Wat doet een mens tijdens de komkommertijd (behalve tijd verdrijven op flickr)? Juist: confituur maken.
Destijds had ik me –dank zij een tip van Clotilde op Chocolate & Zucchini— het boekje Mes Confitures van Christine Ferber aangeschaft. Niks exotisch zoals Coltildes Confiture de Poire aux Eclats de Fève de Cacao of Confiture de Fraises au Poivre Noir et à la Menthe Fraîche, maar eenvoudigweg Abricots bergeron à la vanille. Waartoe ik zaterdag twee kilo abrikozen op de kop had getikt, en gisterenavond de voorbereidselen tot het maken van de confituur had getroffen.
- 1,150 kg d’abricots bergeron mûrs mais encore fermes, soit 1 kg net
- 800 g de sucre cristallisé
- 200 g d’eau (20 cl)
- le jus d’un petit citron
- 2 gousses de vanille
Wat bij mij iets minder dan 2 kg abrikozen (er zaten een paar erm… ‘overrijpe’ tussen) en 1 kg suiker is geworden. (En eigenlijk had ik er graag nog munt bij gedaan, maar daar ben ik niet meer tijdig aan geraakt.)
Gisteren heb ik de abrikozen gehalveerd en ontpit, met de ingrediënten vermengd, en een uurtje laten ‘rijpen’. Nadien werd het geheel opgewarmd, om vervolgens in de kelder te overnachten –iets langer in mijn geval, want ik had vanochtend geen tijd om de confituur af te werken. Het brouwsel heeft dus ongeveer 24 uur gekregen om te ’trekken’.
Vanavond werd het sap opnieuw aan de kook gebracht. Eerst zonder de vruchten, waarvan de schil diende te worden verwijderd, voor ze terug mee in de pan mochten. 5 minuten laten doorkoken, in de potten doen, onmiddellijk het deksel erop, en laten afkoelen.
Heerlijk! (En wreed gemakkelijk om te maken.)
Dat ziet er goed uit. Mijn eega is terstond naar de markt getrokken om het ook te proberen. We laten wel weten hoe het afgelopen is. Als je niets hoort: zie de overlijdensberichten.
De confituur is inderdaad zalig.
Pfew. Ik begon al te vrezen dat ik de overlijdensberichten zou moeten napluizen. 😀