dessert – Pagina 5

Rosebud: ceci n’est pas une madeleine

Nee, ik heb geen Proust-revelatie gehad. Vorige week haalde ik mijn bestelde briochevormpjes af in Ria’s Kookwinkel, en daar hing toevallig nog een madeleine-mal in de rekken. Zo’n siliconen mal (van de Buyer), die tegenwoordig met grote gretigheid de metalen mallen in de keuken verdringen. Met reden, want voor koekjes zijn die dingen echt wel handig: niet invetten, makkelijk te reinigen, en kan tegen temperaturen van -40° tot +280°C. Bij die mal zat een foldertje met recepten, waaronder madeleines. Lekker, maar een beetje veel suiker ⁱ ⁱⁱ.

Al moet u weten, mijn smaakpallet voor madeleines werd gedefinieerd door Lotus, die naast madeleines ‘in mijn tijd’ vooral bekend waren voor die vierkante cakes in zo’n rood bakpapier. Al die cakes en koekjes zagen er wel anders uit, maar smaakten nogal gelijk.

Iets langer geleden haalde ik Nigella’s How to be a domestic goddess in huis, en daarin vond ik een alternatief om mijn madeleine mal te vullen. Het zijn geen ‘echte’ madeleines vrees ik, maar wel zeer lekker. Het recept van Nigella is heel eenvoudig, en de vermelde hoeveelheden volstaan net om één zo’n mal (9 stuks) te vullen.

Benodigdheden

50 g gesmolten boter
1 ei
2 tbsp (eetlepels) suiker
een snuifje zout
1/3 cup (ongeveer 40 g) huishoudbloem
1 eetlepel rozenwater ⁱⁱⁱ

Zo gemaakt

Meng het ei met de suiker en het zout in een elektrische mixer, gedurende ongeveer een vijf minuten, tot het mengsel bijna zo dik is als mayonaise. Zeef er dan de bloem over, en meng. Voeg er ten slotte ook de boter en het rozenwater aan toe. Meng goed, maar voorzichtig.

Plaats gedurende een uurtje in de koelkast, en laat dan een half uurtje terug op kamertemperatuur komen.

Verwarm de oven voor op 220°C.

Verdeel het beslag over de vormpjes, en bak in 10 tot 15 minuten, tot ze (licht) goudbruin zien. Laat even afkoelen.

Smakelijk!
(Overheerlijk. Ik ga er meteen nog wat bakken zie.)

—

In Post-Proustian Madeleines, vermeldt de auteur een recept uit Nancy Silverton’s Pastries From the La Brea Bakery. The recipe combines flour, ground almonds, baking powder, eggs that have been whipped together with sugar, along with a substantial amount of butter that is melted with vanilla bean and lemon zest. All of these ingredients are combined together, and then the batter must rest, refrigerated, for at least 24 hours to three days before baking.
Bekijk ook eens Madeleines Recipe van 101 Cookbooks
Rozenwater is o.a. te koop bij Colruyt (halal zelfs).

Bloedappelsien in een jasje

Deze taart wou ik al lang maken. Het zag er ongelooflijk lekker uit, maar ik was een beetje bezorgd om de smaak. Ik eet verschrikkelijk graag appelsien, maar ik ben niet zo’n fan van appelsien in confituur (tot ik ze zelf maakte), of in een warm gerecht. Maar dit moest ik gewoon proberen. Het deeg is zowat hetzelfde als het deeg van de supereenvoudige appeltaart, maar het duurt iets langer om deze taart te maken. En het is nogal messy. Maar zeer de moeite ⁱ.

Ook deze keer komt het recept van Smitten Kitchen: flaky blood orange tart.

Benodigdheden

1 cup (ongeveer 125 g) huishoudbloem
een paar eetlepels (fijne) kristalsuiker
een koffielepel bakpoeder
een koffielepel zout
110 g + 25 g koude (ongezouten) boter, in blokjes
3 eetlepels ijswater
7-8 bloedappelsienen
één eigeel, losgeklopt met wat water

Zo gemaakt

Doe de bloem, twee eetlepels kristalsuiker, het bakpoeder, het zout, en de 110 g boterblokjes in een kom. Verkruimel tot u een (grof) zandkorrelig deeg hebt (dit kan ook in een foodprocessor), voeg dan twee tot drie eetlepels koud water toe. Maak van et deeg een bal, wikkel dat in vershoudfolie, en duw het plat. Leg gedurende minstens een half uur in de koelkast.

