Maand: oktober 2009

Boekskes

“Gaan jullie maar al bestellen”, zei ik tegen Tessa en Henri toen we vanochtend aan de Kouter afstapten om bij OR te gaan ontbijten. (Aan de Kouter, want we dienden eerst nog geld uit de muur te halen –ben ik de enige die papieren geld en munten een enorm archaïsch gedoe vindt?) “Ik ga nog even naar de krantenwinkel, want ik wil de Groene kopen. Ik zal uwen Donald Duck ook meebrengen”, riep ik nog naar Henri, terwijl ik al aanzette en mij doof hield voor Tessa die vermoedelijk nog zaken zoals Goedele en Elle Wonen achter mij aan riep.

Bij N. en D. had ik vorige week de Scientific American zien liggen (van augustus), waarin iets over de neanderthalers stond vermeld. Niet meer beschikbaar natuurlijk, maar mijn buit was er niet minder om.

  • Scientific American, September 2009, Special Issue: Understanding Origins
  • Scientific American, October 2009, Pills to Make You Smart
  • Scientific American, Nederlandstalige editie, nummer 5 / 2009 (met daarin het vertaalde artikel over de neanderthalers)
  • The Wire, October 2009. Een fantastisch eclectisch tijdschrift over hedendaagse muziek, van jazz over klassiek en pop en indie en alternatief.
  • delicious., november 2009. Eén van de betere kooktijdschriften; al had ik mij voorgenomen het niet meer te kopen, maar er staat een feature in over stoofpotjes.
  • De Groene Amsterdammer, 9 oktober 2009

Jazzman koop ik niet meer, ik bekijk de cd reviews wel in de bibliotheek. Maar nu eerst nog The New Yorker uitlezen.

Leest u nog veel tijdschriften?

Het hoogste goed

Gisteren haalde ik mijn amazon bestelling op uit het postkantoor. Met de fiets, nog een geluk, want het postkantoor bleek al een tijdje verhuisd van de Martelaarslaan naar de Kortrijksesteenweg. Mijn fiets is overigens een dikke tien jaar oud (als het niet ouder is), en heeft het grootste deel van die jaren doorgebracht in ons ‘kot’ achteraan. Midden september heb ik hem van stof en de kattenurine gereinigd, de banden opgepompt, en de ketting gesmeerd. Die banden zullen eens moeten vervangen worden, bedenk ik net, maar dat zal toch maar pas gebeuren als ik er minstens één lek rijd.

Er zaten voornamelijk boeken in dat amazon pakje, waaronder een aantal zaken uit die Penguin Great Ideas reeks, maar ook The Nicomachean Ethics van Aristoteles. In de titel Ethica Nicomachea verwijst Nicomachos naar Aristoteles’ zoon, die mogelijks het werk heeft geredigeerd ofwel gewoon het boek aan zich kreeg opgedragen. We spreken over de 4e eeuw BC(E); het hoeft dan ook niet te verwonderen dat het één en het ander daaromtrent is verloren gegaan.

De Nicomachea handelen over de deugdethiek van Aristoteles, waarin de man op zoek gaat naar het antwoord op de vraag: hoe moet men leven? Het boekje –284 bladzijden in de Engelse vertaling; 329 inclusief appendices en inleidingen– leest heel vlot, en is verrassend meeslepend. De meest bekende (Engelse) vertaling is mogelijks die van W. D. Ross uit 1908, maar in de Penguin Classics lees ik de vertaling door J. A. K. Thompson, herzien door Hugh Tredennick. Boek 1, hoofdstuk 2: The science that studies the supreme good for man is politics.

Presumably this [de wetenschap die het meeste het hoogste goed ambieert] would be the most authoritative and directive science. Clearly this description fits the science of politics; for it is political science that prescribes what subjects are to be taught in states, and which of these the different sections of the community are to learn and up to what point. We see also that under this science come those faculties which are most highly esteemed; e.g. the arts of war, of property management and of public speaking. But if politics makes use of the other sciences, and also lays down what we should do and from what we should refrain, its end must include theirs; and this end must be the good for man. For even if the good of the community coincides with that of the individual, it is clearly a greater and more perfect thing to achieve and preserve that of a community; for while it is desirable to secure what is good in the case of an individual, to do so in the case of a people or a state is something finer and more sublime.

