Maand: oktober 2008

vier tegen 3

“Hemels”, dat was volgens Vooruit programmator Wim Wabbes de omschrijving van zijn collega van deSingel over het concert aldaar. “Magie zeg maar”, schreef Didier Wijnants in De Morgen, en liet daarbij geestdriftig vier sterren de rechterbovenhoek vullen. U kan dan ook gerust zeggen dat we hoge verwachtingen hadden voor het concert van Dave Douglas 3, dinsdag in Vooruit. Een concert dat bovendien een double bill was met het Free Desmyter Quartet. Wij gingen –speciaal voor u– luisteren, en stapten achteraf –ondanks de vrieskou– met een warm gevoel huiswaarts.

Vorig jaar werden wij door een Gents jazzicoon aan Free Desmyter voorgesteld. Een naam die ons toen geheel onbekend in de oren klonk, maar tijdens die introductie kregen we ook een cd in handen gestopt en werd ons met licht verwijtende blik –alsof we werden verondersteld het hele programma uit het hoofd te kennen– “hij treedt hier morgen op” toevertrouwd. Ondanks het late einduur van de Jazz in ’t Parkdag, ging die cd dezelfde avond nog in de speler. Redelijk tijdloos (en dat is goed), was de eerste gedachte, en ik had al spijt dat ik te moe was om er eens deftig naar te luisteren. Benieuwd naar dat concert. Het kwartet bleek al meer dan tien jaar samen te spelen, maar Desmyter was er niet op gebrand een cd op te nemen. Maar na het concert daags nadien, heeft dat album nog menigmaal onze cdspeler opgezocht.

Free Desmyter Quartet Free Desmyter Quartet

Kenmerkend voor de composities zijn het ritme, en de solo’s van John Ruocco’s saxofoon (en klarinet), waartussen een soms voorzichtige maar bijna steeds nadrukkelijk doordringende Desmyter de piano beroert. Dinsdag kregen we een nog elegischer en behoedzamer pianist te horen. Vaak leek het zelfs of de andere groepsleden een weigerachtige Desmyter een duwtje in de rug moesten geven om te soleren. Ruocco verdween een aantal keren demonstratief tot in de duisternis van de coulissen, om het zachte licht van de pianist beter tot zijn recht te laten komen. Deze mensen spelen duidelijk samen, en ook dat tilt de muziek tot een hoger niveau. (‘Live’ is ook bij deze groep overigens beter dan op cd.) Wij vonden het meteen al jammer dat deze set ingeperkt was door de double bill.

Edoch, de pauze was onvermijdelijk.

Het was een tien jaar geleden dat Dave Douglas voor het eerst in Vooruit op de planken stond (ik dacht dat ik twintig had gehoord, maar dat leek me iets té lang geleden). Wim Wabbes vermeldde nog even dat het eigenlijk de bedoeling was geweest elk project van de man in onze Gentse cultuurtempel op het podium te krijgen, maar mede door de drukbezetheid van Douglas was zoiets onmogelijk gebleken. Bovendien diende Vooruit ook nog andere artiesten een kans te geven om te concerteren –jawel, zo productief is Douglas.

Dave Douglas

In zijn beginjaren liet Dave Douglas zich vooral opmerken als trompettist in de John Zorn ensembles –twee jaar geleden stond hij met Zorn nog op het podium van het toenmalige Blue Note Records Festival (nu Gent Jazz). Tegen het einde van de jaren 90 begon de trompettist vooral met eigen projecten, waarvan Dave Douglas 3sound van dit trio heeft een onmiskenbaar New Yorkse tongval, al is Douglas naar eigen zeggen naar het platteland verhuisd “so the sounds are nog longer city and sirens, but they’ve been replaced by cows and chirping birds.” New York werd vermengd met West Coast, want voor dit project heeft Douglas ijverig geput uit de muziek van de eerder dit jaar overleden Jimmy Giuffre. En net zoals bij het Jimmy Giuffre 3 (in wisselende bezetting), bevat ook het Dave Douglas 3 geen drummer. Verrassend, zo werd gefluisterd, al valt in dergelijke formaties steeds weer op hoe bepalend en dragend een goede bassist wel is.

