het Grote Jongensboek

In één van Henri’s pakjes zat een boek. Ik had alleen de titel gezien –Het Grote Jongensboek– en dat was genoeg om me terug te brengen naar het begin van mijn puberteit, toen ik voor mijn 11e of 12e verjaardag het goedbedoelde boek “Vandaag jongen, morgen man” in mijn reeds grijpgrage handen kreeg geduwd. Het opende voor mij een wereld van relaties, erecties en ejaculaties die ik nooit had verwacht en die enkel in de meest vooruitstrevende godsdienstlessen zou worden geëvenaard.

Henri’s boek had echter een subtitel meegekregen, die eigenlijk nog meer rillingen over mijn rug zond dan de eerdere verwijzingen naar het pubertrauma dat destijds slechts nipt werd vermeden. Voluit stond er: Het Grote Jongensboek. Hoe word ik in alles de beste?, en in eerste instantie klonk dat iets te competitief naar mijn zin. (U had het misschien nog niet door, maar ik ben eigenlijk niet competitief aangelegd. Elke vorm van ambitie op het vlak van carrière is mij geheel vreemd, en ook de schijnwerpers heb ik liever op iemand anders gericht. Een grute muile, dat heb ik wel.)

Maar ik was geheel verkeerd in al mijn veronderstellingen. Dit stond op de achterkant:

Dit is het boek waar alle jongens, groot en klein, op hebben gewacht! Sla het snel open en ontdek hoe je in alles de allerbeste wordt. Van een kampvuur maken tot het besturen van een helikopter, met Het Grote Jongensboek ben je niet te overtreffen.

…en Henri is er weg van! Hij ligt ermee in bed of op de zetel, zit ermee aan tafel of op de tram, met het geheimzinnige boek dicht tegen zich aangedrukt, en waaruit hij de pagina’s verslindt als was het fondant chocolade (zijn favoriete snoepgoed). Daarnet mocht ik er even in meelezen –waarover mag ik natuurlijk niet kondig maken– en het boekje werd angstvallig gesloten toen Tessa al te dichtbij kwam. “Het is alleen voor jongens”, verklaarde Henri met twinkelingen in zijn ogen.

Hij heeft het ondertussen al uit, maar is aan een tweede lectuur begonnen, en ik denk dat het niet de laatste zal zijn.