Categorie: algemeen

eindelijk

Dag één en twee van Jazz in ’t Park staan eindelijk on-line (in deze flickr set).

Maar voor de rest bestond de dag opnieuw uit over en weer geloop –al kan dat ook leutig zijn. We hebben Henri gedropt bij Sandra voor het verjaardagsfeestje van Zelie –benieuwd hoe hij het er heeft vanaf gebracht tussen die vrolijke bende vrouwenvolk. Tessa heeft een paar (kleine) centimeters van haar kapsel laten afknippen bij Ronny (aan het pleintje op het einde van de Vlaanderenstraat) –wreed goeie kapper, en de eerste die ook Henri’s haar naar volle tevredenheid wist te knippen.

En daartussen zijn we in de Chinese/Aziatische supermarkt op de Vrijdagmarkt binnengestapt, om er (ge)ruime tijd daarna buiten te komen met drie zakken waarin onder andere stak: een fles pruimenwijn (voor Tessa); allerlei soorten noedels en (rijst)pasta; een kilo basmatirijst; Tepanyaki saus; All Purpose soja saus (beide van Kikkoman); Wasabi; opgelegde gember (heerlijk); zeewier; en een gratis pakje cherry flavoured kauwgom. ’t Was nochtans geen dag van de klant.

bijna

Het masterplan was om vandaag eerst naar Media Market in Oostakker te trekken, en nadien naar de Colruyt. Om tien uur was ik eindelijk uit bed geraakt (al was ik toen al meer dan drie uur wakker), en tegen goed twaalf uur was ik gewassen. Het plan werd verdaagd.

Henri was echter makkelijk te vinden voor plan B: laten we naar de film gaan. Lunchen in de Vooruit –de Italiaan in de Korte Dagsteeg is dinsdag gesloten– gevolgd door een fikse wandeling naar Decascoop. Cars speelt ondertussen al in een kleinere zaal (zaal 8), en zelfs die was maximaal voor de helft gevuld. Afgezien van het feit dat gaat over Doc Hollywood met wagens ipv acteurs, heeft Pixar hier opnieuw een mooi staaltje CGI afgeleverd; zeer gedetailleerd en realistisch. Ook inhoudelijk was het het soort film waarvan ik graag heb dat Henri ze te zien krijgt: vriendschap boven gewin.

Achteraf een korte stop op het terras van de Marimain om de laatste zonnestralen op te vangen, en dan was het eigenlijk de bedoeling dat we –via de groentenwinkel in de Nederkouter– huiswaarts zouden gaan. Op de hoek van de Bagattenstraat en de Nederkouter konden we echter niet weerstaan aan de heerlijke pizzageuren van Pane & Vino. De Spaghetti, Pizza Romana en Pizza Vegetarienne gingen er vlotjes in (en voor een schappelijk prijs). De bediening was vriendelijk en zorgzaam, zodat het ons dan ook niet verwonderde dat het er een voortdurende vas-et-viens was. Ze zien er ons nog terug.

Maar dus nog steeds geen tijd gehad voor de foto’s. Morgen. Denk ik.

vakantiedrukte

Had ik het niet gezegd, dat ik de rest van de vakantie ook wel vol zou krijgen?

Hoewel ik gepland had de ganse dag van foto te doen (ik wil niet meer wachten om de foto’s van Jazz in ’t Park te verwerken), ben ik er amper toe gekomen om ze allemaal te bekijken, de onscherpe te verwijderen (veel minder dan gedacht), en de overblijvende te importeren in Aperture. Het doel is max 1 per artiest over te houden. Over de workflow bericht ik achteraf.

Wegens plaatsgebrek in ‘den bureau’ moest ik noodgedwongen eerst een beetje opruimen, en voor ik het wist (1) deed ik veel meer dan nodig, en (2) was het middag en moesten we lunchen. Daarna zijn we richting Ikea getrokken, in de ijdele hoop een paar opbergkasten te scoren –veel te veel volk, en dat is absoluut mijn ding niet. We zijn wel met drie kaders (lijsten) naar huis gekomen, zodat ik eindelijk een paar posters (of foto’s) kan [uit|op]hangen.

En ziet, binnen een half uur moet ik weg om te vergaderen voor Het Project. Morgen tweede poging.

conditie

We beginnen met kleine stapjes, maar de conditie moet terug naar boven (ik durf niet schrijven: op peil komen). Vanaf vandaag beginnen we met crunches en sit-ups, te rekenen twee maal daags (hoewel zonder doktersvoorschrift).

