Telefacts speelde gevaarlijk spel

Gisteren had ik het al her en der in de feeds opgepikt, maar vandaag is het bijna voorpaginanieuws: VTM smokkelt bom bij Chirac (DS 28/03/2006), of zoals ze het zelf graag verantwoorden: SOS Veiligheid.

Journaliste Katleen Peeraer ging voor Telefacts undercover (nuja) als terroriste. In opdracht van VTM smokkelde ze een (naar verluidt) valse bom, voorzien van een batterij en ontstekingsmechanisme, het hotel binnen waar o.a. Jacques Chirac en Angela Merkel verbleven. Ze slaagde er ook in een pistool (en kogels) mee te dragen in haar handtas, en daarmee binnen schutsafstand van de regeringsleiders te geraken. Een afstand waarvan ze zelf zegt: Ik liep vrij rond en vermoed dat ik er zelfs zonder enige schietervaring makkelijk zou in geslaagd zijn de Franse president neer te knallen.

Het idee kwam van Geert Verdickt die, naar eigen zeggen, aan de deur werd gezet omdat hij niet undercover wou met een pistool. Een begrijpelijke weigering, want veel meer dan zogenaamde gaten in de beveiliging aan de kaak te stellen, heeft de journaliste vooral zichzelf in gevaar gebracht.

De veiligheidsdiensten hebben correct en naar waarheid gereageerd. Jaak Raes, directeur-generaal van het Crisiscentrum van Binnenlandse zaken, en Christian De Coninck, woordvoerder van de Brusselse politie hebben het vooral over de mogelijke gevolgen, niet voor de prominenten, maar voor de journaliste. Raes: Het is zeer verstandig van haar dat ze niet geprobeerd heeft de revolver uit haar handtas te halen. Dan hadden de gevolgen zwaar kunnen zijn. De Coninck: Maar het is heel verstandig van haar dat ze geen vuurwapen uit haar handtas heeft gehaald, want dan had ze het misschien niet meer kunnen navertellen.

Met een pistool in een tas rondlopen is niet echt een verwezenlijking; hooguit is de ganse affaire een gevaarlijk grap, waarmee nog maar eens wordt bevestigd dat VTM uit is op mediafratsen om publicitaire redenen. Om het cru te stellen, is het niet omdat ik een lul in mijn broek heb dat ik erop uit ben een vrouw te verkrachten. Want dat is het enige wat Telefacts uiteindelijk dacht te kunnen bewijzen.

het einde van Gentblogt

Kijk, een troll.

[ironie aan]

Bart jongen, tussen ons gezegd en gezwegen: wij van GB worden volledig betaald door de Sp.a. Iedereen van het bestuur werd politiek benoemd, in die mate dat wij enkel nog rode kledij mogen dragen, en in het gezelschap van Jos Geysels mogen worden gezien, en dan nog alleen in de Vooruit. Bovendien zullen wij ook enkel nog linken naar de rode krant DM (en de HUMO) ipv naar het tsjevenbastion DS, alwaar men bovendien zijn interne ruzies graag ‘out‘ via de regionale versies van de VUM-kranten. Nietwaar Karel (kvk).

Wij zijn dan ook zwaar verbolgen dat het journalistieke wonder Bart Vanacker, ofte Hullabaloo (die overigens een account heeft bij GB), dank zij een weergaloos stukje investigatieve journalistiek, dit complot heeft opgespoord en in de openbaarheid heeft gebracht. Waarlijk, het/hij kent zijn gelijke niet.

Nu zullen wij hoogst waarschijnlijk niets anders kunnen dan deemoedig het hoofd buigen voor de *echte* journalisten (die hun bronnen checken en zo, en de mensen waarover ze schrijven om hun mening vragen), en ons rood vzw-tje, ofte de voorpost van de Sp.a op het internet, moeten opdoeken.

[ironie af]

ROFL. YHBT. YHL. HAND.