Rol na een half uur het deeg uit op een lichtjes met bloem bestoven werkopperlak tot –ongeveer– een lap van een 25 centimeter diameter. Leg het op een bakpapier, en plaats dat in de koelkast.

Schil de bloedappelsienen ⁱⁱ. Snijd van twee appelsienen (dwarse) dunne schijfjes. Snijd met een scherp keukenmesje het vruchtvlees van tussen de vliesjes bij de andere appelsienen. Vang het sap dat vrijkomt op in een kom, en drink dat straks met veel genoegen op.

Schik het vruchtvlees op het deeg, maar laat nog een brede rand vrij aan de buitenkant. Besprenkel de appelsien met wat kristalsuiker. Snijd dunne stukjes van de overgebleven boter, en schik die op de appelsien. Vouw het deeg dicht, maar laat het grootste deel van de appelsienen onbedekt.

Borstel het deeg met het eigeel. Schik nu de schijfjes appelsien op het deeg, en besprenkel opnieuw met wat suiker. Steek de taart in de diepvries, tot ze hard is (minstens vier uur) ⁱⁱⁱ.

Verwarm de oven voor op 190°C.

Bak de taart (zonder ze eerst te ontdooien) in een dik uur ^iv, tot de taart mooi gebruind is, en het sap borrelt. Als u op een bakplaat bakt, is de kans zeer groot dat het vrijgekomen sap, dat naast de taart op de bakplaat drupt, verbrandt. Geen erg, uw taart ondervindt daar geen last van.

Haal de taart uit de oven, en laat minstens dertig minuten afkoelen.

Smakelijk!

—

Ik citeer Tessa even: “Dit is de lekkerste taart die ge al gemaakt hebt. Allez, ik denk dat elke keer eigenlijk, en (bijna) elke keer is de volgende nog lekkerder.”
Dat grote mes op de foto, dat eruit ziet als een kapmes, is een Chinees keukenmes. Het ziet er een beetje uit als een kapmes, maar is veel lichter, en wordt door de Chinezen gebruikt als chef’s knife. Perfect voor groenten, of om citrusvruchten te schillen.
Geen idee eigenlijk, waarom die taart de dievries in moet. Misschien om het deeg zo hard mogelijk te maken, dat het niet klef wordt van het sap van de appelsienen?
1 uur 15 minuten, volgens het oorspronkelijke recept. Maar aan één uur had ik genoeg. Eigenlijk denk ik dat de taart beter op 180° of 170°C wordt gebakken, en dan inderdaad een uur en vijftien minuten in de oven spendeert.

brownies met frambozen-cheesecake

Ach, cheesecake. Ik ben er nooit echt zot van geweest, en ik had er een beetje een gelijkaardig gevoel over als bij de quatre quarts. In het januarinummer van delicious. stonden echter een aantal versies vermeld, met bijbehorende geslaagde foto’s, en ik voelde me meteen aangesproken door de brownies met frambozen-cheesecake (p. 98). Een van de valkuilen bij cheesecake is blijkbaar dat de bovenkant (te) donker kan worden, en de chocoladelaag bij deze taart zou daar alvast aan verhelpen, zo dacht ik. Hoopte ik.

Maar zo’n cheesecake, welke kaas gebruik je daarvoor? Mascarpone is romig en wordt vaak voor desserten gebruikt, maar heeft een specifieke smaak. Zou ricotta beter zijn? Bij het lemma cream cheese op wikipedia stond een foto van een bakje Philadelphia kaas, dus besloot ik mijn eerste kaastaart daarmee te bereiden, gesterkt door de uitleg bij cheesecake:

Almost all modern cheesecakes in the United States use cream cheese; in Italy, cheesecakes use ricotta and Germany uses quark cheese.

Ook Rose Levy Beranbaum, autoriteit ter zake en auteur van The Cake Bible, schrijft over cheesecakes:

Don’t be tempted to use the more expensive “natural” cream cheese. Philadelphia brand, available even in Japan, offers the best and most consistent flavor for this cake.

