Maand: oktober 2010

De Beren Gieren, Jamie Saft Zingt, De Tram Rijdt Niet

Lieven Van Pee door Bruno Bollaert

De Beren Gieren speelden vorige week dinsdag een thuismatch tegen Jamie Saft, wat voor twee geheel verschillende muziekmomenten zorgde. Fulco Ottervanger zat met het hoofd geheel in zijn muziek, vergat daardoor de bandleden voor te stellen, maar vermeldde terloops toch nog dat de groep een “vers geperste” cd heeft.

Jamie Saft, inclusief de baard waarmee hij zelfs Opatuur jaloers had gekregen, speelde een loeiend harde set op een piano, die ze voor de gelegenheid beter naar de andere kant van pianoforte hadden afgekort, met een duidelijk penchant voor ff (fortissimo of heel luid). Saft moest men over zich heen laten spoelen, in dikke golven die tegen de oren aan beuken en waarbij men met de deining meegaat ofwel reddeloos verloren is.

Lees er alles over bij Gentblogt in het artikel met de verrassende titel De Beren Gieren, Jamie Saft Zingt, De Tram Rijdt Niet. Dat ze maar gauw het openbaar vervoer opnieuw volgens dagnet laten rijden, op zijn minst tot een half uur na het einde van de concerten.

Nieuwe wereld

(Patricia heeft gelijk, ik schrijf er eigenlijk niet genoeg over –zeker niet gezien het zoveel van mijn tijd in beslag neemt.)

Zo zit ik al een week of twee-drie met dit lied (of toch het refrein ervan) in mijn hoofd:

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=QcbfmAjzoGk&fs=1&hl=en_US&rel=0&hd=1]

En dat heeft eigenlijk meer met dit te maken (u herkent het zonder de minste moeite vanaf ongeveer minuut 2):

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=-OAXCy3YS54&fs=1&hl=en_US&rel=0&hd=1]

Net zoals Gainsbourg graag bij Chopin te leen ging (Lemon Incest bijvoorbeeld), gebruikte hij van Antonin Dvorak het thema van diens negende symfonie (aka From the New World aka New World Symphony). Dvorak schreef het toen hij in de USA verbleef, waar hij directeur was van het National Conservatory of Music in New York (dat nu niet meer bestaat). Hij was ervan overtuigd dat de toekomst van de Amerikaanse muziek moest gezocht worden in de Negro melodies en de muziek van de Indianen. Hij heeft echter niets van die muziek gebruikt, maar zijn eigen thema’s gemaakt, geïnspireerd op de fraseringen en idomen van wat hij ervaarde als de Native American muziek.

New World Symphony door Bruno Bollaert

Wij spelen dat in het orkest van de V.E.M.. Slagwerk, een heleboel strijkers, wat fluiten, een sopraansax, twee altsaxen, twee klarinetten, een basklarinet, drie trompetten (waaronder Henri), en twee tenorsaxen. K. heeft ettelijke jaren voorsprong op mij, wat betekent dat, ondanks de er soms wat eenvoudig uitziende partituur (en de lange pauzes –36 maten aan het begin, 95 maten vanaf maat 99), ik niet altijd mee ben en ik mij achter haar kan verstoppen. Muzikaal dan toch.

De probleemgebieden zijn (voor mij) voornamelijk de vingerzettingen (en dan vooral de vingerwissels) voor de kruisen, en (belangrijker) de off beat syncope. Eenvoudig uitgelegd bestaat een maat uit vier tellen: noot-noot-noot-noot, een off beat syncope gaat dan halve noot-noot-noot-noot-halve noot. Het blijven vier tellen, maar het begint en eindigt met een halve. Later ga ik, zo is mijn hoop, heel hard lachen om dit probleem. Een voorbeeld in de partituur is op maten 194 en 195 (maar dan telkens in een maat van twee tellen).

Maar ik amuseer mij rot. En het helpt mij heel erg veel bij het begrijpen en evalueren van de muziek die ik beluister.

Getze(n)

Henri door Bruno Bollaert

Wij zaten vandaag in Ronse, bij Dekeyser. Nu Henri aan zijn vijfde jaar trompet begonnen is, vonden wij het tijd om zijn uit China meegebrachte en ondertussen heel vastzittende (maar tot dan toe erg adequate) eersteling te vervangen. Hij mocht in de winkel –onder begeleiding van zijn trompetjuf L.– een heleboel trompetten proberen, met handschoentjes aan (om geen vingervlekken achter te laten).

We hebben lang getwijfeld, al was het snel duidelijk waartussen. Uiteindelijk is het de Getzen Model L-490 geworden. (We hebben meteen afspraken gemaakt over het onderhoud. Kwestie dat ze over vier jaar ook niet vastgekneld zit.)

Henri door Bruno Bollaert

(En neen, ik heb zelf niets gekocht.)

