dessert – Pagina 6

van génoise tot biscuit (ii): pan di Spagna

Ondertussen heb ik er ook even De Zilveren Lepel ⁱ op nageslagen. Daar vind ik twee recepten in terug, een biscuit (kapselbeslag) ofte pasta genovese ⁱⁱ en een biscuitbeslag ofte pasta per pan di Spagna; de bereidingen komen grotendeels overeen met resp. het warme en koude biscuitbeslag van Ons Bakboek.

Ons eerste recept in deze reeks is evenwel de pan di Spagna volgens Mijn Little Italy. Heel eenvoudig om te maken, ik heb het recept tot de letter gevolgd (er was niet veel te volgen aan), inclusief de baktijd (ik heb zelfs mijn caketester niet uitgehaald). Nadien heb ik ik het gebak à l’improviste verder aangekleed. Dit resulteerde in een grote taart. Euh, ik herhaal even: een grote taart, van tien grote porties, die zeker groot genoeg is om twaalf mensen mee te plezieren. Groot dus.

Het ‘voordeel’ van zo’n biscuit, is dat de taart heel licht is. Tot we met slagroom aan het werk gaan natuurlijk.

Benodigdheden

6 eieren
160g kristalsuiker
160g bloem
1 snuifje zout

Mijn springvorm heeft een diameter van 23 centimeter.

Zo gemaakt

Verwarm de oven voor op 180°C.

Klop de eieren met de suiker tot een schuimig en (zeer) luchtig deeg. Dit duurt enkele minuten (zelfs met de KitchenAid) –het resultaat is een beetje als vloeibare marshmallow (en smaakt er ook naar). Vouw er dan de (gezeefde) bloem en het zout onder, en giet het deeg in een springvorm.

Bak in 35 minuten (doe de caketest). Verwijder voorzichtig uit de vorm, en laat volledig afkoelen.

Als de biscuit volledig is afgekoeld, kan het versieren beginnen. Laat u maar eens goed gaan –al heb ik mij voor mijn eerste keer heel erg ingehouden.

Snijd de cake –horizontaal (!)– in twee, zodat we twee schijven bekomen.

Voor de vulling heb ik een goede 500g (rode) diepvriesvruchten met een weinig suiker (ongeveer 50g) opgewarmd, aan de kook gebracht, en vervolgens weer laten afkoelen. Vervolgens heb ik de vruchten door een zeef gegoten (zonder aandrukken !), en de onderste helft van de cake met de vruchten belegd. Van het resterende vruchtensap heb ik ongeveer een vierde op de vruchten gesprenkeld.

De bovenste helft ging er opnieuw op, en 500ml slagroom werd door de KitchenAid –met een weinig poedersuiker– stevig opgeklopt. En ik bedoel wel degelijk stevig. 500ml was misschien iets te veel van het goede, maar blijft toch zeer genietbaar.

Kapsel uw cake in met de slagroom, en omdat de slagroom stevig werd opgeklopt, is het eenvoudig om die mooi cilindrisch vorm te geven.

Om af te werken hebben we partjes van een bloedappelsien op de taart geschikt, en een stuk donkere chocolade in het midden gelegd. Bij het serveren lepelen we eerst wat coulis (het sap, overgebleven van de vulling) op de borden, waarop dan een stuk taart wordt geplaatst.

Smakelijk!

—

De Zilveren Lepel is het Italiaanse equivalent van het Vlaamse Ons Kookboek van de Boerinnenbond, en werd in 2007 voor het eerst ook in het Nederlands uitgegeven (gebaseerd op de Italiaanse editie van 1997).
Die pasta genovese is dan de génoise, ofte de warme versie van het biscuitbeslag –al wordt voor dit Zilveren-Lepelrecept wel 50g boter gebruikt.

van génoise tot biscuit (i): ik heef een taart gebakt

Vroeger, toen ik mijzelf nog tiener mocht noemen, was mijn lievelingstaart ⁱ een biscuit ⁱⁱ. De etymologie heb ik niet kunnen achterhalen, want biscuit betekent letterlijk “tweemaal gebakken” –en daar voldoet zo’n biscuittaart niet aan. In het (Brits) Engels zijn biscuits dan ook gewoon koekjes, en de meest bekende zijn waarschijnlijk de Italiaanse biscotti di Prato of cantucci, de amandelkoekjes die tweemaal moeten gebakken worden (eerst als ‘brood’, en daarna in sneden).

