Blijven luisteren

Peter Hum van Ottawa Citizen is met vakantie, en aan zijn afscheidspost te oordelen (A jazz CD reviewer’s work is never done) ben ik blijkbaar niet de enige met wat achterstand. En tijdens de vakantie is het zo mogelijk nog veel moeilijker om tot luisteren toe te komen.

Stef Gijssels van Free Jazz, beschreef recent zijn luisterproces, en dat blijkt niet eens zo erg verschillend van het mijne te zijn. Luisteren en blijven luisteren, ook (vooral!) passief: onderga de muziek. Als de muziek goed is, zal ze uw aandacht opeisen; als ze slecht is ook. Als de muziek noch goed, noch slecht is (het overgrote deel), zal ze voor uw oren onopgemerkt blijven.

Ga het aldaar eens lezen: How to listen to music…. Al ben ik het niet volledig met hem eens, ik kan er mij grotendeels wel in vinden.

Concerten 201106-07

Ik heb niks meer gezien (of live gehoord) in juni, maar juli is de drukste festivalmaand. Wreed leutig evenwel, want ik had na Gent Jazz dermate de smaak te pakken, dat ik voor Gentblogt maar een beetje Boomtown heb doorgedaan ook –en dat doe ik volgend jaar zeker opnieuw.

Ifa Y Xango heeft het Jong Jazztalent Gent concours gewonnen, en meer wil ik –kan ik– over dat concours niet kwijt, gezien ik in de jury zit. Verder was Gent Jazz drie maal uitverkocht, edoch telkens een niet-jazzdag: 9, 15 en 16 juli. Hoogtepunten waren de concerten van het Nathan Daems Quintet; het Dave Holland Quintet; Steven De Bruyn, Tony Gyselinck & Roland; het Jef Neve Trio; BackBack; en Daniel Lanois’ Black Dub ft. Trixie Whitley & Brian Blade. U hoeft het vanzelfsprekend niet met mij eens te zijn.

Het eerste deel van Gent Jazz heb ik voor Gentblogt besproken (Gent Jazz loves Sonny Rollins, Gent Jazz: voorbij de standards, Gent Jazz: King of the Blues, Gent Jazz doet van fusion), Patricia heeft aldaar het tweede deel besproken, en ik heb ook nog wel eens iets (allez, bijna dagelijks) op de blog van Gent Jazz zelf gepost.

Mijn eerste keer Boomtown dus, en over zowat alles wat ik heb gezien, ben ik zeer te spreken. De meest interessante dingen spelen zich binnen af, zoals het ronduit fantastisch concert van Josh T. Pearson. Ik heb verder ook genoten van Amatorski, The Secret Sisters, The Bony King of Nowhere en Hannah Peel, en ik ben –na twee nummers– fan geworden van Love Like Birds (tip: Elke speelt eind augustus in café De Loge).

Op naar Jazz Middelheim –en Jazz in ’t Park, en dan is het alweer tijd voor de Flemish Jazz Meeting, pardon: Belgian Jazz Meeting (enkel toegankelijk voor mensen uit de sector). Benieuwd wat de voertaal gaat zijn.

