bruno – Pagina 155

cds 200906

In mijn collectie prijken nu 19 Coltrane albums waarop hij leader is; 14 daarvan heb ik vorige maand gekocht, in Berlijn, voor een appel en een ei. Ik ben niet van plan om bij elk album wat commentaar te geven, dat lijkt mij ook niet echt mogelijk, na niet eens een maand luistertijd. De evolutie die Coltrane doormaakt is gigantisch, en het verschil tussen Blue Train en Stellar Regions is bijna onbeschrijfelijk.

Coleman, Rollins en Dolphy zijn allemaal te linken aan Coltrane –en ik heb die albums gedeeltelijk daarom gekocht. Op de eerste track van Tenor Madness speelt Coltrane samen met Rollins.

Wat betreft de recentere muziek, kan u blindelings Voyage (Youn Sun Nah); Solo in Mondsee (Paul Bley); en The Third Man en New York Days (Enrico Rava) in huis halen. En vergeet vooral niet Jazz in ’t Park 2008 Live aan te schaffen (amper 10 euro voor een dubbelcd) –hopelijk volgen er meer Jazz in ’t Park cd’s.

My Favorite Things / John Coltrane / 1960 / ***
Olé Coltrane / John Coltrane / 1960 / ***
Africa/Brass / John Coltrane / 1961 / ***
Impressions / John Coltrane / 1961 / ***
Live at the Village Vanguard / John Coltrane / 1961 / ***
Ballads / John Coltrane / 1962 / ***
Coltrane / John Coltrane / 1962 / ***
Duke Ellington & John Coltrane / John Coltrane / 1962 / ***
Crescent / John Coltrane / 1963 / ***
A Love Supreme / John Coltrane / 1963 / ***
Ascension / John Coltrane / 1965 / ***
The John Coltrane Quartet Plays / John Coltrane / 1965 / ***
Kulu Sé Mama / John Coltrane / 1965 / ***
New Thing at Newport / John Coltrane / 1965 / ***
Tenor Madness / Sonny Rollins Quaret / 1956 / ***
The Shape of Jazz to Come / Ornette Coleman / 1959 / ***
This Is Our Music / Ornette Coleman / 1960 / ***
Free Jazz / Ornette Coleman / 1960 / ***
The Illinois Concert / Eric Dolphy / 1963 / ***
Peckin’ Time / Hank Mobley / 1959 / ***
Bill Evans / The Solo Sessions, vol. 2 / 1963 / ***
Gekocht na het lezen van J. Bernlefs stukje over Evans in Haalt de jazz de eenentwintigste eeuw?
Give me that slow knowing smile / Lisa Ekdahl / 2009 / *(*)
Ontdekt in de jazz-sectie in Berlijn, en gekocht in de blijkbaar ijdele hoop dat Ekdahl nog eens jazz zou zingen. Helaas.
Moonshine / Dave Douglas & Keystone / 2007 / **
Voyage / Youn Sun Nah / 2009 / ***(*)
Zeer goed album, met een klassiek aandoende en loepzuivere stem van Youn Sun Nah. Alles lijkt klankzuiver overigens, helder, maar niet zonder gevoel. Heel mooi, ik had eerst gedacht dat ik het rap beu ging zijn, maar ik kan er naar blijven luisteren.
Solo in Mondsee / Paul Bley / 2007 / ***(*)
Emperor March / Charles Tolliver (Big Band) / 2009 / ***
The Third Man / Enrico Rava / 2007 / ***
New York Days / Enrico Rava / 2009 / ***
Jazz in ’t Park 2008 Live / Various / 2009 / ***(*)

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

concerten 200906

Weinig concerten deze maand, misschien mede daarom dat ik zoeel boeken heb kunnen lezen. In juni is het concertseizoen eigenlijk ten einde, en is het tijd voor de festivals. Ik heb er al zin in: Gent Jazz, Gentse Feesten, Jazz Middelheim, Jazz in ’t Park…

Crap Squeezer / 01-06-2009 / Ham Sessions 2009 / *(*)
Totaal mijn ding niet. Veel te eighties naar mijn goesting, inclusief het Engels-met-Belgische tongval van Tom Wouters. Stuk voor stuk goede muzikanten (ik ben fan van Filip Wauters), maar deze groep werkte niet, voor mij –Tessa is het in deze oneens met mij overigens.
Bill Barrett & Steven De Bruyn / 01-06-2009 / Ham Sessions 2009 / **
Want het moet niet altijd Toots zijn die achter een harmonica zit om het instrument goed te laten klinken. Altijd ambiance!
Yuko / 23-06-2009 / Vooruit / **
M83 / 23-06-2009 / Vooruit / **
Yuko speelde het voorconcert van M83. De Balzaal zat proppensvol, en de optredens waren helemaal niet slecht. Niet allemaal mijn ding, evenwel, en een beetje te veel déjà vu.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

boeken 200906

Het is niet alsof ik niet naar tv gekeken heb, deze maand. Het is niet alsof ik ganse dagen stil heb gezeten, deze maand. Maar op één of andere manier heb ik toch negen boeken kunnen lezen. En niet meteen dunne vodjes. Die lange treinreis naar Berlijn zit er zeker voor iets tussen, maar die was eigenlijk goed voor amper drie boeken.

