Al bij al viel het nog goed mee, met die hoofdpijn. Telkens ik vanbij een collega, vanop een sanitaire stop of vanuit de waterkast terugkwam, diende ik mij eraan te herinneren dat, nee, ik mijn bril niet had misplaatst op het werk, maar thuis was vergeten, toen ik automatisch naar de plaats links van mijn toetsenbord greep waar ik hem altijd laat liggen.
Hooguit zat ik de ganse dag met mijn ogen een beetje dichtgeknepen, maar ik kon het nog verbazingwekkend goed volhouden om de ganse dag naar het scherm te turen. Het was dan ook geen oudbollige en wazige CRT maar een veel scherpere flatscreen. Maar dan nog, zelfs op de treinrit huiswaarts kon ik zonder noemanswaardige inspanning verder lezen in Alfa Amerika, terwijl het boek toch in een relatief kleine letter werd gedrukt.
Misschien zat de vermoeidheid er voor iets tussen (maar ik ga mij onthouden van enige medische speculatie omtrent spierverslapping in de oogbol, en of dat tot een beter gezichtsvermogen zou kunnen leiden). Al heb ik voor dit berichtje (geschreven op een 10 jaar oude CRT) opnieuw netjes mijn bril op mijn neus gezet.