Op The Online Photographer, het weblog van Mike Johnston (die met The Sunday Morning Photographer geruime tijd een column had op The Luminous Landscape), werden recent twee artikels geplaatst over fotokritiek in het internettijdperk: Great Photographers on the Internet, en Cartier-Bresson Booted from Flickr. In het laatste geval gaat het over de deleteme groep op flickr. In de artikels wordt beschreven hoe de werken van beroemde fotografen zouden worden bekritiseerd, en hoogst waarschijnlijk de grond zouden worden ingeboord. Michel vraagt zich af hoe die kritiek moet worden benaderd.
Ongeveer een jaar geleden (het zal ergens in augustus of zo geweest zijn), ben ik een tijdje ‘lid’ geweest van die groep. Toen al waren er een paar die onder eigen naam foto’s van Grote Meesters™ ter beoordeling instuurden, en die achteraf genadeloos werden afgeslacht.
Het doel van het spel is zo snel mogelijk 10 maal met hetzij saveme, hetzij deleteme te worden getagged. De eerste keer toen ik een foto heb ingestuurd –en die binnen de kortste keren deleteme10 kreeg toegewezen– heb ik me er een klein beetje in druk gemaakt. Een klein beetje, want het was een zeldzame foto waar ik zelf niet geheel ontevreden over was (cfr afbeelding links). Toen heb ik zelf een wat meegespeeld met the rating game, en ik heb getracht bij de foto’s waar ik een saveme of deleteme aan toekende meteen ook een motivatie te plaatsen die verder ging dan ‘blèèèrgh’ of ‘wijs’. Maar dat is niet het doel van het spel.
In de deleteme groep is het de bedoeling zo snel en zo clever mogelijk een commentaar te spuien op een foto –tenminste, zo was het toen toch, en het ziet er niet echt naar uit dat het veel veranderd is. De meest actieve deleteme leden zijn mensen met teveel vrije tijd en lossen elkaar af in een 24 uurschift. Allemaal gezellig en zo, maar de deleteme groep is niet meteen de aangewezen plaats voor gefundeerde kritiek. (Achteraf heb ik diezelfde foto ook in een andere groep aangeboden.)
Wat ik wil zeggen: ik hecht geen enkel waarde aan kritiek van de onbekende, grotendeels anonieme massa op internet. Of het nu om zo’n flickr groep gaat, of Belgium Digital, of zelfs het forum van Fred Miranda. Niet dat die sites nutteloos zijn, maar enkel dat alles wat je daar leest met een grote (subjectieve) korrel zout dient te worden genomen.
Wanneer daarentegen Djivi, of Michel, of Hans, of Steven, of i., of Pietel, of Fred, of … iets over mijn foto’s te vertellen heeft, dan zal ik met veel aandacht luisteren. Want ik weet (min of meer) waar die mensen voor staan, en ik weet hun bemerkingen te plaatsen in de (hopelijk) juiste context.