eten – Pagina 8

Karnemelk cake met aardbeien

Wacht! Niet weglopen. Ik lust geen karnemelk, maar karnemelk is fantastisch lekker in een bereiding zoals cake. Het geeft een frisse toets, die in dit geval nog wat wordt versterkt door de zest van limoen, en die helemaal niet zuur is. Deze cake, gebaseerd op de raspberry buttermilk cake van Smitten Kitchen, is een beetje een kruising tussen die andere karnemelk cake (maar dan lichter), en de pruimencake (maar dan smeuïger).

Geen karnemelk in huis? Geen probleem, volgens Deb (van Smitten Kitchen). Voeg een koffielepel citroen- of limoensap aan 250 ml melk, laat een tiental minuten staan tot het kabbelt, en hopla!: uw eigen karnemelk.

Benodigdheden

130 g bloem
een halve koffielepel bakpoeder
een halve koffielepel soda
een snuifje zout
56 g zachte boter
140 g kristalsuiker
een koffielepel vanille extract
de zest van één limoen (of een halve citroen)
1 ei
125 ml karnemelk (goed schudden voor gebruik)
ongeveer 150 g aardbeien (koop een bakje van 250 g, ik ga ervan uit dat u met eventuele overschot wel raad weet)

Zo gemaakt

Beboter en bebloem een taartvorm (of gebruik een silicone vorm, waarbij dat niet nodig is), en verwarm de oven voor op 205°C.

Meng de droge ingediënten (bloem, bakpoeder, soda, zout) in een kom. Klop, in een andere kom, de boter met de suiker flink op, tot ze wit en luchtig is. Voeg er dan het vanille-extract en de zest aan toe; en vervolgens ook het ei. Klop telkens flink door, tot alles goed opgenoemen is.

Voeg er dan afwisselend het bloemmengsel en de karnemelk aan toe (begin en eindig met de bloem). Giet het beslag in de taartvorm, en strijk glad. Plaats de aardbeien, waaruit u het kroontje hebt weggesneden, voorzichtig rechtop in het beslag. Plaats ze losjes op het beslag, druk ze er niet (te diep) in.

Verminder de temperatuur van de oven tot 200°C, en bak de taart in 20 tot 30 minuten. Doe de caketest (25 minuten volstonden).

Laat even afkoelen in de vorm, stort dan (omgekeerd) op een rooster en laat nog even verder afkoelen. Plaats op een bord, en serveer (lauw-)warm.

Smakelijk!
(Overschot kan in de ijskast bewaard worden; warm lichtjes op –in de microgolf is ok– alvorens te serveren.)

Beervelde

“Ach, laat ons eens langs Destelbergen en Lochristi rijden”, stelde ik in een vlaag van melancholie voor, toen we daarnet uit Zele terug naar huis reden. In beider gemeentes heb ik telkens tien jaar van mijn jeugd doorgebracht. Dus verlieten wij de autostrade aan de uitrit ‘Beervelde’. (“Herberekenen”, stiet juffrouw gps met een zucht uit.)

Elke dag om 18u, nog tot ergens eind juni, begin juli is het aardbeienmarkt in Beervelde. De markt begin een ietsje vroeger, maar de aardbeien mogen de markt pas verlaten vanaf 18u. Er staat speciaal een lokale bellenman, die een oogje in het zeil houdt –zo mochten wij ondervinden, toen we nietsvermoedend om 17u55 naar onze wagen wilden terugwandelen. Een zeer vriendelijke meneer overigens.

Wij betaalden 20 euro voor een ganse krat, met acht bakjes (van een halve kilo?) –dinsdag betaalde ik nog 3,99 euro voor een bakje van 500g bij mijn lokale fruitboer. En deze zijn wel dubbel zo groot.

Benieuwd hoe lang die krat gaat meegaan. Waar liggen mijn kookboeken hier ergens…

Zwezeriken zijn geen testikels

“Moet ik ze pellen voor u, Bruno?”, vraagt Bernard, mijn slager, als ik vorige week mijn zwezeriken bestel.

