Derde dag Boomtown gisteren, met Flying Horseman, Isbells, Frankie Rose en veel tegenlicht (wat weer eens een andere, leutige, uitdaging is).
En ondertussen lezen we dat minister Schauvliege dit toch wel erg goede én betaalbare festival, projectsubsidies ontzegd heeft: Boomtown: felicitaties vanuit Brussel, maar geen geld.
Meer Boomtown, deze keer met de Sunday Bell Ringers (niet mijn ding), Renée (helemaal mijn ding, wat een fantastische stem; die lp komt dringend in mijn bezit) en Love Like Birds (fan sinds ik haar vorig jaar op Boomtown tijdens een flash support zag).
Na Gent Jazz is het de beurt aan Boomtown, waar ik gisteren naar Stealing Sheep, Kimya Dawson en Mary&Me ging luisteren. In muzikale volgorde van voorkeur strijden Stealing Sheep en Kimya Dawson om de eerste plaats –ik heb het vermoeden dat ik vooral live naar Dawson wil luisteren, maar er niet meteen een plaat van zou kopen (van de schaapjes wel). Mary&Me is totaal mijn ding niet, en komt mij een beetje te gekunsteld over, net zoals de schrijfwijze van de naam. Er valt eventueel een hint van Nouvelle Vague te bespeuren, maar dan zonder de humor.
Zeer fotogeniek allemaal, maar er is bijzonder weinig licht, op Boomtown. Het lijkt wel alsof men bang is dat de toeschouwers de bands ook zouden zien!
Ik heb niks meer gezien (of live gehoord) in juni, maar juli is de drukste festivalmaand. Wreed leutig evenwel, want ik had na Gent Jazz dermate de smaak te pakken, dat ik voor Gentblogt maar een beetje Boomtown heb doorgedaan ook –en dat doe ik volgend jaar zeker opnieuw.
Ifa Y Xango heeft het Jong Jazztalent Gent concours gewonnen, en meer wil ik –kan ik– over dat concours niet kwijt, gezien ik in de jury zit. Verder was Gent Jazz drie maal uitverkocht, edoch telkens een niet-jazzdag: 9, 15 en 16 juli. Hoogtepunten waren de concerten van het Nathan Daems Quintet; het Dave Holland Quintet; Steven De Bruyn, Tony Gyselinck & Roland; het Jef Neve Trio; BackBack; en Daniel Lanois’ Black Dub ft. Trixie Whitley & Brian Blade. U hoeft het vanzelfsprekend niet met mij eens te zijn.
Het eerste deel van Gent Jazz heb ik voor Gentblogt besproken (Gent Jazz loves Sonny Rollins, Gent Jazz: voorbij de standards, Gent Jazz: King of the Blues, Gent Jazz doet van fusion), Patricia heeft aldaar het tweede deel besproken, en ik heb ook nog wel eens iets (allez, bijna dagelijks) op de blog van Gent Jazz zelf gepost.
Mijn eerste keer Boomtown dus, en over zowat alles wat ik heb gezien, ben ik zeer te spreken. De meest interessante dingen spelen zich binnen af, zoals het ronduit fantastisch concert van Josh T. Pearson. Ik heb verder ook genoten van Amatorski, The Secret Sisters, The Bony King of Nowhere en Hannah Peel, en ik ben –na twee nummers– fan geworden van Love Like Birds (tip: Elke speelt eind augustus in café De Loge).
Op naar Jazz Middelheim –en Jazz in ’t Park, en dan is het alweer tijd voor de Flemish Jazz Meeting, pardon: Belgian Jazz Meeting (enkel toegankelijk voor mensen uit de sector). Benieuwd wat de voertaal gaat zijn.
0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)
(concerten vorige maand)
Love Like Birds aka Elke De Mey op Boomtown, Gent, BE, 19/07/2011 – Facebook / YouTube Channel / Myspace / Vi.be
Roselien (Tobbackx) op Boomtown, Gent, BE, 20/07/2011 – Myspace / Vi.be
The Rosewall aka Thomas Oosterlynck op Boomtown, Gent, BE, 21/07/2011 – Facebook / Myspace / Vi.be
Er waren dagelijks Flash Supports (FS) op Boomtown, waarop aanstormend talent zichzelf mocht voorstellen voor het gevorderde talent zijn (of haar) ding kon doen. Ze kregen daarvoor tien minuten ofte twee liedjes tijd, en ik heb bovenstaande drie gezien.
Mijn voorkeur gaat uit naar Love Like Birds ofte Elke De Mey, die heel fragiele muziek brengt. Roselien was bloednerveus, maar werkte haar twee nummers heel mooi af –voor haar is het nog wat te vroeg om door te breken. The Rosewall was ook goed; Oosterlynck had precies een hele fanclub meegebracht, of misschien gewoon de rest van de band waar hij normaal gezien mee optreedt.