Vijf van de negen boeken die ik heb gekezen, komen wel uit de bibliotheek. Ik ben overtuigd fan geworden, denk ik. Vooral dan van het sprinter-gebeuren: dan moet het boek wel uit zijn binnen de week. Verder zitten er ook vier non fictie boeken tussen, een ‘genre’ waar ik eigenlijk nooit echt fan van ben geweest, maar ik wil mij per se wat verdiepen in jazz. Ik heb absoluut genoten van de biografie van Coltrane, én van die van Bley.

Oh, en de zogezegd (over)gehypte Millenium-trilogie van Larsson, is zeker de moeite van het lezen waard.

Caesarion / Tommy Wieringa / 2009 / **(*)
Waar Joe Speedboat nog energiek en optimistisch was, is deze Caesarion geheel defaitistisch. Het heeft thematisch heel wat verwant met Snuff van Chuck Palahniuk, en ik zou u eigenlijk aanraden om ook dat boek te lezen.
Mannen die vrouwen haten / Stieg Larsson / 2005 / **(*)
Het gehypte Mannen die vrouwen haten werd ondertussen ook verfilmd, en in de bioscoop op u losgelaten. De hype is deze keer toch wel verdiend, want dit is een onderhoudende en goed gestructureerde thriller/detective. Dik boek, veel bladzijden, maar leest als een trein –of op de trein, in mijn geval, als u mij de flauwe woordspeling vergeeft. Als Aspe kan lezen, zou hij hier beter een voorbeeld aan nemen.
Coltrane, the story of a sound / Ben Ratliff / 2007 / ***
Deze muzikale biografie van John Coltrane is vermoedelijk alleen maar leesbaar voor wie er echt in is geïnteresseerd. Ratliff biedt een boeiend en interessant overzicht van de carrière –en vooral: de muzikale keuzes– van de jazz legende, zonder in saaie opsommingen of oeverloze beschouwingen te vervallen. Toen ik eraan begon wist ik na de eerste bladzijde al dat ik het niet zou kunnen neerleggen voor het uit was. Nog een geluk dat ik een lange treinreis voor de boeg had. Onthoud vooral: jazz is een voortdurende groei; oefening baart kunst; vakkennis en emotie gaan hand in hand. Aanrader.
Tipboek Saxofoon / Hugo Pinksterboer / 200? / **
Gezien ik toch zo bezig ben met Coltrane, wou ik wel eens beter weten hoe zo’n saxofoon ineen zit. In de bibliotheek ontleende ik dit tipboek, dat een heldere en heel eenvoudige, maar toch grondige uitleg biedt over het instrument. Ze hebben er nog andere, waaronder eentje over “Muziek op papier (basistheorie)”.
De vrouw die met vuur speelde / Stieg Larsson / 2005 / **(*)
Ewel, ook dit tweede boek ontgoochelt niet. Even leek het erop dat Larsson in het tweede boek de synopsis van het eerste op een ander verhaaltje had geënt, maar dat had ik helemaal verkeerd voor. Het verhaal is spannend, aanvaardbaar, en voor goed gestructureerd geschreven. Naarmate het boek vordert, lijkt het er overigens sterk op dat Larsson bepaalde details –die pas in het tweede boek uitgewerkt worden– al doordacht had bij de aanvang van de trilogie.
Haalt de jazz de eenentwintigste eeuw? / J. Bernelf / 1999 / **(*)
Niet alle stukjes zijn even interessant, in dit boekje, maar beslist de moeite zijn het titelstuk en de stukjes over Bill Evans, Charles Ives, Louis Andriessen, Gil Evans, en Misha Mengelberg. Euh, en dan heb ik ze toch bijna allemaal vermeld.
Jumper / Steven Gould / 1992 / **(*)
Nadat ik de film had gezien was ik toch benieuwd naar het boek. En dat boekt blijkt bijna niets met de film gemeen te hebben –behalve dan het ‘jumpen’, en het personage van de alcoholverslaafde vader, en de naam van de vriendin: ‘Millie’. Het boek is een verdoken Bildungsroman, en is pakken interessanter om lezen dan de film. Het is misschien een klein beetje een naïef avonturenboek (jonge mensen behoren zeker tot de doelgroep), maar leest heel vlot en aangenaam, en het ‘jumpen‘ of teleporten is een doodnormaal gegeven, zonder al te veel science fiction. Graag gelezen, zo graag zelfs, dat ik benieuwd ben naar het vervolg (Reflex) –want ik heb een beetje een vermoeden dat de film gebaseerd is op beide boeken samen.
Gerechtigheid / Stieg Larsson / 2005 / **(*)
Heletegans content: doordachte boeken met structuur, die verschrikkelijk vlot lezen. Zo wil ik graag nog wel wat lezen! De boeken krijgen afzonderlijk twee-en-een-halve ster, maar als geheel krijgen ze er minstens drie!
Stopping Time: Paul Bley and the Transformation of Jazz / Paul Bley & David Lee / 1999 / ***
De (auto)biografie van Bley leest bij momenten als een schelmenroman. Met bijna valse afstandelijkheid beschrijft hij de gebeurtenissen die niet alleen zijn leven, maar ook de veranderingen in de jazz tijdens dat leven (de titel is niet gelogen), in kaart brengen. Bij sommige episodes druipt het enthousiasme van de tekst, hoe de auteur ook zijn best doet om zichzelf in te tomen. Het gedeelte over de opgang van de elektronica en de videokunst, en zijn haat-liefde verhouding tov synthesizers is fasinerend. Wat voor een waanzinnig (interessant) leven heeft die mens al gehad. Eén eigenaardigheid: dit boek staat overal opgelijst als bevat het 224 bladzijden, maar mijn editie –rechtstreeks van de uitgeverij gekocht– telt ‘slechts’ 179 bladzijden. I just thought I’d mention it.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