Let wel, we zitten nog maar aan het begin van de Nicomachea. Niettemin kunnen we hier reeds kenmerken zien van een mogelijke oorzaak van het wantrouwen van de massa voor politiek. Zijn we er nog wel van overtuigd dat de politiek het beste voorheeft met de maatschappij? Of hebben politici eerder het beste voor met zichzelf? Wordt onze visie niet beïnvloed door het beeld dat de media schetst van zowel de maatschappij als van de machten die haar regeren? Hoe kan men de massa leren daarmee omgaan?

Mijn fiets lonkt, ik ga in het park op een bank, lekker warm ingeduffeld, wat verder lezen.

cds 200909

Naar drie van de cd’s die ik vorige maand heb verworven, heb ik nog niet eens kunnen luisteren. Een roedel nieuwe cd’s en lp’s liggen ondertussen al op mij te wachten, wat betekent dat er voorlopig alvast een aankoopstop wordt ingelast. (Euh, na deze week toch. Denk ik.) Vorige maand ben ik ook begonnen met opnieuw lp’s in huis te halen, en als ik dan de digitale met de analoge opnames vergelijk, dan zit er toch wel een pak meer karakter in die oude methode –en nee, dan heb ik het niet over het gepiep en gekraak.

Na Middelheim had ik verschrikkelijke spijt dat ik niks van Rudresh Mahanthappa had aangeschaft, maar kijk daar kwam alras hulp van Tony Verstraete, die een heleboel interessant materiaal in zijn recent opgerichte Online Music Store Instantjazz heeft zitten. Mauger kwam mijn richting uit, alsook Dominic Duval & Jimmy Halperin en Darcy James Argue’s Secret Society. Om eens te proberen, zei Tony, terwijl hij de cd’s in mijn handen stopte en weigerde daar geld voor te ontvangen. “Ge hebt die niet besteld hé”, was zijn uitleg. “Maar ik denk dat het wel uw ding zal zijn.” Oei, schrok ik nog, want ik heb daar boek– en stripverhaalgewijs niet zo’n beste ervaring mee. Maar Tony kreeg gelijk: beide cd’s zijn absoluut mijn ding, en sinds Elliott Sharps Sharp? Monk? Sharp! Monk! ben ik helemaal te vinden voor Monk interpretaties. Instantjazz is overigens een verademing in deze tijden van crisis, niet alleen voor de redelijke prijzen, maar ook voor de service. Aanrader.

September is meteen ook de maand waarin ik de Argentijnse saxofonist Gato Barbieri eindelijk hebt ontdekt. Door sommigen omschreven als een kruising tussen John Coltrane en Albert Ayler, produceert deze muzikant een heel typerend geweldadig soort geluid op zijn tenor saxofoon, dat mij heel goed ligt. Barbieri –wiens naam een paar keer is gevallen tijdens de jurering voor het Jong Jazz Talent in juli– is vooral bekend geworden door zijn soundtrack voor Bertolucci’s Last Tango in Paris, een film uit 1972 met Marlon Brando en de twintigjarige Maria Schneider, een film die op zijn beurt grote bekendheid geniet mede door een scène waarin nogal kwistig met boter wordt omgesprongen. (Een scène bedacht door Brando, zo laat ze optekenen.) Verwar deze Maria Schneider overigens niet met die Marie Schneider. Edoch, Gato Barbieri. De man leeft nog, al maakt hij volgens wikipedia dezer dagen iets wat vooral op smooth jazz gelijkt, en dus niet echt meer in verhouding staat tot zijn vroegere werk. Misschien zien we hem nog wel op eens Gent Jazz (of Middelheim) verschijnen?

