Gentse Feesten, had ik niet verwacht dat ik toch zoveel films had gezien, vorige maand. Goed begonnen en aanvraadbaar geëindigd, en de (soms middelmatige) rest bedekken we met de mantel der liefde. Of zoiets gelijkaardigs. Er worden gewoon te veel films gemaakt.

  1. The Dead Girl / Karen Moncrieff / 2006 / Prime / ***
    Goed begonnen, deze maand. Een mozaïekfilm, met goede fotografie en interessante structuur, die er niet zozeer op uit is om de kijker in de luren te leggen, maar wel om hem in het eigenlijk verhaal in te leiden.
  2. A Good Year / Ridley Scott / 2006 / VTM / **
    Naar een boek van de schrijver van A Year in Provence (Peter Mayle), door de regisseur van Alien (Ridley Scott), met de acteur van Gladiator (Russell Crowe); en dat resulteert in een genietbare vrouwenfilm. Goed zo.
  3. House / Robby Henson / 2008 / Prime / 0
    Een als horror gecamoufleerde VijfTV-film. Verspil er geen tijd aan.
  4. Steel Trap / Luis Cámara / 2007 / Prime / *
    Een doorzichtig erm ‘plot’, dat wel amusant begint, maar alle geloofwaardigheid verliest op het einde.
  5. Definitely, Maybe / Adam Brooks / 2008 / Prime / **
    Zo een schattige film, van hetzelfde kaliber als A Good Year. Allez, eigenlijk iets beter, en ik moet dringend maar eens zelf zo’n scenario’s gaan schrijven.
  6. De brief voor de koning / Pieter Verhoeff / 2008 / Prime / **
    Het had slechter gekund, maar het had ook (veel) beter gekund. Tiuri zag er al redelijk anders uit dan ik hem mij had voorgesteld in mijn jeugd –waarschijnlijk omdat hij er toen geheel als mijzelve uit zag– en ik mis een paar elementen uit het boek. Maar al bij al aanvaardbaar.
  7. The Bank Job / Roger Donaldson / 2008 / Prime / ***
    Een goede verhalende film met de nodige spanning. Maar ik heb dit al eens gezien, het verhaal van bankrovers die een tunnel graven vanuit een kelder, een paar huizen naast een bank. Het lijkt een geknipt scenario voor een film met Michael Caine.
  8. 30 days of night / David Slade / 2007 / Prime / ***
    Mooie fotografie, vond zelfs Tessa die voor de rest niet zo heel erg van het genre moet weten. Gebaseerd op het gelijknamige stripverhaal dat ik ondertussen natuurlijk reeds aan mijn amazon wishlist heb toegevoegd.
  9. Ripley’s Game / Liliana Cavani / 2002 / Canvas / **
    Ik heb Ripley’s Game altijd het minst interessante verhaal uit Highsmiths Ripley Novels gevonden. Ook deze film is weinig verrassend, al is het positief om te zien hoe de nadruk op het verhaal en niet op actie en special effects ligt.
  10. Shutter / Masayuki Ochiai / 2008 / Prime / **
    Shutter is een remake van de gelijknamige film uit 2004 die ik eerder al zag. Deze versie werd gemaakt op een iets meer westers geschoeide leest. Helemaal niet onaardig, makkelijker te volgen dan het origineel zelfs, al mist het daardoor wel wat van het rauwe van de vorige versie.
  11. The Librarian: Quest for the Spear / Peter Winther / 2004 / 2BE / **
    Deze Indiana Jones/Lara Croftkloon biedt amusement voor het ganse gezin, maar meer ook niet. Met Noah ‘E.R.’ Wyle.
  12. Chasseurs de dragons / Guillaume Ivernel & Arthur Qwak / 2008 / Prime / ***
    Wij zagen Chasseurs de dragons als Dragon Hunters, in het Engels dus, al bracht dat niets bij –of deed dat niets af– aan deze heerlijke animatiefilm. Computergedingensde animatiefilm overigens, iets waar ik –zoals u ondertussen misschien wel weet– meestal een bloedhekel aan heb. Maar dit was mooi. Mooie figuren, in een schitterende en fantasierijke wereld. Blijkbaar –zo wist Henri te vertellen– is dit ook een serie op Ketnet, maar ik had er nog nooit van gehoord. Aanrader.
  13. Confessions of an American Bride / Douglas Barr / 2005 / VijfTV / 0
    Dwaas, met niet het minste sprankeltje originaliteit.
  14. The Mummy: Tomb of the Dragon Emperor / Rob Cohen / 2008 / Prime / **
    Waarom niet. Licht vertier in een voorspelbare franchise, met een verhaal dat waarschijnlijk net iets te griezelig was voor henri –ik heb er dus maar alleen naar gekeken, terwijl Tessa met de neus in een boek zat.
  15. Alien Agent / Jesse V. Johnson / 2007 / Prime / (*)
    Euh.. samenraapsel van vanalles en nog wat. Met slechte acteurs.
  16. Dead Calm / Phillip Noyce / 1989 / VijfTV / ***
    Nicole Kidman was 22 jaar in 1989, en ikzelf twee jaar jonger. Dit blijft een spannende en erm.. ‘aangename’ is misschien niet het juiste woord, maar bon, een geslaagde film. Een thriller waarbij de nadruk niet op de special effects ligt.
  17. Suspect / Ivan Boeckmans & Guy Lee Thys / 2005 / Canvas / **
    Best bekijkbaar, deze thriller met Gene Bervoets. Al ligt dat vooral aan zijn acteerkunsten, want noch het verhaal noch de rest van de cast gooit hier hoge ogen. Iemand nog van Zoë De Roovere gehoord ondertussen?
  18. The Golden Compass / Chris Weitz / 2007 / Prime / **
    Als kinderfilm valt dit heel goed mee. Ik heb er graag naar gekeken, en Henri nog liever, al was hij niet geheel opgezet met het open einde dat om een sequel vraagt. Niet onder de indruk van Nicole Kidman, deze keer.
  19. Tristan + Isolde / Kevin Reynolds / 2006 / 2BE / **
    In 1996 had Baz Luhrmann dat ook al eens gedaan, zo’n onmogelijk koppel met een plusteken er tussen. Deze Tristan en Isolde is niet zo vooruitstrevend/experimenteel als Danes/DiCaprio schouwspel, maar biedt niettemin de nodig tragiek om het bekijkenswaardig te houden. Om eerlijk te zijn: ik had veel erger verwacht, dus mag deze film met lichtelijk positieve score eindigen.

