Vroeger, toen ik nog een drukbezet mannemens was, hield ik een geschreven agenda bij. Van (tand)arts tot zwemles, het stond er allemaal in –niet dat ik ooit zwemlessen heb gevolgd, enfin, toch niet in de laatste dertig jaar. Nadien volstond een digitale planner, ook al omdat ik van dag tot dag leef, en ik enkel de hoogstnoodzakelijke dingen in die planner opneem. Concerten en andere activiteiten die voor de rest van het gezin planmatige implicaties kunnen hebben. Als ik dan naar zo’n concert ga, heb ik een zo’n klein zwart moleskine notebook mee om schijnbaar willekeurige impressies in neer te schrijven. Achteraf blijken die vaak ook helemaal willekeurig te zijn geweest, of op zijn minst onontcijferbaar –u zou gedacht hebben dat ik arts was i.p.v. een jazzliefhebber als u één zo’n boekje onder ogen kreeg.
Het probleem is dat ik een hoop dergelijke boekjes heb, dat ik niet meteen de meest georganiseerde mens op deze aarde ben, en dat die boekjes (1) verloren raken en (2) niet echt chronologisch volgbaar zijn. Het zou helpen als ik er een datum bijschreef natuurlijk, maar behalve ongeorganiseerd, ben ik ook lui.
En ziet nu wat de kerstman mij bracht: twaalf zo’n notebooks, die eigenlijk agenda’s zijn, met één boekje per maand, en in een verschillende kleur per maand. Eén blad per dag, dus ik ga enkel nog op de festivaldagen, wanneer er meer dan één concert per dag is, een beetje in de problemen komen –dat is althans de theorie. Ik ben wreed content. En als u eens niet weet welke maand we zijn, dan vraagt u mij op zo’n concert gewoon naar de kleur van mijn boekske.