Maand: december 2009

Digitale media

Interessanter dan de best of lijstjes van het jaar dat nog niet voorbij is, zijn de voorspellingen van het nieuwe jaar dat nog niet begonnen is. Verdere verdigitalisering van al uw media is een weggevertje natuurlijk. Van e-reader tot over het thuisnetwerk gestreamde muziek en film, het staat allemaal te springen om mainstream door te breken. The Death of CD Players? vroeg Gilad Tiefenbrun, de managing director van Linn zich af in een Q&A op 1 december. Eind november had Linn aangekondigd te stoppen met het vervaardigen van cd spelers.

We now have Linn DS [streaming audio] players […] each of which outperforms any CD player and offers more value than its CD-playing counterpart. We have far greater control over the supply-chain, with the benefit of far superior product reliability and longevity. […] When you bought a CD player, that’s all you got – a CD player. When SACD came along we were told we needed to buy a new player. Same again with DVD, same with Blu-Ray disc.

Tegenwoordig wordt alle audio geript naar de harde schijf, in iTunes bijvoorbeeld (en bij voorkeur lossless). Wie een huishouden heeft met meerdere computers in een netwerk, kan de bestanden opslaan op een NAS (network-attached storage), vanwaar ze voor elke computer beschikbaar zijn. Harde schijven zijn relatief goedkoop, al komt daar vanaf 1 februari een kopieertaks op USB-sticks, MP3-spelers en harde schijven bij (u mag 9 euro opleggen voor een harde schijf van 1 TB). Er zijn een heleboel oplossingen voorhanden om die bestanden ook op uw hifi-keten beschikbaar te maken, van de ongeveer 15.000 euro kostende Linn Klimax DS tot de Squeezebox Radio van 150 euro. En alles daartussen natuurlijk. In Nederland is er een winkel die zich alleen nog maar daarmee bezig houdt.

Sinds ik die DacMagic heb gekocht, luister ik zelf bijna uitsluitend nog via iTunes (lossless). Hoe luistert u tegenwoordig naar muziek?

Voorbarig einde

Sorry, ik heb niet veel tijd vandaag. Ik moet een paar zaken afwerken, en een paar andere opstarten, en ik zou nog een stuk of wat teksten moeten schrijven. Geen best of 2009-lijstjes, het jaar is nog niet voorbij. Kijk maar naar De Morgen dat, in haar grote ijver vorig weekend vooral de eerste te zijn, in het overzicht van 2009-doden Yves Rocher niet heeft kunnen bijplaatsen. De onverlaat heeft het immers aangedurfd in de laatste dagen van 2009 te sterven —pal in het weekend waarin de lijst voorbarig verscheen nog wel.

Köttbullar

We hadden een dom kastje nodig om iets in en op kwijt te kunnen, en geen budget daarvoor. Ikea dus, waar we bijna meer geld aan het avondmaal (k*tballen) dan aan de kast spendeerden. Er was bijna geen volk in de Gentse vestiging, behalve dan in hun ‘restaurant’.

Als ik een onverantwoorde ouder was geweest, dan had Henri op de terugreis de rit van zijn leven gehad, achterin de koffer, in gezelschap van het meubelstuk waarvoor de achterbank diende te worden ingeklapt. “Ge moet het mij zeggen als er een auto achter mij zit”, had ik hem in deze fictie kunnen vragen, omdat ik in mijn centrale achteruitkijkspiegel enkel een Ikeadoos zou hebben gezien.

Nog goed dat hij over een grenzeloze fantasie beschikt. Iets wat hij van mij geërfd heeft overigens.

Ingelepeld

1. Rijdom der natie
Rijkdom best verdeeld in Vlaanderen, volgens De Standaard; Vlaanderen verdeelt inkomens beter volgens Het Nieuwsblad; Rijken besteden dubbel zo veel aan gezondheidszorg volgens GVA; Vlaanderen is rijker en meer egalitair volgens HLN. Allevier beroepen ze zich op een Belgastukje dat het heeft over een artikel in L’Echo dat bericht over een studie uitgevoerd door ING.