Ge hebt het recht niet

Ze zijn soms grappig, de mensen die voor mijn poort komen parkeren. Edoch niet zo de corpulente meneer daarstraks. ’s Vrijdags heb ik muziekles, dus ik moet weg met de wagen; de tram is niet echt een optie. Vandaar dat ik de ruimte aan de voordeur wat in de gaten probeer te houden. Ik had net gedaan met mijn oefeningen, toen ik even uit het raam keek, en –het was voorspelbaar natuurlijk– een oude grasgroen blinkende Audi had zich voor de poort geplaatst. Ik geef het nog vijf minuten, dacht ik, maar toen het ding maar bleef staan, besloot ik eens naderbij te gaan kijken.

Er zat niemand in, en er lag geen parkeerbewijsje –onder het motto “hey, ik sta voor een poort dus ik moet niet betalen” dat zich naar mij dan weer vertaalt als “och, meneer, ik had het echt niet gezien”. Ik had nauwelijks aan de deurklinken gevoeld (ge weet nooit of ik ergens een telefoonnummer vind), of daar kwam een corpulente, kalende oude man met een dunijzeren brilletje aangewaggeld.

“Hela! Wilde wel ne keer van mijnen auto blijven! Ge hebt geen recht om aan mijnen auto te komen.”

“Euh, u staat voor mijn poort, meneer.”

“Ge moet met uw poten van mijnen auto blijven. Ik heb geld hé, veel geld, en ik heb goede advocaten ook. Ik pluk u kaal.”

“Euh…”

“Weg van mijnen auto, zeg ik! Weg! Ge zoudt het niet zeggen hé, dat ik veel geld heb. Ga maar rap terug uw strontkot weer in.”

“Euh, ik moet zo meteen weg, meneer, kan u uw wagen verplaatsen?”

“Van mijnen auto blijven! Ge hebt het recht niet!”

(ad nauseam)

Ik kan zo moe worden van sommige mensen. Ge hebt geen gedacht.

Concerten 201009

Christophe Monniot door Bruno Bollaert

U houdt het niet voor mogelijk (en ik nog minder), maar ik slaag er zowaar in alle concerten op mijn lijstje af te werken. Toch die waar een (+) bij staat. We zouden bijna vergeten dat vorige maand september was, en dat het begin van september het einde van Jazz in ’t Park, en daarmee ook het zomerseizoen, inhield.

We onthouden het jonge, alomtegenwoordige, talent van het LABTrio & De Beren Gieren; het Steven Delannoye Quartet, die gelijk zijn goede groove aan het vinden is; Nicolas Kummert – Voices, dat wat verdiende aandacht heeft gekregen; en de stevige set van MKMB op Jazz Brugge (en ook een beetje Keith Tippett, omdat hij mijn nieuwsgierigheid wat minder groot heeft gemaakt).

  1. LABtrio / 03-09-2010 / Jazz in ’t Park / **(*)
  2. Pascal Schumacher Quartet / 03-09-2010 / Jazz in ’t Park / **(*)
  3. Charles Loos/Bernard Guyot ‘Summer Residence’ Sextet / 03-09-2010 / Jazz in ’t Park / **
  4. Pieter Baert Trio / 04-09-2010 / Jazz in ’t Park / **
  5. De Beren Gieren / 04-09-2010 / Jazz in ’t Park / ***
  6. Nilson Matta/Roni Ben Hur/John Snauwaert – Brazilian Voyage / 04-09-2010 / Jazz in ’t Park / **
  7. Paul Van Gysegem Sextet / 04-09-2010 / Jazz in ’t Park / **
  8. F,B and I trio (Renaud Person) / 05-09-2010 / Jazz in ’t Park / **
  9. Olivier Collette Quartet / 05-09-2010 / Jazz in ’t Park / **
  10. Steven Delannoye Quartet / 05-09-2010 / Jazz in ’t Park / ***
  11. Ivan Paduart/Toon Roos Quintet feat. Bert Joris / 05-09-2010 / Jazz in ’t Park / **
  12. Nicolas Kummert – Voices / 12-09-2010 / De Werf / ***
  13. Maris-Bettens / 23-09-2010 / Opatuur @ Mub’Art / **(*)
  14. Jef Neve / 25-09-2010 / Theaterzaal Vooruit / **(*)
  15. Nicolas Kummert – Voices / 26-09-2010 / Vrijstaat O. / **(*)
  16. Frederik Leroux / 26-09-2010 / Opatuur @ De Centrale / **
  17. Viktor Tóth Trio / 30-09-2010 / Jazz Brugge / **(*)
  18. Keith Tippett / 30-09-2010 / Jazz Brugge / **
  19. MKMB / 30-09-2010 / Jazz Brugge / ***
  20. Il Vino All’Opera / 30-09-2010 / Jazz Brugge / *(*)

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

Films 201009

Film Film Film

Het gebeurt niet vaak, maar ik kan u deze maand twee onvoorwaardelijk te bekijken films aan de hand doen: Låt den rätte komma in (Let the right one in) en Genova. Verder nog twee aanraders: State of Play en –ondanks de gaten in het scenario– Triangle.

