cds 200908

Euh, ’t is gemakkelijk, deze maand. Print deze pagina uit, ren naar de platenwinkel, en koop alles op dit lijstje. (Of koop het online natuurlijk.) In augustus heb ik precies alleen maar goede muziek in huis gehaald (of gekregen). Die drie sterren kan u zich zonder verdere uitleg gewoon aanschaffen; de tweeënhalve sterren kan u eventueel eerst voorbeluisteren, want het verschil tussen pakweg Sketches of Spain en Tutu is nogal vermeldenswaardig.

94. Disfarmer / Bill Frisell / 2009 / ***
    Frisell is één van die gitaristen die nooit gaat vervelen. Zijn muziek is geen wervelwind, maar evenmin een sloom getij van klanken. Zijn stijl wordt als Americana omschreven, waarin een veelvoud van invloeden merkbaar zijn. Focus bijvoorbeeld, lijkt wel door Philip Glass gecomponeerd; en start met Glass’ kenmerkende thema zoals te horen op o.a. La Belle et la Betê. Wie een introductie nodig had tot Frisell mag met enthousiaste handen naar deze cd grijpen.
95. Jazz in the Garden / The Stanley Clarke Trio with Hiromi & Lenny White / 2009 / **(*)
    Mwoeha. Hiromi klinkt al van bij de eerste noten door met haar zotte gedraai. Dit is een spannende, uptempo cd, die vaak een weinig commercieel aanvoelt. Wie graag Jef Neve hoort, zal deze cd graag in zijn collectie binnenhalen.
96. Live in Greenwich Village / Albert Ayler / 1998 / ***
    Ooit, niet eens zo lang geleden, hebben ze in Vooruit tijdens het filmfestival de documentaire My Name Is Albert Ayler vertoond. Om wat voor reden ook, heb ik die vertoning aan mij laten voorbij gaan, en sindsdien ben ik op zoek naar de film. Ik had nog nooit iets van de man gehoord, maar ben verdomd blij dat ik deze live cd (met opnames van 1965-1967) in huis heb gehaald. Verwacht vooral geen mooie, heldere melodielijnen, maar een rauw en duidelijk trillend gepiep op een tenorsax. (Welke een geluid naadloos overgaat in dat van een viool.) Het tweede nummer, Truth Is Marching In, is redelijk hallucinant.
97. You Must Believe In Spring / Bill Evans / 1980 / ***
    Bill Evans op (één van) zijn hoogtepunt(en). Alleen al voor de waanzinnige interpretatie van het Theme From M*A*S*H (Suicide Is Painless) in huis te halen. De manier waarop die man klanken uit de piano haalt. *zucht*
98. The Solo Sessions, Volume 1 / Bill Evans / 1989 / **(*)
    Volume 2 had ik eerder al in huis gehaald. Het was niet eens de bedoeling dat die Solo Sessions zouden gereleased worden. Tijdens een pauze bij een opnamesessie zette Evans zich aan de piano, en begon, alleen in de studio (hij speelde niet graag solo), anderhalf uur ononderbroken te spelen. Gelukkig (zo heb ik bij Bernlef gelezen) had iemand op de opnameknop gedruk, zodat we het resultaat kunnen beluisteren. (Als u moet kiezen: volume 2 is net iets interessanter.)
99. Sketches of Spain / Miles Davis / 1960 / **(*)
    Uitgebracht een jaar na het verkoopsrecord verbrekende Kind of Blue, wordt deze plaat omschreven als de meest toegankelijke Miles plaat ooit. Kwatongen beweren dat ze perfect past in een James Lastcollectie, hoewel de arrangementen van Gil Evans eerder als beheerst dan zoetsappig te omschrijven zijn. Centraal op het album staat het overbekende Concierto de Aranjuez van Joaquín Rodrigo uit 1939, netjes geflankeerd door Fuego fato uit El amor brujo van Manuel de Falla.
100. Tutu / Miles Davis / 1986 / **(*)
     26 jaar later brengt Miles Tutu uit (genoemd naar de Zuidafrikaanse aartsbisschop), geproduceerd door basgitaarmirakel Marcus Miller. Dit album is een onmiskenbaar product van de jaren 80, vol funk- en synthesizertoestanden. Met Billy Hart op drums.
101. Bags & Trane / Milt Jackson & John Coltrane / 1960 / **(*)
     Tegenover Tutu lijkt Bags & Trane een verschrikkelijk braaf en rustig album, waarop de invloed van de jaren vijftig nog duidelijk merkbaar is.
102. Quartet / McCoy Tyner / 2007 / ***
     Live album, stevig tempo, met een afgemeten Joe Lovano op sax, die zelfs voor mij genietbaar is (ik ben geen fan).
103. Movements in Colour / Andy Sheppard / 2009 / ***
     Sinds 2000 is er niets meer verschenen bij ECM dat de moeite waard is, vertelde mij onlangs nog iemand. Al ken ik toch wel een paar albums die het tegendeel bewijzen. Deze Movements in Colour van Andy Sheppard is er zo één. Veel soundscape, uitgerekte klanken, en schalt hier graag uit de luidsprekers.
104. The Montreal Tapes / Charlie Haden / 2009 / ***
     In 1989 stond Charlie Haden centraal op het Montreal Jazz Festival. Hij trad elke avond op met een verschillende bezetting, en elk van die concerten werd opgenomen. Zes van die concerten zitten in deze box, van overige twee is er één nog niet vrijgegeven (met Pat Metheny en Jack DeJohnette) en één te koop via ECM (met Egberto Gismonti –die zat al in mijn collectie). Niet getreurd, in deze doos vindt u o.a. Joe Henderson, Geri Allen, Paul Motian, Gonzalo Rubalcaba en Paul Bley. Verscheidenheid troef.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)