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)

strips 200907

Niet veel strips, deze maand. En bovendien moet ik een nieuwe reeks zoeken om te verslinden –misschien tijd om Buddha eens volledig uit te lezen? Y: The Last Man is alvast zeer bevallen, met heel geslaagd einde, dat de gehele serie op een hoger niveau tilt. Aanrader.

  1. Y: The Last Man, vol. 7: Paper Dolls / Brian K. Vaughan / 2006 / **(*)
    The plot thickens gelijk dat heet. De laatste man wordt bijna ontdekt, en dan weer niet, en dan toch wel. En hoe zit het met zijn verloofde? Nog drie boeken, en ik moet ze normaal gezien volgende week thuis bezorgd krijgen.
  2. Y: The Last Man Vol. 8: Kimono Dragons / Brian K. Vaughan / 2006 / **(*)
  3. Y: The Last Man Vol. 9: Motherland / Brian K. Vaughan / 2007 / **(*)
  4. Y: The Last Man Vol. 10: Whys And Wherefores / Brian K. Vaughan / 2008 / ****
    Ok. Eigenlijk zijn de eerste negen boeken gewoon een inleiding om in dit tiende boek tot een ijzersterk en empathisch einde te komen. Dit slot maakt van de ganse reeks een fantastisch geheel, met een heleboel losse eindjes die consequent en geloofwaardig worden aaneen geknoopt, en een aantal wendingen die een ganse doos zakdoeken vereisen. Ik krijg er nog kippenvel van.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(strips vorige maand)

boeken 200907

Twee bibliotheekboeken opnieuw, ik heb nog een derde in huis en ga er straks opnieuw één uit het magazijn laten halen. Naar jazz wordt niet alleen weinig geluisterd, er wordt zo mogelijk nog minder over gelezen. Ik vergast u binnenkort op een amusant kroniekje uit het boek dat ik nu lees.

De pulpboeken ontgoochelden wat: Child was niet in goede doening, en ik ben geen fan van de Trent-reeks van Slaughter. Maar kijk, die reeks wordt nu samengesmolten met de Grant-reeks, en het gaat er nu zo mogelijk nog donkerder aan toe dan voorheen. Ik ga nog eens een luchtig James Bondje lezen, denk ik.

