voornemens 2008

Iets bespreken voor ge het hebt gedaan/gezien/meegemaakt/beïndigd, vind ik nog steeds bij het haar getrokken. Iets aankondigen voor ge het gaat doen daarentegen…

Aldus, zo op de laatste dag van het jaar, een paar (goede) voornemens. Kwatongen –we weten allebei wie ge zijt– zullen beweren dat ik met een paar niet toekom, maar mijn moeder zei altijd: ge moet klein beginnen. (Niet dat ze dat ooit gezegd heeft, maar zo’n uitspraak hoort er nu eenmaal bij.)

We beginnen klein (en in chronologisch-haalbare volgorde):

  • een fotoblog (her)starten: dat zou het eenvoudigste moeten zijn, ware het niet dat ik er nog niet mee klaar ben. Foto’s genoeg, maar ik heb nog geen (sub)domein bepaald, enzovoort. Niemand die zegt dat ik er op 1 januari mee moet beginnen overigens, maar dan moet ik een andere symbolische dag vinden waartegen ik mijn zelfopgelegde deadline niet kan naleven. U ontdekt het morgen.
  • financieel dagboek bijhouden: ik heb dat jaren aan een stuk gedaan (de ganse jaren 90 bijvoorbeeld), en ik ga er opnieuw aan beginnen. Ik vind dat leuk, zo getallekes.
  • een foto-portfolio aanleggen: dat komt er zeker aan. Ik weet alleen nog niet tegen wanneer. 2008 duurt 366 dagen, dus ik heb goede hoop.
  • a polaroid a day: daar heb ik veel zin in. Maar ik heb geen scanner (en ik zie er mij ook nog geen kopen het eerste halfjaar). Dus ik kan pseudocreatief doen, en elke dag een polaroid nemen, en die dan digitaal fotograferen en zo online zetten, maar ik zie dat momenteel niet zitten. Wordt herbekeken in de zomer.
  • leren breien: het trekt mij vreselijk aan, maar het lijkt mij eerder iets om in de herfst mee te beginnen. Wordt te gepaste tijde herbekeken.

Het zijn geen voornemens zoals mijn karakter verbeteren, helaas, maar op de leeftijd waarop ik nu ben gekomen, weet ne mens toch al dat zulks niet meer lukt. Veel fotodinges precies, hebt u het ook gemerkt?

En ik heb eigenlijk nog veel meer zaken in petto, maar dan pin ik mijzelf daar weer te veel op vast, en dan komt het er toch niet van. Had ik al gezegd dat ik een slecht karakter heb?

zweeds saffraanbrood

Een van de eerste broodboeken die ik heb gekocht –en meteen ook het boek waar ik al het meeste ‘plezier’ aan heb beleefd is Bijzonder Brood, een vertaling van Linda Collisters Bread uit 2001. Mijn –ondertussen onherkenbaar gemodificeerd– basisrecept voor brood komt daaruit, maar het bevat ook recepten voor mouna’s en chelsea buns (die komen later nog wel aan bod).

Vandaag maken we Zweeds Saffraanbrood, en dat komt zo uit de oven:

zweeds saffraanbrood

Benodigdheden

  • 1 theelepel saffraandraadjes
  • 220ml melk
  • 15g verse gist
  • 1 ei
  • 500g bloem (tarwe trio –wit)
  • snuifje (zee)zout
  • 50g suiker
  • 100g boter

(Wie saffraandraadjes zoekt, vindt die in Gent waarschijnlijk bij Staelens-Vits Bij Sint-Jacobs, of anders mogelijks in Delhaize.)

Stap 1: deeg maken

Giet twee soeplepels (eetlepels) kokend water over de saffraandraadjes, en laat wat staan. Doe dat bijvoorbeeld eerst, en zoek nadien de rest van de ingrediënten bijeen. Brokkel de gist in de handwarme melk, en roer goed door. Klop het ei los, en giet er het melk-gistmengsel bij.

Smelt de boter tot ze zacht is. Doe de bloem in een kom, doe er de suiker en de zout bij, en giet er het ei-melk-gistmengsel bij; de zachte boter; en het saffraanwater waar u de draadjes uit hebt verwijderd.

Meng dat alles, tot u een heel glad en elastisch deeg bekomt. Als het te vochtig is, doet er nog wat bloem bij. Ik kan het belang van goede bloem niet genoeg benadrukken. Kneed gedurende een minuut of vijf op het aanrecht, doe het terug in de kom, en laat op een warme plaats gedurende ongeveer een uur rijzen tot het in volume verdubbeld is.

Stap 2: brood rollen

Verdeel het deeg in zeven stukken –of in acht, zoals ik, als u dat gemakkelijker uitkomt. Rol die stukken uit tot lange rolletjes van zo’n 30cm. Rol die vervolgens spiraalvormig op, telkens in dezelfde richting.

Plaats er één in het midden van een bakplaat, en plaats de rest er losjes rond. Ze hoeven niet aan te sluiten, dat gebeurt vanzelf tijdens de tweede rijsperiode.