[vimeo 10331021 w=500 h=281]
Love Like Birds, hierboven in het laatste seizoen Mistlicht van het Urgent.fm programma Glimworm, opgenomen in Julie’s House
Laura Rogers van The Secret Sisters, Cleo Janse van The Bony King Of Nowhere, en Hannah Peel op Boomtown, Gent, BE, 21/07/2011
Amatorski op Boomtown, Gent, BE, 20/07/2011
Het publiek was redelijk wild van Amatorski, gisteren op Boomtown. “Vorig jaar kregen we de club vol met dank aan Come Home, dit jaar krijgen we deze zaal vol, waarschijnlijk dank zijn onze langspeelplaat. Amai.” En vol was ze, de zaal. Buiten stond nog een menigte te wachten en het was al lang aanschuiven geweest om zonder meer binnen te geraken. De set was gevarieerd, de groep speelde zelfs een geheel nieuw nummer. “Wanneer hebben we dat nu weer geschreven, Sebastiaan? 30 mei, 13 juli, en gisteren?” Toen het concert afgelopen was weigerde het publiek op te krassen, en dank zij een aanhoudend gestamp, applaus en gejoel, kwam Amatorski terug voor een bisnummer: Come Home.
Ze speelden tijdens de set ook een cover van The Cure, A Forest. Zware bonuspunten omdat ze het geheel naar hun hand hebben gezet; het past perfect binnen de sound van Amatorski. Veel minder vind ik de toon van de cover, die meer gebaseerd lijkt op de geschifte ironische versie van Nouvelle Vague, dan op het psychotische origineel van The Cure waar de schizofrenie van afdruipt. Maar ga zelf eens luisteren, de versie van gisteren staat al op YouTube.
Josh T. Pearson op Boomtown, Gent, BE, 19/07/2011
Zucht. Ik wist te laat van het huiskamerconcert af dat hij in Gent had gegeven, maar iemand had mijn oor ingefluisterd dat hij op Boomtown zou spelen. Nog voor het programma zelfs was aangekondigd. Ik kan stellen dat ik echt naar dit concert heb uitgekeken. En dat de zwaar opgebouwde verwachtingen werden ingelost.
Er waren problemen met de pickup op de akoestische gitaar van Josh T. Pearson, gisteren bij de aanvang van het concert. Hij verontschuldigde zich uitgebreid. “It’ll be totally worth it. I’m real good”, knipoogde hij vol zelfspot naar het publiek. We kregen een fractie van een liedje te horen, begeleid door de gitaar, maar de technische mankementen bleken onoverkomelijk. Pearson gespte dan maar een Gibson SG om, een gitaar waar bijvoorbeeld ook Angus Young van AC/DC op speelt. De krijsende humbuckers werden getemd door wat pedal effects en (vooral) de volumeknoppen. Nog een beetje reverb op de Fender versterker en de man kon verder alsof er niets aan de hand was. “Does this sound allright for you guys?”, vroeg hij nog even.
De organisatie kon echter nog de hand leggen op een andere akoestische gitaar, die hij na dat eerste nummer met zichtbaar plezier in ontvangst nam. “I’m playing on borrowed instruments,” legde hij uit, “but someday I’ll have my own guitar.” Pearson was enorm interactief met het publiek –de Club leende zich daar ook toe (het geluid was zelfs zo optimaal dat ik niet eens oordopjes nodig had)– en was voorzien van een grote dosis humor. Niet voor gevoelige zieltjes: “thank god for goat jokes” prevelde hij, en nadien ook voor die met ducks. Ik vertel ze u desgewenst wel eens op café.
Hij zat vol zelfrelativering, liet uitschijnen dat hij gek was van België, en kwam ook bij het heetste topic van de voorbije weken terecht: het weer. “This morning I was walking in the sun in Brooklyn with my shirt off. I took a train to the airport, flew to Belgium, took a train to Brussels and then another one to Gent. And here I am, not having slept for two days. And it’s cold and it’s raining.” Hij zag er totaal uitgeput uit, maar kwam, aangemoedigd door een aanhoudend applaus na zijn laatste nummer, toch nog terug voor een bisnummer. Hij gaf een zeer sobere versie van Rivers of Babylon –it’s a serious song, you know– een destijds gigantisch populair nummer voor Boney M. Deze youtube opname geeft de sfeer van gisteren wat weer –het nummer begint ongeveer bij de derde minuut.
U wou dat u erbij geweest was.
(Troost u, het was volzet: er zaten zo’n 300 mensen binnen. “En er staan er zeker nog 300 die ook binnen wilden”, vertelde de meneer die het concert aankondigde.)