Scott Colley was dan ook fantastisch. Zijn bijdrage viel niet enkel op tijdens de menige solo’s, maar zijn melodische richting drong door tot in de duels tussen Feldman en Douglas. Het minst op de voorgrond kwam die violist Mark Feldman, die niettemin een waardevolle tegenpool was voor uitspattingen van Douglas. Als bipolaire magneten trokken ze elkaar aan, om zich net zozeer van elkaar af te stoten en zo de muziek een grotere dynamiek te geven.

De composities putten uit een heleboel standaards en jazz roots, en werden afgewisseld met eigen werk van Dave Douglas. Het muzikaal aanbod alleen al maakte dit concert tot geslaagd, de interpretaties en de virtuositeit van de muzikanten lieten het opstijgen tot ongetwijfeld één van de betere van dit jaar. Want de verwachtingen mochten dan al hoog zijn, ze werden stuk voor stuk ingelost.

Free Desmyter Quartet / Dave Douglas 3, gehoord op dinsdag 28 oktober in de theaterzaal van Vooruit

—-

Getipt:

—

Dit artikel werd (een dag) eerder gepubliceerd bij Het Project: vier tegen 3

metadinges

’t Is Huug zijn schuld (De Top 100 meest invloedrijke Vlaamse weblogs kreeg vandaag een update). Serieus. Ik let anders nooit meer op die dingen. Maar allez, Huug heeft gelijk: hoe komt het dat Michel daar niet tussen staat?

Laat ons eens van bladvulling (of blogvulling) doen. Bekijken we even de top 15, van die top 100 meest invloedrijke Vlaamse weblogs.

  1. lvb.net/
    Engelstalig, veelal over politiek
  2. www.gentblogt.be/
    Nederlandstalig, invloed mogelijks geografisch beperkt
  3. www.minorissues.be/
    Engelstalig, over marketing
  4. www.crossthebreeze.com/
    Engelstalig, over marketing
  5. bvlg.blogspot.com/
    Nederlandstalig, over blogging
  6. benintendo.be/
    Nederlandstalig, reclame voor Nintendo
  7. www.zattevrienden.be/
    Nederlandstalig, linkblog, de Joepie van het Vlaamse bloglandschap. Succesvol, daar niet van.
  8. webpalet.titeca.net/
    Nederlandstalig, de eerste persoonlijke blog.
  9. blog.forret.com/
    Engelstalig, persoonlijk, met sterke nadruk op technologie
  10. www.bnox.be/
    Engelstalig, redelijk meta-internet
  11. www.clopin.be/
    Nederlandstalig, redelijk persoonlijk
  12. www.mafiablog.net/
    Nederlandstalig, linkblog
  13. www.westoek.be/
    Nederlandstalig, linkblog
  14. www.emich.be/
    Franstalig, voornamelijk linkblog
  15. tijd.blogspot.com/
    Nederlandstalig, laatste update: Vrijdag, December 15, 2006, is ondertussen verhuisd naar een andere URL

Volgens hun whitepaper (PDF) kijkt Metatale naar locatie, thema, en invloed.

Invloed wordt bij Metatale gedefinieerd als Bijvoorbeeld: Als ik een bespreking van mijn product op dit blog krijg, zal dit dan voor de nodige buzz zorgen?. En terwijl een blog als zattevrienden wel degelijk ontiegelijke pageviews genereert, vraag ik mij ter dege af welke invloed zo’n blog heeft op zijn bezoekers.

Bij locatie lezen we: Hoe internationaal het internet onze wereld ook gemaakt heeft, we praten ook online nog steeds voornamelijk met taal- en landgenoten. MetaTale bakent invloed af binnen taalgebieden. Wat is dan de invloed van zo’n ‘lokaal’ blog dat in het Engels publiceert? Vijf van die blogs zijn in ’t Engels, van de top vijf zijn er zelfs drie Engelstalig.