  1. The Modern Jazz Quartet / The Modern Jazz Quartet / 1957 / LP Atlantic SD 1265 / **(*)
    MJQ heeft bij vele liefhebbers een slechte reputatie. Waarlijk, ook deze lp bestaat uit zeer genietbare achtergondjazz die misschien een tikkeltje avontuurlijker mocht zijn, maar als introductie tot jazz kan u hiermee moeilijk verkeerd gaan.
  2. Sonny Rollins, Vol. 1 / Sonny Rollins / 1956 / Blue Note BLP-1542/BST-81542 / **
    Slechte lp. En dan heb ik het over de fysieke toestand van de plaat, want ze is waarschijnlijk iets te grijs gedraaid. Vol. 1 valt zo ergens tussen Saxophone Colossus en Vol. 2 in.
  3. Miles in the Sky / Miles Davis / 1968 / CBS 85548 / ***
    Naast Miles zelf spelen hier ook Wayne Shorter, Herbie Hancock en George Benson, diezelfde gitarist inderdaad die vaten zoetsappigheid over Gent Jazz uitstortte in juli. De plaat bevindt zich op de overgang naar de grotere fusion invloeden.
  4. Soultrane / John Coltrane / 1958 / Prestige LP OJC-021 (P-7142) / ***
    Die had ik nog niet op cd (en nu dus nog steeds niet). Soultrane is één van Coltranes eigen favoriete albums. We were doing a session and we were hung for a tune and I said, “Trane, why don’t you think up some old standard?” He said, “OK I got it.[“]…and they played “Russian Lullaby” at a real fast tempo. At the end I asked, “Trane, what was the name of that tune?” And he said, “Rushin’ Lullaby.” I cracked up.
  5. Paul Bley/NHØP / Paul Bley & Niels-Henning Ørsted Pedersen / 1973 / SteepleChase Records SCS-1005 / ***
    Heel toegankelijke en mooie plaat (ook beschikbaar op cd), waarop beide muzikanten elkaar uitzonderlijk complementeren.
  6. Chapter Four: Alive In New York / Gato Barbieri / 1975 / ABC Records ASD-9303 / ***(*)
    Nog goed dat ik een deftige naald en een lichte pick-up arm heb, of ik had deze plaat ondertussen al grijsgedraaid. Alles klopt, op deze plaat, vol muzikanten waarvan ik nog nooit had gehoord. Van de zeurende sax tot de korte parlando passages.
  7. I Giganti Del Jazz Vol. 6 / Gato Barbieri, Don Cherry, Albert Ayler, John Handy / datum ongekend / **
    Compilatie album uit de Giganti Del Jazz reeks, dat zo’n 100 albums telt. Goed samengesteld, de werken passen heel erg goed bijeen.
  8. Yesterdays / Gato Barbieri / 1974 / ***
    Iets vermoeiender dan Chapter Four: Alive In New York, maar blijft een uitstekend album. Naar deze muziek moet je luisteren (klemtoon op moet én op luisteren); ze eist gewoon de aandacht op tot uw oren gaan tuiten.
  9. Kinsmen / Rudresh Mahanthappa / 2008 / ***
    Indische invloeden (duh) maar dan zonder dat het een gimmick of storend wordt. Het perfecte voorbeeld van hoe men etnische invloeden best binnenbrengt in (westerse) muziek. Ganesha heeft hij op Middelheim gespeeld, dacht ik; het is in elk geval een heel herkenbaar nummer. Hij speelde toen zijn altsax vaak in het lagere register zodat hij de warmte van een tenor toont.
  10. The Beautiful Enabler / Mauger / 2008 / ***
    Maugus is alweer Mahanthappa, deze keer samen met Mark Dresser en Gerry Hemingway (bekend van het Anthony Braxton Quartet). Vraagt iets meer van de luisteraar dan Kinsmen, maar die luisteraar krijgt dan weer heel wat terug.
  11. Monk Dreams / Dominic Duval & Jimmy Halperin / 2009 / **
    Allesbehalve uitdagend is deze Monk Dreams, dat het vooral moet hebben van de nette harmonieën uit Monks oeuvre. Duval en Halperin hadden eerder al Monkinus uitgebracht, en dit album zou in het verlengde daarvan moeten liggen. Ze zijn nagenoeg op hetzelfde moment opgenomen, dacht ik ergens gelezen te hebben. Heel heldere klank, en vergeet vooral niet dat dit interpretaties zijn.
  12. Infernal Machines / Darcy James Argue’s Secret Society / 2009 / ***
    Hola! Wat een naam. Darcy James Argue is een Canadees die naar de Verenigde Staten (hij woont momenteer in Brooklyn) verhuisde om er compositie te leren. Hij richtte in 2005 zijn Secret Society op, en Infernal Machines is hun debuut. Darcy James Argue’s Secret Society noemt zichzelf een steampunk band –ik denk met genoegen terug aan Steve Martland in de jaren 90), en telt 18 leden. De groep heeft een weblog –met regelmatige updates– verkoopt T-shirts, en kent een ondertussen naar jazz standaarden ongehoorde fanbase. Invloeden van Bob Brookmeyer (en Maria Schneider) zijn duidelijk merkbaar; de sound past perfect bij het soort Belgische jazz dat vaak op Gentse gratis festivals en in Vooruit te horen is. Beetje gewaagd, maar zeer beluisterbaar. Lees ook dit: Jazz Standards That Aren’t (Newsweek) & The History of Jazz, by Darcy James Argue (The New York Observer). Cd beschikbaar via Instantjazz –aanrader.
  13. Invisible Light / Michel Bisceglia Trio / 2009 / **(*)
    Michel Bisceglia brengt cd’s uit met de regelmaat van boekenbeursauteurs. Ook dit album is opnieuw catchy en rustgevend, iets wat u ’s avonds oplegt om ontspannen de nacht tegemoet te gaan. Wij horen dit graag.
  14. Kamikaze / Kamikaze / 1997 / **
    In 1997 kenden de leden van Kamikaze elkaar nog maar net. Begin september namen ze –12 jaar later– opnieuw een album op dat (als ik het goed voorheb) binnenkort op het El Negocito Records label zal verschijnen. U kon gaan luisteren, ik heb dat gedaan, en achteraf ook besproken.
  15. Little Things Run The World / Ben Allison / 2008 / ***
    Zeer genietbaare plaat, eigenlijk net iets beter dan de opvolger, al heeft dat mogelijks te maken met een persoonlijke voorkeur (of afkeer).
  16. Think Free / Ben Allison / 2009 / **(*)
    Het vioolspel hoefde voor mij niet echt, het laat mij vooral iets te veel terugdenken aan een folky Madeleine Stowe die de blinde violiste Emma Brody speelt in Blink (1994). Als u moet kiezen, koop dan beter die andere.

