het regende

Het regende in Folembray. En in Lille. En in Saint-Quentin. En in alle andere plaatsen tussen Gent en het circuit.

Goed. We onthouden:

  1. Zelfklevers met het deelnemersnummer die er bij droog weer net zo makkelijk afgaan als ze erop gingen, lossen niet meer na een dag regen.
  2. Mijn regenjas (type: overall, die je over je leren outfit aantrekt) is wel degelijk waterdicht. Geen spatje regen kwam erdoor.
  3. Misschien moet ik er maar eens aan denken gelijkaardige regenhandschoenen aan te schaffen. Doorweekte leren handschoenen zijn koud met een gemiddelde snelheid van 100 en een topsnelheid van 170 (omdat ik te lui was uit derde naar vierde op te schakelen) op circuit. In de regen.
  4. Remmen om van 170 naar 80 terug te komen op een nat wegdek in 25 of zo meter lukt. Met kloppend hard hart.
  5. Een slippend achterwiel bij het terugschakelen hoeft niet erg te zijn. Zolang je maar genoeg vertraagd bent om met voldoende vertrouwen alsnog de bocht in te kunnen duiken.
  6. Alle 149 pk in een keer op een glad wegdek loslaten wanneer je een chicane uitkomt, is niet zo’n best idee.
  7. Een korte schuiver van het wiel door bovenstaand manoeuver hoeft niet noodzakelijk tot valpartij of highsider te leiden. Het verdient evenwel geen aanbeveling.
  8. Ik heb meer vertrouwen om te rijden op (klets)nat wegdek.

Ongevallen: 1 x grindbak, 1 x gras en 1 x bosjes. De motorrijder kwam er zelf telkens zonder schade vanaf.

De bosjesman had wel hoofdpijn. En een redelijk gehavende motor. Zijn valpartij was dan ook bijzonder spectaculair: volle snelheid (150?) het gras in, omhoog gewipt terug op de tarmac, over kop op in de grindbak, en vervolgens de bosjes in. De motor rechtdoor, de berijder naar links.

Grindbakman heb ik voor mijn ogen gewoon rechtdoor het grind zien binnenrijden, en zijn motor zien ingraven. Verder geen schade.

De grasmachien keek in de bocht de verkeerde kant uit, stevende recht het gras op, en had de koelbloedigheid niet te remmen, maar de koppeling in te trekken en zich te laten uitbollen, waardoor hij met zeer trage snelheid alsnog onderuit ging. Schade: veel modder, en een gebroken pinker.

Voorwaar een geslaagde opleiding.

7 gedachtes over “het regende”

  3. @opa p: geen van de drie 🙂
    Ik ben nogal voorzichtig op circuit (en op de gewone weg), en heb er geen enkel probleem mee me te laten voorbijsteken bij het vrij rijden. Als ik ten andere gewaar wordt dat er mij iemand voorbij wil, maar niet voldoende pk heeft om het te kunnen (maar sneller de bocht doorgaat), houd ik mij gewoon in op de rechte stukken. No problem; ik heb niks te bewijzen (snelle tijden zal ik nooit neerzetten).

    @peter: ik was zodanig moe dat ik het gewoon niet herlezen had. Maar ik ben duidelijk nog niet uitgeslapen, want die dt-fout zie ik echt niet staan.

  4. @peter: hart! hart! Het ging hard, en daardoor had ik een hard kloppend hart! Ugh. Goedemorgen.

  5. ?”omdat ik te lui was uit derde naar vierde op te schakelen”?

    Op circuit? En met de bedenking dat je je doorweekte hand zelfs niet hoeft te gebruiken om op te schakelen?

  6. *grijns*

    Ik had geen zin om naar vierde te gaan om (letterlijk) twee seconden later terug te schakelen naar tweede om nog de eerste chicane te kunnen nemen. Als het droog lag misschien wel, maar niet op de glibberbaan met mijn afgesleten BT10’s. Grasmachien had Pirelli regenrubber op zijn Daytona 675 liggen, en die ging inderdaad sneller door de bochten –en daarna toch het gras in. Dus ik hield het liever wat kalmer 😀

Reacties zijn gesloten.