juni 2007 – Pagina 5

zoethout

Maar hoe zit het nu eigenlijk met die voorraad zoethout? En vooral wat zijn de effecten van dat snoepgoed op de verderfelijke pestilenties in uw mond?

Wel, ik heb het welgeteld vier dagen volgehouden, dat knabbelen op die stokskes. Maar tezelfdertijd had ik ook thee gekregen, en die is er vlotjes doorgegaan. Zo vlotjes, dat mijn bloeddruk waarschijnlijk de pieken heeft gehaald waarvoor er op de verpakking werd gewaarschuwd. Zo vlotjes, dat ik nu zelfs de overgebleven stukken verpulp om er thee van te trekken. Lekker, natuurlijk gezoet, en uw urine ziet er fluogeel van. (Erm, dat laatste behoort niet meteen tot de mogelijke aantrekkingskracht van zulk een thee zeker?) En vorige donderdag heb ik bij de origino dropjes ontdekt, en wie nog eens zoethout zoekt in een makkelijker consumeerbare vorm, kan zich meteen een voorraad drop aanschaffen. Ze hebben er ook zonder (echte) suiker.

Wat het effect is, weet ik niet. Ik heb tussen toen en nu in elk geval geen zware aanval gehad –ondanks de fluctuaties in het weer. Ik wil er ook niet overdrijven, met dat zoethout, want mijn lage bloeddruk zou bij lang aangehouden gebruik misschien wel een hoge kunnen worden. Al heb ik gerust wat speling (80/60 was het, de laatste keer dat het gemeten werd —mijn dokter zal mij desgevallend wel tegenspreken).

tuinenpad

Zondag kon je voor de zesde keer in een aantal Gentse tuinen binnenkijken (tien privétuinen en één openbare). Tessa had ook voor mij een kaart gekocht, maar eigenlijk interesseerde het me niet echt om uitleg te krijgen over een heleboel stadstuinen. Met één uitzondering: Smidsestraat 78. Dat is namelijk de pastoorswoning, waar ik in mijn prille jeugd (we spreken voornamelijk over de jaren 70) heel vaak ben geweest.

Mijn groottante (de zuster van mijn moeders moeder) was er dienstbode bij de pastoor, en dus kwamen wij daar vaak op visite. Ik herinnerde mij een grote tuin, met een wandelpad (in de vorm van een ‘8’), een moerbeiboom, een vogelkooi achteraan over de ganse breedte van de tuin, een vijver in de achterste lus van de ‘8’, en een terras dat hoger lag dan de tuin en aan de keuken grensde. Mijn groottante en de pastoor zijn daar een 20 jaar geleden uit verhuisd naar een nieuwbouw pastorie in de Rijsenbergstraat (ondertussen is de pastoor overleden en woont mijn groottante alweer elders –maar nog steeds in de buurt), en sindsdien heb ik die tuin niet meer gezien. Maar in mijn herinneringen was die gigantisch.

De tuin blijkt nog steeds groot, maar kleiner dan verwacht. Van de ‘8’ blijft enkel nog het open achterste deel over, de moerbeiboom en de vogelkooi zijn weg, de vijver en het terras zijn er nog. Er woont nog steeds een pastoor, en er speelde een meisje dat niet ouder kan geweest zijn dan toen ik er de laatste keer geweest was. Tout se transforme.

Tuinenpad, binnenkijken in 10 privétuinen en 1 openbare tuin, vindt ook nog plaats nu zondag 10 juni, van 14u tot 17u30.

films 200704-05

(Hm. Ik ging ze eigenlijk per kwartaal bijhouden, maar het lijkt erop alsof ik toch weer in actie ben geschoten wat bereft film. In april heb ik bijna niks gezien, maar dan was het plots mei, en kon ik mijn verlangen naar film niet meer bedwingen. Voor het ontspoort, alhier dus mijn lijst voor april-mei. Enfin, veel mei, weinig april.)