En het is absoluut niet moeilijk om te maken. (Gebruik uw elektrische mixer!)

Benodigdheden

200 g pure chocolade
200 g (ongezouten) boter op kamertemperatuur (zacht, maar niet gesmolten)
400 g fijne kristalsuiker
5 eieren
110 g bloem
400 g roomkaas
1 tsp vanillearoma
120 g frambozen (vers of diepvries)

Zo gemaakt

Verwarm de oven voor op 170°C

Bekleed een rechthoekige bakvorm (ongeveer 20×30 cm) met bakpapier.

Smelt de chocolade in de microgolf op laag vermogen of au bain marie.

Klop de boter met 250 g suiker tot een luchtig mengsel. Voeg één voor één drie van de eieren toe. Roer voorzichtig door de chocolade, zorg dat alles luchtig blijft. Vouw er dan gezeefde bloem onder.

Schep drie vierde van het chocoladebeslag in de vorm, en strijk glad.

Klop de roomkaas met de rest van de suiker, de eieren, en het vanillearoma tot een luchtig geheel (dat duurt eventjes). Schep het op het chocoladebeslag in de vorm, en strijk uit.

Schep de rest van het chocoladebeslag op het kaasbeslag. Trek met een vork of een mes een marmerpatroon in de taart. U mag daarbij redelijk grof tewerk gaan (beter dan ik heb gedaan), dit wordt vanzelf ‘harmonieuzer’ tijdens het bakken.

Druk de frambozen in de taart, en bak gedurende 40-45 minuten.

Laat minstens een uur afkoelen. Snijd in vierkantjes waarin telkens een framboos zit, en serveer.

Smakelijk!
Zowel koud als lauw heel lekker. Iets lichter als het nog wat lauw is (na een uur of twee afkoelen op kamertemperatuur is het nog steeds lauwig genoeg daarvoor).

chocolade en vanille koekjes

Een tijdje geleden kwam ik op het weblog van Joy the Baker tercht. Alweer een Seattle connection; soms heb ik het gevoel dat er maar twee plaatsen op de wereld zijn: Gent en Seattle. (Tot we nog eens ergens anders heen gaan natuurlijk.) Joy, zoals de naam van haar blog laat vermoeden, bakt graag. Van haar is ook het recept voor de Lemon-Drenched Lemon Cake die Tessa mij zo graag eens zou willen proeven. Maar het was al lang geleden dat ik nog eens koekjes had gebakken, en deze Salted Chocolate and Vanilla Bean Cookies zagen er prachtig uit. Het recept komt van Martha Stewart.

Benodigdheden

2 cups huishoudbloem
1/4 tsp zout
14 tbsp (6 ounces of 170 gram) zachtgemaakte ongezouten boter
1 cup kristalsuiker
1 (groot) ei, gescheiden
een kwart vanilleboon (of 1/2 tsp vanille extract )
2 tbsp ongezoet cacaopoeder
2 tbsp fijngehakte donkere chocolade
grof zeezout

Zo gemaakt

Zeef de bloem en het zout. Meng de boter en de suiker met een electrische mixer op een medium snelheid tot het mengsel bleek en luchtig is (een tweetal minuten). Breng de snelheid dan terug naar de laagste stand, en voeg achtereenvolgens het eigeel en de zaadjes van de vanilleboon ⁱ en de bloem toe.

Zet de helft van het deeg opzij. Voeg de cacao (zeef het poeder eerst) en de fijngehakte chocolade toe aan de rest van het deeg, en meng op trage snelheid. Wikkel de twee soorten deeg afzonderlijk in vershoudfolie, en vorm er twee rechthoekige balken mee. Bewaar gedurende minstens dertig minuten in de koelkast.

Haal het deeg uit de koelkast, en bestrijk één zijde van het chocoladedeeg rijkelijk met het eiwit (dat u ook in de koelkast hebt bewaard). Leg het vanilledeeg op het chocoladedeeg en druk zachtjes aan.

Wikkel het deeg opnieuw in vershoudfolie, en leg minstens twee uur in de koelkast (een ganse nacht mag ook).

Verwarm de oven voor op 175°C.

Maak plakjes van een halve centimeter deeg, en leg die op een bakplaat waarop u eerst bakpapier hebt gelegd. Strooi een klein beetje grof zeezout op de chocoladekant.

