Maand: september 2009
Ben Allison
Ben Allison heeft net een nieuwe cd uit, Think Free (wordt gereleased op 13 oktober), en vanavond speelt hij met Man Size Safe in de Domzaal van Vooruit. Voor wie dat nog niet genoeg mocht zijn: in het voorprogramma speelt Michel Bisceglia (in trio bezetting), echter niet in Vooruit. Ook hij heeft een nieuwe cd uit (vorige week gereleased), Invisible Light.
Zeer toegankelijk, zeer genietbaar. More than meets the eye, wordt gezegd van Allison, en de man werd ondanks zijn jonge leeftijd, reeds overvloedig beladen met roem. Lees de voorbespreking bij Het Project: Ben Allison (& Michel Bisceglia); veel beter nog: ga straks naar het concert!
Ben Allison & Man Size Safe, met in het voorprogramma het Michel Bisceglia Trio (zonder Michel Bisceglia in Vooruit!), dinsdag 29 september 2009, om 20u in de Balzaal van Vooruit. Toegang € 14 / 10 (vvk).
Godiva – Belgische Origine Belge
“Men belt”, zou Henri daarnet gezegd hebben –gesteld dat hij thuis was en niet aan een schoolbank vestgekluisterd zat. Men belt zelfs tweemaal, dacht ik erbij toen ik van het tweede naar beneden spurtte maar alsnog ingehaald werd door het ongeduld van de beller.
“Meneer…”, de man zoekt even op zijn afleveringsbriefje en kijkt mij dan verheugd terug aan, “…meneer Bruno Bollaert?”
Als ik instemmend knik, overhandigt hij mij een witte papieren draagtas, met daarop in gouden letters “GODIVA Chocolatier”. Erin zit een brief, en een halve kilo pralines.
“You couldn’t come to the event,” vertelt de brief mij, “but we didn’t forget you: here is a small attention for you!”
Als small had ik het zelf niet meteen omschreven. Als lekker wel, al durf ik niet verder dan de zichtbare verdieping heerlijkheden. De rest bekijk ik wel als Tessa straks thuis komt. Even vroeg ik mij af waar ze het meest jaloers om zou zijn: de pralines, of de handtekening van Axelle Red (zij is fan van Axelle) –om niks natuurlijk, want ze mag gewoon mee genieten! Wat ik geproefd heb is alvast heel erg lekker.
Verschrikkelijk sympathiek, van Godiva. Eerst al die lieve reactie van Ilse Wilmots, hun chef chocolatier, en nu dit. Dankuwel!
Wantrouwen
Voor niets
“Dus jullie zijn hier allemaal voor niets gekomen, vandaag”, besloot de juffrouw. “Enfin, toch niet geheel,” herpakte ze zich, “want ik zal jullie meteen allemaal een afspraak geven met mij voor opvolging, en dan krijgt u binnen enige tijd een nieuwe brief voor een nieuwe oriëntatiesessie.”
Kan gebeuren natuurlijk, maar het was toch beleefd geweest indien men ons daarvan op de hoogte had gebracht. Ik was zelf ook ziek, Tessa was –wegens de aan mij opgelegde vereiste daar op dat vroege uur present te geven– een uur later op haar werk, én we hebben opvang moeten voorzien voor Henri die amandelloos thuis zat. Anderhalf uur na aankomst stond ik opnieuw buiten, aan een kant van de stad waar echt niets te beleven valt. Voor niets, maar met een nieuwe afspraak donderdag om 15u voor begeleiding.
Voor niets is maar hoe ge uw tijd indeelt of opvangt natuurlijk, met een boek bijvoorbeeld waar ge u anders fragmentarisch doorheen zit te worstelen en waar nu tijd voor vrijkwam. Of hoe ik op heel korte tijd twee maal met ethologie werd geconfronteerd –iets van Tessa enerzijds, en de rattenstudie van Maarten ’t Hart anderzijds (niet het boek dat ik aan het lezen ben overigens). Of waardoor ik nu toch heb kunnen middagmalen.
Archè
Damn. Water, zo schrijft De Standaard, is een eerste vereiste om ruimtestations te bouwen. Had Thales i dan toch gelijk?
—
- Thales van Milete wordt beschouwd als de eerste westerse filosoof. Niet dat er iets concreets van hem is overgebleven, zijn filosofie bereikt ons enkel via testimonia. De oerstof, het gegeven waardoor en/of waaruit alles bestaat (ook bekend als de archè) is water, zo beweerde de man, die alras werd tegengesproken door Anaximandros, ook al uit Milete. Die heeft het dan weer over het apeiron –of onbegrensde. Redelijk vooruitstrevend, die Anaximandros, want –sterk veralgemeend– gaat zijn visie nog steeds op (inclusief Darwinistisch aandoende evolutietheorie). Hij wordt op zijn beurt evenwel tegengesproken door zijn eigen leerling, de iets minder inzichtelijke Anaximenes. Ook al uit Milete dus, en volgens hem is het lucht. Al dan niet gebakken.
