Auteur: bruno

Er stond een artikel over uitstelgedrag in de krant vandaag, naar aanleiding van de Nederlandse vertaling van het boek The Procrastination Equation van Piers Steel. Professor Steel meent dat zulks niks met luiheid te maken heeft. “Als ons brein wordt verleid, laten we onze plannen vaak varen voor genot of beloning op korte termijn. Onze impulsen kapen dan onze handelingen. Dat is onze schuld niet, het zit ingebakken in ons brein.” De remedie is trouwens eenvoudig: “het komt erop aan verleidingen uit de weg te gaan.” Juist, ja.

Edoch kijk, uitstel is geen afstel, en na de oplijsting hieronder, sta ik maar een stuk of zestig cd’s meer achter. Misschien moet ik ze maar gewoon oplijsten zonder ernaar te luisteren, kwestie van niet afgeleid te worden…

Geen sterretjes meer ter quotering, maar een ander soort onderverdeling. Voor alle duidelijkheid: als ik iets plaats onder onmisbaar, dan doe ik dat niet licht.

Werden van de harddisk verwijderd

• Zaz / Zaz / 2010
  Het begon gelijk rap wat op mijn zenuwen te werken. Isabelle Geffroy gebruikt graag de wat melodramatische aanpak in haar gezang, en terwijl ik mij kan voorstellen dat zulks wel werkt op een festival, hoeft al die drukdoenerij niet mijn huiskamer binnen te schallen. Ze heeft een interessante stem nochtans, en ik denk dat heel wat mensen haar gekweel best op prijs zullen stellen.
• Back 2 the Source / Eva Cortés / 2011
  Enorm afwisselend, en een vreselijke versie van Moon River.

Onmisbaar in uw collectie

100. New History Warfare II: Judges / Colin Stetson / 2011
     De bassax rules! Alles op dit album is pure sound, en geen digitale toevoeging. De mens heeft 24 microfoons gebruikt om het geluid op te nemen, geplaatst in de opnameruimte, op de sax, en zelfs op zijn strottenhoofd. Dat, en zijn fenomenale beheersing van zijn instrument(en) maken van dit album een erm.. historisch iets.
101. Last of the Country Gentlemen / Josh T. Pearson / 2011
     What the hell?! Het gebeurt maar zelden dat ik ondersteboven ben van een plaat –en nog veel zeldzamer van een artiest– maar dit slaat mij met verstomming. Pearson heeft het charisma van Christus, en dat krijgt u zonder de inquisitionele katholieke kerk erbij.
102. The Gate / Kurt Elling / 2011
     Ok. Kurt Elling is een acquired taste (gelijk oesters) zegt men wel eens, maar we mogen het stilaan toegeven, de man is zoetjesaan het beste wat ons sinds Johnny Hartman is overkomen.
103. Live In Marciac / Brad Mehldau / 2011
     Brad Mehldau is een genie, maar dat wist u ook al. Dit album toont hem op zijn hoogtepunt (en komt met een dvd).