  1. Ifa Y Xango / 07-07-2011 / Gent Jazz
  2. Nathan Daems Quintet / 07-07-2011 / Gent Jazz / ***(*)
  3. Michel Portal Bailador / 07-07-2011 / Gent Jazz / ***
  4. Sonny Rollins / 07-07-2011 / Gent Jazz / **(*)
  5. Franka’s Poolparty / 08-07-2011 / Gent Jazz
  6. Quartet Dal Cuore feat. Paolo Ghetti / 08-07-2011 / Gent Jazz / **
  7. Al Foster / George Mraz Quartet feat. Fred Hersch: A Tribute to Joe Henderson / 08-07-2011 / Gent Jazz / *(*)
  8. Dave Holland Quintet / 08-07-2011 / Gent Jazz / ***
  9. Al Di Meola World Sinfonia ft. Gonzalo Rubalcaba / 08-07-2011 / Gent Jazz / **
  10. John Ghost / 09-07-2011 / Gent Jazz
  11. Steven De Bruyn, Tony Gyselinck & Roland / 09-07-2011 / Gent Jazz / ***
  12. Mavis Staples / 09-07-2011 / Gent Jazz / **(*)
  13. B.B. King / 09-07-2011 / Gent Jazz / **
  14. Marcelo Moncada Duo / 10-07-2011 / Gent Jazz
  15. Rêve d’Eléphant Orchestra / 10-07-2011 / Gent Jazz / **
  16. Terence Blanchard Quintet / 10-07-2011 / Gent Jazz / **
  17. Randy Brecker/Bill Evans Soulbop feat. Medeski, Martin & Wood / 10-07-2011 / Gent Jazz / **(*)
  18. Return To Forever IV / 10-07-2011 / Gent Jazz / *(*)
  19. Cumrats / 14-07-2011 / Gent Jazz
  20. Philip Catherine Plays Cole Porter / 14-07-2011 / Gent Jazz / **(*)
  21. Jef Neve Trio / 14-07-2011 / Gent Jazz / ***
  22. Sing The Truth: Angelique Kidjo, Dianne Reeves & Lizz Wright continue the legacies of Miriam Makeba, Abbey Lincoln and Odetta / 14-07-2011 / Gent Jazz / *(*)
  23. Twanque / 15-07-2011 / Gent Jazz
  24. Agnes Obel / 15-07-2011 / Gent Jazz / **(*)
  25. Absynthe Minded / 15-07-2011 / Gent Jazz / ***
  26. Angus & Julia Stone / 15-07-2011 / Gent Jazz / ***
  27. Skordatura Punkjazz Ensemble / 16-07-2011 / Gent Jazz
  28. Nouvelle Vague / 16-07-2011 / Gent Jazz / ***
  29. Raphael Saadiq / 16-07-2011 / Gent Jazz / **
  30. Gotan Project / 16-07-2011 / Gent Jazz / **
  31. Nathan Daems Quintet / 17-07-2011 / Gent Jazz / ***
  32. BackBack / 17-07-2011 / Gent Jazz / ***
  33. Red Snapper / 17-07-2011 / Gent Jazz / **
  34. Morcheeba / 17-07-2011 / Gent Jazz / **(*)
  35. Daniel Lanois’ Black Dub ft. Trixie Whitley & Brian Blade / 17-07-2011 / Gent Jazz / ***
  36. Love Like Birds / 19-07-2011 / Boomtown / ***
  37. Marble Sounds / 19-07-2011 / Boomtown / **
  38. Josh T. Pearson / 19-07-2011 / Boomtown / ****
  39. Roselien / 20-07-2011 / Boomtown / **
  40. Amatorski / 20-07-2011 / Boomtown / ***(*)
  41. The Secret Sisters / 21-07-2011 / Boomtown / ***
  42. The Rosewall / 21-07-2011 / Boomtown / **(*)
  43. The Bony King of Nowhere / 21-07-2011 / Boomtown / ***(*)
  44. Hannah Peel / 21-07-2011 / Boomtown / ***

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

Films 201107

Ge hebt 26 films gezien in juli, Bruno, dat is bijna één film per dag. Zo ziet het ernaar uit, ja, alleen klopt dat niet, want ik heb ondertussen ook nog seizoen 1 van Game of Thrones gezien (de boeken liggen klaar om gelezen te worden), en het was ook Gent Jazz en er waren de Gentse Feesten, waartijdens ik niet echt naar films heb gekeken. Ik moet dus niet één film per dag hebben gezien, maar op bepaalde dagen wel twee of drie. Dat komt ervan als de zon niet schijnen wil.

Ook hier heb ik mijn bedenkingen bij de quoteringen. Henri was bijvoorbeeld -net zoals Tessa– geheel zot van The Karate Kid, en terwijl het wel leuk tijdverdrijf was, heb ik betere films gezien. Te onthouden: de twee brolfilms Feast III en Piranha, de ene omdat hij grappig over the top was, de andere om de quote “Jake, they took my penis.” Ook te onthouden, maar dan omwille van de kwaliteit (telkens een andere soort): How to Train Your Dragon, Elegy en The Happening. Twee daarvan had ik reeds gezien.