Zet de bakplaat in een grote plastic zak op een warme plaats, en laat zo’n 30 minuten rijzen, tot ze opnieuw ongeveer in volume verdubbeld zijn.

Stap 3: bakken

Verwarm de oven voor op 200°C. U kan een ei tweede loskloppen, en daarmee het brood bestrijken, vlak voor het de oven ingaat. Bak het brood (de broodjes) in 25 minuten.

zweeds saffraanbrood

Laat ze even afkoelen, maar ze zijn extra lekker als ze nog wat warm zijn.

Smakelijk.

brownie

Voor kerstdag kreeg ik van mijn moeder een schoendoos in mijn handen gestopt. Er zat eerst nog wel een verpakking rond natuurlijk, maar daaronder zat een zilveren doos met in grote zwarte letters een schoenmerk erop gedrukt. Eigenlijk de perfecte verpakking voor wat erin zat, bij nader inzien.

In de doos zat namelijk een brownie. En een brownie is niet dat chocolade koekje, maar een camera. Kodak lanceerde het eerste model in 1900 en de laatste werd verkocht in 1980 denk ik. Mijn camera is een Brownie Flash IV, en er zaten twee rolletjes film bij: Agfa Isopan ISS, 100ASA, waarvan de houdbaarheid is verstreken in februari 1970 (twee maanden na mijn geboorte). Film is niet geheel vanzelfsprekend: op zo’n brownie zit een 620 spoel, en die gebruikt wel dezelfde film als een 120 rolletje, maar dus wel een andere spoel. Het internet zit gelukkig vol instructies, en binnen de kortste keren vond ik How to respool 120 film onto a 620 spool.

De lens is –volgens de op het internet gevonden specificaties– een Kodet f/14, en de sluitersnelheid voor snapshots ligt ergens rond de 1/40s. Naast die ‘I’ setting (instantaneous) is er ook een ‘B’ modus (bulb), waarbij de sluiter open blijft zo lang hij ingedrukt wordt. Waar is mijn lichtmeter hier ergens?

Zo wijs maat!

’t is van moeten

Grmbl. In mijn –waarschijnlijk beperkte– ervaring zijn ze niet voor elkaar gemaakt, apple/mac en pc/windows. Veel meer dan een elementair uitwisselen van bestanden zit er niet niet echt in. Airport bijvoorbeeld, werkt perfect in een mac netwerk. Het is effectief een kwestie twee kabeltjes insteken (electriciteit en netwerk), en hopla, ge zit op het internet. Plaats er een tweede mac bij en ziedaar: een intern netwerk. Plaats er echter een pc bij, en oei-oei-oei.

Toen we Tessa’s MacBook van Las Vegas meebrachten, was het inderdaad zo eenvoudig. Zet aan, geef toestemming en de nieuweling zat zonder enige hinderpaal op het netwerk. Op 802.11n zelfs. Onlangs kreeg Tessa een pc voor het werk (de mac volstond niet in een werksituatie en ze raakte niet gewoon aan VMWare Fusion), met daarin standaard wireless network mogelijkheden (zoals de MacBook en zelfs ook 802.11n als we de specificaties mochten geloven). Maar kijk, het ding wou niet op het netwerk tenzij we het standaard op 802.11b/g zetten. Trager dus (en de MacBook daardoor ook) en minder robuust, maar goed, het lukt.

Een printer delen moet ook wel ergens lukken, en in vroeger tijden had ik mij daar wel op gesmeten, maar tegenwoordig heb ik daar geen zin meer in. Ik gedraag mij liever de normale consument, die gewoon wilt dat het werkt.

Toegegeven, ik ben geen fan van windows, maar dat doet hier niet terzake. De laatste versie waar ik mee heb gewerkt was windows 2000, en in Vista raak ik plompverloren. Ik moet de ganse tijd toestemming geven aan applicaties om dingen te kunnen doen, en dan heb ik nog niet eens software geïnstalleerd en tracht ik nog maar gewoon om met Internet Explorer op internet te geraken. Het plopt van de systeemboodschappen langs alle kanten. Een verschrikking.

Eén voordeel alvast: ik kom er niet (meer) aan, aan die pc. Maar smijt die MacBook gerust mijn richting uit.

twee uur

Twee uur ben ik al bezig om een HP printer aan een volledig legale windows-pc te koppelen (die Vista Business draait). Twee uur. Direct via USB werkt het ondertussen (dat heeft anderhalf uur geduurd), maar niet als ik het via Airport Extreme tracht.

Toen ik de printer gekocht had, heeft het welgeteld 8 minuten geduurd om hem uit te pakken, de cartridges erin te duwen, de stekker in het stopcontact te steken, de USB-kabel in de Airport Extreme, en de printer op twee macs een testpagina te laten drukken. Dat is bijna langer dan om deze post te schrijven.

Maar niet op PC dus. Ik voel mij gelijk in 1987.

photoblog (voorspel)

Na lang tobben, overweeg ik toch om per 1 januari opnieuw met een photoblog te beginnen. Niet zoals Pieter B., die naast zijn pietel.be nu ook Fototoestanden heeft opgezet, waarheen hij al zijn fotografische wedervaren heeft verhuisd, maar eerder het klassieke een foto per dag/week of gewoon als-het-mij-uitkomt. Een beetje zoals The Parallax View destijds.