Naast de films uit het lijstje, heb ik ook het eerste seizoen van Covert Affairs (met Piper ‘Coyote Ugly’ Perabo) bekeken. Een beetje een naïeve serie, maar dan wel met het genoegen de ganse tijd op Perabo haar aangenaam smoelwerk te kunnen kijken.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=zzoKJ6pT-dk&fs=1&hl=en_US&rel=0&hd=1]

  1. Stag Night / Peter A. Dowling / 2008 / 0
    Deze film mist elke originaliteit, en is daarenboven verschrikkelijk saai.
  2. Moon / Duncan Jones / 2009 / *
    Klonen en dinges en al en proberen het sfeertje van 2001 na te doen.
  3. Låt den rätte komma in (Let the right one in) / Tomas Alfredson / 2008 / ****
    Ik heb ooit het boek ontleend in de bibliotheek, in Nederlandse vertaling, maar vond er geen lezen aan. De film stond al een tijdje in de Prime videotheek, en ik had de hype her en der al horen waaien, maar ik bleef het maar uitstellen. Ten onrechte. Dit is een zeer smaakvolle, subtiele en beheerste film, die voldoende spanning én diepgang bevat om de kijker aan het scherm gekluisterd te houden. Ik heb het boek opnieuw op mijn nachtkastje liggen, deze keer in het Engels. Ik be n benieuwd of het boek de film kan evenaren. Een hele opgave. Oh ja, het gaat over een vampier, inderdaad, maar dit valt in niets te vergelijken met tienergegevens zoals Twilight.
  4. Traitor / Jeffrey Nachmanoff / 2008 / **(*)
    Dark ops, double crossing en infiltratie. De grootste verdienste van deze film is dat hij de zaken niet blindweg zwart-wit voorstelt. En deze keer niet zomaar tussen goed en kwaad, zoals we al meer hebben gezien, maar tussen terrorist en USA.
  5. 12 rounds / Renny Harlin / 2009 / **
    Genietbare smijt- en schietfilm met een stereotiep maar deftig gepresenteerd plot.
  6. State of Play / Kevin Macdonald / 2009 / ***(*)
    Klassiek aanvoelende complotfilm, gebaseerd op de gelijknamige Britse 6-delige miniserie uit 2003 (die ik niet heb gezien). Verwijzingen naar All the President’s Men zijn niet uit de lucht gegrepen. Mooie structuur, goede opbouw, volgbaar en aannemelijk plot.
  7. Halloween II / Rob Zombie / 2009 / **
    Goede prestatie van Brad Dourif. Ik ben al vergeten wat Rob Zombie in 2007 van Michael Myers had gemaakt, maar erg spannend is deze film niet. Heel erg jammer ook dat er zo weinig van het John Carpenters iconische thema te horen is.
  8. Transformers: Revenge of the Fallen / Michael Bay / 2009 / *(*)
    Te volwassen praat en toonsels voor de tieners, te dwaas voor oudere kinderen of volwassenen.
  9. Memory / Bennett Davlin / 2006 / *
    Weekendfilmniveau.
  10. The Lazarus Project / John Glenn / 2008 / *
    Dit ding verdrinkt in zijn eigen complexiteit.
  11. Not Forgotten / Dror Soref / 2009 / *
    Een film die uit dat deel van de jaren 80 lijkt weggelopen, toen ze dachten dat complex en halve voodoo gelijk stond aan goed. Niet dus.
  12. Dolan’s Cadillac / Jeff Beesley / 2009 / **
    Weinig opzienbarend filmpje, maar niet slecht gemaakt.
  13. Homecoming / Morgan J. Freeman / 2009 / *(*)
    Een film met potentieel, maar twijfelt te veel tussen weekendfilm, VijfTV gedoe, en thriller. Met elementen uit Fatal Attraction en Misery.
  14. Midnight Meat Train / Ryûhei Kitamura / 2008 / (*)
    Geeuw.
  15. No Reservations / Scott Hicks / 2007 / *(*)
    We hebben die al gezien, zei ik tegen Tessa, maar dat bleek niet te kloppen. Een mens kan ergere dingen doen dan naar een geheel voorspelbare feelgood wijvenfilm kijken, denk ik dan.
  16. The House on Sorority Row / Mark Rosman / 1983 / (*)
    De geïnterpreteerde remake van vorige maand (Sorority Row) is dan toch weer net iets interessanter dan deze totaal verouderde versie. In dat opzicht is het dan weer wel leuk dat er af en toe eens remakes worden gemaakt om die dingen hedendaags genietbaar te maken.
  17. Brüno / Larry Charles / 2009 / *
    Ach, ik vond al niks aan Borat, en dit heeft mijn mening niet veranderd over het fenomeen Sacha Baron Cohen. Humor die het moet hebben van het schokeffect, dat is in mijn ogen veel te gemakkelijk. Let wel, ik vind de boodschap tussen de regels, de confrontatie die Brüno aangaat met het conservatieve en/of halsstarrige wereldbeeld van sommige mensen dan wel weer bijzonder waardevol.
  18. Mammoth / Lukas Moodysson / 2009 / **
    Hola. Wat gebeurt hier? Nee, serieus, wat gebeurt hier? Dit is een supertrage film die het contrast tussen rijk en arm en vanzelfsprekende en moeilijke levens wil aantonen. En dat beide levens veel dichter bij elkaar liggen of van elkaar doorweven zijn dan men op het eerste gezicht zou aannemen. Maar welk een trage, saaie film.
  19. Genova / Michael Winterbottom / 2008 / ***(*)
    Kijk, daar ben ik dan weer verschrikkelijk grote fan van. Winterbottom slaagt er steeds in zijn verhaal op een afstandelijke, bijna kille manier op de kijker lost te laten, zoals in de klinische manier waarop hij de seksuele ontmoetingen in 9 songs voorstelt. De regisseur stuurt ogenschijnlijk het verhaal niet, waardoor de intriges en problemen zich als vanzelfsprekend gaan ontwikkelen. Heel sterke film.
  20. Terug naar de Kust / Will Koopman / 2009 / *
    Mwah. Flauw thrillerachtig ding waarvan de plot van bij het begin redelijk voor handen ligt.
  21. Doghouse / Jake West / 2009 / *(*)
    Amusant tijdverdrijf zonder enigerlij blijvende waarde –maar met weinig of geen pretentie. Leutig, maar niet meer dan dat.
  22. Triangle / Christopher Smith / 2009 / **(*)
    Geen drie sterren, want er zitten een paar gaten in het scenario. De fotografie presenteert goed, het scenario lijkt bij aanvang een beetje te stereotiep, maar ontwikkelt zich telkens weer op positieve wijze. De film blijft voldoende verrassen om de kijker aan de televisie gekluisterd te houden. Het einde zit goed in elkaar; een kleine kunstgreep –of leap of faith— was wel noodzakelijk om de film helemaal waterdicht te maken.

