Maand: maart 2008

de logé

Henri Henri

(Canon EOS 5D, EF 16-35mm f/2.8 L II USM)

De nacht van vrijdag op zaterdag mocht hij in het Grote Bed blijven slapen. Hij mag dat één keer per maand doen, en hij kijkt er altijd enorm naar uit. Hij had zich meteen goed geïnstalleerd met een pot appels binnen bereik en de afstandsbediening in de hand (hij schippert tussen de herhaling van Karrewiet op Ketnet en het Journaal en Man bijt hond op één). Toen het tijd was om te slapen gingen wij in de kamer ernaast (ons bureau) nog wat werken, en toen we na een half uurtje kwamen piepen, was hij diep in dromenland verzeild.

bloch

Op 28 maart sloot Patisserie Bloch finaal de deuren. Een tijdje geleden werd een ereblog voor de laatste dagen uit de grond gestampt (het Bloch-blog), maar ondertussen pakt Gent Cultuurstad /Erfgoedcel Gent onder impuls van Gudrun de Geyter uit met patisseriebloch.be. Daar vindt u onder andere een complete inventaris van broden, patisserie, en de bakkers zelf. De site is nog in opbouw.

Niet alleen is het de bedoeling dat de broden en zoetigheden worden opgelijst en afgebeeld, er zouden ook overal recepten bij worden geplaatst (al moeten die eerst nog worden uitgeschreven). Voorlopig staan er nog maar drie, maar u kan zich nu reeds naar de keuken reppen om er Witte Provence 1050gr, drie verschillende soorten Bara Brith, en Bananuts (recept voor 28 hartjes) te maken.

Het is nog even wachten dus op de Gentse confituurbol, de mastellen, de Mayette (waar een verkeerde foto bij staat), het Zondagsbrood, de Pizza artisjok zonder vlees, en andere heerlijkheden die zeer zullen worden gemist. Maar ze komen eraan!

vrijen

Vanochtend min of meer wakker geworden met Fire van Bruce Springsteen in de versie van de Pointer Sisters, dat speelde op radio 1 toen ik moederziel alleen aan de afwasbak stond. En hoewel dat een Wreed Schoon Liedje™ is, moet ik daar altijd bij terugdenken aan de Gentse versie uit de jaren 70.

Begin jaren 70 voorzag Luc Soens de muziek van een aantal Engelstalige hits van een Gentse tekst voor zijn (Gentse) covergroep Jawadde, en hoewel vele van die liedjes (herinner u ook Mina, schuune ballerina) groot in Vlaanderen worden, zal er geen enkel zo immens populair worden als Vrijen:

‘k zat in de cinema, een schuune mokke neverst mij
Ze zat naar mij te lonken en mijn hertse ging aan ’t bonken
En ‘k schove dichterbij en zij die schoof naar mij
In ienen kier begost ze te vrijen.
Van guul diene film die hè’k nie vele gezien
Wa zoede gij willen want ze wreefd’ op mijn billen
‘k Was gejaagd deur de wind mee zu een schuun kind
In den entract die hemme zitten vrijen
A zu nen goeien toes hè’k van mijn leven nie g’had
Mijn knienen knikten en mijn kake was nat
Die schuune mokke bracht mijn huufd op hol
En al die toesen van heur die maakten mij zu dol….
Ze tot zu goe als Zuliet
Beter dan Jeanine
Veel harder dan Mariette
En langer dan Carine
Veel natter dan Yvette
en hieter dan Nadine
Ze toest zu goe…OE…Vrijen.
En in de cinema moede vrijen
En mee eu lief die moede vrijen
Mee euwen otto moede rijen.
VRIJEN……..

 

Geen YouTube, maar de man heeft wel een MySpace account, waar u het liedje nog eens kunt beluisteren.

[wijvenweek] neen aan het feminisme

Dat feminisme is aan mij niet besteed. Ik bedoel maar, wie heeft er nu zin in vrouwen als brassièreverbrandende dolle mina’s die vol trots hun samengeklitte okselhaar in uw neusgaten duwen om hun mannelijkheid te bewijzen. Ik bedoel maar, dit is tweeduizend en acht, de eenentwintigste eeuw. Ik bedoel maar, vrouwen zijn toch al gelijk?

Vrouwen zijn niet gelijk. Niet gelijk aan elkaar, en al zeker niet gelijk aan mannen.

