De plannen voor mijn ‘nieuwste’ confituur dateren reeds van vorige week zaterdag (9 dagen geleden). Die dag had ik rabarber meegebracht, en ik had er meteen ‘Mes Confitures‘ op nageslaan. De laatste pot Oranges au thé Earl Grey was eind mei leeg geraakt, en het was dan ook hoog tijd voor de nieuwe seizoensconfituur.
Rhubarbe au miel d’acacia et au romarin. Geef toe, het klinkt misschien verrassend, maar evenzeer goed. Twee ingrediënten had ik die zaterdag niet voorhanden (de honing en twee citroenen), maar die rabarber zou na weekje nog wel goed zijn, dacht ik. Helaas. De rabarber besloot mijn huisvlijt niet af te wachten, maar was –hoewel de zichtbare stukken stengel er meer dan behoorlijk uitzagen– in zijn verpakking beginnen rotten. Ondertussen had ik wel reeds de citroenen in huis gehaald (en ik heb nog wel ergens honing), maar ik denk dat ik volgende week maar beter allemaal verse ingrediënten meebreng. Als er nog rabarber te vinden is natuurlijk (ik heb een dikke kilo nodig).
Wordt vervolgd.
Soms vraag ik me echt af of jouw dag meer dan 24 uur telt, Bruno.
Waar haal je de tijd voor al die schrijfsels, boeken, DVD’s, concerten, brunches, muggenzifterij, en last but not least: confituur.
Of is dat je geheim?
Ik kan er jullie misschien wel bezorgen (in ruil voor een potje van de volgens mij heel erg lekkere confituur), nog even navragen bij mijn vader maar ik denk dat er daar nog heel wat rabarber te snijden valt (vers en onbespoten!)
@Els: deal!