Steek uw hand op (in de commentaren?) als u alles gelezen hebt.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

concerten 200909

Jazz in ’t Park is ondertussen al zolang geleden, dat ik er mij weer bewst van ben geworden dat ik ook bij de concerten een korte impressie moet neerschrijven de dag nadien. Of toch zeker als ik geen langere bespreking voor Het Project schrijf.

  1. Hijaz / 05-09-2009 / Jazz in ‘t Park / **
  2. Bender Banjax / 05-09-2009 / Jazz in ‘t Park / ***
  3. WoFo / 05-09-2009 / Jazz in ‘t Park / **(*)
  4. Steve Houben Quartet / 05-09-2009 / Jazz in ‘t Park / *(*)
  5. Frederik Leroux Trio / 05-09-2009 / Jazz in ‘t Park / ***
  6. Bord du Nord / 05-09-2009 / Waar / **(*)
    Sam Vloemans was geaccidenteerd, dus nam Carlo Nardozza de honneurs waar. Het zou leutig zijn om Vloemans zelf eens wat meer aan het werk te zien.
  7. Steven Delannoye Quartet / 06-09-2009 / Jazz in ‘t Park / **(*)
    Wreed wijs; één van de betere concerten die ik Steven Delannoye heb horen spelen. Meer.
  8. Yves Peeters Group / 06-09-2009 / Jazz in ‘t Park / **
  9. Carlo Nardozza Quintet / 06-09-2009 / Jazz in ‘t Park / ***
  10. Kamikaze / 15-09-2009 / Minard / ***
    Avontuurlijke jazz om het seizoen mee te beginnen. Hoewel er soms gelijk een haar in de boter zat, was dit heel spannend om mee te maken. Zie bespreking.
  11. Bart Quartier & Tuur Florizoone / 17-09-2009 / Opatuur @ Mub’Art / **
  12. Barcella / Van Herzeele duo / 26-09-2009 / Gravensteen / **(*)
    Half verdoofd wegens ziekte, herkende ik hier toch een zeer technisch, maar enthousiaist concert. Jammer genoeg ben ik moeten wegvluchten zodra de laatste noot weerklonk (wat een schitterende akoestiek, daar), waardoor ik het tweede concert, door Fred Van Hove en Paul Van Gysegem, heb moeten missen. Korte bespreking.
  13. Ben Allison & Man Size Safe / 29-09-2009 / Vooruit / **(*)
    Op de trompettist na, was dit een goed concert. Korte bespreking.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

