Tag: blaaskaak

opkuis

Mijn bureau is een ramp. Normaal gezien ligt alles hier heel ordelijk, op mooie stapeltjes geschikt. Ik vind graag mijn dingen terug, en niet alleen houd ik daartoe wel eens wat lijstjes bij, en staan mijn DVDs, CDs en –in de mate van het mogelijke ook– boeken alfabetisch gerangschikt, ook op het werkvlak ligt alles op een logische manier. Ik ben daar niet eens zo maniakaal in, dat het allemaal op een welbepaalde plaats moet staan of liggen (“neeeeuuuuuuh, dat potlood moet rechts in die beker zitten”), maar ik weet wel wat waar ligt.

Alleen is het nu al een maand geleden dat ik nog eens orde op zaken heb gesteld. Wegens geen tijd, en wegens dat die stapeltjes met strips en CDs toch weg gingen als ik mijn kwartaaloverzichtjes ging schrijven (binnenkort, binnenkort). Maar met de festivals is het er nog niet van gekomen.

De foto’s zijn ondertussen bijna allemaal verwerkt (nog één dag BNRF en dan nog eventueel de analoge), en dan heb ik geen uitvluchten meer. Maar ondertussen zal ik toch maar beter eens de achterstallige rekeningen bijeen rapen. Vóór onze wagen niet meer verzekerd is, of het water wordt afgesloten.

tomeloos

Blinde bewondering hebben voor, of gedweept hebben met, bepaalde mensen, heb ik eigenlijk nooit gedaan. Ik ben altijd behoorlijk zot geweest van de Beatles (en ik heb nog steeds geen enkele popgroep gevonden die zelfs maar kniehoog komt), maar niet in die mate dat mijn kamer vol posters hing (er was er niet één). Michael Nyman is/was nog zo iemand, en hoewel ik al zijn platen heb (insert Urbanus lol here) –net zoals die van de Beatles (al zijn het daar letterlijk platen –LPs, vinyl– en bij Nyman cds)– ben ik kritisch genoeg om te zien dat bijvoorbeeld Nyman veel, erm… herbruikt. En toen ik hem (een paar keer) ontmoet heb, wist ik met moeite wat ik in godsnaam tegen de man moest zeggen. In dat opzicht volg ik Peter Greenaway, die stelde: I really, sincerely believe that one should trust the work, and not the author. (Wat overigens ook mijn houding is t.o.v. pakweg diploma’s e.d.)

Soit. Er is momenteel één iemand waar ik een tomeloze bewondering voor heb, en ik heb het daar behoorlijk moeilijk mee. Wat als die bewondering mijn objectiviteit in de weg komt te staan? Wat als ik plots i.p.v. een kritische etter een waarderend watje word? En kan zo’n bewondering wel blijven duren?

Dit heeft overigens niets te maken met vriendschappen of appreciatie. Er zijn een heleboel mensen die ik best naar waarde weet te schatten, en wiens aanwezigheid ik meer dan op prijs stel (en dat hopelijk bij wijlen ook laat blijken). Nee, dit is op het randje van het aanbidden af, een adoratie, of zoals een religie, en net dat laatste wil ik vermijden. (Religie is slecht, zo heeft de geschiedenis al meermaals aangetoond.)

Maar goed, zoals steeds laat ik het maar gewoon op me afkomen –en bewaar ik gedwongen dat kleine beetje afstand. Ondertussen dweep ik lekker verder. Want eigenlijk is dat wel aangenaam, zo iemand om naar op te kijken.

kommaneuker

Lang leve de komma’s. Ze verduidelijken een tekst, brengen ritme, en verhogen de leesbaarheid. Daarnet was ik bezig met de redactie van een tekst, en kwam ik bij een opsomming. Iets zoals: ‘briefpapier, filmrolletjes, fototoestellen, en lenzen’. Ik plaats steevast een komma voor en in een opsomming. Al is niet iedereen het daarmee eens:

In een opsomming dient elk onderdeel evenveel klemtoon te krijgen, vandaar dat we de onderdelen scheiden met een komma. In zo’n opsomming dient en er dan ook enkel op te duiden dat we aan het einde van die opsomming zijn gekomen, en niet om twee onderdelen van die opsomming te verbinden. En wordt –in andere omstandigheden– evenwel voornamelijk als voegwoord gebruikt, om twee delen te combineren tot een geheel.

‘Briefpapier, filmrolletjes, fototoestellen, en lenzen’ leest verschillend dan ‘briefpapier, filmrolletjes, fototoestellen en lenzen’. De laatste groep kan –met een beetje slechte wil– geïnterpreteerd worden als ‘briefpapier, filmrolletjes, en fototoestellen en lenzen’, waarbij ‘fototoestellen en lenzen’ als een geheel wordt beschouwd (bijvoorbeeld in een fototas). Nog duidelijker wordt dit in de zin die op taaldavies.net wordt gebruikt:

Hij maakt schilderijen, sculpturen van gaas en hout en kleifiguren. vs Hij maakt schilderijen, sculpturen van gaas en hout, en kleifiguren.

Dus zie ik niet in –weiger ik in te zien (zo u wilt)– waarom we die zinsconstructie anders zouden moeten benaderen dan ‘ik kocht briefpapier, filmrolletjes, fototoestellen, en lenzen’. Koppig, dat ben ik!

vastgeroest

SasHet wordt hoog tijd dat ik nog eens wat andere foto’s neem dan tijdens enkel optredens. Mijn toestel staat ondertussen vastgeroest op ISO640, wat perfect haalbaar is bij een egale verlichting en een onopvallende achtergrond zoals bij Opatuur, maar onaanvaardbaar storend in het buitenlicht. Zeker op een zonnige dag zoals vrijdag en gisteren.