Sommige van die verschillen juich ik toe. Het begint onderhand lente te worden en er is niets leuker dan de jurkjes de kast te weten verlaten om die mooie vrouwelijke rondingen opnieuw zichtbaarder vorm te geven. Er is niets leuker dan de warmte van mijn madam als ze ’s nacht zo perfect in mijn lichaam past –of ik in het hare. Er is iets leuker dan een vrouw die haar charmes uitspeelt.

Andere verschillen zijn gewoon pijnlijk ongeloofwaardig. Een vrouw is blijkbaar nog steeds minder waard dan een man –in het legale circuit toch. Als mijn madam haar carrière ontplooit dan dat doet ze dat onder een financieel minder gunstig regime dan wanneer ik datzelfde pad zou bewandelen. Ik kan daar niet bij. Ik geloof in een moderne, ruimdenkende samenleving die onmogelijk zo kortzichtig kan zijn dat ze de helft van haar populatie op basis van het geslacht onderdrukt. Maar mijn geloof is reeds even blind en naïef gebleken als een religie.

Wijvenweek was een fantastisch initiatief. Eindelijk gonsde de blogosfeer van vrouwelijke aandacht, en dan maakte het eigenlijk niet uit of het positief of negatief was (verscheidenheid is verrijkend): het was even al vrouw wat de klok sloeg. Ik stond evenwel versteld van de mensen die aanstoot namen aan de omschrijving van het project, en voor wie wijf als denigrerend werd beschouwd. Ik heb mij verbaasd over de manier waarop sommige vrouwen zichzelf meenden te moeten verdedigen. Ik heb mij verwonderd over het sérieux waarmee sommige standpunten werden ingenomen.

Maar het meeste was ik nog verwonderd in mijzelf. Dat ik echt geloofde dat iedereen tegenwoordig toch al ruimdenkend is, en de nood aan verder feminisme zwaar wordt overschat. Dat mensen zichzelf konden zijn, en –binnen de grenzen van het redelijke (uw vrijheid eindigt waar die van een ander begint)– geen verantwoording voor hun keuzes of levensopvatting hoeven af te leggen.

Er is nog (heel) veel werk aan de winkel.

Lees meer wijvenblogs tijdens de wijvenweek.

[wijvenweek] wat mannen niet begrijpen

“Ge ziet mij niet graag,” klinkt het met een zucht.

“Hoezo ik zie u niet graag? Ge zijt het licht in mijn ogen, de ruis in mijn hart, de lucht in mijn longen.”

Een diepe zucht weerklinkt. “Maar ge zégt dat nooit.”

“Ik zeg het nu toch?”

“Maar ik wil dat ge dat uit uzelf zegt, en niet omdat ik het u vraag.”

Bovenstaand scenario werd vroeger met gretigheid gecatalogeerd onder mannelijk onbegrip, maar ondertussen zijn de actanten onderling uitwisselbaar geworden. Mja, ik neem het misschien wat te serieus op, dat onderwerp, maar de boutades kloppen gewoon niet (meer). En dan kan ik er mij ook niet genoeg in inleven om er iets interessants over te schrijven.

Lees meer wijvenblogs tijdens de wijvenweek.

voeding

Wel, kader dat eens in het geheel van de voeding, zoals: in de eetgewoontes van de volwassen mens. Wat laat vermoeden dat iemand die gewoon is enkel opwarmmaaltijden te eten, plots verse groenten aan zijn kind zal serveren?

—

Wie dit blog met enige regelmaat leest, weet dat ik een groot voorstander ben van gezonde, verse voeding. En daar hoeft ge echt niet vreselijk veel tijd voor uit te trekken (zoals i. ook al suggereerde). Het probleem zit hem in de perceptie. De mens gaat ervan uit dat hij elke dag een hoeveelheid voedsel (calorieën) nodig heeft om te blijven functioneren. Dat klopt ten dele, maar het concept voedsel moet worden vervangen door gezond voedsel.

—

Allez, neem nu de bij kinderen en volwassenen populaire spaghetti. Ik ga u niet proberen te overtuigen om telkens verse pasta te maken –dat doe ik zelf ten andere ook niet. Maar deel uw hoeveelheid pasta eens door twee. En vervang dat deel, en het aandeel van de potjes- of door-de-slager-bereide saus, door dit recept.

Voor drie personen:

  • een-twee ajuinen
  • drie tomaten (verse, niet uit blik)
  • drie wortels
  • verse groente naar keuze, zoals broccoli, mangetouts, of –waarom niet– een zakje voorgesneden juliennesoepgroenten uit uw grootwarenhuis

Breng water aan de kook voor de spaghetti. Zodra uw water kookt, gaan we van start.