Bak de koekjes in 10-12 minuten ⁱⁱ, en laat ze afkoelen.

Smakelijk!

(Kies één van beide opties. (1) De koekjes bewaren een drietal dagen in een koekjestrommel. (2) De koekjes zijn op binnen de 24 uur.)

—

Schraap de zaadjes uit de kwart boon. De peul kan u gebruiken om anillesuiker te maken. Doe wat suiker in een pot, en voeg de peul toe. Schud de suiker(pot) af en toe.
Opgelet: de koekjes zullen na het bakken nog niet hard zijn. Enige voorzichtigheid is geboden als u de koekjes van de bakplaat naar het afkoelrooster transfereert.

supereenvoudige appeltaart

Het beste aan de appeltaart zijn… de appels. Ha! Vergeet boter- en karamelsauzen, kaneel en andere specerijen: het gaat om de appel. Wij hadden vorige week appels te veel –en het was niet eens hoogseizoen. Appels gaan bij ons echter steevast het boodschappenmandje in, van Granny Smith tot Elstar, van Braeburn tot Fuji, van Cox tot Boskoop. De appel is een ‘gemakkelijke’ vrucht, en laat zich eten van rauw tot compote, uit de hand of op het bord.

En wat doet een mens met zo’n overschot? Taart maken natuurlijk. Een recept van Smitten Kitchen, simplest apple tart, oorspronkelijk afkomstig van Alice Waters, chef en mede-oprichter van het befaamde Chez Panisse in Californië.

Een heel eenvoudig recept, met zeer weinig ingrediënten. Waar wacht u op?

Benodigdheden

Voor het deeg

1 cup huishoudbloem
1/2 tsp sugar
1/8 tsp (een snuifje) zout
85 gram (ongezouten) boter, op kamertemperatuur, in blokjes versneden
3 1/2 tbsp koud water

Voor de vulling

een kleine kilo appels (ik gebruikte Granny Smith)
2 tbsp (ongezouten) boter, gesmolten
5 tbsp suiker

Voor de afwerking (facultatief) ⁱ

1/2 cup suiker

Zo gemaakt

Meng bloem, suiker en zout in een kom, en voeg er de boter aan toe. Meng met de vingers, tot er bijna geen klonters boter meer overblijven.

Doe er het water bij, en meng met de vingers tot je een bal kan vormen. Plat de bal tot een schijf, en plaats die minstens dertig minuten in de ijskast.

Schil ondertussen de appels, snij het klokhuis eruit, en snij ze in dunne schijfjes. Bewaar de schillen en de klokhuizen voor de afwerking.

Rol het deeg uit op een licht bebloemd oppervlak, tot het ongeveer een derde groter is dan de taartvorm die u plant te gebruiken. Mijn taartvorm was een 22 cm diameter.

Plaats het deeg in een lichtjes beboterde taartvorm. Opgelet: laat het overschot aan deeg intact!

Verwarm de oven voor op 200°C.

Schik de appels op het deeg –het lijkt veel, maar ze kunnen er allemaal in! Vouw het overhangende deeg over de appels.

Borstel wat gesmolten boter over het deeg en de appels, en sprinkel suiker over het deeg en de appels.

Bak gedurende een 45 minuten in de oven, tot de appels zacht zijn, en korst goudbruin is.

Laat op zijn minst 15 minuten afkoelen. Heerlijk met een bolletje ijs.

Smakelijk!

—

update, 10 minuten later Grappig: ik voeg dit bij in mijn lijstje recepten, en zie dat ik deze taart precies al eens eerder heb gemaakt.

—

Facultatief: terwijl de taart in de oven staat, kan u een soort appelsaus maken om over de taart te schenken. Doe de schillen en de klokhuizen in een kookpan, en voeg water toe tot ze net onder staan. Voeg de suiker toe, en laat gedurende een 25 minuten pruttelen. Giet het kookvocht door een zeef –of beter nog: een confituurdoek– alvorens te gebruiken. Om een dikkere siroop te bekomen, laat u de saus daarna terug wat inkoken.