Een biscuittaart heeft als basis echter een biscuitbeslag (duh) of een génoise of een pan di Spagna. De génoise (génoise cake) stamt uit ergens de achttiende eeuw, en is verwant met de pan di Spagna en de sponge cake. In Mijn Little Italy worden pan di Spagna en génoise als synoniem gebruikt; als ik de Italiaanse uitleg op wikipedia kan volgen, wordt de génoise echter au bain marie gemaakt, en de pan di Spagna (sponge cake) koud. Beide worden echter met dezelfde ingrediënten gemaakt, zonder boter, al is er ook nog zoiets als Victoria sponge, genoemd naar Queen Victoria, die wél boter bevat –de sponge, niet Queen Victoria.

Drie bronnen –naast Wikipedia (NL, FR, IT en EN)– sloeg ik erop na:

Mijn Little Italy gebruikt beide baksels door elkaar.
Johannes Van Dam maakt in zijn Dedikkevandam een ander onderscheid (p. 113): biscuitbeslag (cakebeslag zonder boter), génoise (cakebeslag met iets meer ei)
Ons Bakboek, het referentiewerk van de Boerinnenbond ofte KVLV, maakt een onderscheid tussen warm en koud biscuitbeslag (p. 58).

Maar dat wist ik allemaal niet toen ik het recept ontdekte, helemaal achteraan op pagina 344 van Mijn Little Italy. Wij gingen dus voor de pan di Spagna, met volgend resultaat (het recept volg in een volgende post):

Al kan u er donder op zeggen dat ik ook de koude versie van de Boerinnenbond ⁱⁱⁱ én een génoise (warme versie) ga proberen.

—

Weinig origineel, want het is (of was) de meest populaire taartsoort in België.
Biscuit is mogelijks een Belgicisme voor wat de Nederlanders als slagroomtaart verorberen.
De koude versie van de Boerinnenbond omschrijft meer wat ik intuïtief zelf zou doen: eigeel en eiwit afzonderlijk opkloppen.

elle eten: appelsien-amandelcake

“Laat ons nog gauw een cakeske bakken, voor we op ziekenbezoek gaan”, kon ik Tessa moeiteloos overtuigen. Ze had vanmiddag de Elle Eten heel suggestief bij de rest van mijn weekendlectuur gelegd. Er stonden nogal wat feestrecepten in, maar ook een cakerecept. “Ik heb alles in huis,” riep ik verheugd uit, “behalve boter, maar dat heb ik voor dit recept niet eens nodig.”

Dit is een eenvoudig recept. Wat zeg ik, een héél eenvoudig recept. Op tien minuten in elkaar geflanst, en dan hebt u gewoon een uurtje de ovenbereidheid af te wachten. Al kan u daarbij best wat roestvrij stalen zenuwen gebruiken, want die bovenkant, die wordt redelijk donker –maar zo hoort dat, bij dit recept.

Benodigdheden

1 (pers)appelsien
3 eieren
125g amandelpoeder
110g kristalsuiker
1/2 tbsp (koffielepeltje) bakpoeder

Zo gemaakt

Verwarm de oven voor op 180°C.

Leg de appelsien 3 minuten in kokend water, om het waslaagje te verwijderen en de schil wat zachter te maken. Wrijf hem goed –maar voorzichtig– schoon met een handdoek. Snij de appelsien in parten, zorg ervoor dat er zich geen pitten in het vruchtvlees verschuilen, en pureer het geheel –schil en vruchtvlees dus– in een blender.

Tijd voor de KitchenAid (of de garde en een koppel stevige armen). Klop de eieren los. Voeg er de suiker aan toe, en roer stevig door. Eenmaal een mooi schuimig mengsel verkregen, voeg er dan ook het amandelpoeder en de appelsienpuree aan toe.

Giet het mengsel in een ingevette en ingebloem(suiker)de taartvorm, en bak dit in 60 minuten gaar. Geen vrees, de bovenkant wordt heel donker, dat is de bedoeling.

Werk eventueel af met zeste van de appelsien en wat poedersuiker.

Smakelijk!