“Nee jong, ik doe dat zelf wel,” antwoord ik vol zelfvertrouwen.

“Ah!”, kijkt hij vol verbazing, “en weet ge hoe dat moet?”

“Bah neen”, antwoord ik zonder verpinken. En terwijl iedereen in de winkel het uitbuldert van het lachen, voeg ik daar met pokergezicht aan toe: “Hey, ik heb nog een halve week om dat op te zoeken. Maar ge moogt altijd tips geven natuurlijk.”

Niet dat ik ver moest zoeken. Sommige kookboeken zijn echt verschrikkelijk waardevol. The Pie and Pastry Bible van Rose Levy Beranbaum bijvoorbeeld, waar weinig prentjes in staan, maar enorm gedetailleerde uitleg; en zo ook Rund, van John Torode, die weliswaar niet zo gedetailleerd is als Beranbaum, maar duidelijk is in zijn soberheid. Ik heb overigens al gemerkt dat gespecialiseerde kookboeken, die zich focussen op één produkt ipv op een chef, vaak het interessantst zijn.

Basisrecept: zwezeriken, staat er op pagina 215 van Rund, en het recept op de volgende bladzijde vertelt u in een notendop hoe u gebakken zwezerik met doperwten en pancetta kan bereiden.

Raar genoeg denkden de meeste mensen dat zwezeriken eigenlijk testikels zijn –een deel van mijn familie denkt dat nog steeds; hoe vaak ik ze ook vertel dat ze uit een heel ander deel van het lichaam komen. —John Torode in Rund

Wie al onbereide zwezeriken heeft gezien, weet meteen dat ze in niets op testikels gelijken (tenzij misschien wanneer u aldaar aan elephantiasis lijdt). Zwezeriken hebben eerder iets weg van longen, en bij de mens liggen ze daar dan ook vlak bij (en boven het hart). Ze groeien tot de puberteit, en atrofiëren (sterven weg) bij het ouder worden, tot ze bijna niet meer te onderscheiden zijn van het omringende weefsel. Edoch, we eten geen menselijke thymus natuurlijk.

Vele dieren hebben ook secundaire thymi. Naast de hartzwezerik beschikt het rund ook over een thymusklier in de keel, maar die is vaak te klein om verkocht te worden. Van mijn slager kreeg ik dan ook hartzwerzeriken, net geen twee om tot 5-600g te komen. Zwezeriken moeten supervers zijn –ze moeten binnen 24 u verwerkt worden– (de slachter leverde ze toen ik in de winkel stond) en van een jong dier (die zijn malser). Dat merkt u aan de lichtroze kleur; hoe ouder het dier was, hoe roder de thymus.

Eigenlijk heb ik dat nog niet zo vaak gegeten, zwezerik, en ik had het nog nooit zelf klaargemaakt. Tessa heeft voor haar doctoraat lange tijd met thymi van muizen ‘geprutst’ –honderden van die dingen– en ze staat dan ook niet meteen te springen om het op haar bord te krijgen. Ze is nochtans zeer te vinden voor een gebakken foie gras, en eigenlijk gaat de consistentie van zo’n gebakken zwerzerik daar wel naar toe.

Edoch, voor we die zwerzerik kunnen bakken, moeten we hem eerst nog… pellen! En avant!

Benodigdheden

Meer dan genoeg voor drie personen (zwezeriken zijn niet goedkoop; reken zo’n 30 euro per kilo).

Een tweetal (hart-)zwezeriken (5-600g)
1 wortel
1 stengel selder
1 sjalot
2 laurierblaadjes
1 scheut witte wijn
een eetlepel azijn
wat peper(korrels)
wat (zee)zout

Zo gemaakt

Week de zwezeriken gedurende twintig minuten in koud water. Gebruik eventueel geaciduleerd water (water met wat citroensap in), maar dat is geen noodzaak. Na twintig minuten (soms iets langer), zal het vlies, dat rond de zwerzerik zit, makkelijker los te maken zijn.

