Tag: Jazz Brugge

Nog een laatste keer over Jazz Brugge. De slotavond opende met De bankroet-jazz, een toneelstukmusicaljazzperformacefilm gebaseerd op het scenario van Paul Van Ostayen. Te koop in boekvorm, mét dvd, of gewoon online te lezen.

“J’en ai rien compris,” beweerde de Fransman die naast mij op de eerste rij zat, “mais c’était bien.”

Met Marcel Vanthilt, Evi de Jean en een derde meneer wiens naam mij even ontsnapt (en ik vind hem nergens terug ook). En een negenkoppige jazzband. Ook nog te zien op donderdag 27 januari 2011 in De Roma. Eigenlijk wel de moeite waard.

—

Jazz Brugge, van 30/09 t.e.m. 03/10 in Memling in Sint-Jan (middagconcert) en het Concertgebouw (avondconcerten) in Brugge.

Brugge is een pak drukker op zaterdag dan op donderdag (gisteren ben ik er niet geraakt). Een beetje zoals elke stad tijdens het weekend, en in parking ’t Zand onder het Concertgebouw was het even zoeken naar een plaatsje, Ze hebben daar een zeer degelijk systeem om een plaats te vinden. Niet alleen zijn er borden met pijlen die u dirigeren naar de juiste gangpaden (met de meesta kans op een plaats), boven elke parkeerplaats hangt nog eens een ledlampje, dat rood is wanneer de plaats benomen is, of groen wanneer die vrij is. Zo ziet u reeds vanop een hele afstand of u plaats hebt.

Memling in Sint-Jan ligt op een boogscheut daar vandaan, vlak bij het Gruuthuse (ik denk dat ik daar morgen eens ga binnenwandelen). De zolder is een zeer geschikte locatie voor concerten, met voldoende plaats een een goede akoestiek. Vanmiddag concerteerden er de Argentijns saxofonist Javier Girotto en Italiaans accordeonist Luciano Biondini.

Hun muziek leunt dicht aan bij een mediterraans-folkerige jazzstijl. Makkelijk verteerbare melodieën, en veel virtuositeit. Girotto was soms te weinig creatief, vooral op de bariton sax. Pas op het einde van het bariton gedeelte ging hij effectief het instrument benutten door wat percussief aan de kleppen te hangen en eindelijk wat harmonieken te ontlokken aan het instrument dat daar eigenlijk wel om vraagt. De momenten waarop hij echt dynamisch uit de hoek kwam (steeds op sopraansax) waren zeldzaam, maar dan wel uitstekend. Biondini was echter de man die het spel op gang hield, en de dynamiek over zijn stukken heen naar Girotto door duwde.

Uitkijken straks naar Ben Sluijs & Erik Vermeulen (18u); het Saga Quartet (20u); het Brussels Jazz Orchestra (21u30); en afsluiter Courtney Pine (23u). Voor Sluijs/Vermeulen en BJO zijn dit meteen ook de releaseconcerten voor de nieuwe cd, resp. Parity & Signs and Signatures.

—

Jazz Brugge, van 30/09 t.e.m. 03/10 in Memling in Sint-Jan (middagconcert) en het Concertgebouw (avondconcerten) in Brugge. Een dagticket kost 30 euro.

Hij heeft geen computer en dus ook geen e-mail of internet, zo wordt beweerd, en hij bereidt een concert nooit voor. Hooguit speelt hij een paar toonladders en wat arpeggio’s. Hij is getrouwd met Julie Driscoll (nu Julie Tippetts), die in de jaren 60 (en 70) redelijk ‘hot’ was (op velerlei vlakken). Sommigen noemen hem de grootste improvisator ter wereld (of op zijn minst in the British Empire) but we just call him… the Stig. Euh, sorry, verkeerd programma. Gisterenavond speelde Keith Tippett in de Kamermuziekzaal in het Brugse Concertgebouw op het Jazz Brugge festival (pfiew, daarmee weet u alles, denk ik).

Prachtige zaal, goede akoestiek, maar ik was niet meteen onder de indruk van Tippetts performance. Het begon redelijk traag, bouwde deftig op, maar miste net de noodzakelijke spanningsboog voor een echt geslaagd concert. Het was meer een staalkaart van ’s mans kunnen, dan een optreden. “Hij had beter toch wat meer geoefend”, hoorde ik meer dan één luisteraar achteraf schertsen. Zo scherp zou ik het niet stellen, maar hij loste de verwachtingen niet geheel in.

—

Jazz Brugge, van 30/09 t.e.m. 03/10 in Memling in Sint-Jan (middagconcert) en het Concertgebouw (avondconcerten) in Brugge. Een dagticket kost 30 euro.