(Lekker zowel warm als koud, en warm alweer heerlijk met wat zure room erbij.)

update 16/01/2009: na de tip van steenbok68 (zie de reactie hieronder) heb ik ook de Nigella versie geprobeerd. Die is nog beter!

double chocolate torte

We zijn een beetje onderbedeeld in Gent/Vlaanderen/België wat betreft winkels met nuttige gebruiksvoorwerpen voor de keuken. Zeer zeker, het segment trendy keuken is zeer goed vertegenwoordigd, van Katherine Bouckaert tot Kokino, en ook daar kan men nuttige zaken vinden. Maar ga maar eens op zoek naar een deftige springvorm –zoals mijn hoge Kaiser— van rond de 25 centimeter doorsnee. Als ge geluk hebt, dan hebben ze er nog één bij Rogge (De Gentse Kookwinkel in ’t Steendam), indien niet dan misschien bij Decoene-Simons (half gereedschappen- half keukenwinkel gehuisvest in een prachtig gebouw). Maar voor de rest?

Of neem nu een briochevorm. Wat ze mij al allemaal hebben proberen aansmeren –zodra het gekanneleerd is, denkt men dat het voor brioche kan gebruikt worden. Eén in silicone. Eén die eigenlijk voor cupcakes is. Eén voor soufflés. Alles, maar geen briochevorm, of het zijn van die petieterig kleine. En dan is men verwonderd dat een mens zijn inkopen wel eens op het internet durft te verrichten. Ik zou niets liever doen dan de lokale middenstand met mijn aankopen te plezieren –zelfs al is dat iets duurder dan op dat internet; zolang ik maar service en kwaliteit krijg.

Helemaal een ramp is het pas als ge een espressomachine wilt kopen. Het beste van de voorhanden manuele machines is een Gaggia, de rest werkt allemaal met pods (de FrancisFrancis modellen, Nespresso of Senseo), of is van het volautomatisch soort, genre Saeco of Jura (de Jura’s zijn dé hit van het eindejaar). Maar La Spaziale, Izzo, Expobar, La Marzocco, Faema… nog nooit van gehoord (tenzij die laatste twee voor de horeca dan). Een gat (gaatje) in de markt?

Want koken is nochtans iets om zwaar lyrisch van te worden. Allez, beziet die taart hieronder eens: pure poëzie. En laat u niet afschrikken, het is veel gemakkelijker dan u vermoedt.

Uiteindelijk heb ik een springvorm gevonden bij Decoene-Simons, eentje met een keramische bodem en een ring van silicone errond. De Duo springvorm van Lékué komt uit Spanje, is non-stick, kan aangewend worden voor temperaturen van +260° tot -60°C, en is wonderwel aangenaam in het gebruik.

Het was een verjaardagstaart, met de nadruk op chocolade, want Henri is daar zo gek op. Weerom heb ik mij geïnspireerd op een voorzet van Smitten Kitchen: Double Chocolate Torte –dat is een onuitputtelijke bron voor kookgenoegens.

Benodigdheden

Een taart voor tien. Deb vraagt om een 10 inch springvorm, maar in de winkel hadden ze enkel hetzij 28, hetzij 23. Ik heb voor die laatste geopteerd, want ik vreesde dat die 28 cm niet in mijn binnenin ronddraaiende combi-oven zou passen. We maken de taart in een drietal stappen (cake, mousse, en afwerking) en twee dagen (om het ons gemakkelijk te maken).

Voor de cake

225g chocolade (60-70%)
225g boter
1 cup suiker (ongeveer 225g)
1/4 cup bloem (ongeveer 30g)
5 grote eieren (6 medium)
een beetje vanille essence
een beetje zout

Voor de mousse

110g boter
4 grote eieren (5 medium), wit en geel gescheiden
60 ml (slag)room
een beetje vanille essence
225g chocolade (70-75%)
1/2 cup suiker (ongeveer 115g)

Voor de afwerking

180 ml (slag)room
framboosjes of andere vruchten te versiering

Zo gemaakt

Dag 1: de cake

Verwarm de oven voor op 160° C.

Beboter en bebloem (of besuiker desgevallend met poedersuiker) de springvorm.

Smelt de chocolade en de boter. Dat gaat gemakkelijk in de microgolf op laag wattage –als uw over een combi-oven is, begint u pas hierna met voorverwarmen natuurlijk. Meng goed.

Voeg er de suiker aan toe, en vervolgens één per één de eieren. Nadien de vanille, het zout en ten slotte de bloem. Giet in de springvorm en bak ongeveer 35 minuten.