Zo’n vlies ziet er een beetje uit als het peritoneum (of buikvlies), dat wordt gebruikt om een crépinette in te wikkelen. Het is redelijk gemakkelijk te verwijderen, door het met een vinger tussen het vlies en de zwezerik weg te trekken.

Op sommige plaatsen zit het té vast, en moet het met een scherp mes worden weggesneden. Links op de foto het vlies, en wat vetbolletjes; rechtsachter de ‘gepelde’ zwezeriken.

Doe de zwezeriken in een hoge pan, samen met de rest van de ingrediënten. Voeg voldoende –koud (!)– water toe, zodat alles onder staat, en breng langzaam (!) aan de kook. Verlaag het vuur meteen, en laat een tiental minuten pruttelen (dus niet: koken), en haal dan de pan van het vuur.

De zwezeriken zijn nu klaar voor verdere bereiding, ik heb ervoor gekozen om ze te bakken. Snijd ze daartoe in dikke plakken, en bak ze bruin op een hoog vuur (opletten bij het keren) met voldoende vetstof.

Haal ze uit de pan, en bak vervolgens bijvoorbeeld een sjalot en wat aardappelen, doe er wat reepjes pancetta bij, en voeg er ten slotte wat erwten (liever diepvries dan bokaal, als ze niet vers gedopt zijn) en opnieuw de zwezeriken bij.

Smakelijk!

Taart met aardbei en rabarber

Gisteren was ik zo kwaad op mijzelf voor die gedwongen looponderbeking, dat ik er niets beter op heb gevonden dan snel nog een taart te bakken. Voor snelheid in bakken dient u toch nog een uurtje of twee te rekenen, maar dat is vanzelfsprekend inclusief wachttijd. Het was vooral de taartbodem die wachttijd eiste, de wachttijd voor de ‘vulling’ heb ik omzeild (lees: genegeerd). Het enige verschil dat zulks maakte, was dat die vulling nog ‘lopend’ was, maar dat deed vanzelfsprekend niets aan de smaak af.

Zowel aardbeien als rabarber zijn in seizoen, en haalt u ze niet uit uw lochting, dan vindt u ze wel bij uw fruitboer. Niet aarzelen, doen!

Het recept haal ik uit Beranbaums The Pie and Pastry Bible, een boek zijn naam waardig. Op pagina 256-257 vindt u een recept voor Fresh Strawberry and Rhubarb Tart.

Benodigdheden

Voor de bodem

115g ongezouten boter, koud en in blokjes
184g bloem
een snuifje zout
een mespunt bakpoeder
40ml ijswater
7g (cider)azijn

Voor de vulling

1 eiwit
450g rabarber
130g suiker
een suifje zout
10g maïszetmeel (maïzena)
250g aardbeien

Zo gemaakt

Doe de bloem, het zout en het bakpoeder in een diepvrieszak. Voeg er de blokjes boter aan toe, en rol de boter plat met een deegrol. Leg de diepvrieszak een tiental minuten in de diepvries. Voeg dan het ijswater en de azijn toe, meng voorzichtig met een lepel, en vorm het deeg tot een bal –kneed zo weinig mogelijk.

Leg de deegbal (in de diepvrieszak) minstens 45 minuten in de koelkast.

Rol het deeg uit, tussen twee lagen bebloemde vershoudfolie, schik in de taartvorm (22-25 cm diameter), en zet tien minuten in de diepvries, terwijl u de oven voorverwarmt op 220°C en u zich over de rabarber ontfermt.

Maak de rabarber schoon, en snijd in stukjes. Doe de rabarber samen met de suiker, het zout en de maïzena in een sauspan, en laat een 15-tal minuutjes rusten, zodat de sappen van de rabarber vrijkomen.

Zet de pan dan op een halfhoog vuur, terwijl u voortdurend roert. Laat vervolgens nog een vijftal minuten doorpruttelen op een laag vuur. Haal van het vuur, en laat afkoelen tot lauw.

Bak het deeg blind in 20 minuten (leg daartoe bakpapier in de vorm, en stort daarop bonen of keramische bolletjes). Haal na 20 minuten de ‘vulling’ uit de vorm, en bak verder gedurende 7-10 minuten.

