algemeen – Pagina 15

confituur (iii): eerste poging

De plannen voor mijn ‘nieuwste’ confituur dateren reeds van vorige week zaterdag (9 dagen geleden). Die dag had ik rabarber meegebracht, en ik had er meteen ‘Mes Confitures‘ op nageslaan. De laatste pot Oranges au thé Earl Grey was eind mei leeg geraakt, en het was dan ook hoog tijd voor de nieuwe seizoensconfituur.

Rhubarbe au miel d’acacia et au romarin. Geef toe, het klinkt misschien verrassend, maar evenzeer goed. Twee ingrediënten had ik die zaterdag niet voorhanden (de honing en twee citroenen), maar die rabarber zou na weekje nog wel goed zijn, dacht ik. Helaas. De rabarber besloot mijn huisvlijt niet af te wachten, maar was –hoewel de zichtbare stukken stengel er meer dan behoorlijk uitzagen– in zijn verpakking beginnen rotten. Ondertussen had ik wel reeds de citroenen in huis gehaald (en ik heb nog wel ergens honing), maar ik denk dat ik volgende week maar beter allemaal verse ingrediënten meebreng. Als er nog rabarber te vinden is natuurlijk (ik heb een dikke kilo nodig).

Wordt vervolgd.

uit

Straks gaat de computer weer uit. Voor BBQ en, later op de dag, jazz: het laatse concert van het seizoen bij Tuur. (Ben Sluijs en Erik Vermeulen; wat een afsluiter!)

Als u ook maar een klein beetje op de zomer hebt zitten wachten, kan ik u alleen maar hetzelfde toewensen. Zelf zoek ik de zon niet op (Tessa daarentegen), maar u zal mij met geen stokken binnenkrijgen (de schaduw is mijn vriend). Een boek, een glas water met een ijsblokje, en rust. Meer hoeft dat niet te zijn.

zomervreugd

Sinds vanochtend acht uur tot ongeveer nu, een dikke twaalf uur later heb ik geen stap binnenshuis gezet. Na tien maanden winter mocht dat wel eens. U mag deze mededeling overigens nemen met een klein korreltje zout, want ik ben even tot bij de ijskast gewandeld om een fles water te halen. Maar mijn uiterst geslaagde kreeftenvermomming kan getuigen van een overdaad zon.

Het begon met een wandeling tot bij Bloch, waar wij bijna gewoontegetrouw het ontbijt nuttigen op zaterdag. Een verplichtte wandeling, want eigenlijk gingen we met de tram gaan, ware het niet dat De Lijn (dezelfde van het nakende in-stap-klaar-feest) dit weekend had uitgekozen om de tramsporen ter hoogte van ergens de Delhaize-Bernard Spaelaan-Rozemarijnbrug (ik weet niet juist waar, want ik ben er niet gepasseerd) open te breken. Een excellente timing, want niks zo goed voor de appetijt als een ochtendwandeling.

Twee filmpjes binnen gegeven bij Alltech (ik wil Fotoshop best wel eens proberen, maar het ligt gewoon veel te ver uit onze weg); daarna in de Engelse tweedehands boekenwinkel op de ajuinlei binnengewipt. Drie boeken voor 7 EUR (2 Greenes en een Ludlum); en de Fnac waar ik mijn twee ontbrekende Lee Childs heb gevonden (kan ik eindelijk verder lezen).

Braderij in de Korte Dagsteeg/Walpoortstraat; aperitief bij de Marimain; lunch in Sirena (op de hoek met de Huidevettersstraat). Telkens met grandioos zicht op de voorbijgangers. Op de terugweg in De Poort binnengewipt, snel nog om groenten en fruit in ’t Vitamientje op de Elisabethlaan, en de rest van de dag in de tuin doorgebracht. Geen telefoon, geen computers, geen internet.

En vriendelijk dat iedereen was. Ik heb geen boos gezicht gezien (wel rood, en neen, niet alleen in de spiegel). Ondanks alle gezweet en gepuf waren de mensen vriendelijk, behulpzaam, toegeeflijk, tolerant, en zeer bereid tot een gesprek. Iedereen leek met vakantie. Dat het maar altijd zo zomers is.

meer blauw op straat

Hoewel een kolonne vrachtwagens, volgestouwd met pletwalsen, meermaals en collectief over ons heen heeft gereden dit weekend; de man met de hamer ook tot driemaal toe zijn ding heeft gedaan; en de temperatuur deze ochtend nog niet echt je dat was, ziet het er allemaal toch behoorlijk vrolijker en aangenamer uit als de zon helemaal aan de hemel staat.

Blauwe lucht. Eindelijk.

haardweer

Wreed eigenaardig. Vanochtend heb ik nog bij hoogdringendheid de haard aangestoken, vanmiddag hebben we op het terras van Lekker GEC gelunched, daarnet zaten Tessa en Henri in hemdsmouwen in de tuin (de serre) te werken, maar ik heb het gevoel dat ik voor vanavond toch maar beter een pull aantrek en voor alle zekerheid maar beter mijn vest in de wagen meeneem ook.

(Nee, dat is geen vlek, daar midden op de zetel.)

in ’t nieuw

Ondertussen hebben wij een nieuwe telefoon, en eindelijk ook opnieuw een microgolf-slash-grill. Geen warme-luchtoven, al volgt dat hopelijk nog wel eens met een nieuwe keuken. Ttz een keuken die naam waardig tout court.

Met de nieuwe telefoon kunnen we niet alleen zelf bellen maar ook (vooral!) gebeld worden. En wakker gebeld worden, want er zit voorwaar een wekker-functie op dat ding. (En dat was dan nog de goedkoopste die ik in de Fnac kon vinden!) Kan ik eindelijk ~~mijn~~ Tessa’s Palm terug gebruiken waar hij voor dient (ipv als wekker).