Geen paniek: (1) de taart is niet drooggebakken (de caketest lukt niet) en (2) hoewel de taart rijst (het “f-ck, ik moet daar nog die mousse bovenop krijgen“-gevoel), zal ze tijdens het afkoelen terug (diep) inzakken.

Laat de taart gedurende minstens een uur afkoelen. Plaats ze vervolgens in de koelkast, en begin aan de mousse.

Dag 1: de mousse

Smelt de boter en de chocolade; opnieuw: de microgolfoven is uw vriend.

Klop de eigelen, samen met de (slag)room en de vanille samen op tot ze een homogeen mengsel vormen. Meng dat vervolgens grondig onder de chocolade en de boter.

Klop de eiwitten en de suiker op, tot er pieken worden gevorm. De KitchenAid is uw vriend deze keer –zie foto hierboven. Klop één vierde van dat eiwit op met het chocolademengsel om het luchtiger te maken, en vouw dan voorzichtig de rest van het eiwit onder de chocolade.

Schep de mousse over de gekoelde taart, vlak mooi af bovenaan, en zet terug in de koelkast gedurende op zijn minst 6 uur (tot een dag).

Dag 2: de afwerking

Klop de slagroom op met een weinig (poeder)suiker, tot ze stevig is (zoals het eiwit). Haal de taart uit de koelkast, en ga met een mes rond de rand binnen de springvorm. Verwijder vervolgens de springvorm.

Schep de slagroom over de taart, vlak een beetje af, en versier met de vruchten. De frambozen die ik heb gebruikt, kwamen uit de diepvries, en heb ik even ontdooid (niet té lang!) in de microgolf. Serveer.

Smakelijk!

Quatre quarts à la gousse de vanille

Taal, het is iets. Dit recept heet eigenlijk Vanilla Bean Pound Cake (dank u, Smitten Kitchen –alweer!), maar zo’n pound cake, dat heet in ’t schoon Vlaams een quatre quarts, en als we eenmaal in het Frans beginnen, staat het zo lullig om daar dan ‘met een vanillestokske’ aan toe te voegen. Nevermind. Vanillecake dus.

Sinds mensenheugenis heb ik iets tegen zo’n quatre quarts. T.t.z. ik heb dat ooit al één keer proberen maken, en hoewel het om een verschrikkelijk eenvoudig en beproefd recept gaat, ben ik er niet in geslaagd dat baksel tot een goed einde te brengen. Lopend deeg vanbinnen, half verkoold vanbuiten; ik schaam er mij nog steeds om. Nooit meer, zo nam ik mij voor.

Dinsdag kwam Henri van school met een briefje. Of de ouders tegen vrijdag (vandaag dus) een cake met hun kind konden meegeven naar school. ’t Is voor het kerstfeest.

“Papa?”, keek de charmeur mij met bambi-oogjes aan. “Gij zijt de beste kok die ik ken, papa”, voegde hij daar nog aan toe.

Zucht.

Een tijdje geleden schaften wij ons hier echter zo’n KitchenAid Artisan aan, en ik dacht dat het daarmee wel zou lukken. Dus ik toog aan het werk. De maateenheden vragen volgens het originele recept eigenlijk om een pound van de vier hoofdingrediënten, maar dat kunt ge dus gerust vervangen door 500g, of zelfs –want ik bekwam twee cakes zo groot als een brood (en ik kan dat zeggen, want ik gebruikte er mijn broodvormen voor)– 250g. Dat is het gemak van zo’n quatre quarts natuurlijk: vier keer dezelfde hoeveelheid. En ja, die eieren moet u ook wegen.

Benodigdheden

1 vanillestokje
1 teasp. zout
1 pound suiker
1 pound boter, op kamertemperatuur
1 pound eieren (ongeveer 9)
1 pound bloem

Voeg eventueel ook wat bakpoeder en/of wat vanille essence toe.

Zo gemaakt

Verknip/versnij/vermaal het vanillestokje zo fijn mogelijk. Dat gaat gemakkelijk in een keukenrobot, maar ik gebruik dat te weinig, dus ik heb de mijne weggegeven, en heb het stokje fijngehakt met een hakmes (zie foto hierboven). Meng goed met de suiker. Indien mogelijk kan u dat een dag op voorhand doen, zodat de smaak van de vanille zich goed met de suiker vermengt. En dan krijgt u vanillesuiker. Echte vanillesuiker.