Hoofddoek

Referenties naar het dragen van de hoofddoek komen op twee plaatsen in de koran voor. Die koran leest overigens redelijk als een wettekst –hoewel het dat niet is– en werd geschreven (‘geopenbaard’) tussen ergens 610 en 632 (CE/AD). De tekst kan geïnterpreteerd worden, wat mij ook raadzaam lijkt gezien de evolutie die de mensheid sindsdien doorgemaakt heeft. Of denkt u nog steeds dat de aarde plat is?

Soera 24: Het Licht

[24:31] En zeg tot de gelovige vrouwen dat zij ook haar ogen neergeslagen houden en hun passies beheersen, en dat zij haar schoonheid niet tonen dan hetgeen ervan zichtbaar moet zijn, en dat zij haar hoofddoeken over haar boezem laten hangen, en dat zij haar schoonheid niet tonen behalve aan haar echtgenoot of haar vader of de vader van haar echtgenoot, of haar zonen of de zonen van haar echtgenoot, of haar broeders, of de zonen van haar broeders, of de zonen van haar zusters of haar vrouwen, of haar slaven, of zulke mannelijke bedienden die geen geslachtsdrang hebben, of de jonge kinderen die van de naaktheid van een vrouw niets afweten. En laat haar niet met haar voeten slaan, opdat hetgeen zij van haar schoonheid bedekken openbaar moge worden. En wendt u allen tezamen tot God, o gelovigen, opdat je moge slagen.

Soera 33: De Partijscharen

[33:59] O profeet! Zeg aan uw vrouwen en uw dochters en de vrouwen der gelovigen dat zij een gedeelte van haar omslagdoeken over haar (hoofd) laten hangen. Dit is beter, opdat zij mogen worden onderscheiden en niet lastig worden gevallen. En God is Vergevensgezind, Genadevol.

Een waarlijk interessant artikel stond er alweer in De Groene Amsterdammer. Pas geletterden grijpen niet onmiddellijk naar Flaubert (DGA 11/09/2009) vertelt over de paradox van de modernisering, of hoe religiositeit in Marokko zo kan opleven terwijl het land zichtbaar moderner wordt. Het artikel opent met een ontstaansgeschiedenis voor Soera 33:59, zoals beschreven in het boek Penser le Coran van Mahmoud Hussein (een collectief pseudoniem).

Cela se passait à Médine. Les femmes devaient sortir de la ville, à la tombée de la nuit, pour leurs besoins. Elles étaient alors souvent importunées par des voyous. Elles firent part de leur colère à leurs maris, qui en parlèrent à leur tour au Prophète. C’est à la suite de ces incidents que le verset coranique aurait été révélé à ce dernier. En revêtant un châle, les femmes musulmanes libres pouvaient se faire aisément reconnaître, et dès lors se faire respecter, même dans l’obscurité de la nuit (verset XXXII, 59) i.