Dat is allemaal niks nieuws, maar blijkbaar zit ik ondertussen reeds zo vastgeroest in die routine dat ik –als de eerste de beste beginneling– verzuimd heb mijn setting(s) aan te passen voor de shoots op vrijdag. Hooguit heb ik mijn dial van manueel (M) naar aperture priority (A) verdraaid, en viel het me tijdens het fotograferen op dat de sluitertijden zéér kort waren. Maar goed, het was prachtig weer, en tijdens binnenopnames gaat het altijd heel langzaam, die sluitertijd. Nog zo’n gewoonte.

Het resultaat: tig overbelichte opnames, die met geen RAW editor meer goed te krijgen zijn, en op die paar ‘aanvaardbaar’ belichte beelden zit een ruis en korrel die gewoon niet door de beugel kan. Het enige beeld dat ermee door kan, is dit (saaie) portret van Sas van Rouveroij, maar dat werd dan ook binnen getrokken, tijdens de persconferentie.

En ja, ik voel me er slecht over. (Niet zozeer voor mezelf, maar wel voor de zeer bereidwillige dames tijdens de eerste shoot vrijdag.)

lost

Lost en Desperate Housewives waar en wanneer je wil (DS 11/04/2006) ABC zal een aantal afleveringen van hun vier populaire series on-line zetten, daags na hun uitzending op televisie. Het gaat om Lost, Desperate Housewives, Alias en het mij geheel onbekende Commander in Chief. Leuk.

De afleveringen kunnen niet gedownload of bewaard worden, maar ze worden wel gearchiveerd.

Euh. Gearchiveerd? Ik dacht dat het de bedoeling was dat we de episodes online konden bekijken? En worden gearchiveerde bestanden niet per se bewaard? Ook uit de context worden we niet wijzer:

Wie wil kan dus op zijn computer een hele reeks afleveringen achter elkaar bekijken. Van Alias wordt zelfs meteen het hele lopende seizoen online gezet. Een en ander betekent dat kijkers hun favoriete televisiereeksen altijd en overal op hun pc kunnen bekijken, als ze tenminste over een breedband-internetverbinding beschikken.

Een en ander betekent dat staat hier waarschijnlijk voor ‘ik weet absoluut niet waar het over gaat, en ik ga er dus ook niet proberen er een uitleg aan te geven.’ De episodes worden online geplaatst, maar tegelijkertijd ook gearchiveerd, en de reeksen kunnen altijd en overal op de pc bekeken worden, allez, als ze over breedband beschikken. Maar anders altijd en overal. Echt waar. Denk ik.

Enfin, de Disney press release brengt verduidelijking (Disney-ABC Television Group takes abc primetime online, offering hit shows on abc.com during May and June):

Current episodes of “Lost,” “Desperate Housewives,” and “Commander In Chief,” as well as the entire present season of “Alias,” will be available for streaming during May and June, marking the first time a broadcast network has made multiple series available for viewing online, free of charge to consumers. [mijn bold]

[…]

Encoded and streamed in Flash 8, which offers the best video quality and allows users on both Mac and PC platforms to watch the video episode, will be offered in two different sizes. The standard viewing size is 500×282 pixels (streamed at 400kbs), and the larger viewing size is 700×394 pixels (streamed 700 kbps).

Aha. Streaming. Via Flash. Waardoor het niet vanzelfsprekend wordt om de filmpjes te downloaden, en waarmee ze er meteen ook voor kunnen zorgen dat de reclame niet kan geskipped worden. Eigenlijk volstond het om maar ze worden wel gearchiveerd uit de tekst te schrappen (en ook die Een en ander betekent dat).

“De afleveringen kunnen niet gedownload of bewaard worden. Maar wie wil kan dus op zijn computer een hele reeks afleveringen achter elkaar bekijken. Van Alias wordt zelfs meteen het hele lopende seizoen online gezet. Op die manier kunnen kijkers hun favoriete televisiereeksen altijd en overal op hun pc kunnen bekijken, als ze tenminste over een breedband-internetverbinding beschikken.”

Zoiets? (Als ik even pedant mag wezen. Ik weet het, ’t is niet vriendelijk en ik maak ook veel fouten en al, maar ik heb een proper excuus: net geen 10 uur geslapen op zo’n vier etmalen.)

hoofdpijn

Al bij al viel het nog goed mee, met die hoofdpijn. Telkens ik vanbij een collega, vanop een sanitaire stop of vanuit de waterkast terugkwam, diende ik mij eraan te herinneren dat, nee, ik mijn bril niet had misplaatst op het werk, maar thuis was vergeten, toen ik automatisch naar de plaats links van mijn toetsenbord greep waar ik hem altijd laat liggen.

Hooguit zat ik de ganse dag met mijn ogen een beetje dichtgeknepen, maar ik kon het nog verbazingwekkend goed volhouden om de ganse dag naar het scherm te turen. Het was dan ook geen oudbollige en wazige CRT maar een veel scherpere flatscreen. Maar dan nog, zelfs op de treinrit huiswaarts kon ik zonder noemanswaardige inspanning verder lezen in Alfa Amerika, terwijl het boek toch in een relatief kleine letter werd gedrukt.

Misschien zat de vermoeidheid er voor iets tussen (maar ik ga mij onthouden van enige medische speculatie omtrent spierverslapping in de oogbol, en of dat tot een beter gezichtsvermogen zou kunnen leiden). Al heb ik voor dit berichtje (geschreven op een 10 jaar oude CRT) opnieuw netjes mijn bril op mijn neus gezet.