De boter, die haalt u best een uurtje (of twee) op voorhand uit de koelkast –afhankelijk hoe warm het bij u thuis is. Ze moet op kamertemperatuur zijn, zodat ze makkelijk kneedbaar is, maar ze mag niet gesmolten zijn!

Klop de boter op –bij voorkeur in zo’n KitchenAid-achtig iets– tot ze bijna fluwelig wordt. Voeg er dan beetje bij beetje de (gevanilleerde) suiker aan toe, en blijf stevig opkloppen tot u een smeuïg mengsel krijgt. Voeg er de eieren één per één aan toe; voeg het volgende pas toe als het vorige volledig in het mengsel is ‘verdwenen’. Voeg daarna geleidelijk aan de bloem toe, en ten slotte eventueel wat bakpoeder en wat vanille essence.

Verwarm de oven voor op 160°C, vet uw bakvorm(en) in en bebloem ze, en voorzie ze van cakebeslag. Bak gedurende ongeveer 1 uur en 15 minuten, maar doe de caketest! (Brei- of andere naald moet droog uit de cake komen.)

Haal de cake uit de oven, stort ze uit de bakvorm, en laat afkoelen. Heerlijk met wat zure room.

Smakelijk!

geslagen taart

Na de bereiding van onze chocomousse, bleven 6 eigelen verweesd in de koelkast achter. Ik heb er geen idee van, hoe lang zo’n eigelen bewaren, maar langer dan absoluut noodzakelijk (de tijd om de chocomousse te maken dus) ging ik ze niet laten liggen. Ik herinnerde mij dat vele recepten uit Les classiques de Camille nogal kwistig met eigeel omsprongen, dus stak ik mijn licht even daar op. Crème Catalane of Crème brûlée leek mij iets te… calorierijk om samen met een chocoladefestijn te maken. Niet getreurd, bij een foto van een brioche-achtige taart, vond ik wat ik zoch: Gâteau battu!

Benodigdheden

250 g bloem
200 g boter
75 g poedersuiker
6 eigelen + 2 eiwitten
15 g verse gist
5 cl melk
een snuifje zout

Zo gemaakt

Haal de boter uit de koelkast en laat ze op kamertemperatuur komen. Als u met de hand werkt of gehaast bent, kan u gerust de boter wat minder hard maken in de microgolf —opgelet: niet smelten!

Verwarm de oven voor op 180°C

Klop de gist met de lauwe melk tot een homogeen mengsel.

Meng in een kom de bloem, poedersuiker en het zout. Voeg, één per één, de eigelen toe, vervolgens het gistmengsel, en tot slot de boter (in stukjes). Zorg ervoor dat alles heel grondig gemengd is.

Klop de twee eiwitten op (ik heb de twee nieuwe eigelen, gewoon ook voor de taart gebruikt), tot er pieken gevormd worden (werkbaar eiwit dus, niet droog!). Vouw het eiwit onder het beslag.

Giet het deeg in een hoge vorm, bij voorkeur zo’n gekanneleerde grote briochevorm. Bak gedurende 45 minuten in de oven. Ik had de indruk dat de taart er eigenlijk iets vroeger uit mocht. Verifieer daarom na een half uur elke vijf minuten of de taart al klaar is door met een breinaald of brochettestick in de taart te prikken. Als de naald droog uit het gebak komt, is de taart klaar.

Haal uit de vorm (als dat lukt), en laat even afkoelen. Heerlijk met een toefje zure room.

Smakelijk!

(Oh. Deze taart bewaart niet echt goed. Maar geloof mij, daar zal ze ook de tijd niet voor krijgen.)

homarus 8: chocolademousse

Het was een tijdje geleden dat ik nog eens over een recept uit de homarus trilogie had bericht. Bij deze geef ik u –zo vlak voor het weekend– één van de meest eenvoudige recepten om te bereiden. En volgens een hele hoop kinderen (en zelfs volwassenen, zo heb ik mij laten vertellen), één van de lekkerste.

Veel mensen ‘sukkelen’ met chocolademousse: het gerecht is te zwaar, of –godbetert– te zoet. Wel, na dit recept kan u al die argumenten overboord gooien. Niets is zo eenvoudig als chocolademousse. En zoals steeds, het resultaat hangt enkel af van de kwaliteit van de ingrediënten die u gebruikt. Veel hebt u alvast niet nodig. Al levert dit recept toch meteen een redelijk behoorlijke hoeveelheid chocomousse op.