00:00 Zet een tweede pan op het vuur en giet er een geut(je) olijfolie in.
00:15 Versnipper de ui(en) en gooi in de pan.
00:50 Schil de wortels (met een dunscheller dunschiller), hak ze fijn (zoals de ui)
01:30 Doe de broccoli in stukken of pak mangetouts uit hun verpakking of open het zakje groenten
02:00 Doe de spaghetti in het kokend water
02:10 Voeg de groenten toe in de pan; zorg dat het vuur niet te hoog staat
04:40 Roer in de groentenpan
07:10 Roer in de groentenpan
09:40 Voeg zout en peper toe en roer in de groentenpan
12:00 Draai beide vuren uit; giet de spaghetti af en verdeel over de borden
12:30 Verdeel de groenten over borden; klaar

Eh voila: een maaltijd met verse groenten. En neen, dat is geen fictie. De versie met mangetouts hebben we hier net met veel smaak verorberd.

(Wees niet bang die portie vlees eens over te slaan. En als u insisteert, doe dan geen olijfolie in de pan. Begin met het gehakt te bakken –zonder vetstof (niet te hoog dus, dat vuur)– en voeg pas daarna de ui en de rest toe. Reken drie-vier minuten extra.)

NAVO-missie naar Gent

In de Gentenaar werd het volgende gespot: NAVO-missie naar dag van Gentse onafhankelijkheid.

De Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) zal tijdens de dag van de Gentse Onafhankelijkheid op 30 maart een oogje in het zeil houden. Althans, zo klinkt het in een vals NAVO-persbericht. Jan Beke, voorzitter van de Nieuw-Gentse Alliantie (N-GA), de stuwende kracht achter de Gentse onafhankelijkheidsverklaring, zegt niets met het bericht te maken te hebben, maar vindt de aankondiging ‘zeer grappig’.

Consternatie alom (nu ja, de omschrijving vals NAVO-persbericht was al een duidelijke hint). Het spijtige aan internetgrappen is het internet zelf natuurlijk. Het bericht is gebaseerd op een persbericht dat door NATO-OTAN zou zijn doorgestuurd, en te lezen is op de perswebsite nato-press.com: NATO sends Observer Mission to the city of Ghent

Een klein beetje zoeken brengt ons bij WHOIS, en dan lezen we daar dat het domein nato-press.com pas eergisteren werd geregistreerd (created: 2008-03-27 19:03:11) door een zekere Tobias Bezemer. Niet alleen klinkt die naam verschrikkelijk bekend in de oren, het telefoonnummer van meneer Bezemer is ook nog eens hetzelfde als dat van de contactpersoon die in het persbericht werd opgegeven:

Contact NATO Observer Mission: General Michael Smith +32-488-246267

Maar toch goed geprobeerd.

[wijvenweek] kinderen

Henri

(Leica M6 TTL, Leica 50mm f/2 Summicron-M, Kodak 400NC, 400ASA)

Wij hebben het heel gemakkelijk. We hebben ons nog nooit zorgen moeten maken om ons kind: hij is gezond, hij is (heel) verstandig (97,4% had hij op zijn paasrapport) en sociaal, leest graag boeken, kijkt met mate naar tv, lust geen frisdrank, en luistert (meestal) goed naar zijn (soms te) strenge vader. Geen nood, de puberteit nadert met rasse schreden.

Het is moeilijker voor een man. Bij een vrouw groeit zo’n kind negen maanden in de buik, en –los van de fysieke ongemakken die ik niet kan beginnen van mij voor te stellen– daardoor is dat kind negen maanden eerder een realiteit. Henri was er voor mij pas toen hij uit die buik werd geperst, en de band die ik met hem kreeg nam evenredig toe met de interactiviteit die ik met mijn zoon kon ervaren. Terwijl de dokter van wacht was, nam ik hem mee naar de uithoeken van het land (de zoo, de zee, Bokrijk) en daarbuiten (Cap Gris Nez). En vanaf het enigszins kon, pastte ik mijn werkuren aan zodat ik hem ’s avonds van school kon halen.

Een kind gooit uw hele leven overhoop, en er is niets wat u daarop voorbereidt. Het is gewoon een deel van uzelf, uw vlees en bloed, en de band die ge daarmee hebt is niet onder woorden te brengen. Dat klinkt als het cliché, maar wie kinderen heeft, weet dat het volledig naar waarheid is.

