weekly jazz

Is het pas vorige week dat wij hebben mogen genieten van het Narcissus Quartet (zowel op de iPod als live). Het publiek was alvast laaiend enthousiast, en u mag een uitgebreide bespreking van zowel CD als optreden in de komende week verwachten.

U mag zichzelf evengoed voor het hoofd slaan dat u het optreden van Arnozza hebt gemist. Arnozza, indien u wat kort van geheugen bent, is het trio rond Arne Van Coillie (piano), Carlo Nardozza (trompet) en Flor Van Leugenhaeghe (contrabas), die zondag de gemoederend beroereden met intimistische bebop bij Opatuur.

Carlo Nardozza speelt heel zorgvuldig trompet, vol, met een stoffige ondertoon waarvan me beweert dat alleen een L.P. die kan reproduceren. De trompettist geeft de indruk te willen spelen tot hij erbij neervalt, en leek aan het einde van zijn solo’s steeds blij dat hij opnieuw naar adem kon happen. Bassist Flor Van Leugenhaeghe hoefde daar niet echt voor onder te doen, en speelde met een dergelijke gusto, dat het leek alsof hij er maar nipt in slaagde zijn luisterend oor van bij zijn snaren weg te trekken om zijn eigen armwerk meer ruimte te geven. De pianist blijft bij Tuur altijd een beetje op de achtergrond –visueel althans– gezien hij de ganse set met de rug naar het publiek dient te spelen, waardoor het publiek zich dan weer des te meer op de virtuositeit van het spel kan concentreren.

Vanavond wordt u vergast op een optreden van Traces: Philippe Laloy (sopraansax & dwarsfluit), Vincent Noiret (contrabas) en Karim Baggili (oud). Noiret en Laloy kon u vorig jaar al horen samen met Tuur Florizone voor Tricycle (ook bij Opatuur); Baggili speelt o.a. met Loriers op het Blue Note Records Festival deze zomer. Geen pure jazz, vanavond, maar fusion tussen jazz en traditionele Europese muziek, die u misschien reeds kent van de CD Sigh Moon die het trio in 2004 heeft uitgebracht. Referenties genoeg, me dunkt.

Traces, bij Opatuur, Citadellaan 17. Toegang: 10 EUR