Thema ten slotte: Invloed op zich bestaat niet – die is altijd gebonden aan een bepaald thema. MetaTale koppelt invloed aan thema’s. Er zit slechts één echt persoonlijk blog tussen in die vijftien, de meeste blogs zijn op één of andere manier meta, d.w.z. ze hebben het bijvoorbeeld over marketing of over het internet. Dit lijkt me een redelijk enge thematiek om zo hoog in de rangschikking te worden geplaatst.

Enfin, ’t is niet kritisch op een negatieve manier bedoeld, het zijn gewoon een paar bedenkingen die ik heb bij zo’n top 100. Misschien dat er toch iets té veel naar andere zaken dan locatie, thema en invloed wordt gekeken? Het zou waarschijnlijk veel manuele (en dus subjectieve, maar misschien toch correctere) tussenkomst vragen om daar echt rekening mee te houden, vermoed ik.

Niets nieuws dus eigenlijk, en ’t is echt mijn ding niet, zo’n rangschikkingen en invloeden en al. Ik viel bijna in slaap van verveling terwijl ik dit allemaal aan ’t tikken was. Blij dat ik geen marketeer ben.

—

[update 20:25] Dit staat op plaats 31: http://redfox-babes.blogspot.com/ –opgelet: NSFW; gizmodo.com staat op plaats 45 (Vlaams?); radio-raw.skynetblogs.be/ (plaats 49) bestaat niet meer; xavierroelens.blogspot.com/ (50) werd niet meer aangepast sinds 19 juli; www.eitb24.com/ (54) bestaat niet meer; studwww.ugent.be/~lbol (57) bestaat niet meer; www.bloggen.be/neuritagona (64) bestaat niet meer; http://xclusivetunedstreetcars.car-spot.com/ (66): puh-lease; superkrediet.wordpress.com/ (72) niet meer aangepast sinds 21 januari; paircoaching.spaces.live.com/blog/ (81) bestaat niet meer; brainfreeze.skynetblogs.be/ (85): allez jongens; www.bloggen.be/fckampioenen (87): idem; www.pixelpanic.be/ (90): no comment; joriswinters.wordpress.com/ (91): idem; www.svinus.be/ (93): reclame; www.feweb.be/blog (94) feweb?!; blog.coolz0r.com/ (96) verwijst door naar iets anders; blog.seniorennet.be/wedrennen (99): heh?!

Er is iets misgelopen, denk ik.

kwispelen

Eén van de grootste frustraties des levens, is te beseffen dat ge eigenlijk geen bal weet, over niets. En dat ge, mits voldoende tijd, misschien zoudt kunnen beginnen om iets te weten te komen, maar dat daar eigenlijk nooit voldoende tijd voor te vinden is. Lang geleden had ik zelfs daar een passende tekst voor, en toen ik het boek daarnet in de stofdiepten van mijn boekenkast terugvond (ik was ergens vooraan in de twintig toen ik het laatst heb gelezen), merkte ik dat er nog een bladwijzer (*) bij de juiste passage zat.

“The best thing for being sad,” replied Merlyn, beginning to puff and blow, “is to learn something. That’s the only thing that never fails. You may grow old and trembling in your anatomies, you may lie awake at night listening to the disorder of your veins, you may miss your only love, you may see the world about you devastated by evil lunatics, or know your honour trampled in the sewers of baser minds. There is only one thing for it then –to learn. Learn why the world wags and what wags it. That is the only thing which the mind can never exhaust, never alienate, never be tortured by, never fear or distrust, and never dream of regretting. Learning is the only thing for you. Look what a lot of things there are to learn. Learn why the world wags and what wags it. That is the only thing which the mind can never exhaust, never alienate, never be tortured by, never fear or distrust, and never dream of regretting. Learning is the thing for you. Look at what a lot of things there are to learn –pure science, the only purity there is. You can learn astronomy in a lifetime, natural history in three, literature in six. And then, after you have exhausted a milliard lifetimes in biology and medicine and theo-criticism and geography and history and economics –why, you can start to make a cartwheel out of the appropriate wood, or spend fifty years learning to begin to learn to beat your adversary at fencing. After that, you can start again on mathematics, until it is time to learn to plough.”