De Gentenaar over Gentblogt

De informatie in dit opiniestukje is totaal achterhaald. Op het moment van dit schrijven was de argumentatie geldig, maar misschien met een beetje te veel enthousiasme geponeerd.

(Prefix: dit is een persoonlijke mening, en niet de mening van Gentblogt of haar medewerkers.)

Het is natuurlijk iets wanneer men als museumstuk door het leven moet. Het enige wat er zich in uw wereldbeeld bevindt zijn de regionale pagina’s van een gedrukte krant, en daar moet u het verder mee doen. Want eerder schreef Karel al dit:

De media evolueren snel. Weblogs zijn de jongste nieuwkomers. Kijkt u wel eens naar het jarige Gent.blogt? Ik ben erg in media geïnteresseerd, maar ik word ook een dagje ouder. De informatica-evolutie volg ik niet van zo nabij. Internet gebruik ik zuiver utilitair. Naar Gent.blogt heb ik zelden gekeken. Maar je kunt er vandaag niet meer omheen. Over enkele jaren kun je op een toestel van alles doen: tv-kijken, internetten, radio luisteren… Maar ik zou niet graag de krant en het boek missen. Ik hou nu eenmaal van bedrukt papier. Het is veel leuker in een fauteuil een krant of een boek te zitten lezen, dan naar mijn computer en zelfs naar tv te kijken. Ik weet het, met de huidige ontwikkelingen kun je kijken wanneer en hoeveel keren je wil. Maar dat is ook een van de grote voordelen van een krant. Je leest er een stukje in wanneer je wilt.

Het is jammer natuurlijk, wanneer het ene het andere moet uitsluiten. Ik lees twee kranten per dag, en gemiddeld iets meer dan één boek per week. Ik koop regelmatig een aantal tijdschriften, gaande van Evita over Feeling Wonen naar Foto Repérages en Diapason naar Hi-fi+ (en soms zelfs de Knack). Daarnaast raadpleeg ik een hele hoop bronnen on-line, van buitenlandse kranten tot weblogs, online woordenboeken en de onmisbare –maar niets steeds ongeopnieerde– wikipedia. In ons huis is een kamer van 7 op 5m voorzien voor boeken, cd’s, dvd’s én twee computers, en dan nog zijn er overal doorheen het huis boeken, cd’s, en magazines te vinden. Het drijft ons tot wanhoop, elke lente, wanneer we een Grote Schoonmaak ambiëren.

Analoog en digitaal, oud en nieuw, traditioneel en vernieuwend worden door elkaar gebruikt in een verrijkende mix. Want daar, beste Karel, komt het op neer: verruim uw horizon, verberg u niet achter uzelf. En wat het internet betreft, is er altijd nog Pascal Vyncke om u te helpen.

Maar waarom, Karel dat gespartel? Waarom die leugens? Vandaag schrijft Karel in de regionale VUM-kranten (De Gentenaar, Het Nieuwsblad en Het Volk) een editoriaal: Proficiat Gent.blogt en bedankt De Gentenaar, waarin Karel niet alleen zijn gebrek aan kennis van het medium aantoont, maar tevens –gemakshalve– de feiten uit het oog verliest. Hij schrijft er eerst zijn eigen lofzang, en dan moet het hem van het hart.

De corebusiness van Gent.blogt is hoe dan ook het dagelijkse nieuws. Als je de weblog opent, tref je onder de noemer “actua” de nieuwsstukken. Daarop komen ook geregeld reacties, al domineert een vast clubje dat altijd reageert. Gent.blogt heeft een akkoord met onze zusterkrant De Standaard, waardoor ze stukken van de De Standaard-website mag plukken. Stukken met nieuws over Gent. Soms verwijzen ze ook naar een stuk van De Gentenaar.