Bestrijk de bodem met eiwit, en laat 5-10 minuten afkoelen.

Giet de rabarber op de taartbodem. Geef de rabarber eventueel de kans om verder af te koelen en op te stijven. (Indien u, zoals ik, die laatste stap overslaat, wordt het iets moeilijker om de taart ‘deftig’ te serveren.)

Snij de aarbeiden in kwartjes, en schik ze in concentrische cirkels op de taart.

Serveer meteen.

Smakelijk!

Brownies met melkconfituur

Zwemt u ook nog in de chocolade paaseieren? Wij trachten het de paashaas (-hazen) elk jaar opnieuw diets te maken, dat hier ten huize bijzonder weinig snoep wordt gegeten, maar elk jaar blijven de eieren zich opstapelen. Tijd om er iets mee aan te vangen –al wou ik eigenlijk iets anders klaarmaken– en ik herontdekte het Dulce de Leche Brownie Recipe van David Lebovitz op het juiste moment. Lebovitz is een Amerikaanse pastry chef, die zijn opleiding heeft gekregen bij het befaamde Chez Panisse, en ondertussen een ahum stevige reputatie heeft opgebouwd –getuige daarvan de lovende recensies voor de resem boeken die hij heeft gepubliceerd. In 2002 verhuisde hij naar Parijs.

Dulce de Leche laat zich vertalen naar confiture de lait, waarvan ik dan maar melkconfituur gemaakt heb. Het gelijkt een beetje op karamel, maar waar karamel wordt gemaakt door suiker te smelten, bekomt Dulce de Leche door melk en suiker te verwarmen. Bijna elk recept dat om dit ingrediënt vraagt, vertrekt van gecondenseerde melk, maar ik ben vastberaden om het de volgende keer geheel zelf te maken. Voor dit recept volgde ik de instructies van Lebovitz.

Benodigdheden

1 blik gezoete gecondenseerde (niet: geëvaporeerde) melk (ongeveer 400g)
115g ongezouten boter
170g pure chocolade
25g ongezoet cacaopoeder
3 eieren
200g suiker
1 koffielepel vanille-extract
140g bloem
optioneel: 100g grof gehakte walnoten

Zo gemaakt

Verwarm de oven voor op 200°C.

Giet de gecondenseerde melk in een glazen cakevorm (of iets gelijkaardigs); dek af met zilverpapier. Plaats die vorm in een braadslee waarin u warm water giet. Bak dit in ongeveer een uur (of een kwartiertje langer). Laat afkoelen, en klop dan even op met een garde.

U kan dit gerust een dag (of twee) op voorhand maken, en de Dulce de Leche in de koelkast bewaren. Warm desgevallend even zachtjes op in de microgolf alvorens in het onderstaande recept te gebruiken.

Verwarm de oven voor op 175°C.

Bedek de bodem en de randen van een (vierkante) vorm met bakpapier.

Smelt de boter op een laag vuur in een sauspan. Hak de chocolade fijn, en voeg die aan de gesmolten boter toe. Laat de pan op een laag vuur tot alle chocolade gesmolten is. Haal de pan vervolgens van het vuur, en roer er de cacao door. Klop er vervolgens één voor één de eieren door, dan de suiker, de vanille, en tenslotte de bloem. Als u noten gebruikt, dan voegt u die als laatste toe.

Giet de helft van het chocoladebeslag in de bakvorm. Lepel er vervolgens ongeveer de helft van de Dulce de Leche op, en ga dan met een mes door het beslag, zodat het licht vermengd wordt. Schep er de rest van het chocoladebeslag, en nadien ook van de Dulce de Leche bij.

Bak in 35 tot 45 minuten, tot ook het midden stevig, maar nog steeds veerkrachtig is. Laat afkoelen voor aan te snijden.

De brownies zijn nog beter de dag nadien –zo zegt Lebovitz.

Smakelijk!