Appeltaartcake

Wacht. Laat het eens goed tot u doordringen: Appel. Taart. Cake. Zowel taart als cake, en met appelen! Dat kan niet slecht zijn. Calls for cake, van Orangette, is één van die browser venster die hier al een tijdje open staan. Er staan er nog twee andere naast, ook al cakes, maar ik ben eigenlijk een beetje van plan om niet meer dan één dessert per week te maken. Tenzij ik ergens naar toe moet en ik een dessert zou meebrengen. En het weekend telt niet mee. Hm.

Wat mij verschrikkelijk aanstond aan dit recept –naast de ingrediënten dan– is dat het een soort van hand me down is, een recept dat door zijn heerlijkheid met een bijna mythische hoeveelheid faam wordt beladen, en daardoor –vaak van generatie op generatie– wordt doorgegeven. Dit recept komt uit een Canadees magazine, en bereikte Orangette (die in Seattle woont!!!) via een vriend van een vriend van de moeder van een vriend. She pressed a folded piece of paper into my hand, explaining simply that it was the recipe for an apple dessert, and that I would love it.

Recept naar Orangettes Apple Tart Cake (Adapted from Judy Amster’s friend).

Benodigdheden

Voor de cake (zie foto hierboven):

1 cup rietsuiker ⁱ
1 cup huishoudbloem
1 tsp. bakpoeder
5 tbsp. (75 g) koude boter, in stukjes
1 tsp. vanille extract
1 groot ei, licht opgeklopt
3 grote Granny Smith appels

Voor de bovenlaag:

3 tbsp. rietsuiker
3 tbsp. (45 g) boter, gesmolten en niet te warm
1 tsp. kaneel
1 groot ei

Zo gemaakt

Verwarm de oven voor op 175°C. Iets minder is ook goed, hij mag vooral niet té warm zijn, anders verbrandt de taart.

Meng suiker, deeg en bakpoeder. Voeg er de boter aan toe, en meng met de vingers tot er geen klonten meer overblijven ⁱⁱ. Het resultaat ziet er een beetje uit als gemalen amandelen.

Voeg de vanille en het ei toe, en meng goed. Spreid het mengsel over een taartvorm. Het mag redelijk vlak blijven, t.t.z. er hoeft geen opstaande rand te worden gevormd.

Schil de appels, haal de kern eruit, en snij ze in dunne partjes. Schik de partjes op het deeg, flink dicht bij elkaar. Probeer ze tot dicht tegen de rand te leggen –dichter dan op de foto hierboven dus.

Bak de taart gedurende 45 minuten.

Meng voor de bovenlaag ⁱⁱⁱ alle ingrediënten in een kom, en meng ze goed doorheen met een garde. Als de taart 45 minuten werd gebakken, haal ze dan even uit de oven (doe de ovendeur terug dicht), en giet er de bovenlaag over –niet alles hoeft bedekt te zijn!

Bak nog eens 25 minuten, en laat vervolgens minstens 20 minuten afkoelen.

De taart smaakt het best als ze volledig afgekoeld is, wordt in het recept beweerd, maar ik vond ze nog net iets beter (half-)warm.

Smakelijk!

—

Ik ben niet zo’n zoetekauw, en vond 3/4 cup al meer dan voldoende.
Dit kan ook met een keukenrobot. Doe alles in de keukenrobot, en pulseer tot alle klonten zijn verdwenen.
De bovenlaag wordt een soort speculaas, en het geheel lijkt soms –eenmaal volledig afgekoeld– een beetje op een koekje met appelvulling.

semifreddo met framboos

Wie lust geen ijsjes? De Italianen lijken er heer en meester in, met hun zevenentwintighonderd verschillende soorten en smaken: sorbetto, gelato en semifredo. Toen Bill Granger enige afleveringen geleden zonder enige moeite een semifreddo in elkaar flanste (dezelfde aflevering van die kip overigens), kwam het dessert al gauw op mijn te maken lijstje te staan. Het is een ellenlang lijstje ondertussen, ik heb het er nog wel eens over.

Gebaseerd op Bill Grangers recept ⁱ voor semifreddo met framboos, pistache en rozenwater.

Benodigdheden

6 eigelen
3 eetlepels honing ⁱⁱ
250 ml opgeklopte slagroom
150 g frambozen ⁱⁱⁱ

Zo gemaakt

Klop de slagroom stijf, en zet opzij.

