shoppping – volume12

Eames

Het gebeurt niet vaak (zelfs zo uitzonderlijk weinig dat ik er nu over bericht), maar daarnet had ik toch een redelijke shopping primeur. Vanaf morgen kan u bij Vitrapoint Gent terecht voor een (obligaat) uitzonderlijke stockverkoop. “’t Is binnenkort uw verjaardag,” vond mijn moeder (een beetje gelijk het bijna sinterklaas is, maar dan nog een extra week later), “dus we gaan eens kijken.”

Enkel open op afspraak, las ik op het briefje aan de voordeur, maar voor mijn moeder was dat geen beletsel. De mevrouw –en achteraf ook twee meneren– van de winkel herkenden haar ogenblikkelijk, en wij mochten de winkel binnen. Een uurtje voordien hadden we afgesproken, maar mijn moeder troonde mij eerst mee naar een etablissement naar keuze (de Borsalino is vlakbij) voor lunch. De cannelloni waren voortreffelijk.

Fantastische spullen allemaal, maar voor mij gaat er niets boven Eames. Ik ben absoluut verknocht aan de Eames Lounge Chair & Ottoman, er is geen zitmeubel dat beter zit. Al zijn ook de Lobby Chair (ES 104 / oorspronkelijk gemaakt voor de lobby van het Rockefeller Center) en de Soft Pad Chair (EA 222) uiterst geslaagd. Maar toch, die Lounge Chair…

De kortingen zijn overigens aanzienlijk, ik kan mij voorstellen dat de meubels de deur gaan uitvliegen, voor wie er het geld voor over heeft (of er zou voor over hebben maar een dergelijke korting afwachtte). Zaterdag zal u er over de hoofden kunnen wandelen, denk ik.

Made in Japan

“Laat u eens goed gaan.”

Tenminste, dat denk ik toch dat ze gezegd heeft, donderdagavond na dat conclaaf, toen ik haar vertelde dat ik daags nadien een paar dingen ging bekijken in evenveel winkels.

Een schone planning, vond ik zelf. Eerst naar de wekelijkse persconferentie van het Gentse stadsbestuur, dan mijn foto’s afhalen bij Dirk, en op de terugweg richting tram, zou ik even bij Rogge binnenstappen. Onze (brolplastieken) citruspers vertoont kuren, en ik zou eens kijken hoe dat zit, prijs- en kwaliteitgewijs, met zo’n Solis citruspers. Bovendien ben ik heimelijk ook op zoek naar de All-Clad pannen die ik gedurende drie maanden in Seattle heb mogen gebruiken, maar die zijn blijkbaar nog niet tot België doorgedrongen. Fenomenaal goede pannen, die All-Clads, mijn gastheer had een selectie steelpannen uit de LTD collectie. Niet dat ik te klagen heb over mijn pannen –de iittala sauspan is overigens een aanrader– maar die All-Clads kan ik maar niet uit mijn kop zetten (en ze zijn overigens goedkoper dan iittala).

Och, ik zal er een halfuurtje rondgewandeld hebben? Ik had een pannenlikker in mijn handen, en twee vershouddozen, en ik heb uitleg gevraagd over Solis versus Santos, en dan heb ik die dozen en die pannenlikker gekocht, en ook twee messen.

Erm ja, want ze hadden daar dus die Kai Shun messen gelijk die van Bob Kramer (weet ge nog?). En hoewel ik wreed content ben van mijn Chroma’s, miste ik nog een een chef’s knife en een paring knife (het kleine mes van Chroma ligt niet goed in de hand, en die Sabatier moe ik iets te frequent bijslijpen naar mijn goesting).

En daarbij, ze had duidelijk gezegd dat ik mij eens mocht laten gaan. Dat had u toch ook gehoord?

[wijvenweek] shoppen

“Schat,” klinkt het vaak des zaterdags, “ik moet nog iets hebben uit de stad. Zullen we gaan ontbijten bij Bloch?” En als ze het zelf (zo) voorstelt, dan weet ik alras hoe laat het is.