Appel-peer galette

Een galette is een fantastische taart, ook voor wie pas met bakken begonnen is. Ge hebt er eigenlijk geen bakvorm voor nodig, het deeg voor de korst is redelijk eenvoudig te maken, vraagt niet al te veel tijd, en de vulling kan vanalles zijn. Meest populair is een vulling met appels, die ik voor dit recept met wat stevige peren aanvulde. De ‘gewone’ appelvariant heb ik al meerdere keren gemaakt, voor deze galette heb ik een variant op het deeg en de vulling, en heb ik geen vorm gebruikt. Freestyle galette dus, zoals het hoort volgens sommigen.

De recepten voor de korst en de vulling komen uit The Pie and Pastry Bible van Rose Levy Beranbaum (resp. p. 30 & pp. 278-298).

Benodigdheden

Voor het deeg

113 g koude boter, in blokjes
184 g huishoudbloem
een snuifje zout
een mespunt bakpoeder
85 g roomkaas (Philadelphia)
2 cl koud water
7 ml (cider)azijn

Voor de vulling

twee kleinere of één (heel) grote appel
een viertal kleine, stevige peren
twee koffielepels citroensap
50 g suiker
28 g boter, in blokjes

Zo gemaakt

Plaats een mengkom in de diepvries.

Doe de bloem, het zout en het bakpoeder in een (andere) mengvorm, samen met de roomkaas. Meng met de toppen van de vingers tot een kruimelig deeg ontstaat. Doe dit deeg, tesamen met de boterblokjes in een (hersluitbare) diepvrieszak. Zorg ervoor dat (zo goed als) alle lucht uit de zak is voor u die sluit. Ga dan met een deegrol over de zak, om de boter it te rollen. Leg de zak een tiental minuten in de diepvries.

Doe de inhoud van de zak in de gekoelde mengkom, sprenkel er het water en de azijn over, en meng voorzichtig met een lepel. Doe dit mengsel terug in de diepvrieszak, en kneed voorzichtig tot een samenhangend geheel. Hoe minder de boter vermengd wordt met de bloem, hoe beter de korst achteraf.

Duw het deeg plat, en plaats gedurende minstens 45 minuten in de koelkast.

Verwarm de oven voor op 205°C.

Haal het deeg uit de koelkast, en rol het uit op een goed bebloemd oppervlak. De beste manier is om twee vellen vershoudfolie te bebloemen, het deeg erop te leggen, even te bebloemen, en dan opnieuw twee vellen vershoudfolie over het deeg te leggen. Bon. Rol het deeg uit tot een oppervlakte die één tot twee derde groter is dan de met vulling belegde oppervlakte. (Zie de foto hierboven voor een voorbeeld.)

Plaats het deeg in de koelkast, terwijl u de appels en peren schilt, en van hun klokhuizen ontdoet. Snij de vruchten in partjes, haal het deeg uit de koelkast, en schik de vruchten op het deeg. Verdeel de boter, het citroensap en het grootste deel van de suiker over de vruchten. Vouw het deeg naar binnen, over het fruit, maar zorg ervoor dat er zeker nog een ruime cirkel vrij blijft in het midden. Strooi de rest van de suiker over het deeg.

Bak gedurende 40 minuten. Verlaag de temperatuur naar 190°C na dertig minuten. Laat even afkoelen, en serveer warm.

Smakelijk!

Roomkaascake (omdat het niet altijd taart moet zijn)

Soms snap ik het toch niet goed –al zie ik waarschijnlijk wel gewoon weer iets over het hoofd. Het recept voor deze heerlijke cake –een beetje rich, dat wel– is gebaseerd op de klassieke quarte quarts of pound cake. Heel eenvoudig: er zijn vier ingrediënten, en ge neemt van alle vier evenveel: een pond bloem, een pond boter, een pond suiker, en een pond eieren. Een pond weegt ongeveer vierhonderd gram (453 g). Waarom dan, vraag ik mij af, komt dit recept met volumematen? In het recept van Smitten Kitchen wordt er gegoocheld met cups en sticks, en dus heb ik zoveel mogelijk trachten te converteren naar gewichten. En onderwijl heb ik gans het ding naar mijn hand gezet natuurlijk. Geïnspireerd dus op Cream Cheese Pound Cake van Smitten Kitchen.

