Gisteren mochten we –voor de tweede keer– eten in de Gentse Japanner Amatsu. We zaten er samen met I. (mijn nicht(je)) en J. die regelmatig in Japan vertoeft. Dat op zich zorgde al voor de nodige anekdotes, maar het was ook een aangename verrassing om eens met I. van gedachten te kunnen wisselen over een aantal culinaire toestanden. Blijkt immers niet alleen dat zij ook zelf brood bakt, maar ik heb bovendien te horen gekregen dat haar moeder (tante L.) daar al een jarenlange expertise in heeft opgebouwd.
Niet de enige verrassing, want zowel I. als L. halen hun bloem bij Goethals in de Meerseniersstraat, waar ik pas na lang aarzelen vorige week ben durven binnen stappen. Veel te laat, zo mocht ik ondervinden, want ik kreeg te horen dat ze er binnenkort mee ophouden. Tijd om een voorraad bloem in te slaan, want mijn brood is nog nooit zo lekker geweest sinds ik de bloem gebruik die ik daar dinsdag bloem heb gekocht.
We hadden het ook over een deegmixer, want ik zit al een paar weken (maanden?) te tobben over de aanschaf van zo’n Kitchen Aid Stand Mixer. En ik lees bij Het Project dat Patricia dezelfde op haar verlangenlijstje heeft staan. (Over verlangenlijstjes gesproken, de bijbel die Koen Fillet zopas heeft gekregen, stond ook al op het mijne.)
Maar kijk, ’t is zondag. Tijd om het deeg, dat ik een uurtje geleden heb gemaakt, uit de ijskast te halen en mijn Tarte Tatin af te werken.