Negentig procent van die nieuwsstukken zijn wel geschreven door redacteurs van De Gentenaar. Dat mag geweten zijn. In gesprekken of interviews lijkt Gent.blogt dat altijd te willen verzwijgen. Dat betreuren we. In alle feestvreugde hadden we ook een bedankje verwacht. Tenslotte hebben wij Gent.blogt mee leven in geblazen. Voor de rest, nog vele jaren. O ja, De Gentenaar bestaat al sinds 1879.

Maar Karel toch. Kareltje, Kareltje, Kareltje. Hoe zielig lig je daar nu te spartelen. Ik zou voorwaar tranen in de ogen krijgen van medelijden. Welk een onkunde, welk een gebrek aan beroepsernst, om van deontologie nog maar te zwijgen.

Het internet, beste Karel, is één grote linkbak. Net zoals andere internetbronnen linkt ook Gentblogt vaak naar weer andere bronnen. Zo werkt het nu eenmaal. Wij kopiëren uw artikels niet, wij pretenderen evenmin dat die artikels van onze hand zouden zijn, nee, wij lichten ze gewoon uit de kluwen aan informatie die zich op de VUM-sites bevindt, en op die manier sturen wij ook mensen uw richting uit. Graag gedaan, Karel, maar voor die vanzelfsprekendheid hoeft u ons niet te bedanken. Een beetje wederzijds respect daarentegen, hadden wij wél op prijs gesteld.

(Oh ja, for the record, het is Gentblogt, en niet Gent.blogt. U had ons gerust om de correcte schrijfwijze mogen vragen. Wij bijten niet.)

persknipsel (2): gemeenschap

We staan in de gazet. Op de regio-pagina’s van Oost-Vlaanderen, pagina 21, ontwaart u ergens de volgende hoofding: Bloggers zijn een gemeenschap, geen concurrenten (DS 24/02/2006). Compleet met feestbanner en foto:

foto in De Standaard

[Update 1]: We staan in het Nieuwsblad ook (pagina 62), en in Het Volk (alle VUM-kranten waarschijnlijk).

artikel nieuwsblad

Gent.blogt is jarig. Dertien vrijwillige bloggers voeden de website al een jaar lang elke dag met nieuwe teksten en foto’s over cultuur, actualiteit en andere nieuwtjes uit Gent. Dagelijks komen meer dan tweeduizend lezers een kijkje nemen of een reactie posten.

[…]

Op de website vind je ook nieuwsberichten. Meestal zijn dat links naar krantensites of naar de website van de VRT, maar de bloggers trekken ook meer en meer zelf naar persconferenties.

Gent.blogt heeft voor persberichten een centraal e-mailadres waaruit iedereen zijn onderwerpen kan kiezen.

Bruno Bollaert: “Iedereen heeft zijn interesses, dus meestal weten we wel wie wat zal doen. Bovendien zien we elkaar elke maand, zodat we een beetje kunnen afspreken. De fotografen, Hendrik Braet en Hans Dekeyser, zien we omdat we soms samen met hen op stap gaan. Omdat we allemaal vrijwilligers zijn, is het alleen wat moeilijk om overdag iemand ergens naartoe te sturen.”

(Het volledige artikel in text only.)

[Update 2]: De PDF van het artikel in DS.

[Update 3]: En we staan ook op de voorpagina van DSO (klik beeld voor groter beeld).

De Standaard on-line

[Update 4]: hoewel expliciet meegegeven, is men er telkens vergeten bij te vermelden dat onze feestbanner gemaakt werd door Steve ‘Coolville‘ Reynders

GB Banner eenjaar door Coolville

persknipsel

Eigen bier eerst (DM 23/02/2006)

De Gentse stadsblog Gentblogt bestaat een jaar en dat wordt morgen gevierd met een feest in de Bal Infernal. U kunt daar vier gratis vaten en een sloot niet-alcoholische dranken leegmaken op kosten van de verschillende Gentse politieke partijen die daarvoor door Gentblogt werden aangeschreven.