Met andere woorden, de vrouwen werden lastig gevallen, hun echtgenoten spraken Mohammed daarover aan, en die raadde de vrouwen aan zich met een sjaal te tooien, zodat ze ook buiten de stadsmuren konden herkend worden als gelovige vrouwen –die dus niet door mannen mogen worden lastig gevallen, op straffe van dood. Penser le Coran gaat over de omstandigheden waarin de verzen van de koran werden opgetekend, en bevat achtergrondinformatie, zo menen de auteurs, waarzonder het onmogelijk is de juiste draagwijdte van de koran in te schatten.

Soera 24:30 is overigens ook best interessant: Zeg tot de gelovige mannen dat zij hun ogen neergeslagen houden en dat zij hun passies beheersen. Dat is reiner voor hen. Voorzeker, God is wel op de hoogte van hetgeen zij doen. M.a.w. we zouden kunnen stellen dat het eigenlijk de mannen zijn die hun hormonen niet onder controle kunnen houden, en er toch maar weer in slagen de verantwoordelijkheid op iemand anders afwentelen. ’t Is lang geleden dat ze The Accused nog eens op tv getoond hebben.

—

  1. Volgens het citaat en het artikel in DGA betreft het soera XXXII, 59. Volgens wikipedia en de site waarnaar wordt verwezen telt soera 32 slechts 30 paragrafen, maar vinden we het betreffende fragment wel terug in soera 33:59, wat ik hierboven heb geciteerd.

boeken 200909

Niet zo heel lange geleden –minder dan een jaar– moest ik eigenlijk niet weten van al die non-fictie. In 2009 ben ik er steeds meer aan verslingerd geraakt —blame it on Jack Kerouac, die ik in Seattle ben beginnen lezen, en die een soort kruisbestuiving tussen fictie en realiteit biedt. Vervolgens blijken die jazziconen bijna allemaal interessante levens te hebben geleid, en voor ge het weet leest ge wel eens iets half filosofisch of zelfs iets over de productie van koffie en de aanpak van de third wave. En ik heb maar één leven en amper 24 uur op een dag waarvan er minstens een paar slapend moeten worden doorgebracht. *zucht*

  1. Patient Zero / Jonathan Maberry / 2009 / **
    Patient Zero is het eerst in een geplande reeks van minstens drie boeken waarin Joe Ledger ten strjde trekt tegen bioterrorisme. Ondanks een toch behoorlijke reputatie van Maberry zit het boek vol clichés, en zat ik in tweestrijd over de geloofwaardigheid van het verhaal. Het verhaal zit in het genre van 28 days later, waarbij mensen door een virus in zombieachtige wezens veranderen. De wetenschappelijke kant wordt aanvaardbaar voorgesteld (onder technisch te worden), maar de militaire kant is dat eigenlijk veel minder. Het lijkt mij sterk dat de NSA plots bevelen gaat aannemen van een ultrageheime organisatie waarvan alleen de president het bestaan (een beetje) kent. Los daarvan weet Maberry de spanning er op de cruciale momenten wel in te houden. Ik wacht dan ook met een verder oordeel tot ik het tweede deel heb gelezen.
  2. Mijn zachtste huid / Lieve Blancquaert / 2009 / **
    Veel meer dan een fotoboek, is Mijn zachtste huid een boek met 10 getuigenissen van mensen die zelf brandwonden hebben of er rechstreeks mee in aanraking komen (no pun intended). Gemaakt in opdracht van de Belgische Brandwondenstichting, haalt dit boek moeiteloos het doel waarvoor het gemaakt is: sensibiliseren en onder de aandacht brengen (zie ook deze bespreking).
  3. Useful Work Versus Useless Toil / William Morris / 2008 / ****
    Ik heb het al uitgebreid over William Morris en dit boekje uit de Penguin Great Ideas-reeks gehad. Marxistisch van inborst, zeer gefundeness fressen en uiterst toepasbaar op de huidige samenleving. Lees dit zonder schroom –net zoals de rest van die reeks eigenlijk.
  4. God in a Cup: In Pursuit of Perfect Coffee / Michaele Weissman / 2008 / ***
    Euh ja, ik drink graag koffie, maar dit wist u waarschijnlijk al. Dit boek biedt een interessante inleiding of een overzicht van de Third Wave of Coffee in de Verenigde Staten, en de impact die de appreciatie reeds heeft gehad op de koffieproducerende gebieden, van kwaliteitscontroles tot verbetering van de levensstandaard. Zeer interessante lectuur voor wie daarin geïnteresseerd is.
  5. Out / Natsuo Kirino / 2004 / *
    ’t Is mijn ding niet. Kirino wordt omschreven als Murakami for grown ups, maar dan ben ik duidelijk blijven steken in mijn puberteit –u hoeft dat niet te bevestigen, dankuwel. Zogezegd een thriller, maar dan een literaire, wat zoveel betekent als: er is geen actie, en het verhaal vordert tergend traag. Wie graag van die half-existentiële Scandinavische thrillers leest, zal hier zeker zijn gading vinden.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