Benodigdheden

5 dl (een halve liter, inderdaad) koude room
6 eiwitten
300 g chocolade

Zeg nu zelf, iedereen heeft dit alles binnen handbereik, en anders brengt u het mee van uw volgende uitstap naar het regionale grootwarenhuis. Of van bij uw buurtkruidenier.

De room haalt u uit de koelkast, de eiwitten ^(*) zijn bij voorkeur van eitjes die (desnoods de dag zelf) op kamertemperatuur worden bewaard, en de chocolade, tsja, daar kan u zelf zo gek doen als u wenst ^(**). Hebt u liever een zoete chocomousse, dan gebruikt u melkchocolade. Mag hij wat bitterder zijn, dan gaat u voor de donkere variant. Ik gebruikte een fancy chocolade uit Ecuador, 75% cacao gegarandeerd, maar ik gebruik net zo goed de overschot van de chocolade postuurkes die Sinterklaas of de paashaas ons huis heeft binnengesmeten.

Zo gemaakt

Klop 4 dl van de room flink op (heel handig met die KitchenAid Artisan, maar gaat net zo goed met een garde), en zet in de koelkast.

Klop de eiwitten stijf, maar niet droog (gevaarlijk met die KitchenAid Artisan, want ge zijt er rapper dan gedacht). De eiwitten moeten pieken kunnen vormen, maar moet nog makkelijk met iets anders mengbaar zijn. Zet in de koelkast.

Giet de resterende 1 dl room bij de chocolade, en smelt ze au bain marie. Dat gaat evenwel net zo goed in de microgolf (op 300 of 600W), en veel sneller. Roer tot een homogeen mengsel.

Spatel nu de koude, opgeklopte, room onder de chocolade, en nadien voorzichtig het (opgeklopte) eiwit. Voorzichtig, want het is vooral het opgeklopte eiwit dat van uw chocomousse een luchtig dessert maakt.

Plaats in de koelkast, en laat minstens twee uur opstijven.

Smakelijk!

—

^(*) De aandachtige lezer heeft waarschijnlijk opgemerkt dat u met zes eigelen blijft zitten. Plaats die alras in de koelkast, want geen nood, ik heb nog iets anders bereid (ook een dessert). Het recept daarvoor, dat krijgt u morgen!

^(**) Opgelet, als u witte chocolade gebruikt, moet u twee (in water geweekte en uitgeknepen) gelatineblaadjes toevoegen, anders stijft de witte mousse niet op!

Mom’s Apple Cake

Cake ligt mij niet. Dat is niet alleen te wijten aan het eerder droevige feit dat ik er nog nooit in ben geslaagd een goede cake te bakken, maar ook aan de (on)redelijke saaiheid van een klassieke quatre quarts ^(*). Edoch! Al sedert de dag dat ik het in mijn nieuwslezer vond, wou ik dit recept ^(**) maken. Eigenlijk had ik het gepland voor het Grote Verjaardagsfeest van mijn twee gezinsgenoten, maar ik had pas té laat een blik op de details van het recept geworpen, waarin nochtans duidelijk stond vermeld dat de baktijd anderhalf uur besloeg.

Maar goed, het is herfstvakantie, én ik had alle ingrediënten in huis, dus toog ik eergisteren aan de slag met pan en pannenlikker en cups, table- en teaspoons –als u ze nog niet hebt, haal ze gezwind in huis (tip voor een eindejaarscadeau?). Belangrijkste ingrediënt: zeven stuks van een ietwat zurige herfstappel.

Benodigdheden

7 (wat kleinere) appels
1 tablespoon kaneel
5 tablespoons (fijne) rietsuiker
2 3/4 cups bloem
een koffielepel bakpoeder
een beetje zout
1 cup (250 ml) plantaardige olie (zonnebloemolie in mijn geval)
1 1/2 cups fijne rietsuiker
het sap van een appelsien (of twee)
een beetje vanille-extract
4 eieren
1/2 cup fijngemalen amandelen

Zo gemaakt

Schil de appelen, haal er het klokhuis uit, verdeel ze in acht, en snijd die stukken nog eens in drie. Doe de appel in een kom, en besprenkel ze met de kaneel en de 5 tablespoons suiker. Zet het mengsel langs de kant.

Verwarm de oven voor op 175°C.