strips 200906

Bijna allemaal goed, deze maand –t.t.z. ik heb eigenlijk niks om over te klagen. Zowat alle reeksen die ik volg, gaan de goede richting uit (Seuls en Y: The Last Man); en ik ben aan een paar nieuwe dingen begonnen, die ook al goed zijn (Ikigami en de klassieker Battle Angel Alita). Heel erg tevreden ben ik van het einde van de (prequel) reeks Rose Hip Zero, waarin een aantal zaken uit het ‘oorspronkelijke’ Rose Hip Rose worden verklaard.

Enkel Le Groom vert-de-gris, het meest recente nummer in Une Aventure de Spirou et Fantasio par… heeft me wat ontgoocheld.

Seuls, Tome 4 : Les cairns rouges / Gazzotti/Velhmann / 2009 / **(*)
Jaja, er zit een positieve evolutie in de kwaliteit van dit verhaal. Van kinderdingske wordt dit een beloftevolle reeks, die de nieuwsgierigheid van de lezer weet vast te houden. Benieuwd naar de volgende episode.
Y: The Last Man Vol. 5: Ring of Truth / Brian K. Vaughan / 2005 / **(*)
En hetzelfde geldt voor deze reeks. Het wordt er alleen maar beter op.
Y: The Last Man Vol. 6: Girl on Girl / Brian K. Vaughan / 2005 / **(*)
Gelijk de titel zegt, gaat dit boek voornamelijk over Girl on Girl –niet moeilijk natuurlijk, als er maar één man meer op de aarde overblijft. Oh, en op een vrouwelijk-softe manier overigens, dit is geen hentai.
Last Bullets / Antoine Ozanam, LELIS / 2009 / **(*)
Heel interessant getekend, heel mooi gebruik van de kleur groen. Het verhaal zit goed in elkaar, maar ken een beetje een naïef einde. Niettemin het betere werk, als u de laatste paar pagina’s even negeert.
On the road / Guillaume Clavery, Paul Drouin / 2009 / **
Weinig inhoud, leutig om lezen, goed getekend. Op een goede manier middelmatig.
Battle Angel Alita #1 / Yukito Kishiro / 1991 / **(*)
Battle Angel Alita #2 / Yukito Kishiro / 1991 / **(*)
Een klassieker met eenvoudige dialogen en plotlijnen, maar prachtige tekeningen. Te verkrijgen in het Engels, Frans, en zelfs het Nederlands.
Ikigami, Préavis de mort tome 1 / Motoro Mase / 2009 / **(*)
Ikigami, Préavis de mort tome 2 / Motoro Mase / 2009 / **(*)
In twee woorden: de serie speelt zich af in een fictief Japan, waar schoolkinderen ingeënt worden, en waarvan een klein percentage een voorgeprogrammeerde nanobom bevat. De personen die zullen sterven, worden 24u voor hun dood (leeftijd ts 18-24) daarvan op de hoogte gesteld. Een dankbaar gegeven voor een hele hoop drama.
Bioméga T02 / Tsutomu Nihei / 2009 / **
Nog steeds een wreed schoon getekend en fascinered verhaal. In het jaar 3005 moet de mensheid gered worden van een virus dat de aardse populaite heeft omgetoverd tot zombieachtige dingen. Met een vermenselijkte beer als een van de nevenpersonages.
Rose Hip Zero, tome 05 / Tôru Fujisawa / 2009 / **(*)
Och! Gans de Rose Hip Rose serie (gepubliceerd vóór, maar zich afspelende ná Rose Hip Zero) is plots veel duidelijker geworden. Boek vijf is het slotstuk van deze reeks, en als u interesse hebt voor deze serie, dan begint u toch best met die ‘Zero‘ boeken.
Le Groom vert-de-gris / Schwartz & Yann / 2009 / **
Een beetje een té gemakkelijk album, deze meest recente aflevering van Une Aventure de Spirou et Fantasio par…. Boordevol knipogen naar andere stripfiguren, en naar gebeurtenissen, dat het eigenlijke verhaal soms iets te veel uit het oog wordt verloren.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(strips vorige maand)