strips 200909

Romantisch en/of deprimerend, dat lijkt wel de rode draad doorheen de strips van september. Niet goed als ge het eigenlijk te druk hebt, fantastisch als ge er wat tijd voor kunt uittrekken. Of wilt, want ge kiest zelf waarvoor ge tijd uittrekt natuurlijk.

  1. Reminiscences parisiennes chats noirs… 01 / Vinci Vanna / 2009 / **
    De auteur heeft heel veel verwijzingen verwerkt in dit verhaal, wat het zeker en vast op een hoger niveau tilt. Maar ik ben ofwel te oud, ofwel te jong om mij erin te herkennen. Zeer geschikt voor –voornamelijk vrouwelijke– twintigers of mannen in de midlife crisis.
  2. Oh les filles! T02 / Sophie Michel & Emmanuel Lepage / 2009 / **(*)
    Deel één was inderdaad een mooie prelude, en dit tweeluik is een mooi feelgood stripverhaal geworden, met VijfTV allures. Maar dan beter en mooier getekend. Al is het dan een beetje voorspelbaar en naïef, u kan makkelijk veel minder goede strips lezen.
  3. L’Arbre des deux Printemps / Will & Co, Rudi Miel / 2009 / **
    Een eerbetoon aan tekenaar Will, die met de vormgeving van het verhaal begonnen was. Een hele resem interessante tekenaars heeft aan dit album bijgedragen, maar de coherentie is eigenlijk ver zoek. In de Angelsaksische wereld is het systeem van één scenarist/meerdere tekenaars degelijker uitgewerkt, maar ik heb de indruk dat hier een beetje te veel een staalkaart is dan een samenhangend geheel. Spijtig voor het verhaal, maar het album blijft een min of meer interessante try-out.
  4. Enfer et Paradis / Oh! Great / 2002 / *
    Soms klikt het gewoon niet. Ge moet dat eens lezen, had iemand gezegd. En ik ben redelijk omnivoor wat betreft strips, maar dit kon mij niet bekoren.
  5. Batman: War Games, Act 2 / Andersen Gabrych / 2005 / **
    Ik blijf mijn oordeel afwachten tot het einde van deze trilogie. Maar het is aangenaam lezen, tot nog toe.
  6. Batman: R.I.P. / Grant Morrison, Tony Daniel, Sandu Florea / 2009 / **
    Redelijk complex verhaal, dit is niet meteen zorgeloos ontspannende verhaal. Soms iets te complex gemaakt –het loont om het meerdere malen te lezen– maar past perfect in de lijn van Morrissons werk. Vraagt nogal wat voorkennis van het Batman verhaal (de Batman verhalen).

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(strips vorige maand)

Ehwald & Lea

Ehwald, Lea, Nowak, Opatuur @ De Centrale, Gent, BE, 04/10/2009 Ehwald, Lea, Nowak, Opatuur @ De Centrale, Gent, BE, 04/10/2009

Peter Ehwald en Arthur Lea speelden gisteren met Mathias Nowak en special guest Frederik Leroux bij Opatuur in De Centrale. Ehwald speelt hier wel op heel bijzondere manier op het mondstuk, en Lea is eigenlijk pianist, maar haalde voor een nummer of twee dat eufonium boven.