  1. Game of Death / Giorgio Serafini / 2010 / *(*)
    Een vreselijk trage, nietszeggende actiefilm. Maar wel met schone fotografie –voor de rest: voornamelijk tijdverlies.
  2. Tooth Fairy / Michael Lembeck / 2010 / *(*)
    Charmante, maar conventionele familiefilm.
  3. The Karate Kid / Harald Zwart / 2010 / **(*)
    Henri keek er al naar uit sinds vorig jaar, en het is best een geslaagde remake. Geen wax on, wax off in deze film, maar jas ophangen, aandoen, uitdoen, laten vallen, etc.
  4. Feast III: The Happy Finish / John Gulager / 2009 / *(*)
    Delen 1 (met Henry Rollins) en 2 heb ik niet gezien, in deze reeks ‘ranzige monsterfilms’ zoals ze op Prime werden aangeraden. Bijwijlen grappig, maar vooral zó over the top dat het vaak grappig wordt –ook zonder de genereus ronddobberende borsten.
  5. Scoop / Woody Allen / 2006 / *(*)
    Een uit de hand gelopen, voorspelbaar toneelstuk met bijzonder saaie fotografie. Het is soms een beetje grappig, maar het is zeker zijn beste werk niet.
  6. Licence to Kill / John Glen / 1989 / *(*)
    Een van de minder geslaagde Bondverfilmingen. Dat, en Timothy Dalton –met het charisma van de kameleon uit de film– is niet meteen mijn favoriete vertolker van de gedistingeerde Britse spion.
  7. The Secret Life of Bees / Gina Prince-Bythewood / 2008 / **
    Dat is het soort films dat aan mij niet besteed is.
  8. Piranha / Alexandre Aja / 2010 / *(*)
    “Jake, they took my penis”, grient één van de hoofdpersonages, en daarmee kent u ook het niveau van de film. Niet genoeg ‘erover’ om camp te zijn, niet –nuja– ernstig genoeg om goed te zijn. Soms grappig, veel knipogen, maar misschien iets te veel spring break?
  9. How to Train Your Dragon / Dean DeBlois, Chris Sanders / 2010 / ****
    Ewel, dit is één van de betere tekenfilms die de laatste vijf jaar (give or take) werden uitgebracht. Draken, vikings, snelle actie, een prille love story, en een degelijk verhaal. Wat moet een mens meer hebben.
  10. Eclipse / David Slade / 2010 / **(*)
    Nu er wat meer ruimte is tussen het boek en de film, vind ik het steeds genietbaarder om naar te kijken. OK, het is soms wat al te klef en een beetje moraliserend, maar in deze doelgroep zijn veel slechtere films te bekijken. Dus ja, ik ben benieuwd naar de vierde (en vijfde, want hij is in twee gedeeld) film.
  11. Octopussy / John Glen / 1983 / ***
    Dit is dan weer één van de (iets) betere Bondfilms, met zowaar een paar Hitchcockachtige momenten. Ik had hem nog nooit gezien, en ik vermoed dat ik ook het boek nog niet heb gelezen. John Glen heeft nog meer Bondboeken verfilmd in de jaren 80. Licence to Kill (zie hierboven), was zijn laatste.
  12. The Notebook / Nick Cassavetes / 2004 / *
    Er is een publiek voor zeker? Voor mij hoefde die raamvertelling trouwens geheel niet. Ik had het ganse ding al door na drie seconden; en ik heb dit thema al veel beter uitgewerkt gezien en/of gelezen.
  13. The Sick House / Curtis Radclyffe / 2008 / 0
    Laat ons een totaal ongeloofwaardig verhaal ophangen aan een reeks donkere beelden zodat we kunnen besparen op special effects. Voeg er wat gekrijs aan toe en veel flikkerlicht waar de meest gezonde mens epilepsie van zou krijgen en we krijgen dit onding.
  14. Centurion / Neil Marshall / 2010 / **
    Mooi gefotografeerde film, degelijke inhoud, maar ik heb duidelijk te veel dergelijke films gezien, want ik kon gans de film vertellen tegen dat hij halverwege was. Tot wanhoop van de huisgenoten. Beetje wraak, beetje bedrog, beetje gevecht, beetje romantiek, kortom, er zit voor elk wat wils in deze film –op voorwaarde dat uw maag tegen al het platische bloedvergieten kan. Van dezelfde regisseur die ons de eerste The Descent bezorgde.
  15. Shank / Mo Ali / 2010 / *
    Er zitten goede elementen in, maar ik vraag mij af waarom dit in 2015 moet plaatsvinden, en waarom het allemaal zo donker en met van dat nerveus camerawerk moet zijn.
  16. For Your Eyes Only / John Glen / 1981 / **
    Een beetje gedateerd, maar zeer onderhoudend, met een glans(bij)rol voor de enigszins nymfomane kunstschaatser Bibi (een rol van Lynn-Holly Johnson). Al blijft Octopussy voorlopig de iets betere film.