T.H. White, The Once and Future King. Een klassieker –zowel het boek als dit fragment.

—

(*) De bladwijzer is een op een matrixprinter geprint blad, TOELICHTING BIJ HET GEBRUIK VAN DE OEFENDISKETTE BIJ COCKX’ TAALWIJZER. Na anderhalve bladzijde vol functietoetsgebruik en A:>, worden de instructies afgesloten met volgende zin: “!! ZORG ERVOOR DAT JE DE DISKETTE NIET PLOOIT, BEWAAR ZE DROOG EN STOFVRIJ, EN HOUDT ZE BUITEN HET BEREIK VAN MAGNETISCHE VELDEN.” (Jawel: ‘houdt’ met dt, als een afwijkende imperatief meervoud t.o.v. de rest van de zin.)

Mom’s Apple Cake

Cake ligt mij niet. Dat is niet alleen te wijten aan het eerder droevige feit dat ik er nog nooit in ben geslaagd een goede cake te bakken, maar ook aan de (on)redelijke saaiheid van een klassieke quatre quarts (*). Edoch! Al sedert de dag dat ik het in mijn nieuwslezer vond, wou ik dit recept (**) maken. Eigenlijk had ik het gepland voor het Grote Verjaardagsfeest van mijn twee gezinsgenoten, maar ik had pas té laat een blik op de details van het recept geworpen, waarin nochtans duidelijk stond vermeld dat de baktijd anderhalf uur besloeg.

Maar goed, het is herfstvakantie, én ik had alle ingrediënten in huis, dus toog ik eergisteren aan de slag met pan en pannenlikker en cups, table- en teaspoons –als u ze nog niet hebt, haal ze gezwind in huis (tip voor een eindejaarscadeau?). Belangrijkste ingrediënt: zeven stuks van een ietwat zurige herfstappel.

it's food, baby

Benodigdheden

  • 7 (wat kleinere) appels
  • 1 tablespoon kaneel
  • 5 tablespoons (fijne) rietsuiker
  • 2 3/4 cups bloem
  • een koffielepel bakpoeder
  • een beetje zout
  • 1 cup (250 ml) plantaardige olie (zonnebloemolie in mijn geval)
  • 1 1/2 cups fijne rietsuiker
  • het sap van een appelsien (of twee)
  • een beetje vanille-extract
  • 4 eieren
  • 1/2 cup fijngemalen amandelen

it's food, baby

Zo gemaakt

Schil de appelen, haal er het klokhuis uit, verdeel ze in acht, en snijd die stukken nog eens in drie. Doe de appel in een kom, en besprenkel ze met de kaneel en de 5 tablespoons suiker. Zet het mengsel langs de kant.

Verwarm de oven voor op 175°C.

Meng bloem, bakpoeder, zout in één kom; en de olie, het vanille-extract, de suiker en het appelsiensap in een tweede. Voeg de inhoud van de tweede kom bij de eerste, en meng goed. Scheid het eiwit van het eigeel; voeg de eigelen meteen aan de kom toe, en meng ondereen. Klop de eiwitten op, en vouw dat (redelijk) voorzichtig onder het beslag.

it's food, baby

Giet een laagje van het deeg in een cakevorm. Dat kan een springvorm zijn, of een tulband, maar bij voorkeur een hoge vorm. Zorg ervoor dat, als het deeg en de appels allemaal in de vorm zijn, dit mengsel nog een centimeter of twee van de rand blijft. Mijn vorm was niet hoog genoeg, waardoor een deel van het beslag tijdens het bakken is overgelopen.

Leg ongeveer de helft tot twee derde van de appels op die eerste laag. Giet er vervolgens de rest van het beslag over, en schep daarop de rest van de appels.

it's food, baby it's food, baby

Plaats gedurende ongeveer anderhalf uur in de oven, tot de caketester (***) droog uit het gebak komt. (Bij mij duurde het iets langer.)