De enige partij die niet op de oproep reageerde, is het Vlaams Belang. Met die wetenschap geconfronteerd probeert het VB er nu alles aan te doen om in zijn favoriete slachtofferrol te kruipen en het meldt dat het ‘politiek correcte’ Gentblogt ‘bewust’ een verkeerd geadresseerde mail heeft gestuurd met de vraag om biersponsoring. Bruin bier of wit bier? (ToC)

kim

(Sorry, DM en Kim, het is de tweede en laatste keer.) Maar ik vind die cartoons van Kim steeds beter worden:

Cartoon van Kim: koop DM

(Kopen, die krant (of die cartoonboekjes).)

de standaard sucks (ter)

“Om lange wachttijden te vermijden zullen wij nu deze verbinding afsliten. Probeert u het later nog eens opnieuw.” Klik.

Na drie minuten dertig seconden had de klantendienst van DS het welletjes gevonden. Al hun operatoren waren bezet, en ik kon maar beter terugbellen, zo was hun oordeel. Niet alleen ontzeggen ze me de weekendkrant, nee, ze zullen ook meteen maar beslissen hoe lang ik ‘on hold‘ mag geplaatst worden.

Na een uurtje probeerde ik opnieuw. Net toen de drie dertig opnieuw angstwekkend dichterbij kwam, werd ik doorverbonden.

“Hallo, met Frederique X van de klantendienst van De Standaard, hoe kan ik u helpen?”

Door de krant in mijn bus te komen steken, dacht ik.

– Geef mij maar een verlenging zeker?

Het was niet de schuld van de bezorger deze keer, maar er was een technisch probleem geweest vannacht, waardoor bijna niemand van de abonnees de krant had gekregen, vanochtend. Ze vertelde het niet zonder trots.

Het had geen enkele zin mij op te jagen, de juffrouw af te snauwen, of zelfs de DS fabriek tot as te herleiden. De krant ging er niet zijn, dit weekend.

– Tot de volgende keer, juffrouw.

“Nog een prettige dag, meneer”, zong ze in de telefoon.

de standaard sucks (bis)

Helaas blijk ik niet de enige te zijn met abonnementsproblemen bij DS. Vanochtend werd vanzelfsprekend het ontbrekende deel van mijn weekendkrant in de bus gedeponeerd –gelukkig vergezeld van de krant van vandaag. Al moet ik zeggen, beste DS, het interesseert mij maar matig.

De weekendkrant dient voor het weekend. Het weekendontbijt is een van de gezelliger momenten des levens, en daar hoort –gezien de snelheid waarmee ik (of de traagheid waarmee mijn disgenoten) spijzen achter de kiezen steek (steken)– een krant bij. Of nog liever twee weekendmagazines: DSM en DMM. De kranten zelf zijn te groot, en ik hoed mij om het beeld van de des ochtends achter krantenpapier verborgen vader te bestendigen. Want ik kan u verzekeren, de krant bij het ontbijt levert aangename momenten op.

Maar wat moet ik nu met dat vod, dat u mij pas vanochtend hebt bezorgd? Hooguit wordt het nu naar de slaapkamer meegezeuld, waar het verdwijnt onder een berg ander redactioneel afval (rekeningen en dergelijke) die pas tijdens het volgende weekend wordt verwerkt. U kan zich de moeite sparen.

Doe zoals ik: neem een digitaal abonnement. werd geopperd. Daar schorten twee zaken aan, die ik hier vermeld, in het geheel niet ter misprijzen van de behulpzame schrijver. Ik héb namelijk een digitaal abonnement. Het werd geactiveerd samen met het papieren abonnement (het is een toegift voor papieren abonnees). Maar geef toe, een laptop aan de ontbijttafel is niet zo idyllisch als een magazine waar Henri, met de vingers vet van zijn verzadigde oliebol (boule de berlin), met onvoorspelbare regelmaat naar graait om zijn vader op alweer een nieuwe foto te wijzen die anders aan zijn aandacht zou zijn ontsnapt. Bovendien werkt het digitaal abonnement maar half: op het werk kan ik DS niet lezen, gezien het on-line onding niet werkt zonder cookies (DM wél, zoals ik eerder heb vermeld) en de firewall de cookies van DS als onbetrouwbaar beschouwd beschouwt.