  17. Resident Evil: Afterlife / Paul W.S. Anderson / 2010 / **
    Schone fotografie, met steeds meer van hetzelfde in de franchise. Uitgebracht als 3D film, zal dat waarschijnlijk wel voor spetters gezorgd hebben in de cinemazaal. Voor de fans: geen nood, er komt nog wel een vervolg!
  18. The Dead Pool / Buddy Van Horn / 1988 / **(*)
    Een Dirty Harry film, met Liam Nesson, en ook met Jim Carrey als Johnny Squares die de videoclip van Welcome to the Jungle (Guns N’ Roses) opneemt. Alle bandmembers van Guns N’ Roses hebben een cameo in de film. Eén van de drie Clint Eastwood films geregisseerd door stuntman Buddy Van Horn (die overigens ook Any Which Way You Can waarin Sondra Locke meespeelt, waarmee Eastwood dan weer een relatie van 14 jaar heeft gehad). Met muziek van Lalo Schifrin. Damn, al die (culturele) verwijzingen.
  19. Elegy / Isabel Coixet / 2008 / ***
    “Will the book be different when we read it ten years later?” vraat Consuela aan David, daarbij citerend uit het eerste college dat ze bij hem heeft gevolgd. Ik had de film al gezien op het filmfestival in 2008, en ik heb hem even graag terug gezien (en ik heb het boek van Philip Roth, The Dying Animal, waarop de film gebaseerd is, nog steeds niet gelezen). Ben Kingsly is een verschrikking, maar wel de juiste persoon voor de rol. Mijn sympathie gaat veel meer uit naar Dennis Hopper (die vorig jaar is overleden), maar het draait natuurlijk allemaal nig meer om het verhaal. Relaties, ouder worden, de wereld dragen, vergankelijkheid, en al die dingen die bijdragen tot de dagelijkse vertwijfeling van de mens.
  20. The Losers / Sylvain White / 2010 / *(*)
    Laat ons nog eens een stripverhaal verfilmen, hebben ze gedacht. Een onderhoudende en ontspannende bewerking, maar niet onthoudenswaardig.
  21. Covert One: The Hades Factor / Mick Jackson / 2006 / *
    Pft. En ik ben normaal gezien fan van dit soort boeken/films.
  22. Blank Slate / John Harrison / 2008 / *(*)
    “My name is Anne Huston. At least that’s what they told me. With no memories of my own I’ve been given the memories of a murdered woman. If I can find out what happend to her, maybe I can find out what happened to me.” Dat is de premise aan het begin van de film. De rest kan u er heel gemakkelijk zelf bij verzinnen. Povere fotografie, B-acteurs (maar niet helemaal slecht), beetje rommelig verfilmd script: een heel geschikt hobbyproject.
  23. La Horde / Yannick Dahan, Benjamin Rocher / 2009 / **
    Explosieve en bloederige Franse zombiefilm. En daarmee is bijna alles gezegd. Behalve dan dat de dialogen niet meteen verlichtend zijn, maar dat het wel mooi in beeld werd gebracht. En dat alles wat zich naast de zombieplot afspeelt is (toegegeven, dat is niet veel), behoorlijk gruwelijk is ook.
  24. Diamonds Are Forever / Guy Hamilton / 1971 / **
    Hamilton maakte de meeste Bondfilms in de late jaren 60 tot begin 70, en die films zijn enigszins gedateerd. De nadruk ligt wel meer op het verhaal, en minder op de *ahem* special effects; de vrouwen werden wat minder intelligent voorgesteld dan ze zijn (zelfs Bambi en Thumper), en mede daardoor is dit meer een tijdsdocument dan een goede film. Goede muziek, dat wel, en de scènes zitten vol copieuze maar gekunstelde decors.
  25. The Sorcerer’s Apprentice / Jon Turteltaub / 2010 / **
    Jon Turteltaub brengt niet alleen de hoofdacteur van zijn National Treasure franchise mee naar deze film, maar ook de sfeer ervan. Geen indrukwekkende film, net zoals die National Treasure toestanden, maar wel zeer onderhoudend. Een beetje gebaseerd op het gelijknamige stuk uit de Fantasiafilm, met de befaamde kuisscène. Zelfs de muziek van Paul Dukas wordt herbruikt.
  26. The Happening / M. Night Shyamalan / 2008 / ***
    Toen hij uitkwam, werd hij verguisd in de pers, maar ik blijft dit een goede film vinden. De gemaakte stijl en sfeer waarin de film baadt, de manier van acteren, de understated overacting, de totale bevreemding; het appelleert allemaal aan de oude scify films zoals bijvoorbeeld Day of the Triffids. Met (kwijl) Zooey Deschanel, de (knappere) zus van Bones.