“75% van de minst gefortuneerde Vlamingen beschikt over 67% van het totale inkomen.”
Vragen die ik mij daarbij stel (zonder de studie zelf te hebben gezien): (a) 25% van de meest gefortuneerde Vlamingen beschikt dus over 33% van het inkomen? (b) bij welk getal zijn die percentages gelijk? 50%? Minder? (c) Over hoeveel % van het totale inkomen beschikken pakweg de rijkste 10% van de Vlamingen? En de rijkste 5%? En omgekeerd, de armste 10%, 5%?

2. Borsten, vuur en gevaarlijke dingen i
Waarom niemand betaalt voor de borsten van Siska Schoeters, dat legt Het Nieuwsblad haarfijn uit. Had iemand daar uitleg bij nodig? Echt?

(Had ik al gezegd dat ik Siska Schoeters in ’t echt tegen ’t lijf ben gelopen? Als iemand daar een miljoen of zo voor over heeft, wil ik daar anders wel eens over vertellen. Haar borsten waren er ook bij.)

3. Death & taxes vanzelfsprekend
Het stond op de voorpagina van DM, maar behalve het opiniestuk van huissofist Walter Pauli (Taxes For Life) is er op het gratis gedeelte van de site niet echt meer iets over terug te vinden. Fiscus verdient aan Music for Life vinden we via google echter terug bij Het Nieuwsblad. De staat geeft al een miljoen euro aan Music for Life, maar die 10.000 die de fiscus halsstarrig ‘weigert’ kwijt te schelden, zijn in het verkeerde keelgat van gul en correct Vlaanderen geschoten –tenminste, dat gevoel wil de media ons toch opdringen.

—

  1. George Lakoff, Women, Fire and Dangerous Things: What Categories Reveal about the Mind, The University of Chicago Press, 1987, ISBN 0-226-46804-6

Verstoord

“Straks komt er toch een tram af”, lachten Henri en ik naar elkaar toen we aan de halte op de Albertbrug over het weinige ijs op de sporen gleden. Onze woorden waren nog niet koud (en met deze temperaturen wordt alles snel koud), of daar kwam een Justitiepaleistram aangedenderd. Dat ding stopt natuurlijk enkel aan het station en aan het Justitiepaleis, maar blijkbaar ook voor een lief, halfbeteuterd gezichtje van Henri. Dankuwel!

(Uit pure gelukzaligheid om die onverwachte vriendelijkheid van die chauffeur ben ik vandaag zelfs de fnac binnengestapt –gewoon om te kijken, geen vrees.)

Jazzy mengelmoes

Terwijl u overal met kerstjazz om de oren wordt geslagen, krijgt u hier nog even een aantal opmerkelijke zaken die de laatste paar dagen op blogs zijn gepasseerd.

U herinnert zich mogelijk nog het bericht over de Spaanse jazzfan, die de politie op Larry Ochs afstuurde omdat zijn muziek te ver van de pure jazz zou verwijderd zijn? Welnu, Wynton Marsalis, grote behoeder van de traditionele jazz, heeft The Guardian verzocht de man op te sporen, omdat hij hem wil feliciteren, en meteen ook het grootste deel van zijn cd catalogus cadeau wil doen als beloning voor zijn goede smaak. [via Peter Hum – Wynton Marsalis wants to reward the Spanish jazz purist]

Het album van saxofonist Chris Kelsey (Not Cool ( … as in, “The Oppo­site of Paul Desmond”), kan (nog steeds) gratis worden gedownload in 128 kbps MP3 versie. Als u gratis argwanend bekijkt, dan leest u maar eens wat Jerry D’Souza van All About Jazz en Stef van Free Jazz over die cd te vertellen hebben.