Meng bloem, bakpoeder, zout in één kom; en de olie, het vanille-extract, de suiker en het appelsiensap in een tweede. Voeg de inhoud van de tweede kom bij de eerste, en meng goed. Scheid het eiwit van het eigeel; voeg de eigelen meteen aan de kom toe, en meng ondereen. Klop de eiwitten op, en vouw dat (redelijk) voorzichtig onder het beslag.

Giet een laagje van het deeg in een cakevorm. Dat kan een springvorm zijn, of een tulband, maar bij voorkeur een hoge vorm. Zorg ervoor dat, als het deeg en de appels allemaal in de vorm zijn, dit mengsel nog een centimeter of twee van de rand blijft. Mijn vorm was niet hoog genoeg, waardoor een deel van het beslag tijdens het bakken is overgelopen.

Leg ongeveer de helft tot twee derde van de appels op die eerste laag. Giet er vervolgens de rest van het beslag over, en schep daarop de rest van de appels.

Plaats gedurende ongeveer anderhalf uur in de oven, tot de caketester^(***) droog uit het gebak komt. (Bij mij duurde het iets langer.)

Een fantastisch recept, en de eerste cake waar ik zelf tevreden over was. Ik heb me iets ingehouden wat betreft de hoeveelheid suiker (ik ben niet zo’n zoetekauw), maar voor de rest het recept braaf gevolgd.

Smakelijk! (Het wordt overigens nog lekkerder als u er een beetje zure room bij serveert.)

—

^(*) Een quatre quarts ofte vier vierden gebak heet aldus omdat die wordt opgebouwd uit vier gelijke delen van de ingrediënten: 250 gr bloem, 250 gr boter, 250 ml melk, en 4 eieren (250 gr). Steek ongeveer een uur in de oven op 170°C.

^(**) Smitten Kitchen: Mom’s Apple Cake

^(***) Een caketester is een breinaald of een brochettestick (hout of metaal), die u tegen het einde van de baktijd in de cake steekt. Als de ’tester’ min of meer droog uit de cake kan worden gehaald, is de cake klaar. Indien niet, moet de cake er nog wat langer in.

Bert, er zit een banaan in je oor!

Bananen zijn niet mijn favoriete voedsel. Niet vanwege de smaak of consistentie, maar omdat de dingen net rijp genoeg (niet té veel en zeker niet té weinig) moeten zijn, of ik krijg er aften van. Henri daarentegen, eet minstens één banaan per dag. Bij voorkeur bij het ontbijt, want ’s avonds wil de consumptie van die dingen bij hem nogal eens hetzelfde effect hebben als een kop koffie bij zijn grootouders: here’s hyperactive-man!

Uit de –ongegronde– vrees om zonder te vallen, durven zowel Tessa als ikzelf wel een te vaak bananen in te slaan. Dat resulteert dan in een berg(je) overschot, waarmee we al vanalles hebben aangevangen –tot invriezen toe. Gisteren was het weer zover, maar als bij wonder dook dit recept mijn nieuwslezer binnen: Banana Bread with Cinnamon Crumble Topping. Ik heb de bereiding gemaakt sans de topping, omdat ik eenmaal niet zo’n fan van toppings ben. Vaak zijn die bovenlagen te suikerig, en cake is al zo’n caloriebom, zeker met banaan.

Het recept werd alweer genoteerd in cupmaten, en als u er nog niet over beschikt, kan ik u alleen maar aanraden om toch maar zo’n maatbekers in huis te halen. Het ziet er niet naar uit dat ze zich metrisch zullen haasten, daar in de states.

Benodigdheden

1 1/2 cup huishoudbloem
1/2 cup kristalsuiker
1/2 cup ruwe rietsuiker
1 tsp. kaneel
1 tsp. bakpoeder
een snuifje zout
3 geplette, rijpe bananen
2 grote eieren
1/2 cup zonnebloemolie
1/4 cup (vloeibare) honing
1/4 cup water

Zo gemaakt

Verwarm de oven voor op 175°C, en zet een cakevorm klaar.

Meng de droge ingrediënten (suiker, bloem, bakpoeder, kaneel en zout) in een kom.

Meng de vloeibare ingrediënten in een grotere kom goed dooreen. Zoals steeds heb ik mijn eiwitten eerst afzonderlijk opgeklopt.

Voeg er de droge ingrediënten aan toe, meng goed door. Let er vooral op dat de geprakte banaan niet allemaal samenklit.