Een fantastisch recept, en de eerste cake waar ik zelf tevreden over was. Ik heb me iets ingehouden wat betreft de hoeveelheid suiker (ik ben niet zo’n zoetekauw), maar voor de rest het recept braaf gevolgd.

Smakelijk! (Het wordt overigens nog lekkerder als u er een beetje zure room bij serveert.)

—

(*) Een quatre quarts ofte vier vierden gebak heet aldus omdat die wordt opgebouwd uit vier gelijke delen van de ingrediënten: 250 gr bloem, 250 gr boter, 250 ml melk, en 4 eieren (250 gr). Steek ongeveer een uur in de oven op 170°C.

(**) Smitten Kitchen: Mom’s Apple Cake

(***) Een caketester is een breinaald of een brochettestick (hout of metaal), die u tegen het einde van de baktijd in de cake steekt. Als de ’tester’ min of meer droog uit de cake kan worden gehaald, is de cake klaar. Indien niet, moet de cake er nog wat langer in.

kilometer 23

Al had deze post net zo goed twee komma vier kunnen heten.

Gisteren was dus een recuperatiedag, en daarom –hoewel het niet echt mijn bedoeling was– besloot ik tijdens het lopen, een extra ronde rond de Watersportbaan in te lassen. Twee extra rondes eigenlijk, want normaal gezien doe ik er maar twee, zodat ik ergens rond de 16-17 km zit bij mijn thuiskomst. Maar ik ging voor 22. En terwijl ik bezig was, dacht ik: “goh, ik doe er nog één.” Waardoor het totaal aantal kilometers op 27 staat voor vandaag. En eigenlijk had ik nog wel langer willen lopen, maar dat leek mij om verscheidene redenen niet zo’n goed idee.

Vooreerst zat Henri nu al twee uur alleen thuis; ten tweede was mijn knie niet zo happy over het enthousiasme van mijn geest; ten derde begon ik stilletjesaan milde uitdrogingsverschijnselen te tonen (tintelingen bijvoorbeeld). Bij kilometer 23 had ik voor het eerst in mijn –relatief korte– loperscarrière gedurende enkele seconden een soort runner’s high (tenminste, ik vermoed dat het dat was).

Toen ik me achteraf op de weegschaal stelde –ik had mij voor het eerst ook eens voor een training gewogen– merkte ik dat ik maar liefst 2,4 kilo gewicht was kwijtgespeeld. Ik drink na een training standaard altijd een groot glas water (250 ml) met daarin een nuun tablet opgelost –iets dat ik heb overgehouden aan onze Amerikareis. Nadien volgen vaak nog een glas met water en 1/3 cranberry juice (light) en een blikje cola light. En ik drink ook voldoende water gedurende de dag.

Maar 27 kilometer. Eigenlijk is dat al veel te veel zonder ravitaillement tussendoor.

het gaat om fatsoen

België levert vandaag niet alleen opnieuw het bewijs dat het wordt geregeerd door minderheden, maar we stellen vast dat bepaalde drukkingsgroepen er bovendien in kunnen slagen om, om reden van fatsoen (!), onze media preventief te censureren. Vanavond wordt, zoals u ongetwijfeld reeds hebt opgevangen, de episode van Plat Préféré waarin Jeroen Meus op zoek gaat naar het lievelingsgerecht van Adolf Hitler, niet uitgezonden. Het is voornamelijk de Joodse gemeenschap die daarop aanstuurde; gisteren kwam Michael Freilich, hoofdredacteur van Joods Actueel, bij Pharah zijn standpunt verdedigen. “Het gaat om fatsoen, niet om vrijheid van meningsuiting,” zo stelde hij.

De premisse van het programma luidt als volgt:

Plat Préféré is een culinaire en zinnenprikkelende reeks waarin topkok Jeroen Meus op zoek gaat naar het lievelingsgerecht van tien intrigerende en legendarische figuren uit het recente verleden, van Roald Dahl tot Salvador Dali en van Jacques Brel tot Freddy Mercury.