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)

Boeken 201107

Mja, die quotering; ik ben er niet echt meer van overtuigd of dat wel nuttig is. Zo zijn er bepaalde boeken die ik heel erg graag lees, maar eigenlijk geen drie –laat staan vier– sterren waard zijn, vanuit één of ander oogpunt. ’t Is maar dat u dat beter met een schep zout neemt. Als het echt niet goed is, zal ik het wel zeggen, en als het echt onmisbaar goed is, ook.

Neem nu die James Bond, dat is geen slecht boek, maar binnen de Bondreeks past dat niet heel echt. Soms kan dat goed zijn, maar er is in dit geval niet echt sprake van een breuk met of een vernieuwing binnen de reeks die aan dit schrijfsel een meerwaarde zou geven. Bondfans lezen dit boek eventueel omdat ze alles van Bond willen lezen, maar kunnen het net zo goed laten liggen omdat het niets aan de reeks bijdraagt. Het Bondboek van Sebastian Faulks daarentegen, dat is veel meer een aanrader.

Carte Blanche had ik overigens gelezen via een decentrale backup –het ding kost 14 USD in digitale versie, en 7 GBP in hardcover. Ik heb de hardcover besteld (en vanochtend ontvangen), en de digitale versie ondertussen verwijderd.

Gerelateerd raad ik u dit zeer interessant artikel aan, Een zomerverhaal. Digitaal lezen op vakantie, dat ik heb gevonden via de Twitter van Maarten van Dodo’s in het wild. Zeer pijnlijk zijn de reacties op dat artikel, waaruit blijkt dat de mensen niet echt doorhebben waar het over gaat.

Voor de rest niet veel opvallends. Lebovitz is aangenaam tijdverdrijf; de nieuwe Harris lijkt een kantelmoment in de reeks; Music Theory for Dummies is een aanrader voor wie in …erm muziektheorie is geïnteresseerd; en Before She Met Me was niet helemaal mijn ding, maar ik ben wel benieuwd naar Talking It Over (en daarna mogelijks de sequel Love, etc) van dezelfde auteur.