Godiva
Normaal gezien zat ik nu in Brussel, ergens in de fabriek van Godiva waar ik met vier andere bloggers zou worden rondgeleid. De chocolade workshop is al afgewerkt, en zo meteen begint de privérondleiding in het –voor het publiek gesloten– Chocoloademuseum van Brussel. Achteraf is er een persconferentie bij Godiva Sablon, met Axelle Red, dankuwel alstublieft.
In plaats daarvan lig ik hier mijn virussen, bacillen en andere bacteriën tot mijzelf te houden. Want zeg nu zelf, ik kan juffrouw Red –zeg maar Axelle, hoor ik haar al in mijn oor fluisteren– toch moeilijk met de Mexicaanse griep opzadelen. Zelfs als die griep een banalere luchtweginfectie zou blijken.
Ach, ik zal mij nog even aan Lady Godiva zelf vergapen dan. In de versie van John Collier als dat mag, met evenzeer van dat weelderig mooi rood haar.
Het schilderij hangt in the Herbert Art Gallery and Museum, Coventry, achter glas en met een luxueus kader errond.
Uit de context
Als je het moet hebben van politici die denken dat ze de wereld kunnen verbeteren door met iedereen een kopje thee te drinken, ben je echt ver van huis.
Het citaat komt uit De Groene Amsterdammer (in hun dossier De kloof tussen autochtoon en allochtoon), en is van Rita Verdonk, van de partij Trots op Nederland en ex-minister van Vreemdelingenzaken. Het kopje thee drinken verwijst naar Marius Job Cohen, burgemeester van Amsterdam, en lid van de PvdA, waartoe ook Verdonks gespreksgenoot, Lodewijk Asscher, behoort. Cohen is overtuigd dat praten werkt (gelijk KBC), we niet overhaast tewerk moeten gaan, en dat men dus beter eerst een kopje thee drinkt alvorens tot actie over te gaan. Hij wordt verweten dat hij een Een theedrinkende knuffelaar
is, die altijd maar [wil] praten, theedrinken en op de lange baan schuiven
. De softe Cohen staat geheel in tegenstelling tot de bikkelharde Verdonk, die wel eens wordt omschreven als IJzeren Rita
(cfr. Margaret Thatcher).
Het theedrinken van Cohen verwijst voornamelijk naar de softe aanpak van het incident met de El Tawheed-moskee in Amsterdam, die in 2004 ervan werd verdacht (illegale) radicaal-islamitische informatie te verspreiden, en dat die moskee gesponsord werd door een Saoedische sjeik, lid van de Moslim Broederschap en in direct contact met Osama Bin Laden. Eén van die boeken was Fatwas of Muslim Women, dat o.a. de besnijdenis en mishandeling van vrouwen zou propageren. (Het onding is in een verschrikkelijk slechte Engelse vertaling te downloaden als u de titel in Google ingeeft.)
Ziek (x3)
We zijn hier met drie ziek. Op één of andere manier is de mogelijkheid niet geheel uit te sluiten dat Tessa deze keer door de nabijheid van mijn persoon bij de hare ziek is geworden (deze verklaring is geen bekentenis en doet geen afbreuk aan mijn rechten), dus ligt zij hier net zozeer te zieltogen als ikzelve. Enfin, toch bijna, want zij verkeert in een vroeger stadium.
En terwijl ik gisteren ergens anders zat te doen wat ik doen moest, werden bij Henri de amandelen uit zijn keel gehaald. Ik vond het niet nodig om daarbij te zijn want ik kan daar toch niets doen. Om allemaal geheel logische en uiterst begrijpelijke redenen, wordt mij de toegang overal geweigerd, dus blijf ik liever weg dan de nagels van mijn vingers af te kloven. Temeer dat Tessa doctor-arts is, en van die zaken veel meer afweet dan ikzelf. Met als resultaat dat alles goed verlopen is, en de jongen thuis bij ons in bed ligt. Om hopelijk niet datzelfde virus als zijn ouders op te lopen –waarvan het overigens niet uit te sluiten is dat hij de verspreider is.
Ziek
Voor het eerst in járen ben ik ziek. Echt ziek: ferme hoofdpijn, nekpijn, keelpijn, en een stevige neusverkoudheid erbij. Waarschijnlijk viraal, al doe ik voorlopig nog niet mee aan Mexicaanse-grieppsychose. Normaal gezien zou ik in mijn bed blijven liggen, maar de komende twee weken zitten geheel volboekt. Ik zal proberen niet op u te niezen.
(Niet in mijn bed blijven liggen druist overigens verschrikkelijk zwaar tegen mijn eigen principes in.)