Speciaal voor deze cake heb ik mij zo’n tulband vorm aangeschaft. In silicone, want dat is achteraf o zo gemakkelijk om uit de vorm te halen én ge moet die niet invetten. Zo’n gerief. (Ik heb de mijne besteld bij Ria’s Kookwinkel.)

Benodigdheden

Goed voor minstens tien porties, zo wordt beweerd.

333 g ongezouten boter, op kamertemperatuur
225 g Philadelphia roomkaas, op kamertemperatuur
500 g suiker ⁱ
1-2 koffielepels vanille-extract ⁱ
6 grote eieren
350 g huishoudbloem
100 g amandelbloem (fijngemalen amandelen)
een koffielepel zout

Zo gemaakt

Verwarm de oven voor op 160°C.

Doe de boter en de roomkaas in een mengkom, en klop dit met een elektrische mixer (op halflage stand) op tot ze met elkaar zijn vermengd. Voeg de suiker toe, en verhoog de snelheid tot middelhoog. Klop verder op tot dit mengsel licht en luchtig is –ongeveer een minuut of vijf.

Voeg dan de eieren één voor één toe; meng gedurende een halve minuut voor het volgende ei toe te voegen. Schraap regelmatig de zijkant van de mengkom.

Voeg de bloem, de amandelen en zout in een keer toe, en klop verder op tot alles net vermengd is. Hoe minder lang u klopt, hoe luchtiger uw cake wordt.

Giet het beslag in de tulband vorm, en bak gedurende 1u15 minuten. (Doe de cake test — 1u15 was perfect in mijn geval.) Laat een twintigtal minuten in de vorm afkoelen, en draai hem dan om op een bord. Door al die suiker heeft de taart een heerlijk gecarameliseerde buitenlaag gekregen.

Smakelijk!
(Bovenstaande foto toont wat er nog van de cake overbleef, vanochtend, nadat het gezin met een voorraad naar school en werk was vertrokken. En de babysit heeft ook nog wat meegekregen, gisterenavond.)

—

Ik gebruikte geen vanille-extract. Maar ipv 500 g suiker, gebruikte ik 400 g suiker, en 100 g zelfgemaakte vanillesuiker. Vanillesuiker zelf maken is heel eenvoudig. Telkens u een gerecht maakt dat om een vanillestokje vraagt, laat u de peul na gebruik drogen. U verknipt ze in vier, en doet ze in een pot waar u suiker aan toevoegd. Ziezo: na verloop van tijd geeft de vanilleboon de smaak af aan de suiker, en u hebt uw eigen, échte vanillesuiker. Schud regelmatig eens met het potje.

Gevlamde pruimentaart

Eigenlijk hebt ge niet meer nodig dan wat fruit en een taartbodem om een lekkere taart te maken. Op bladzijde 274 van Biranbaums The Pie and Pastry Bible staat een onschuldig ogende titel Plum Flam Tart, met daaronder een simpel recept voor een heerlijke taart.

Laat u –alweer– niet afschrikken om zo’n taartbodem te maken, dat is supergemakkelijk. Hij moet alleen eventjes in de oven rusten (om krimpen tijdens het bakken tegen te gaan). Maak hem ’s ochtends, ga uw boodschappen doen, en hopla, de taart kan de oven in. Ongeveer toch. Ge kunt ook een bodem ook kopen natuurlijk, maar dan moest ik daarvoor naar het grootwarenhuis, en ik ben te lui. (En het smaakt eigenlijk toch ook helemaal anders, gebiedt Tessa mij hier achteraf toe te voegen.)