  1. Carte Blanche / Jeffery Deaver / 2011 / *(*)
    Het is een nieuwe, zo mogelijk nog hedendaagsere, Bond die Jeffery Deaver hier schetst. Ik was helemaal verkocht aan Devil May Care dat Sebastian Faulks in 2008 schreef, maar deze Carte Blanche is veel minder indrukwekkend. Vervang de naam Bond door iets anders, en we blijven met een (enigszins interessante) pulproman die evenwel weinig memorable blijft. Kan iemand Faulks overhalen om een volgende Bond te schrijven alstublieft?
  2. The Sweet Life in Paris: Delicious Adventures in the World’s Most Glorious – and Perplexing – City / David Lebovitz / 2009 / **(*)
    Een bijwijlen uitzonderlijk hilarisch boek van patissier David Lebovitz (met een even aanstekelijk blog) over zijn integratie als American in Paris. Inclusief recepten en niet te missen adressen vol heerlijks in de Franse hoofdstad.
  3. Dead Reckoning / Charlaine Harris / 2011 / **(*)
    Ergens heb ik het gevoel dat dit vooral een scharnierverhaal is in de serie. Er wordt heel wat uitgelegd, er worden een paar knopen doorgehakt en het eindigt alweer met een knaller. Uitkijken (?) naar alweer een volgende?
  4. Music Theory for Dummies / Michael Pilhofer & Holly Day / 2007 / ***
    Mijn eerste Dummies boek, en het zal zeker mijn laatste niet geweest zijn. Als ge meer wilt te weten komen over muziektheorie, vertelde mijn muziekleraar, dan kunt ge inderdaad van die zwaar theoretische boeken gaan lezen. Maar het is net zo interessant om eens zo’n algemeen inleidend boek te lezen. Het tip-boek leek mij veel té algemeen, en dan kwam ik als vanzelf bij deze Music Theory for Dummies terecht. In één woord: fantastisch! Het blijft theorie natuurlijk, en hoewel ik nu geleerd heb over the circle of fifths etc. blijft het vooral iets dat moet worden toegepast, of dat nu als luisteraar, dan wel als als uitvoerder is. Ik zie mij nog heel vaak naar dit boek teruggrijpen. En waarom muziektheorie belangrijk is? Is it absolutely necessary? No. Is it tremendously helpful? Yes.
  5. Before She Met Me / Julian Barnes / 1982 / **(*)
    De tweede roman van Julian Barnes kreeg als motto mee Il vaut mieux encore être marié qu’être mort. Graham Hendrick scheidt van zijn vrouw en trouwt met een andere, maar raakt onwezenlijk geobsedeerd door de oude affaires van zijn nieuwe vrouw. Gelezen, nadat filosoof Jean Paul Van Bendegem het aanraadde op zijn zomerleeslijst in De Morgen.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

Veggievoor(oor)deel

Een dag of drie geleden kwam ik terecht (ik weet al niet meer hoe) bij Andrew Shaw, die zich afvroeg: Can you be a manly vegetarian? Weinig interessant vond ik dat, een beetje op gelijke voet met de vraag of een man wel met een tas —man bag op zijn hipsters– rond zijn schouders mag gezien worden. Edoch, dit stukje daaruit was (een beetje) herkenbaar:

Say a guy finds out I’m a vegetarian. The conversation usually goes like this:
“So you just eat fish?”
“No, that’s a pescatarian. I don’t eat meat at all.”
“Don’t you need protein? You’re gonna lose muscle mass.”
“Lots of nuts and vegetables have protein. You didn’t see Popeye cracking open a can of tuna.”

Allemaal redelijk stereotiep natuurlijk, en er werd nog nooit een probleem van gemaakt dat ik geen dieren meer eet. (Problemen maakt ge zélf, heeft iemand mij ooit eens wijs gemaakt.)

Veggievoordeel door Bruno Bollaert

Gisteren bijvoorbeeld, was ik op een fijn verjaardagsetentje, waar een ruime keuze vis was voorzien. Maar dat ik geen vis of vlees meer eet, stootte meer op begrip dan op weerstand, en voor ik het goed en wel besefte, kreeg ik bovenstaand bord voorgeschoteld. Heerlijk was dat.

Vergaderbuit

Vergaderbuit door Bruno Bollaert

  • Live in Berlin / Alexander vom Schlippenbach / 2010
  • Colour Yes / Matthew Halsall / 2011
  • Gloss Drop / Battles / 2011
  • James Farm / Redman, Parks, Penman, Harland / 2011
  • Good Days at Schloss Elmau / Gwilym Simcock / 2011
  • Canada Day II / Harris Eisenstadt / 2011
  • Live au Tracteur / Raphaël Imbert Project / 2010
  • Quiet Tiger / Kit Downes Trio / 2010
  • The Gentle War / Trichotomy / 2010
  • Cosmic Lieder / Darius Jones & Matthew Shipp / 2011
  • Here We Go Again / Willie Nelson & Wynton Marsalis feat. Norah Jones / 2011
  • When the Heart Emerges Glistening / Ambrose Akinmusire / 2011
  • Pursuit of Radical Rhapsody / Al Di Meola / 2011
  • Walking Voices / Equilibrium / 2011
  • Voice / Hiromi / 2011
  • Live at Birdland / Lee Konitz, Brad Mehldau, Charlie Haden, Paul Motian / 2011

Excuseer, pardon, verschoning, ik placeer mij in mijn luisterzetel. Het is er toch het weer naar.