Children of men, van Alfonso Cuarón, gebaseerd op een boek van P.D. James. Cuarón is de vriendelijke mens die ons eerder al pareltjes afleverde zoals Sólo con tu pareja, Y tu mamá también en de ronduit schitterende adaptatie van Dickens’ Great Expectations. En één van de Potterfilms. Met Children of men gaat hij helaas compleet de mist in. De film is een volledig voorspelbare variatie op het messiasverhaal, met ingrediënten die –op zijn allerbest– weggelopen lijken uit een film van Jeunet & Caro. Het scenario lijkt mij overigens veel werkbaarder voor een stripverhaal dan voor een film. Totaal ongeïnspireerd.

Vele duizenden keren beter is dan La tourneuse de pages, van de mij verder geheel onbekende Denis Dercourt, met Déborah François, de juffrouw die beroemd/bekend werd in de film van de broertjes Dardenne (L’enfant). Het is een typisch Franse film, inclusief statig aristocratische beelden vol dialoog die niet wordt uitgesproken en daardoor de film zoveel interessanter maakt dan de commerciële (Amerikaanse) zever die al te vaak ontaardt in ‘understanding movie plots for dummies‘. Bij wijlen prachtige fotografie, die mij alleen maar zin gaf om mijn fototoestel boven te halen. Nu nog modellen vinden.

Bleiten, bij Steve + Sky. Allez, doen alsof, want ik ben ne vent en ik bleit niet bij films. Maar was ik een vrouw dan had ik een ganse doos cleenex gebezigd. Nu beperk ik mij tot de opmerking dat Delfine Bafort een ferm snelle is –dat wisten we al, en zelfs ondanks al die schmink– maar ze kan nog behoorlijk acteren ook. Ik moet dringend eens Dagen zonder lief gaan zien.

De twee echte hoogvliegers zijn –naast La tourneuse de pages— Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring, wat geheel binnen de verwachtingen lag, en De battre mon coeur s’est arrêté, wat ik al eens had gezien, en nog steeds goed werd bevonden. Veel hoef ik daar niet aan toe te voegen, behalve dan dat u ze maar beter op uw ’te zien’ lijstje plaatst als u ze dus nog niet… gezien heeft.

De verrassingen van deze maand: 13 Tzameti, dat maar saai begint, maar al gauw je reinste Hitchcock allures krijgt en een schone film noir is geworden; en Shutter dat mooi past in de Asiatische thriller trendy toestanden, maar toch weet te boeien om meer dan horror.

Babel werd ook heel goed bevonden, ik houd wel van verschillende plotlijnen die tesamen komen. Batalla en el cielo is niet echt om over naar huis te schrijven, tenzij dan voor het contrast tussen de lichamen van Marcos Hernández en Anapola Mushkadiz. Als u dringend nog eens een schone blote jonge vrouw wil zien, dan mag deze film niet op uw lijst ontbreken. Al moet u er wel de erm lelijke blote oude(re) man bijnemen.

Voor de rest, tsja. A Knight’s Tale is een zodanige foute film dat hij bijwijlen bijzonder grappig is, en Wolfgang Petersen doet voor Troy zodanig zijn best om zijn film epische dimensies te geven naar roemrijke voorbeelden dat hij totaal de bal misslaat.

Goed we doen weer mee. Nu nog eens tot aan de cinema geraken.

Children of men / Alfonso Cuarón / 2006 / DVD / *(*)
La tourneuse de pages / Denis Dercourt / 2006 / DVD / ***
Taking Lives / D.J. Caruso / 2004 / VT4 / *
National Treasure / Jon Turteltaub / 2004 / VT4 / *
Babel / Alejandro González Iñárritu / 2006 / DVD / ***
Batalla en el cielo / Carlos Reygadas / 2005 / DVD / **
Over the Hedge / Tim Johnson & Karey Kirkpatrick / 2006 / DVD / **
Steve + Sky / Felix Van Groeningen / 2004 / DVD / ***
The Departed / Martin Scorsese / 2006 / DVD / ***
13 Tzameti / Géla Babluani / 2005 / DVD / ***
Open Water / Chris Kentis / 2003 / VT4 / *
Bom yeoreum gaeul gyeoul geurigo bom (Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring) / Ki-duk Kim / 2003 / DVD / ****
De battre mon coeur s’est arrêté / Jacques Audiard / 2005 / DVD / ***(*)
Shutter / Banjong Pisanthanakun & Parkpoom Wongpoom / 2004 / DVD / ***
La Mala Educación / Pedro Almodóvar / 2004 / DVD / ***
Exils / Tony Gatlif / 2004 / DVD / **
A Knight’s Tale / Brian Helgeland / 2001 / VT4 / **
Intersection / Mark Rydell / 1994 / vijfTV / *
Troy / Wolfgang Petersen / 2004 / VT4 / *(*)

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige (twee) maand)

helemaal content

“Ja, ik heb er nu een binnen met een lichtmeter hé,” zei mijn fotoboer, “maar ge zijt tevreden van dendiene die ge nu hebt, geloof ik.”

