Simon Korteweg, voorzitter van de jury Jong Jazztalent Gent, geïnterviewd door een juffrouw-wiens-naam-ik-niet-weet van REC, dat een aantal podcasts over het festival verzorgt. Ik heb de site(s) afgezocht, maar heb nergens haar naam gevonden –en al evenmin die van de andere reporters overigens.
update: …geïnteviewd door Marie Vandekerckhove van REC, dat een aantal podcasts over het festival verzorgt.
Voila: terwijl wij onze tweede avond op Gent Jazz doorbrengen, kan u het verslag van gisteren nalezen bij Het Project: Gent Jazz, dag 1: professioneel entertainment.
…en wie denkt ge dat er zat te luisteren naar de Hamsters, tijdens de vooropener van het Jong Jazztalent Gent concours aan de ingang van het Gent Jazz festival?
Deze leeuw lag te slapen in de Zoologischer Garten Berlin.
Uyimbube verwijst naar het gekende liedje van The Tokens: The Lion Sleeps Tonight (1961). Beluister ook de allereerste versie door Solomon Linda & The Evening uit 1939 (en die van Miriam Makeba). Lees meer over de fascinerende geschiedenis van het lied bij Wikipedia.
Bijna was ik het vergeten, maar iemand had in de commentaar gevraagd, welke Gent Jazz dagen ik zou tippen. Behalve het vanzelfsprekende antwoord dat u ze allemaal moet meemaken –ik vind er (zeker in het eerste deel) eigenlijk geen enkele die de moeite niet waard zou zijn– zou ik toch even naast het festivalprogramma ook het concours Jong Jazztalent Gent willen promoten.
Op elke festivaldag kan u van 12u15 tot 14u15 —gratis— terecht in het festivalcafé op de Bijlokesite om er één van de deelnemende groepen aan het werk te zien. Er zijn twee groepen buiten competitie: Hamster Axis of the One-Click Panther (een groep die reeds een gigantische weg heeft afgelegd) opent het concours, en Bender Banjax (die vorig jaar hebben gewonnen) mag afsluiten. Ondergetekende zal er elke dag zijn, want ik mag voor de tweede keer in de jury zetelen. De groepen zien er dit jaar erg veelbelovend uit –enkele heb ik al gehoordof aan het werk gezien.
Maar goed, hét festival dan: welke dag en waarom? Ik ga aan de eerste dag even voorbij; BB King is fantastisch, maar bezwaarlijk als jazz te omschrijven. Ik ben heel benieuwd naar China Moses, maar ik heb nog niks van haar gehoord, en kan het dus ook niet aan- of afraden.
Fred Hersch op dag twee was al fenomenaal goed in 2005, en ik zie niet in waarom dat nu anders zou zijn. Alleen al daarvoor mag u zonder angst het toegangsgeld uit uw portefeuille halen. Bovendien krijgt u er nog het Nina Simone tribute bij achteraf.
Dag drie is vermoedelijk de meest avontuurlijke dag. Een mengeling tussen ‘standaard’ jazz en fusion met een portie Afrika, van Aka Moon over Randy Weston tot McCoy Tyner. John Scofield hebben we al gehad op het festival, Pat Metheny ook, dus is het nu reikhalzend uitkijken naar Bill Frisell (en terwijl ik dit schrijf ben ik aan het luisteren naar The Sound of Summer Running van Marc Johnson).
Dag vier is een wildcard, zoals ik het eerder al omschreef bij Het Project. Gitarist George Benson, hoe veelzijdig en omnipresent hij ook mag zijn –de man speelt nog steeds 100 concerten per jaar– is niet zo bekend bij het grote publiek. Net zomin als nieuwkomer Christian Scott, of pianist Free Desmyter die pas recent zijn eerst plaat op ons losliet, als ware hij een 40-jarige debutant. Een schitterende plaat overigens, en een concert om naar uit te kijken.
Edoch, we komen aan bij de laatste dag van het eerste deel, en meteen ook de grote dag. Wie nog niet meteen thuis is in ‘den jazz’ maar het graag ook allemaal eens meemaakt, kan op deze dag niet veel verkeerd doen –wie wel al (een beetje) weet waar het over gaat ook niet overigens. Kwaliteit en toegankelijkheid van het eerste tot het laatste optreden, met vier heel goede pianisten: Yaron Herman, Nathalie Loriers, Brad Mehldau en Gonzalo Rubalcaba. En omdat u het bent krijgt u er nog eens Bert Joris en Richard Galliano bij ook. En bassisten Philippe Aerts, Larry Grenadier en Richard Bona. U wordt verwend.
Wij zijn er elke dag bij, voor alles, en we berichten vanzelfsprekend uitgebreid bijHet Project, en met wat foto’s alhier. Zeg eens goeiendag, als u mij tegenkomt.
Stilwerk bevond zich aan de overkant, links van dit gebouw in de Kantstraße. Stilwerk, vol spiegelglas en afgrijselijke glooiingen, was echter ontiegelijke keren lelijker dan dit flatgebouw.
(De hoek waaronder ik deze foto heb gemaakt was niet echt alles, ik ben mij ervan bewust.)
De achterkant van het Zoologischer Garten station in Berlijn. Met links nieuwe, leegstaande gebouwen, en rechts de leveranciersingangen voor het station.
Alweer meer films gezien dan ik had verwacht, deze maand. We onthouden vooral Demon Seed (TCM rules); Shattered Glas; Funny Games U.S.; Estômago; en een klein beetje The Amityville Horror. En nu ben ik vooral benieuwd naar Hanekes oorspronkelijke Funny Games uit 1997. Al bij al viel het nog mee in juni, kwalitatiefgewijs.
0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)
(films vorige maand)
Eindelijk mocht ik terug lopen. Enfin, ik was al net iets eerder begonnen dan dat ik op loopanalyse ging, en ik kan niet beginnen uit te leggen hoezeer ik dat lopen gemist had. gefietst heb ik nog niet gedaan, wegens, euh, geen tijd zeker, met Tessa die moest geopereerd worden en de vakantie die begon en zo allemaal. (Ik heb voor alles wel een excuus hoor.)
En ik ben helemaal rustig aan begonnen ook. Kwestie dat ik deze keer wel degelijk wil blijven lopen -zonder verplichte pauze.
De loopafstand wordt gemeten met een Nike+ uitrusting.
(training vorige maand)