Bourrée in E minor

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=iWJgJkVL0xM&w=500&h=405]

In een live versie uit 1969, deze verkeerd gespelde Bourée van Jethro Tull: de betere classical progrock jazz fusion (album versie). Ian Anderson had destijds de neiging om zo flamingogewijs op die dwarsfluit te blazen.

De originele versie heet Bourrée in E minor (BWV 996) van Johann Sebastian Bach. Gelijk deze juffrouw het speelt. En deze meneer ook.

Code 37

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=crHdfA-SOUE&w=500&h=314]

De film van de Gentse serie met de Antwerpse acteurs (behalve de slechteriken) en muziek van Intergalactic Lovers, komt vanaf 26 oktober in de bioscoop. Wat betekent dat de kans bestaat dat hij in (avant) première gaat tijdens (de 38e editie) van het Filmfestival Gent. Misschien dat ik dit jaar toch nog eens probeer het filmfestival mee te pikken (voor Gentblogt bijvoorbeeld).

Code 37 is één van de betere Vlaamse series, en stopt (normaal gezien) eind dit jaar, na drie succesvolle seizoenen. Maar waar past de film ergens in, binnen die drie seizoenen?

Abrikozenconfituur

Het was al veel te lang geleden dat ik nog eens confituur heb gemaakt. De laatste tijd genieten wij vooral van de confituur van Callas, maar wij kochten midden de Gentse Feesten een ganse bak abrikozen, en die waren ondertussen allemaal rijp.

Rijp, niet overrijp, maar onze gezamenlijke magen zijn maar zo groot, en liever dan ze tegen het einde van de week te moeten wegsmijten, zocht ik nog eens raad bij Christine Ferber. Destijds was haar Abricots bergeron à la vanille de eerste confituur waar ik me aan had gewaagd; deze keer heb ik zelf een paar dingen gecombineerd.

Abrikozenconfituur door Bruno Bollaert

Benodigdheden

  • 1,2 kg abrikozen (rijp, maar nog stevig), goed voor ongeveer 1 kg ontpitte vruchten
  • 500 g Maxi-Fruit 3+1 (350 g zou moeten volstaan, maar met de citroen wordt het anders wat te zurig)
  • het sap van een kleine citroen
  • het sap van een limoen
  • 200 ml water
  • ongeveer een eetlepel flinterdun gesneden stukjes verse (!) gember
  • vier-vijf draaien aan de pepermolen

Die laatste twee ingrediënten zijn niet noodzakelijk, en als u geen limoen hebt, kan u die gerust vervangen door een (tweede) kleine citroen.

Zo gemaakt

Dag 1, rond de middag

Spoel de abrikozen in koud water, en ontpit ze. Leg ze in een grote kom, en giet er de suiker over, en vervolgen het citroen- en limoensap, en ten slotte het water. Dek af met bakpapier of vershoudfolie, en plaats gedurende een achttal uur in de koelkast.

Abrikozenconfituur door Bruno Bollaert

Dag 1, ’s avonds

Schil de verse gember, en snijd hem vervolgens in flinterdunne plakjes. Giet de inhoud van de kom in een (confituur)kookpot, voeg er de gember bij, en de peper. Warm op, tot het allemaal goed begint te bewegen (portez au frémissement omschrijven de liederrijke Fransen dat). Haal van het vuur, giet alles terug in de kom, dek opnieuw af, en laat dit op een koele plaats (in de koelkast bijvoorbeeld) een nacht rusten.

Dag 2, ’s ochtends

Haal de schil van de abrikozen (geen paniek, dat gaat heel gemakkelijk). Smijt de schil weg, en leg de abrikozen opzij. Giet het overgebleven vocht door een fijn vergiet, en breng dat flink aan de kook. Haal het schuim er met een schuimspaan af, en voeg de abrikooshelften toe.

Laat opnieuw tot het kookpunt komen, en haal er dan voorzichtig de abrikooshelften uit (met een tang of met de schuimspaan), en verdeel ze over de confituurpotten. Laat de vloeistof nog een drietal minuten doorkoken, en verdeel die dan ook over de confituurpotten.

Sluit meteen af, en laat minstens een dagje afkoelen voor u de eerste pot aanbreekt.

Abrikozenconfituur door Bruno Bollaert

Smakelijk!