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)

Boeken 201009

Twee dikke boeken gelezen, vorige maand. Het was een beetje worstelen, maar we beginnen er opnieuw in te komen, in onze leesgewoontes.

  1. La sirène rouge / Maurice G. Dantec / 1993 / **
    Meisje ontdekt dat haar moeder en stiefvader snuff movies maken, en slaat op de vlucht. Zo wordt geholpen door een soortement huurling om haar vader terug te vinden en het netwerk van haar moeder op te rollen. Niet onaardig, maar een beetje langdradig. Filmmateriaal. Vanzelfsprekend.
  2. The Passage / Justin Cronin / 2010 / **(*)
    Een beetje vertwijfeld, over dit boek. Het heeft te maken met vampierachtige wezens en een post-apocalyptisch aandoende wereld. Het eerste derde (vindt plaats in het heden) leest als een heel goede thrillerachtige roman, daarna (in de toekomst) moet de lezer opnieuw van nul vertrekken. De stijl lijkt wat veranderd ook, en de manier waarop de auteur de feiten na dat derde (na de apocalyps) beschrijft, is soms een beetje te naïef. Het vraagt een inspanning van de lezer om opnieuw in het verhaal te komen, maar het blijft toch ergens de moeite van het lezen.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

Bankroet-jazz

De bankroet-jazz door Bruno Bollaert

Nog een laatste keer over Jazz Brugge. De slotavond opende met De bankroet-jazz, een toneelstukmusicaljazzperformacefilm gebaseerd op het scenario van Paul Van Ostayen. Te koop in boekvorm, mét dvd, of gewoon online te lezen.

“J’en ai rien compris,” beweerde de Fransman die naast mij op de eerste rij zat, “mais c’était bien.”

De bankroet-jazz door Bruno Bollaert De bankroet-jazz door Bruno Bollaert

Met Marcel Vanthilt, Evi de Jean en een derde meneer wiens naam mij even ontsnapt (en ik vind hem nergens terug ook). En een negenkoppige jazzband. Ook nog te zien op donderdag 27 januari 2011 in De Roma. Eigenlijk wel de moeite waard.

—

Jazz Brugge, van 30/09 t.e.m. 03/10 in Memling in Sint-Jan (middagconcert) en het Concertgebouw (avondconcerten) in Brugge.