Klop de eigelen en de honing met een elektrische klopper tot een romig en bleek mengsel –dit duurt een tijdje, tot bijna tien minuten.

Meng de slagroom onder het eigeelmengsel.

Neem een brood- of cakevorm, en leg er plastic vershoudfolie in. Schenk het mengsel erin, en plaats het gedurende 1 tot 2 uur in de diepvries, tot het gedeeltelijk bevroren is. Schep er dan de frambozen onder, en plaats terug in de diepvries tot het volledig bevroren is.

Plaats het twintig minuten in de koelkast alvorens uit te storten en op te dienen (snijd de semifreddo in schijfjes).

Smakelijk!

—

Bill Granger gebruikte dus ook nog rozenwater en pistachenoten, maar die had ik niet voorhanden.
Eigenlijk ben ik niet zo zot van honing. Met suiker lukt het net zo goed, en ook met suikervervanger zoals rijststroop moet het volgens mij goed aflopen.
Grangers recept vraagt om verse frambozen, maar ik heb diepvriesframbozen gebruikt.

pannenlikker

“Ok. Wie wil er de eerste pot?”, vroeg ik terwijl ik aan de derde afwas begon. Ik heb twee desserts gemaakt, waaronder een chocolademousse, omdat ik voor dat andere dessert 6 eigelen nodig had, en dus met zes eiwitten bleef zitten.

Zo gauw of tellen kwam Henri, die voor de rest van de korte namiddag met zijn neus in een spannend leesboek zat gedoken, naar de keuken gespurt. Hij kroop daarbij listig Tessa voorbij, die reeds met de handdoek klaar stond om de vers afgewassen mengpot af te drogen.

“Ah,” droop hij stilletjes af, “het is een afdroogpot.”

appelsien-amandelcake redux: the Nigella version

Klinkt zoals dat van Nigella, wierp steenbok68 op toen ik de appelsien-amandelcake uit elle eten probeerde. Dus plaatste ik het bij op mijn to do lijstje. Toeval wil dat eerder deze week ook Deb van Smitten Kitchen met dat recept aan de slag ging, voor een clementine-cake. Voor clementijnen vond ik het wat te laat, maar Nigella beweert dat we net zo goed appelsienen of zelfs citroenen kunnen gebruiken.

Twee uur, zo lang moeten die appelsienen gekookt worden volgens het recept van Nigella. En hoewel me dat bij de aanvang een beetje overkill leek, moet het worden gezegd dat deze versie (nog) veel lekkerder is dan de versie uit Elle. Veel minder bitter, beaamde iedereen die het heeft geproefd.

Benodigdheden

375 g appelsienen (dat zijn er ongeveer twee)
6 eieren
250g amandelpoeder
200g kristalsuiker
1 (opgehoopt) tbsp (koffielepel) bakpoeder

Zo gemaakt

Breng de appelsienen in een pan met koud water aan de kook. Laat gedurende twee uur voortpruttelen ⁱ. Laat even afkoelen, verdeel in kwartjes, laat nog wat afkoelen, en pureer (in de blender of keukenrobot).

Verwarm de oven voor op 190°C.

Klop de eieren met de suiker op tot een bleek en luchtig mengsel. Dat gaat het gemakkelijkst met een keukenrobot.

Vouw er vervolgens het amandelpoeder en het bakpoeder onder, en nadien ook de gepureerde appelsienen.

Bak gedurende een 50-tal minuten. Nigella is redelijk specifiek over de baktijd (een uur), maar ik ga Deb volgen, wanneer ze daar liever redelijk redelijk vaag over blijft. Veel hangt af van de cakevorm die u gebruikt; ik gebruikte opnieuw mijn springvorm van 23 cm diameter.

In elk geval kijkt u maar beter eens naar de kleur van de cake na een dertig minuten. Als de bovenkant donker genoeg is, dekt u die beter af met bijvoorbeeld zilverpapier.

Doe de cake-test!

Smakelijk!

(En vergeet niet: kook die appelsienen gedurende twee uur. Het loont de moeite!)

—

Als het water te hard kookt, vergroot de kans dat ze openbarsten.

van génoise tot biscuit (iii): (koude) biscuit

Na een korte inleiding en het recept voor pan di Spagna volgens Mijn Little Italy, vetrek ik deze keer van het recept uit De Zilveren Lepel. Hun recept voor biscuitbeslag (pasta per pan di Spagna) komt wonderwel overeen met wat in Ons Bakboek beschreven staat onder koud biscuitbeslag ⁱ.