Giet het mengsel in de cakevorm, en bak de cake gedurende een uur in de oven (probeer de truc met de breinaald om te zien of de cake ook vanbinnen droog is). Laat een halfuurtje in de vorm afkoelen, en verwijder de cake dan voorzichtig uit de vorm. (De gebruikte vorm was iets te breed eigenlijk.)

Smakelijk!

crumble van rabarber en aardbeien

Terwijl wij een paar maanden van de Vlaemsche aardbodem verdwenen, werd niet alleen gans onze tuin opgekuist, er werden ook andere ‘voorzieningen’ aan toegevoegd. Zo kunnen wij ondertussen genieten van tomaten, bloemkool, diverse kruiden, sla, en… rabarber. Maar wat doet ge in godsnaam met rabarber. Ik ben geen fan van rabarberconfituur –al ga ik er binnenkort wel maken– maar ik kan ten zeerste een rabarbartaart op prijs stellen.

Edoch, niets zo makkelijk als een crumble –zowat het enige dessert dat ik Tessa de laatste tien jaar heb weten klaarmaken. Minimale moeite voor een gegarandeerd succes. De basis voor ons recept komt –zoals vaak– van Smitten Kitchen: Strawberry-Rhubarb Crumble.

Benodigdheden

Gebruik gerust de cupmaten, teaspoons en tablespoons. Enkel voor patisserie moeten uw hoeveelheden exact zijn, maar de gewone lekkernijen maakt u gerust uit de losse pols klaar. Lepels en kopjes voor de keuken vindt u gemakkelijk in de Hema of bij Dille en Kamille bijvoorbeeld –en waarschijnlijk zelfs in het grootwarenhuis. Iets moeilijker is het voor de stick boter: in Amerika ligt dat overal in de rekken, maar hier moeten we omrekenen. 1 zo’n stick is gelijk aan 4 ounces ofte 115 gram.

Deel 1: de crumble

De crumble is niet meer dan een toplaag die over een hoop verse ingrediënten gaat. Veel bloem, een beetje suiker en een kwak boter: klassiek.

150g (1 1/3 cup) bloem
1 tsp bakpoeder
3 tblsp kristalsuiker
3 tblsp rietsuiker
de zest van 1 limoen
115g (1 stick) boter, op kamertemperatuur

Deel 2: de vulling

1 1/2 cup rabarber (ongeveer drie stengels)
4 cups aardbeien (ongeveer twee bakjes)
het sap van 1 limoen
1/2 cup suiker
1/2 cup bloem
een snuifje zout

Zo gemaakt

Voor de crumble smijt u alle ingrediënten in één kom, en kneed u alles flink door elkaar met de vingers (niet de handpalmen). Het resultaat is een kruimelige (dus losse) hoeveelheid deeg. Zet in de koelkast tot u het nodig hebt.

De zest(e) is de buitenkant van een citrusvrucht. Er bestaat een speciaal zest-mes, zo met vier oogjes naast elkaar, waarmee u net de goede dikte van de schil kan verwijderen. Snij het resultaat nog verder fijn voor het aan de andere ingrediënten toe te voegen.

Verwarm de oven voor op 190°C.

Voor de vulling: het gemakkelijkst voor de cupmaten van de vruchten, is om zo’n Pyrex maatbeker te gebruiken (zie foto bovenaan). Daarop staan niet alleen de metrische hoeveelheden, maar ook de Amerikaanse maateenheden vermeld. Voor wie enkel over een maatbeker in metrisch eenheden beschikt, is het handig om weten dat 4 cups ongeveer met 1 liter overeen stemmen.

Pel de rabarber, en snijd de stengel in stukjes van zo’n 1-2 cm. Verwijder de kroontjes van de aardbeien, en snij ze in vieren. Ik had net niet genoeg aardbeien, dus ik heb er nog een appel bij gesneden. Gooi dat allemaal –liefdevol– in een diepe taartvorm, en strooi er de suiker en de bloem over. Doe er het sap van de limoen en het snuifje zout bij en meng dit voorzichtig met de hand.

Strooi er vervolgens het kruimeldeeg over uit, en bak dit in 40 tot 50 minuten –tot de korst mooi goudbruin ziet, en het fruit netjes ligt te borrelen.

Zowel warm als koud overheerlijk –en laat zich graag vergezellen door wat zure room of slagroom.

Smakelijk!