Ik shop (niet) graag. Ik weet het niet. Echt niet. Ik vind dat kleren te veel geld kosten. Veel te veel. En dat iedereen naar mij staat te kijken als ik iets pas. En dat ik het een verschrikkelijk gedoe vind om de juiste maat eruit te halen, en daarbij dan nog het juiste model dat op de goede plaatsen wel aansluit en op nog betere plaatsen niet.

Ik volg de mode niet. Totaal niet. Geef mij maar een jeans of als het echt moet zoiets casuals, en dan een onderhemd, met een t-shirt in de zomer of een pull in de winter. Onderhemden (of (onder)lijvekes) zijn zeer belangrijk overigens. Een extra laag om de koude tegen te houden in de winter, een extra laag om zweet tegen te houden in de zomer.

Maar shoppen.

Een keer, hooguit twee keer per jaar stap ik zo een aantal winkels binnen om snel de schappen af te wandelen en niks te vinden. Of wacht, dat toch, of nee, daar ben ik nu wel serieus te oud voor geworden. En dan shop ik enkel voor mezelf. Hoogst uitzonderlijk shop ik met iemand mee. Want dan moet ik wachten en smiezen en plotten en zien of dat wel past of nee toch niet en dat is wel leuk maar dat is te duur en ik ga dat eerste nog eens proberen want dat was toch beter.

Nee, ik shop niet mee.

Tenzij het boeken zijn. Of strips. Of tijdschriften. En dat is leuk, want daarvoor moet ik geen zeven winkels aflopen, maar ik kan gerust een uur in dezelfde spenderen.

Of gebruiksvoorwerpen. Waarvoor ik dan eerst dagen, soms zelfs weken of maanden ga window shoppen op het grote internet. Of die specificatie wel klopt, en of ik dat nu echt nodig heb, die koekjesvorm, dat fototoestel, en waar ik nu de beste bloem kan halen en wanneer die verdomde iPhone nu eindelijk in België wordt uitgebracht om hem dan uiteindelijk toch niet te kopen.

Of tassen. Ge kunt er niet genoeg hebben. Een boekentas van Texier, een rugzak van Haglöfs, een tweede van Jack Wolfskin (voor op de motor), een schoudertas van Hedgren, een van Offermann, een van Manhattan Portage, een rugzak van LowePro en een Billingham Hadley Pro voor het fotomateriaal, en nog een schoudertas van Tumi.

Euh, sorry. Er wordt gebeld. Dat zal de Crumpler Leather Daily Limited Edition zijn die ik via ebay nieuw heb kunnen kopen.

Lees meer wijvenblogs tijdens de wijvenweek.

de ganse dag

We lagen vannacht pas ergens na twee uur in ons bed en ik heb eerst nog even naar iets op de videorecorder gekeken (dat lijkt een redelijk vast ritueel te worden voor ik de slaap kan vatten). We zijn veel te vroeg opgestaan (alles is relatief): om 08u waren we er al opnieuw uit. Van dan af ging het eigenlijk redelijk rap: om 09u30 zaten we in de Mokabon; om 10u reserveerden we een lunchplaats; om 10u30 zaten we in de Barista; om 11u stonden we bij Bonami; om 11u30 in Het Bijhuis; om 12u zaten we in de Progrès; om 13u15 in Fotoshop; om 13u30 in de Vooruit; om 14 bij Katherine Bouckaert; om 14u30 bij Lift; om 14u45 bij Axeswar Design; om 15u15 bij nicht R. en bij K.; en nu (17u30) zijn we thuis. Behalve Tessa, want die is alweer vertrokken. Ik werd er gewoon zot van. (Maar gelukkig kunnen we nu morgen én overmorgen het centrum vermijden.)

Lap. De ganse dag in één paragraaf.