  1. Gone Tomorrow / Lee Child / 2009 / *
    Dit is mogelijks het minst interessante boek in de Reacher serie. Meer dan de helft, twee derde eerder, van het boek wordt besteed aan een zwaar politiek gekleurde inkleding/inleiding, wat het leesplezier er niet meteen op vooruit helpt. De laatste vijftig of zo bladzijden lezen snel door, maar in de rest had hij toch beter wat geknipt.
  2. Fractured (Will Trent, #2) / Karin Slaughter / 2008 / *(*)
    Ik verkies de Grant County serie boven de exploten van Will Trent, waar iets te veel de nadruk op de tekortkomingen van de detective ligt. Wat het (te) moeilijk maakt om mij in het verhaal in te leven. Al vrees ik dat er iets met die Grant-reeks is gebeurd…
  3. Free en andere jazz-essays / Willy Roggeman / 1969 / **(*)
    Interessant, maar iets te academisch boekje over free jazz (duh). Roggeman weet duidelijk waar hij het over heeft (double duh), maar het zijn voornamelijk de twaalf (beknopte) portretten met selectieve discografie die dit boekje de moeite waard maken. Blij dat ik het gelezen heb, uit historisch standpunt vooral, maar het is niet echt een aanrader voor toevallige free of andere jazz-geïnteresseerden.
  4. Genesis / Karin Slaughter / 2009 / **(*)
    Wat ik voor ‘vreesde’ werd bewaarheid: de twee verhaallijnen, Will Trent, en Sara Linton uit Grant County komen samen. En omdat Sara’s echtgenoot Jeffrey Tolliver, de enige echt mannelijke stem in haar boeken, in de vorige (en dus vermoedelijk laatste) Grant County epsiode werd afgemaakt, rest ons enkel nog een hypervrouwelijk geschrijf. Will Trent is bezwaarlijk als mannelijk toonbeeld te duiden (nu toch nog niet, tenminste), en daarmee is Karin Slaughter helemaal de vrouwelijke tegenhanger van Lee Child geworden. Part of him, lezen we in Genesis, had told Sara Linton about the incident because he had wanted to see the disappointment in her eyes, to know with just one look that she would never approve of him. What he got instead was… understanding. She acknowledged that he had made a mistake, but she hadn’t assumed that it defined his character. What kind of person did that? Not the kind of person Will had ever met. Not the kind of woman Will could ever understand. Dit, in een dergelijk boek, kan enkel door een vrouw geschreven worden. Begrijp me niet verkeerd, dit is een observatie, geen oordeel. De vrouwen bij Karin Slaughter zijn allemaal sterk –welke wreedheden ze ook meemaken; de mannen zijn allemaal zwak en vol gebreken –op Jeffrey Tolliver na, maar die heeft geen plaats meer in haar boeken. Ik ben –eerlijk gezegd– heel benieuwd naar haar volgende boek. Hopelijk manifesteert de inhoud zich niet helemaal als misandrie. Een heel donker boek, maar wie al eerder Slaughter heeft gelezen zal daardoor niet verrast zijn.
  5. Schiet niet op de pianist / J. Bernlef / 1993 / **(*)
    Interessant, maar dan voornamelijk voor wie de periode zelf heeft meegemaakt. Het boek zit barstensvol anekdotes en mijmeringen, en heel veel theorie. Over jazz moet niet te veel gepraat worden, me dunkt, het is veel meer een verzameling van impressies; een aanvoelen veel meer dan kénnen –of het nu om personen dan wel muziek(theorie) gaat. Niettemin interessant dus, maar een net iets te zware kluif.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

Bulderbus

Sinds de tunnel naar de Voskenslaan gesloten is –of sinds de werken aan het Sint-Pietersstation begonnen zijn– rijden er ook bussen door onze straat. En dan hebben ze een paar jaar geleden wel mooi “geluidsdempende maatregelen op de trambaan” voorzien tijdens de heraanleg van de Albertlaan, voor bussen lijkt dat niet te helpen. De tram rijdt in vergelijking nauwelijks hoorbaar door de straat; de bussen dreunen dieselgewijs net niet het glas uit de vensters. Ik overdrijf niet, helaas. Mijn bureaustoel trilt –net zoals de rest van het huis– mee, terwijl ik dit schrijf en er zo’n mastodont onder mijn raam passeert.

Hopelijk verdwijnen de bussen opnieuw, eenmaal ze daar hun zaken op orde hebben gekregen, aan het station. Wat het probleem niet oplost natuurlijk, want ze reutelen/bulderen vaak gewoon in te hoge versnelling voor de (correct) lage snelheid waaraan ze rijden. Bijstellen zou misschien al helpen, al zoekt men misschien beter eindelijk eens een ecologisch verantwoord(er) alternatief voor die roetuitstoters.