Ik heb de eerste sessie net achter de rug, en het is (1) verbazingwekkend hoe vermoeiend dat is, maar (2) helaas minder verbazingwekkend hoe slecht het met mijn conditie is gesteld.

Hoe is het met uw conditie gesteld? Doet u nog aan sport?

aftellen

Gisteren aan tafel gezeten met Piet en Diederik van tchin voor een gebeurtenis eind september (u leest er nog wel over). Verschrikkelijk plezant om met zo’n gepassioneerde mensen te kunnen samenwerken.

Vanochtend op het gemakje opgestaan, en met de motor naar het werk getrokken (als het op de terugreis zou regenen, kan mij dat geen zier schelen), alwaar ik zit af te tellen tot het begin van de vakantie. Klokslag vier uur pak ik mijn biezen.

Niet dat we op reis gaan –enfin, ’t is toch niet voorzien– maar eindelijk zal ik er nogs eens geheel ‘uit’ zijn: geen werkvakantie (geen BNRF, geen Filmfestival), geen verbouwingen, geen verplichtingen.

Allez, er is deze week natuurlijk nog het ongedwongen Jazz in ’t Park (al is het nog niet eens 100% zeker dat het doorgaat), volgende week is er van vergaderen voor Het Project, ik moet nog een paar zaken regelen ivm met jazz-toestanden, ik moet nog mijn kwartaaloverzicht (Q2) van de strips maken, en ik zou eigenlijk ook nog wel eens naar de cinema willen. Och, we krijgen de agenda wel weer vol 🙂

(Op het goede weer moeten we alvast niet rekenen.)

BBQ-dagje

Vandaag hadden we eigenlijk graag BBQ gehouden met een aantal medewerkers van Het Project. We hadden er een tijdje zin in, en toen we een dikke week geleden vandaag voorstelden als mogelijkheid, leek toch een groot deel (van zij die niet met vakantie waren) daarvoor te vinden.

Te elfder ure hebben we het dan toch maar afgeblazen. Niet zonder reden, zo bleek rond het middaguur, toen de hemelsluizen zich helemaal openden boven het Sint-Pietersstation. Toen zaten we met de Lord, Sandra, en Michel (en Zelie, Louis, Jan en Anna) echter bij de Indiër aan het Hendrika-plein (Lekker Gec zat afgeladen vol) te genieten van kip en lam (op velerlei wijze). Al slaat dat genieten meer op het gezelschap dan op het eten. “Het lijkt wel een familiefeest”, merkte ik nog op, met al die gezellige drukte.

Een heerlijke snipperdag: nog een mokka gedronken thuis, en dan tijd voor een dutje. ’t Is waarlijk komkommertijd. (Al heb ik binnenkort weer ’t een en ’t ander te melden.)

overbrugd

De tunnels van het Gentse Sint-Pietersstation waren leger dan op een zondag, en op perron 10 waren de mensen voor de P-trein naar Brussel op twee handen te tellen. In Noord was het hetzelfde verhaal. Bovendien waren alle broodjeszaken gesloten, enkel l’amourette, waar het ’s ochtend tijdens de normale werkweek altijd aanschuiven is, draaide op 1/10e kracht, en bood maar liefst vier (van de anders twintig of zo) verschillende koeken aan.

Benieuwd met hoeveel collega’s ik het zal moeten stellen, vandaag.

eruit (bis)

Dat van die zwangerschap is nog zo dwaas niet. Het is ochtend, en die misselijkheid is er terug. Alle andere ‘pijnen’ zijn wel verdwenen, en zolang die misselijkheid ook tegen vanavond onbestaande is, ben ik al tevreden. We gaan nog eens stappen, mijn madam en ik. (Vorige week ook al, straks wordt het een gewoonte.)

Is de Martino al uit vakantie?

eruit

Mijn excuses, maar ik voel mij kotsmisselijk. Een fysieke aandoening helaas, en ik probeer al de ganse ochtend mijn maaginhoud binnen te houden, al ben ik er niet van overtuigd dat pogingen succesvol zullen blijven. De dafalgan-codeïne die ik zopas heb gedronken heeft weinig aan de situatie veranderd: naast de misselijkheid is ook hoofpijn, nekpijn, en schouderpijn mijn deel; en kan iedereen wat stiller zijn, en of er alstublieft iemand dat licht wil uitdoen?

Vakantie. Ik heb vakantie nodig. Ik moet er dringend eens uit, denk ik.