Wie geïnteresseerd is in live jazz met toch een aantal schrikwekkend grote namen (Peter Brotzmann, Steve Lacy, Paul Bley, Cecil Taylor, Archie Shepp), moet maar eens gaan kijken bij inconstant sol, vanwaar u opnames in mp3 of flac kan downloaden. Een (tijdelijk) RapidShare account is geen overbodige luxe. Helemaal legaal, heb ik mij laten vertellen.

Helling (1)

Helling Blaarmeersen Gent, BE

Ge hebt maar één lat nodig om te skiën, zelfs op de Blaarmeersen. Heb ik trouwens al gezegd dat ik een foto genomen heb van drie jongedames die wouden doen alsof ze in Zweuden in de sneeuw stonden? Ik heb de foto met hun toestel gemaakt, dus ik heb geen bewijsmateriaal –Henri is echter mijn getuige, en dat ventje zou nog niet liegen als zijn leven ervan af hing. (“Dan zal ik er maar beter voor zorgen dat ze de vijver niet kunnen herkennen zeker?”, vroeg ik nog.)

Kredietstop

Ooit heb ik gezegd dat ik nooit iets op krediet ging kopen, behalve dan een huis. Heel even, om kosten te maken toen ik zelfstandig was, is daar een auto bij gekomen, maar voor de rest wordt hier niets op krediet gekocht. Geld uitgeven dat ik niet heb, ik moet er niet aan denken. Natuurlijk heb ik een kredietkaart, en die wordt ijverig gebruikt voor internetaankopen en als betaalmiddel in het buitenland. De kredietlijn wordt elke maand netjes aangezuiverd, soms zelfs nog voor de afrekening in de brievenbus (of inbox) valt. Eén keer heb ik intresten moeten betalen, een jaar of vijftien geleden, toen ik gewoon vergeten was te betalen. Het is mij sindsdien niet meer overkomen.

Het beheer van de huishoudelijke financiën (sterk verwant aan de oorspronkelijke betekenis van het woord economie, een samenstelling van het Griekse oikos –huis– en nomos –regel–) is een van de grootste uitdagingen in de huidige kapitalistische consumptiemaatschappij. Kopen op krediet is één van de grootste valkuilen van het maatschappelijke systeem. Geen geld voor die flatscreen? Geen probleem: koop nu, betaal later.

Walter Pauli verplaatst zijn pen even van de sofisterijen van het rookverbod naar het blind vertrouwen van de consument in de kredietverstrekkers: Kredietkaarten met kerst, oplichting met strikje errond.

Alleen merkte ik dat inherente mechanisme niet op, omdat mijn keurig betaalde maandsom precies 90 euro bleef. Dat is natuurlijk de bedoeling van zo”n boevenkaart. Want dat is het: een volstrekt legale rip-off van goedmenende maar armlastige of argeloze (in mijn geval) klanten. Of meestal: van een combinatie van beide. Hoe meer ik kocht, hoe minder ik afloste.

Pauli legt de fout bij zichzelf, fulmineert tegen de uitzuigtechnieken van de kredietverstrekkers, maar heeft –eigenaardig genoeg– niet meteen iets tegen kopen op krediet per se.

Vroeger kocht je een tv op krediet en betaalde je dat bedrag netjes af. Nu koop je ook een tv op krediet, maar krijg je alleen dat krediet als je een kaart aanvaardt die je permanent verleidt om meer te kopen.

Een beetje raar, krediet is krediet, en terwijl het –toegegeven– gemakkelijker is om u (financieel) te verliezen in een schier onbegrensde kredietkaart, is ook het oude krediet (bijna) probleemloos cumuleerbaar. “Wilt ge iets, maar hebt ge er het geld niet voor,” heeft mijn moeder mij altijd voorgehouden, “dan moet ge daarvoor sparen. Betalen moet ge toch.”

Kredietverstrekking moet aan banden gelegd worden. Maar hoeveel beter zou het niet zijn als men ook de basis van het probleem aanpakt: het consumptiegedrag van de mens?