[bron: canvas]

Ondertussen heb ik alle uitgezonden afleveringen gevolgd –die over Dahl vond ik de beste, die rond Brel de minste– en Meus blijft telkens opnieuw verrassen. De aflevering vandaag zou over het favoriete gerecht van Adolf Hitler gaan, een personage waar gelukkig slechts een bijzonder kleine minderheid zich in kan vinden. Niettemin beantwoordt de man aan de vereiste van intrigerende en legendarische figuren uit het recente verleden. Het feit dat Hitler een dictator én een massamoordenaar was, staat niet ter vraag. Meer nog, in de woorden van Freilich zelf:

Michael Freilich, hoofdredacteur van Joods Actueel ziet geen kwaad opzet achter de keuze van Jeroen Meus. “Het gaat eerder om naïviteit en het niet inzien van de historische en emotionele beladenheid van de Holocaust voor de overlevenden.”

[bron: Oud gedeporteerden verbolgen over Hitler menu]

Hoe dergelijke bezorgdheid kan leiden tot censuur, blijft vooralsog een groot vraagteken. Net zoals het raden blijft naar het antwoord op de vraag of die bezorgdheid terecht is, gezien de aflevering mogelijks in een stoffig archief verdwijnt.

Voorbeelden van totalitaire (en bovendien gewelddadige) regimes waren onmiskenbaar het nationaal-socialisme in Duitsland onder Hitler (1933-1945) en het communisme in de Sovjet-Unie, zeker onder Stalin (1922-1953). Kenmerken van het totalitaire nationaal-socialisme in Duitsland zijn: censuur (controle op kranten, kunst e.d.), het verbod op andere politieke partijen, de vervanging van oude schoolboeken door werk waarin Duitsland in een goed daglicht werd gezet, voornamelijk op het gebied van de geschiedenis en de controle door de Gestapo, de geheime politie.

[bron: Wikipedia Totalitarisme (mijn bold)]

Spijtig? Beangstigend, eerder.

dinges van vandaag

Vandaag is een recuperatiedag (gisteren inderdaad in slaap gevallen; zelfs niks op tv gezien). Recuperatie betekent dat ik niet heb gesport, en dus maar vanalles in orde heb gebracht en een paar dingen heb afgewerkt. Foto’s bearbeitet en beschikbaar gesteld, mij ingeschreven voor de halve marathon (alwaar ik mij met genoegen zal laten voorbijsteken), de finale hand aan een vzw aan ’t leggen, en kookdinges aan ’t doen.

Zo ben ik –eindelijk(!)– een zuurdesembrouwsel begonnen (nu nog twee tot vier dagen wachten om te zien of het gaat lukken), en staat de taart, die ik eigenlijk gisteren maken wou, in de oven te bakken. Het recept volgt later vandaag, ik kan u nu al toevertrouwen dat mijn recipient iets te klein was uitgevallen.

Henri heeft twee gigantische Lego Star Wars tuigen ineen gestoken. Eén daarvan was hij gisteren begonnen met zijn meter N.; dat was deze voormiddag reeds afgewerkt, tussen een eerste aerosolsessie, zijn tijplessen en het middageten in; het tweede had hij een uurtje geleden af –na zijn tweede aerosol en zijn inhaaloefeningen van school (afwezig wegens ziekte, nietwaar). Een Imperial AT-ST (All Terrain Scout Transport) –de museum versie! moest daar van hem zeker bij– en een Republic Attack Gunship. Dikke fun, maat!

verjaardagsbeesten

Heden geen nieuws. Ik breng mijn tijd door in de keuken, om er een verjaardagsmaal voor mijn twee jarigen te maken. Geen tijd voor foto’s zelfs (ik moest nog lopen ook eerst, en mij aldus nadien in stevig tempo door het menu heenworstelen), maar er waren bruschetta, trio van tartaar (zalm, tonijn en witloof), vogelnestjes met krieltjes en prinsessenboontjes, en appel muffins met luchtige slagroom. Straks nog naar Tuur –als ik niet eerder in slaap val, tenminste.

(Nog goed dat ze op dezelfde dag jarig zijn.)