Maar het is eigenlijk nog geheel niet zeker. Zo’n photoblog mist immers de community die pakweg achter flickr zit, en ik ben niet zeker of ik tussen tig verschillende blogs wil differentiëren (dit blog, flickr v12, flickr bt, en dan wil ik nog aan een portfolio werken, en, en, en …). Maar ik heb er wel wreed goesting in.

Bovendien is het eigenlijk ook een aanloop naar iets anders, waarvoor ik binnenkort waarschijnlijk nog wel een oproep zal lanceren. Het principe zou dat moeten zijn van een foto per pagina, maar met de mogelijkheid om die ene foto te linken aan een reeks of iets fotoreportage-achtigs. De mogelijkheid, niet de verplichting! En het moet ook meerdere gebruikers aankunnen.

Geen zin op iets in elkaar te steken (ondertussen ontbreekt mij ook de kennis daarvoor), dus doorzoek ik even de features van the usual suspects: wordpress; movabletype; pixelpost; drupal

Tips zijn welkom.

de ganse dag

We lagen vannacht pas ergens na twee uur in ons bed en ik heb eerst nog even naar iets op de videorecorder gekeken (dat lijkt een redelijk vast ritueel te worden voor ik de slaap kan vatten). We zijn veel te vroeg opgestaan (alles is relatief): om 08u waren we er al opnieuw uit. Van dan af ging het eigenlijk redelijk rap: om 09u30 zaten we in de Mokabon; om 10u reserveerden we een lunchplaats; om 10u30 zaten we in de Barista; om 11u stonden we bij Bonami; om 11u30 in Het Bijhuis; om 12u zaten we in de Progrès; om 13u15 in Fotoshop; om 13u30 in de Vooruit; om 14 bij Katherine Bouckaert; om 14u30 bij Lift; om 14u45 bij Axeswar Design; om 15u15 bij nicht R. en bij K.; en nu (17u30) zijn we thuis. Behalve Tessa, want die is alweer vertrokken. Ik werd er gewoon zot van. (Maar gelukkig kunnen we nu morgen én overmorgen het centrum vermijden.)

Lap. De ganse dag in één paragraaf.

het Grote Jongensboek

In één van Henri’s pakjes zat een boek. Ik had alleen de titel gezien –Het Grote Jongensboek– en dat was genoeg om me terug te brengen naar het begin van mijn puberteit, toen ik voor mijn 11e of 12e verjaardag het goedbedoelde boek “Vandaag jongen, morgen man” in mijn reeds grijpgrage handen kreeg geduwd. Het opende voor mij een wereld van relaties, erecties en ejaculaties die ik nooit had verwacht en die enkel in de meest vooruitstrevende godsdienstlessen zou worden geëvenaard.

Henri’s boek had echter een subtitel meegekregen, die eigenlijk nog meer rillingen over mijn rug zond dan de eerdere verwijzingen naar het pubertrauma dat destijds slechts nipt werd vermeden. Voluit stond er: Het Grote Jongensboek. Hoe word ik in alles de beste?, en in eerste instantie klonk dat iets te competitief naar mijn zin. (U had het misschien nog niet door, maar ik ben eigenlijk niet competitief aangelegd. Elke vorm van ambitie op het vlak van carrière is mij geheel vreemd, en ook de schijnwerpers heb ik liever op iemand anders gericht. Een grute muile, dat heb ik wel.)

Maar ik was geheel verkeerd in al mijn veronderstellingen. Dit stond op de achterkant:

Dit is het boek waar alle jongens, groot en klein, op hebben gewacht! Sla het snel open en ontdek hoe je in alles de allerbeste wordt. Van een kampvuur maken tot het besturen van een helikopter, met Het Grote Jongensboek ben je niet te overtreffen.

het Grote Jongensboek…en Henri is er weg van! Hij ligt ermee in bed of op de zetel, zit ermee aan tafel of op de tram, met het geheimzinnige boek dicht tegen zich aangedrukt, en waaruit hij de pagina’s verslindt als was het fondant chocolade (zijn favoriete snoepgoed). Daarnet mocht ik er even in meelezen –waarover mag ik natuurlijk niet kondig maken– en het boekje werd angstvallig gesloten toen Tessa al te dichtbij kwam. “Het is alleen voor jongens”, verklaarde Henri met twinkelingen in zijn ogen.

Hij heeft het ondertussen al uit, maar is aan een tweede lectuur begonnen, en ik denk dat het niet de laatste zal zijn.

fout

Opgestaan met dit refrein in mijn hoofd:

Le plastique c’est fantastique
Le caoutchouc super doux
Nous l’affirmons sans complexe
Nous sommes adeptes du latex.
 

Fout, op zoveel manieren. Maar zo fantastisch naïef en goedgemutst!

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=3F1uRHkysEA&rel=1]