Instant

Waarschijnlijk was ik tien minuten weg toen DHL voor de deur stond, donderdag. Mijn ‘sprinter’ moest die dag binnengebracht worden in de Gentse (hoofd)biblitoheek aan de Zuid, en gezien het zachte zomerweer had ik gedacht de laatste 150 bladzijden uit te lezen in het Zuidpark, om op die manier afleidingen (zoals internet) tot een minimum te beperken. Toen ik rond twee uur terug thuis kwam –na een lunch in Vooruit– vond ik een briefje in de bus.

“Nee meneer, de chauffeur kan vandaag niet meer bij u langskomen. We kunnen morgen reeds bij u terug komen, maar we kunnen niet zeggen wanneer. Nee, ook niet of dat in de voormiddag of de namiddag zou zijn.”

Ze konden het wel in de bus steken (maar dat ging niet lukken, dat wist ik al), ik mocht het komen afhalen in Merelbeke, of ze konden het in een Shell station naar keuze achterlaten. Ik opteerde voor dat laatste, en dan kon ik daar vrijdag rond 13u achter, evenwel niet voordat ik een Nederlander van voor mij poort liet wegtakelen. Het is een beetje moeilijk om dwars door een Volvo C70 te rijden.

Mijn pakje, dat ik eigenlijk net zo goed in de Sint-Pietersnieuwstraat had kunnen afhalen ipv in de Shell, werd door DHL geornamenteerd met een groot aantal extra stickers. Van ~~homo~~dhlroze tot shellgeel werd mijn pakket beschouwd als exceptioneel, updated en op andere manieren aangepast aan de noden van de niet thuiszijnde mens. Ik besloot te wachten tot Henri ook thuis was, om hem deel te maken van de out-of-box experience. Ondertussen wist ik al lang wat het was, want een (groot) aantal collega-bloggers hadden ook het Is het ok als ik jou een pakje stuur?-mailtje van Stefan van doggybites gekregen.

Achter de flappen van de doos zaten twee tassen, een paar staafjes Gold, een pak Espresso, een pak Cappuccino, en een pak Frappé. Even wachten op Tessa, en ieder kon proeven.

We kunnen kort en duidelijk zijn: zowel Cappuccino als Frappé zijn grote bucht. De poederkes bevatten veel te veel suiker, waardoor die dingen eigenlijk totaal ondrinkbaar worden.

Gold en Espresso zijn echter zeer behoorlijk.

Ach, ik beken, ik ben eigenlijk wel een beetje fan van Nescafé. Vroeger dronk ik vaak van die instantkoffies, en ik vind ze nog steeds beter dan sommige brouwsels die voor koffie moeten doorgaan in niet nader genoemde drank- en eetgelegenheden. En ’t is gemakkelijk en snel. En beter dan suikerrijke frisdank (zolang ge wegblijft van de frappé- en cappuccinobucht tenminste).

Vernieuwing

Ergens in maart 1957 begint Paul Bley (deze meneer, die op 15 mei in Vooruit optrad) met zijn trio te spelen in de Hillcrest Club in Los Angeles. Er komen een paar wissels, tot de band –naast Bley zelf natuurlijk– bestaat uit bassist Charlie Haden, drummer Billy Higgins en vibrafonist Dave Pike. Op een dag introduceert Higgins twee nieuwe muzikanten aan Bley, die hen –op vraag van de drummer– laat meespelen met de groep.