“Ewel ja,” antwoord ik, “de lens is goed, maar hij hapert wel eens. Ik draai door naar de volgende frame, en dan wil hij niet afdrukken.”

“Oei, dat klinkt niet goed. Maar steek hem eens binnen. En als het niet te herstellen is, dan kunnen we hem verwisselen voor die andere.”

“…”

“Ah ja! Ik heb liever dat ge helemaal content zijt van wat ge hier koopt,” voegt hij eraan toe als hij mijn verwonderd gezicht ziet.

(Er gaat niets boven de lokale middenstand. Zo zijn er helaas wel niet veel meer, vrees ik.)

browse by name

Browse by name is een feature van de Google Toolbar. Het zit standaard bij Mozilla Firefox, en bestaat als plugin voor Internet Explorer (misschien zit het ook standaard in MS IE7, maar ik beschik niet over XP noch over Vista dus ook niet over MS IE7).

Het is een feature die ik een beetje uit het oog verloren was, tot ik vandaag wou nagaan of Koen Fillet een van mijn foto’s had gebruikt, die ik hem in de commentaren had aangeboden, nadat hij in zijn post had vermeld dat hij naar een foto van Wilco op zoek was (amai, wat een uitleg). Zijn blog zit hier op het werk niet in mijn bookmarks (geen enkele blog overigens), en ik had geen zin om via Google op zijn naam door te klikken (veel luier dan dat kun je niet worden, denk ik). Maar tiens, wat zou er gebeuren als ik gewoon zijn naam in de address bar zou ingeven. En voila, ik kwam meteen bij het juiste weblog uit.

Misschien is dat wel een interessante test voor B.V.L.G.. Niet eens zo lang geleden had hij het immers nog over voornaam surfing.

Browse by name (bbn), ik heb het dan maar eens lukraak geprobeerd voor een aantal mensen (ik laat een aantal mensen uit deze lijst, van wie ik niet zeker ben of ze wel met naam en toenaam willen verschijnen).

Het werkt alvast wel voor koen fillet (bbn), gentblogt (bbn), bruno bollaert (bbn), michel vuijlsteke (bbn), henk rijckaert (bbn), lien braeckevelt (bbn), sandra pattyn (bbn), pietel (bbn)

Het werkt niet voor tessa kerre (bbn), ilse baetslé (geen link op haar volledige naam want dat wil ze niet, zo weet ik —bbn), peter de croubele (bbn), joke renneboog (bbn), bart de waele (bbn –ook niet voor ondernemer in gent of metatale), peter forret (bbn), maarten schenk (bbn), luc van braekel (bbn), pieter baert (bbn), ine dehandschutter (bbn), cindy de smet (bbn), claudia schiepers (bbn)

En dan was ik heb beu van naampjes in te tikken. Maar kijk, ik heb mijn tijd weer nuttig besteed.

publiek geheim (iv)

Zeg je neen tegen een paar duizend euro? Maar misschien is dat wel het antwoord en ben ik nog op zoek naar een geschikte vraag.

Voor mij was het al langer een uitgemaakte zaak: als men mij aanbiedt mijn contract te verlengen, dan bedank ik vriendelijk maar beslist het aanbod. Ondertussen heeft de werkgever zelf al laten weten dat het contract niet wordt verlengd, om reden van herstructurering. De taken die ik uitoefen, zullen worden verdeeld over een aantal externe bedrijven. Per 6 juni mag ik het bedrijf verlaten, de rest van mijn contract hoef ik niet te vervullen gezien ik nog 31 vakantiedagen heb ‘liggen’, en de rest krijg ik er gratis bij zodat ik naar nieuw werk kan zoeken.

Vriendelijk, ware het niet dat (bijna) iedereen iets over het hoofd heeft gezien.