Een abonnement via een krantenwinkel (de oplossing van Claus Kritsel) spreekt mij wel aan. Alleen heb ik ook dan mijn weekendkrant niet aan de zaterdagse ontbijttafel (maar tenminste ’s zondags wel), en weet ik ook niet hoe dit valt op te lossen tijdens de vakantie (elke dag naar het station om de krant te halen). Misschien laat ik mijn geweten wel voor wat het is, en volg ik kaat, die de krant enkel koopt wanneer het haar uitkomt. Al steekt daar mijn digitale probleem wel weer stokken tussen de wielen. Kan DS niet gewoon voor een degelijke service zorgen? Het lukt DM wel.

Waarom De Standaard? zetten ze halverwege hun wervingspagina. Ik stel me zelf ook steeds meer die vraag.

de standaard sucks

“Goedemorgen, met E. P. van de klantendienst van De Standaard. Hoe kan ik helpen.”

-Ja, goedmorgen, u spreekt met Bruno Bollaert. Ik heb vandaag maar een halve krant in de bus gekregen.

“Ja, meneer, waarschijnlijk is de verdeler dat er deze ochtend vergeten bijsteken. Wat wij voor u kunnen doen is dat nazenden, maar dat zal niet meer voor vandaag zijn hoor meneer. Het zal eerder maandag zijn.”

-Huh. Kijk, het is wel de weekendkrant, en maandag is geen weekend meer hé mevrouw.

“Tsja meneer, hoogst uitzonderlijk kan ik uw abonnement met een dag verlengen.”

-Hoe bedoelt u? Het is nu zowat de derde weekendkrant waar zich een probleem mee voordoet, en voorheen werd het abonnement telkens verlengd.”

“Maar u hebt wel de krant gekregen, hé meneer. Er ontbreekt gewoon een stukje aan. Dus ofwel kan u de krant nu opnieuw in de winkel gaan kopen, en dan verleng ik met één dag; ofwel kan ik u het ontbrekende deel laten nasturen.”

-Dan heb ik liever dat u verlengt. Maar een weekendkrant kost wel bijna het dubbele van een normale dagkrant.

“Ja meneer, maar die verlenging kan evengoed op een weekend vallen.”

-Mja, maar geen drie dagen na elkaar.

“Het spijt me meneer. Dag of weekend maakt voor ons niets uit.”

Aaarrrggghhh. Kijk, daar word ik woest van. Als een echte pantoffelheld, want op die mevrouw kon ik me natuurlijk niet kwaadmaken. (Als dag of weekend voor DS niet uitmaakt, waarom kost een dagkrant dan 1 EUR en een weekendkrant 1,75 EUR? Of mag ik straks mijn weekendkrant voor 1 EUR gaan kopen?)

We zijn geabonneerd op twee kranten: DS en DM. Met de bezorging van DM is er nog nooit een probleem geweest. Nog nooit. Bij DS is het huilen met de pet op.

En het ergste is: ik hoef niet eens een abonnement op DS te nemen, want ik heb… andere manieren om die krant te lezen. Maar ik dacht: nee Bollaert, ge draagt eerlijkheid hoog in uw vaandel, dus als ge die krant elke dag leest, neemt ge er maar beter een abonnement op. Is een beetje service en billijkheid van de andere kant dan zoveel gevraagd?

(Maar ja, ze kunnen niet goed tegen kritiek, heb ik onlangs gelezen. [bron niet verhuld om de onschuldigen te beschermen])