Benodigdheden

Voor de bodem

113 g koude boter, in blokjes
50 g fijne kristalsuiker
200 g huishoudbloem
een snuifje zout
1 eigeel
28 g room

Voor de taart

een koffielepel maïzena
900 g gevierendeelde en ontpitte pruimen (ik had iets meer nodig)
50 g fijne kristalsuiker
een kleine koffielepel kaneel
een snuifje versgemalen nootmuskaat

Voor de glans

75 g suiker
100 ml water

Zo gemaakt

Doe de bloem, de suiker en het zout in een mengkom. Voeg de boter toe, en meng met één hand tot u een kruimelig deeg bekomt. Meng het eigeel met de room in een kom, en giet dat bij het deeg. Meng verder tot u een deegbal kunt vormen, rol die in vershoudfolie en druk hem plat tot een dikke cirkel. Leg gedurende een half uurtje in de koelkast.

Rol het deeg vervolgens uit tot het groot genoeg is om uw bakvorm én de randen te vullen, en bekleed er uw ingevette en bebloemde bakvorm mee. Gebruik bij voorkeur een bakvorm met verwijderbare bodem. Bekleed losjes met vershoudfolie, en plaats een paar uur in de koelkast. Ga ondertussen boodschappen doen, geniet van de zon, maak nog iets anders klaar.

Verwarm de oven voor op 220°C. Bekleed uw bakvorm met bakpapier, zodat al het deeg bedekt is. Giet daarover keramische bolletjes of (oude) (droge!) bonen. Bak de vorm blind, eerst gedurend vijf minuten op 220° en vervolgens 10 minuten op 190°C.

Ontpit ondertussen de pruimen, en verdeel ze in kwartjes.

Haal de taart uit de oven, en verwijder het bakpapier met de gewichten. De taartbodem zal nog wat zacht zijn –dat hoort zo! Laat de oven aan, maar verlaag de temperatuur naar 175°C.

Bestrooi de taartbodem met de maïzena. Zet de pruimen recht in de taart. Begin met de grootste cirkel, en werk langzaam naar binnen toe. Tracht zo weinig mogelijk ‘gaten’ te laten. Bestrooi de pruimen met het mengsel van suiker, kaneel en nootmuskaat, en bak de taart in 45 minuten.

Plaats de taart op een rooster om af te koelen.

Zet een stevige (saus)pan op het vuur, met daarin het water en de suiker. Beweeg de pan heen en weer om het water met de suiker te vermengen, dek de pan af met een deksel, en breng aan de kook. Eenmaal het mengsel aan de kook (ondertussen mag een paar keer zachtjes met de pan schudden), mag het deksel van de pan. Laat de siroop indikken tot ze aan een lepel blijft kleven (opgelet: niet roeren in de siroop).

Haal de pan van het vuur, en beborstel de pruimen met de siroop (of giet voorzichtig wat siroop op de pruimen, met een eetlepel).

Laat volledig afkoelen, en verwijder de rand van de bakvorm alvorens de taart aan tafel te brengen.

Smakelijk!

Vanilleparfait: ijskreem zonder machine

Gisteren hadden we goed volk over de vloer, en dus werd er gekookt. Ik heb twee desserten gemaakt (dat doe ik nog altijd het liefste), één daarvan was een vanilleparfait met aardbeien (en een espuma van bosvruchten). Dat liep niet helemaal van een leien dakje: het was mijn eerste espuma –en dat proces heb ik dus duidelijk nog niet onder de knie– en dan blijft het eigenlijk een raadsel hoe men zo’n diepgevroren aardbeiencoulis kan opeten. Ik geef dan ook enkel het recept voor de parfait, en ga eerst nog op zoek naar een substituut voor die aardbeien en een manier om de espuma erm… uit de kan te krijgen (minder gelatine gebruiken, vermoed ik).

Niettemin, die parfait –wikipedia omschrijft het als stilstaand ijs— is zeer de moeite om te maken. En niet echt moeilijk. Onderstaand recept –dat ik haalde uit Nest, Special Koken, Voorjaar 2009– is volgens de auteur geschikt voor amper 4-6 personen. Na bereiding van mijn zes glazen, had ik toch nog ongeveer een liter over, geloof ik…

Benodigdheden

150 g eierdooiers (ik heb negen eieren opengebroken)
250 g suiker
250 g melk
1 vanillestokje
650 g slagroom

Zo gemaakt

Het enige ‘gevaar’ is dat uw eierdooiers gaan kabbelen. Zorg er gewoon voor dat uw vuur niet te hoog staat (halfhoog maximaal). Eenmaal de eierdooiers toegevoegd, mag het in elk geval niet meer aan de kook worden gebracht.