“Bruno, tu devrais voir S.M. Elle est au troisième. Tu ne devrais pas te contenter de ce que le management veut t’offrir. Tu devrais insister sur tes droits.”

(Ik werk bij een soort overkoepelende vakbondsorganisatie, had ik dat al vermeld?)

S.M. sprak Nederlands: “De wet is duidelijk in uw geval. Als u langer twee jaar ononderbroken voor dezelfde werkgever werkt, en niet ter vervanging van iemand anders, dan beschikt u de facto over een vast contract van onbepaalde duur. En moet u dus ook een navenante opzegtermijn of -vergoeding krijgen.”

De formule Claeys leert mij dat ik recht heb op zo’n vijf maanden opzeg. Mijn werkgever heeft mij van de beslissing –mijn contract niet te verlengen– op de hoogte gebracht door een brief op mijn toetsenbord achter te laten. Rekening houdend met het feit dat ik eigenlijk een vast contract heb, is de werkgever wettelijk gezien al in de fout gegaan. Ontslag –want dat is het nu geworden– dient met aangetekende brief of per deurwaardersexploot te gebeuren.

Wanneer het ontslag niet volgens de wettelijke regels is gebeurd, dan is het ontslag met vergoeding van toepassing, zo vertelt mij de site van het ACV (Algemene regels inzake opzegging, onderaan de pagina). Dat betekent dat ik protest aanteken tegen de manier waarop mijn werkgever mijn ontslag wenst te regelen, en een opzegvergoeding kan eisen voor mijn resterende vakantiedagen, en de rest van de opzegtermijn.

Verder is er het geval van werkgevers die de intentie hadden over te gaan tot ontslag met (gepresteerde) opzeggingstermijn, maar de wettelijke regels in dat verband niet hebben nageleefd: de kennisgeving van de opzegging gebeurde niet bij aangetekende brief, de brief vermeldt de duur van de opzeggingstermijn niet, enz. […]

De verbrekingsvergoeding stemt overeen met het loon dat is verschuldigd voor de duur van de normale opzeggingstermijn. Een voorbeeld: indien je recht had op een opzeggingstermijn van drie maanden, dan kan je, indien geen (geldige) opzegging is betekend, aanspraak maken op een vergoeding die overeenstemt met drie maanden loon […]

Even had ik gevreesd dat mijn werkgever kon eisen dat ik de opzegtermijn zou ‘uitzitten’, maar bovenstaande toont aan dat zulks niet (noodzakelijk) het geval is. Rest de vraag of de werkgever dat zal betwisten, ik daarvoor dus een advocaat in de arm zou moeten nemen, en of het mij dat allemaal wel waard is. Zou dat (laatste) de juiste vraag zijn?

(Voeg daaraan toe dat ik niet graag profiteer –ik geloof niet in een rechtenmaatschappij— en mijn dilemma wordt alleen maar groter. U kan die vraag over dat dilemma overigens enkel beantwoorden als u de hele situatie en voorgeschiedenis kent –maar ik mag doodvallen eer ik die op het internet zet.)

Wim Thomas

De Gentse politie maakt promotie voor buurtinspecteurs. Buurtinspecteurs heetten vroeger wijkagent, maar de Gentse politie wou liever af van het –volgens hen– onterechte beeld van rondbuikige diender. Wim Thomas, zo heet mijn buurtinspecteur, leer ik op hun site.

(Alleen is hun site momenteel enkel toegankelijk via het IP adres, en niet via de URL, maar dat zal wel iets te maken hebben met de boodschap Zoals we u hadden beloofd, een vernieuwde website met een zomerse look en een nieuwe frisse inhoud! Veel lees- en kijkplezier! Update: de URL werkt opnieuw ondertussen.)

Eigenlijk vind ik dat wel leuk, te weten wie mijn ~~wijkagent~~ buurtinspecteur is. Zelfs al hoop ik hem nooit nodig te hebben, het is goed te weten dat er een persoon is om naar te vragen. Binnenkort komt er zelfs een foto bij, zo belooft politiewoordvoerder Steven De Smet. Al hoeft dat niet meteen een prioriteit te zijn, denk ik.

Weet u al wie uw buurtinspecteur is?