En ik had het voor niets ter wereld willen missen.

Lees meer wijvenblogs tijdens de wijvenweek.

teneinde (ii)

De bagage
Van British Airways mogen we per persoon twee valiezen, van maximum 23 kg elk, meenemen. Ik heb mijn madam hier al grote stapels boeken zien klaarleggen, en ik moet nog een manier brengen om haar van dat voornemen –die allemaal in de valies te krammen– vanaf te brengen. We zijn daar drie maanden, net in het tussenseizoen, dus we weten begod niet wat voor kleren we nu het beste laten meereizen. Ik vermoed warme, want minder warme wegen lichter en kunnen we daar waarschijnlijk goedkoop op de kop tikken. Travel light, ben ik geneigd te denken.

We mogen ook nog handbagage meedragen, bestaande uit 1 tas die maximaal 56×45×25cm groot mag zijn (mijn crumpler meet 38×29×23cm), en daarbij ook nog een een laptop, hand- of boekentas. Dat komt goed uit, want de laptops moeten mee; wat fotografisch ekiepement; Nederlandstalige boeken en de leerstof voor Henri; en de handleiding voor ‘meester papa’. Dat laatste zit in twee klasseurs, samen goed voor 13 centimeter papier, waarvan ik denk dat ik het handleidinggedeelte toch maar ga (laten) inscannen.

Eigenlijk vrees ik meer voor de terugreis. Het fotografisch ekiepement zou gezien de goedkope dollar best wel eens kunnen toenemen, net zoals de cd- en klerencollectie (wat als het daar plots warmer blijkt te zijn). Heeft iemand ervaring met het verzenden van bagage (pakweg boeken en kledij, dus geen fotozaken of cd’s)?

[wijvenweek] mijn huishouden

“Mijn beste koop dit jaar,” vertelde ik Tessa toen de drang naar eindejaarslijstjes dichterbij begon te komen, “is dit paar handschoenen.” Triomfantelijk stak ik mijn afwashandschoenen –compleet met één of ander huidverzorgend poeder erin– in de lucht. Huishouden heeft wel iets, denk ik, als ik leuke klusjes mag opknappen.

Afwassen is geen leuk klusje, ook al helpen die handschoenen echt. De afwas blijft dan ook meestal de ganse dag staan, tot de dokterstaken zijn vervuld, het avondeten op is, en Henri de borden naar de afwasbak draagt. Terwijl ik dé handschoenen aantrek (assume the position, dacht ik er al vaak bij) durf ik dan wel eens Tante Sidonia te coveren, en op de (zeldzame) beste momenten staan we dan met ons drieën aan die afwasbak: ik met mijn handschoenen in het (te) hete water, en Henri en Tessa klaar met de handdoek.

Koken is wél een leuk klusje, van koekjes over brood tot avondmaal, van eenvoudig (een verse maaltijd klaar op een kwartier –dat kan best hoor) tot complex (drie dagen koken voor één maaltijd). Koken is een alfawetenschap: op verstand gebaseerd, maar door het hart gedragen, en diep geworteld in de praktijk.

Dinsdag is inkoopdag. Dat is niet geheel arbitrair gekozen, omdat op die dag ons bio fruitabonnement bij het afhaalpunt beschikbaar is. En het afhaalpunt, dat is onze buurtslager, en dat is meteen het eindpunt van mijn ronde. Gewapend met een boodschappentas op wieltjes vertrek ik naar de Limerick (voor een portie boeken), via Vitamientje (voor een portie groenten en fruit), naar Bernard, onze slager. Het grootwarenhuis tracht ik te vermijden, al moet ik er tweewekelijks heen voor de non-food (en cola light en melk en cornflakes en nutella chocopasta en boter en gist en olijfolie).

Er is ook nog kuisdag en wasdag (en die vallen samen); dat eerste wordt gedelegeerd, het tweede doe ik zelf; er is ook strijkdag, en ook dat wordt gedelegeerd. Goed huishouden is een managementsfunctie, en de belangrijkste kunde van een manager is delegeren. Want ik moet ook lopen en lezen en schrijven en concerten meepikken en foto’s maken-en-verwerken en leute maken met de mensen van Het Project.

Och dat huishouden, ik sta er niet echt bij stil. Het draait, maar geheel onbewust en zonder intentie.

Lees meer wijvenblogs tijdens de wijvenweek.