Klop de slagroom losjes op, tot er net losse pieken worden gevormd. Ik denk niet dat het echt werkbaar is om dergelijke hoeveelheid –in één keer– met de hand op te kloppen. Zet weg in de koelkast.

Klop in een mengkom de eierdooiers op met de helft van de suiker. Breng de melk aan de kook (in een stevige sauspan) met de andere helft van de suiker, en met de vanilleboon. Snij de vanilleboon overlangs, ~~schaap~~ schraap de pitten eruit, en voeg die zo –met de peul– aan de melk toe.

Haal van het vuur, vis met een vork de peul eruit, en giet al roerend over de opgeklopte eierdooiers. Giet terug in de sauspan, en warm op (opgelet: nu niet meer laten koken!) tot het mengsel begint in te dikken (dit kan even duren). Haal dan opnieuw van het vuur, en klop dit flink op (in een elektrische mixer op halfhoge snelheid) tot het mengsel ongeveer tot kamertemperatuur is afgekoeld. Vouw er dan voorzichtig de room onder.

Schenk de crème in glazen, of in een goed afsluitbare doos, en vries in. (Hoe krachtiger uw diepvries, hoe kleiner de kans dat er ijskristallen worden gevormd.)

Smakelijk!

Chocoladetaart (met speculaaskorst)

“’t Is woensdag, snotneus: bak mij een taart!”

…

Let wel, ik had het kunnen zeggen hé…

“Wat zoudt ge ervan denken,” fluisterde ik hem toe, toen ik hem aan school ging afhalen, “als we straks een taart zouden bakken, gij en ik?”

Zijn gezichtje klaarde nog meer op dan de ondertussen al zo helderblauwe hemel. “En wat voor taart dan, papa?”

“Ach, een Dark Chocolate Tart with Gingersnap Crust natuurlijk, zoon.”

En we keken elkaar veelbetekend aan.

Benodigdheden

225 g speculaaskoekskes
70 g ongezouten boter, gesmolten
340 g fondant chocolade
235 ml slagroom
2 eigelen
1 ei
55 g suiker
1 eetlepel bloem
een weinig versgemalen peper
een snuifje zout
een kleine koffielepel kaneel

Zo gemaakt

Maal de speculaas fijn in een foodprocessor. Ik heb mijn foodprocessor een tijdje geleden weggeven, en heb sindsdien nog nooit zoveel recepten gemaakt die om een foodprocessor vroegen. Het lukt ook op de Nigella manier: verkruimel de speculaas, doe de kruimels in een diepvrieszak, draai er een handdoek rond, en klop er flink op met een deegrol. Zeer goed om overtollige energie kwijt te raken.

Meng er de gesmolten onder, en giet het in een taartvorm, bij voorkeur één met verwijderbare bodem (21 cm diameter). Duw de korst goed tegen de boden en tegen de randen.

Verwarm de oven voor op 160°C.

Breek de chocolade in stukken –of gebruik chocoladedruppels– en voeg die samen met de room in een sauspan. Zet de pan op een laag vuur, tot de chocolade gesmolten is. (Dit kan ook in de microgolf op laag vermogen.)

Klop de rest van de ingrediënten samen in een mengkom, en meng er langzaam het chocolademengsel onder. Giet dit alles op de korst, en bak gedurende een 30-tal minuten, tot de randen een beetje omhoog komen, en het midden stevig maar toch nog zacht is (25 volstonden voor mij). Laat 20 minuten afkoelen in de vorm, en haal de taart er dan voorzichtig uit (opgelet: dit zal enkel lukken indien u een taartvorm met verwijderbare bodem hebt gebruikt).

Smakelijk!
Ik serveerde er zacht geklopte slagroom bij –zonder suiker vanzelsprekend. Ach ja, de korst liet wat los, omdat we de speculaas niet fijn genoeg vermorzeld hadden.