Several things happened almost at once. The audience en masse got up, leaving their drinks on the table and on the bar, and headed for the door. The club literally emptied as soon as the band began playing.

Op muzikaal vlak gebeurde er echter veel meer, want Bley meende in de twee muzikanten –niemand minder dan Don Cherry en Ornette Coleman– verwanten te hebben gevonden, die net zoals hijzelf op zoek waren naar vernieuwing in jazz. Wat eigenlijk ook wel het geval was.

For the duration of that gig, if you were driving down Washington Boulevard past the Hillcrest Club you could always tell if the band was on the bandstand or not. If the street was full of the audience holding drinks in front of the club, the band was playing. If the audience was in the club, it was intermission.

Er spreekt een zeker trots, maar tegelijkertijd ook zelfrelativering uit de beschrijvingen van Bley. Hij was zijn tijd vooruit, zo schrijft hij zelf, door al free te spelen terwijl het publiek daar nog helemaal niet klaar voor was. De echte ‘doorbraak’ van free (jazz) zou er immers pas komen een 7-tal jaar later, in 1964, met Albert Ayler (If people don’t like it now, they will.). Al heeft het publiek het er vaak nóg wel moeilijk mee, 40-50 jaar later.

Citaten komen uit Stopping Time, Paul Bley and the Transformation of Jazz, Paul Bley en David Lee, 1999

Moe als een kat

“Baasje, ge zijt zot”, zegt Nagiko als ik terugkom van mijn 10k loop. “Enfin, niet dat ge mijn baasje zijt, want bazinnetje is mijn baasje, edoch: passons“. Hij rekt zich genoegzaam uit, en komt langzaam en vermoeid overeind.

Het was verschrikkelijk warm, zo vlak voor de middag, toen ik twee toerkes rond de Watersportbaan ging lopen (goed voor iets meer dan 12 kilometer, de weg van en naar huis inbegrepen). Mijn conditie is helemaal nog niet op peil, zo vlak na die verplichte stop. Maar het voelt fantastisch.

“Zo ziet ge er anders niet uit”, biedt Nagiko aan.

“Allez toe, is ’t nu haast gedaan met foto’s maken? Zoudt ge niet beter een liter water gaan drinken of zo.”

Yuko

Yuko ging M83 vooraf, dinsdag in de Balzaal van Vooruit. Patricia schreef een mooi verslag voor Het Project: M83 met dank aan Ayco

Meer af dan aan

De computer staat tegenwoordig regelmatig af. En dan bedoel ik wel degelijk “Shut Down…” en niet “Sleep”. Het is gekomen uit een nood om ’s avonds los van dat internet te komen, en ook om op die manier een beetje energie te besparen. Want mijn computer lijdt aan insomnia: hij heeft de onhebbelijke gewoonte om –zonder aantoonbare reden– vanuit slaapstand wakker te worden. ’s Avonds gaat hij uit zodra het kan, en ’s ochtends start hij automatisch weer op om 7u. En als ik weet dat ik langer dan een uur weg zal zijn, gaat hij ook uit.

Dat doet deugd, zo een beetje meer van die computer weg te zijn. En van dat internet.

Scheiding

Vanochtend had ik enorme bewondering voor het schrijfsel dat Rik Pinxten in De Morgen heeft gepubliceerd: Hoofddoekverbod is niet het einde van de wereld. Ik had mij voorgenomen om er niets over te schrijven, en ik ben blij dat ik het niet heb gedaan. Ik ben iets té verblogen over de ganse affaire (dat niet meer is dan een symptoom van een groter probleem) én over de lethargie van de Belgische overheid inzake integratie.

We vragen dat het thema hoog op de politieke agenda wordt geplaatst en niet wordt overgelaten aan de profeten van de clash of civilizations, zoals dat vroeger gebeurd is.

Er staan zoveel terechte en nuchtere argumenten in het stuk van Pinxten.

In de meeste Antwerpse scholen geldt – zeer eenvoudig – een hoofddekselverbod. Iedereen wordt gevraagd dit te respecteren. Waarom zou voor moslims dan een uitzondering moeten gemaakt worden? Omdat het over godsdienst gaat? Heeft godsdienst dan zo’n verheven statuut dat het boven algemene regels staat? We denken dat de seculiere rechtsstaat het belangrijke signaal moet geven dat dit niet zo is.

Straks komt er nog een (burger)oorlog van.