Het grote verschil met het recept uit Mijn Little Italy, is dat het eiwit en het eigeel gescheiden worden opgeklopt. Verder vraagt De Zilveren Lepel om de helft van het bloem door aardappelmeel te vervangen, maar dat had ik niet in huis. Maïsmeel wel, en volgens Ons Bakboek is dat net zo goed.

Het eigeel klopt met de suiker mooi op tot een bleek en luchtig geheel (al had ik het niet graag met de hand moeten doen), en toen ik daarna het eiwit eronder vouwde, leverde dat een mooi en nog luchtiger geheel op. Luchtiger zelfs dan wanneer de eieren niet gescheiden worden verwerkt –zoals ik ook had verwacht.

De volgende keer gebruik ik echter opnieuw enkel gewone bloem. Toen het maïsmeel onder het beslag werd gemengd, krimpte een derde daarvan voor mijn ogen weg. Veel gevolgen had het niet, de biscuit was ook na het bakken nog iets luchtiger dan de eerste keer, maar bij het toevoegen zorgde het toch even voor nodeloze stress. Geen maïsmeel meer in mijn beslag, dank u.

Benodigdheden

6 eieren, gescheiden
150g fijne kristalsuiker
80g bloem, gezeefd
80g aardappelmeel of maïsmeel, gezeefd

Mijn springvorm heeft een diameter van 23 centimeter.

Zo gemaakt

Verwarm de oven voor op 180°C. Beboter de springvorm en bestuif die licht met wat bloem.

Klop de eiwitten stijf, en zet opzij. Klop de eigelen met de suiker bleek en luchtig, en spatel de eiwitten voorzichtig door het dooiermengsel. Voeg de gezeefde bloem er beetje bij beetje aan toe, terwijl u ook dat er voorzichtig onder vouwt.

Doe het beslag in de vorm, en bak in ongeveer 40 minuten in de oven.

Als de biscuit klaar is, haal hem dan niet te bruusk uit de oven, maar laat de taart eerst wat ‘wennen’ aan de koudere kamertemperatuur, door de oven even een kwartje open te laten.

Haal de taart voorzichtig uit de vorm, en laat verder afkoelen voor verder ‘aan te kleden’.

Zoals de vorige keer heb ik opnieuw 500g bosvruchten (uit de diepvries) met 50g suiker opgearmd. Ondertussen heb ik één bloedappelsien gedurende een goede vijf minuten in kokend water laten ronddobberen (om de schil zacht te maken en de waslaag te verwijderen). Dat alles heb ik even laten afkoelen.

Ook 500ml slagroom werd opnieuw zeer stijf opgeklopt.

Toen de appelsien voldoende afgekoeld was, heb ik hem met een scherp mes in fijne schuifjes gesneden ⁱ.

De biscuit werd horizontaal in twee gesneden. Op de onderste helft kwam achtereenvolgens een laag bosvruchten, een laagje slagroom, en een laagje bloedappelsienschijfjes.

Dan ging het deksel er opnieuw op, en werd de taart met de rest van de slagroom geplamuurd. Een tweede (ongekookte) bloedappelsien ging voor de bijl, en werd in een cirkel op de taart geschikt. Wat verse frambozen vormden daarbinnen een kleinere cirkel, en de rand van de taart werd met chocoladeschilfers getooid.

Smakelijk!

(We hebben ze met 7 mensen opgepeuzeld. Ik heb de (schoon)ouders nog nooit zo’n grote stukken taart weten verorberen. Om maar te zeggen dat zo’n biscuit, ondanks de slagroom, zeer licht is.)

—

De Zilveren Lepel is het Italiaanse equivalent van het Vlaamse Ons Kookboek van de Boerinnenbond, en werd in 2007 voor het eerst ook in het Nederlands uitgegeven (gebaseerd op de Italiaanse editie van 1997); Ons Bakboek is het deel van Ons Kookboek dat over erm… bakken gaat.
Ik had het eerst met de mandoline geprobeerd, maar dat leverde alleen maar pulp op. Gelukkig had ik twee appelsienen geprepareerd.