De microgolf-slash-grill (een speciale actie bij de Lidl enige tijd geleden) werd reeds gebruikt om

tassen water op te warmen voor thee en oploskoffie
wortels te garen (ik stoof ze toch liever)
vlees te ontdooien
steak te grillen
groententaart op te warmen

Vlees ontdooien doet het ding als de beste. In onze vorige microgolf –die het een jaar geleden heeft laten afweten (na het eerst bijna tien jaar te hebben uitgehouden)– zat ook zo’n functie ingebouwd, maar daar kwam het vlees altijd aan de buitenkant half gegaard en de binnenkant nog bevroren uit, terwijl bij deze alles gewoon perfect ontdooid was.

En blijkbaar kun je er ook een (verse) pizza mee maken. It slices, it dices, it makes julienne fries!

zeshonderd+

Over motoren gesproken, die Daytona 675 ziet er ook in ’t echt een machtige machine uit. Er werd serieus mee rond het circuit gevlogen, en ze moesten niet echt onderdoen voor die andere speelvogel, de Speed Triple (het was Triumph Track Day, gisteren, dus het waren 99% Triumphs op het circuit). Meer pk en koppel of niet, de Daytona 675 is 25 kg lichter, en nóg wendbaarder dan de Triple.

Daytona 675

Ik heb al op beide motoren gezeten (maar nog niet mee gereden –waar blijven de test days voor 2006, Daniël), en als ik nu een nieuwe zou kopen (zo genereus zijn de belastingen nu ook weer niet), zou ik het serieus lastig hebben om te beslissen.

Daytona 955i: 955cc, 191kg, 149pk @ 10.700 rpm, 100Nm @ 8.200 rpm
Daytona 675: 675cc, 165kg, 125pk @ 12.500 rpm, 72Nm @ 11.750 rpm
Speed Triple: 1050cc, 189kg, 130pk @ 9.100 rpm, 105Nm @ 5.100 rpm

naar buiten

Kijk, bij het kleinste beetje suggestie van zon, schoten wij ons de stad in. Naar de Kouter, voor de fanafare én het aperitief; naar de Oude Beestenmarkt, voor het pluimvee; naar Sint-Jacobs, voor de rommelmarkt; naar de Vrijdagmarkt, voor de kwettervolgeltjes, de vissen en nog een fanfare; en naar de Korenmarkt, om er tram één te pakken die ons naar ’t station bracht om daar bij Lekker GEC te lunchen.

En straks, naar Opatuur, voor Van Oost, Verbist en Defoort. Hetzelfde trio als toen ik vorig jaar in april de eerste keer bij Tuur binnenstapte voor Het Project. (Voor wie referenties nodig heeft: Verbist is de man die ook bij het Jef Neve Trio de bas beroert.)

(Vorig jaar nog met een slechte lens, hopelijk krijg ik hen vanavond wat scherper op de foto. Set: Jazz @ Opatuur 2005)

brutaal

Het leven kan kort zijn.

Toen we gisteren de straat overstaken van de Kouter naar de Zonnestraat, hield een vriendelijke automobilist voor ons halt aan het zebrapad, zodat we niet nodeloos in een miezelende regen op hartelijkheid hoefden te wachten. Toen we veilig aan de overkant waren beland, keek ik achterom om de chauffeur nog eens dankbaar toe te lachen, toen ik op een meter van zijn voorbanden een jonge pimpelmees (of was het een koolmees) met fluffy wollige vacht verdwaasd zag rondhuppelen. Op de tijd tussen de beweging waarmee ik Tessa de jongeling duidde en ik op mijn stappen wilde terugkeren, had de voor ons zo vriendelijke chauffeur echter zijn weg verdergezet, en, door een grillige en statistisch onwaarschijnlijke speling van het lot, het kleine vogeltje –voor hem onzichtbaar– met zijn linkervoorwiel verpletterd.

Een dof gekraak, en het leven, zich nergens van bewust, was niet langer.

Henri had niets gezien, gelukkig. Maar omdat Tessa en ikzelf ongewild een wedstrijd om-ter-witst gezicht hielden, was het voor hem duidelijk dat er íets aan de hand was dat hij had gemist. We hebben hem op de wildste dwaalsporen geleid, om eerst de halve Veldstraat ontdaan te kunnen afwandelen, en vervolgens onszelf te troosten dat het niet had geleden, dat we met een vlieg ook niet zo erg hadden ingezeten, en dat we ons op de schaal van concentratiekampen en Hiroschima aanstelden.

Wij hebben een klein hartje, wij.

in ’t water

Het Grote Plan™ was om vanochtend zo snel mogelijk de woning te verlaten, ergens te gaan ontbijten, tot de lunch door de straten van Gent te kuieren, en daarna een film te bekijken. Die plannen zijn echter grotendeels in ’t water gevallen. Voorlopig zitten we nog thuis (edoch niet lang meer), en het ontbijt hebben we reeds achter de kiezen. I.p.v. te kuieren wordt het een uitgestippelde tocht langs een aantal noodzakelijke winkels (de fnac is een noodzaak).

De Grotere Plannen™ zijn echter ook leterlijk in ’t water gevallen. Een beetje zoals Zoocamp 3.14 (maar dan minder Web2.0) waren wij van plan ons op de Ardense Hoogvlakten te begeven. Niet dus. (Hopelijk hebben ze aan regenkledij gedacht.)

Zolang mijn Mega Plan™ ook maar niet weggeregend wordt (een dagje circuit van Folembray op maandag).