Sterk aangeraden

104. TBC / Amatorski / 2011
     Er is maar één ding een beetje minder aan deze lp, en dat is dat het schier onmogelijk is om te weten wat de A-kant is, en wat de B-kant (op beide kanten staan er 4 tracks). Voor de rest is dit een verrassend goede plaat, heel gevarieerd, die nooit gaat vervelen. Wie zich aan de popperige sound van Come Home verwacht, zal bedrogen uitkomen. En voor één keer is dat een positieve omschrijving. Ze worden in de recensies steevast met Portishead vergeleken, en dat is inderdaad misschien niet echt veraf.
105. Greetings & Salutations / Intergalactic Lovers / 2011
     Samen met het debuut van Amatorski, mag deze van Intergalactic Lovers eigenlijk niet in uw collectie ontbreken, maar ik zou niet graag hebben dat men mij van chauvinisme beschuldigt.
106. 1979 promotional copy / Patti Smith / 1979
     Elk van de vier tracks is de moeite waard om dit album (als u het kan vinden) in huis te halen. En anders luistert u maar eens naar Because the Night. Caveat: er mag dan wel 33 toeren op het label staan, maar u zet het toch maar beter op 45 –Patti Smith had anders wel een enorm diepe stem.
107. Common Ground / The New Gary Burton Quartet / 2011
     Oelalala. Als we van traditionelere jazz houden, dan bij voorkeur op deze manier. Een steengoede plaat, die met geen tang uit mijn collectie te verwijderen valt.
108. Forever / Chick Corea, Stanley Clarke & Lenny White / 2011
     Moeilijke bevalling: live met violist Ponty trok dit op geen zak, maar deze dubbelcd bevat absoluut het betere werk van Return to Forever (Ponty komt er amper aan te pass). Dus ja, sterk aangeraden.
109. A Fable / Tigran Hamasyan / 2011
     Sterk geïnspireerd door Armeense folkmuziek, zo schrijft men over dit album, en dan begin ik al allergische reacties te vertonen. Niets is minder waar, met dit ingenieus solo album van deze –jawel, Armeense– jazz pianist. Te ontdekken!
110. Day In Pictures / Matt Bauder / 2011
111. (Put Your) Hands Together / Nate Wooley / 2011
112. Tirtha / Vijay Iyer with Prasanna & Nitin Mitta / 2011
     Neen, geen gratuite Indiase geluiden, op dit anders wel zeer Indisch geïnspireerde jazzalbum. Iyer bewijst alweer maar eens dat hij zich niet zomaar in één hokje laat steken.
113. Live At Birdland / Lee Konitz, Brad Mehldau, Charlie Haden, Paul Motian / 2011
     Een uitgelezen cast is niet altijd een garantie voor uitgelezen muziek, maar deze euh… rakkers leveren fantastisch, nooit vervelende, uitgesponnen composities/interpretaties.
114. Bird Songs / Joe Lovano Us Five / 2011
     Ik ben geen fan van Joe Lovano, maar het zou al te belcahelijk zijn om de waarde van dit album niet te erkennen.
115. The Coimbra Concert / Mostly Other People Do The Killing / 2011
     Het zal niet voor iedereen zijn, en dat is de enige reden waaron ik het hier zet en niet bij onmisbaar, hierboven. Als u wilt teweten komen hoe hedendaagse jazz kan klinken, dan moet u stante pede dit in huis halen. Dit is ongelooflijk boeiende muziek, met weinig ruimte voor adempauzes (er staan dan wel negen tracks op deze dubbelcd, maar ze gaan allemaal naadloos in elkaar over).
116. Bon Iver / Bon Iver / 2011

Ook goed

117. Apocalypse / Bill Callahan / 2011
     Deze zwaarmoedige bard met de diepe stem weet mij altijd te beklijven. Geen eenvoudige kost met rechttoe-rechtaan refreintjes, maar ook geen pseudo-intellectueel gezwets. Callahan vertelt/zingt verhalen, denkt luidop en draagt soberheid duidelijk hoog in het vaandel. Ligt hier graag op de draaitafel.
118. Alela & Alina / Alela Diane & Alina Hardin / 2009
119. Wild Divine / Alela Diane / 2011
     Euh ja, ik ben fan van Alela Diane. Als het ooit slecht wordt zal ik het wel vermelden, maar tot nog toe heeft ze mij nog niet ontgoocheld.
120. Thread Of Life / Magnus Öström / 2011
     De drummer van het (letterlijk, na de dood van Esbjörn Svensson) ter ziele gegane E.S.T. blijft niet bij de plakken zitten. Dit album zit nog tamelijk vast in de traditie van E.S.T. maar toont ook de belofte tot verdere evolutie. Om in de gaten te houden.
121. Fortune Cookie / Steven De Bruyn, Tony Gyselinck, Roland Van Campenhout / 2010
     Live (nog) vele keren beter op plaat, dit schalkse trio.
122. The Broken Wave / Hannah Peel / 2010
     Gelijk hierboven: live heel sterk, op plaat iets minder. Gaat dat vooral zien.
123. Dust Bowl / Joe Bonamassa / 2011
     Spektakel en ambiance gegarandeerd, bij Bonamassa, maar soms iets te veel show, en dat gaat op den duur een weinig vervelen. Al leg ik dit graag op.
124. Seven Seas / Avishai Cohen / 2011
     Iets meer mainstream, maar dit zal zeker in de smaak vallen bij de meeste mensen. Niet altijd mijn ding, maar daarom zeker niet slecht. Integendeel.
125. Pursuit Of Radical Rhapsody / Al Di Meola / 2011
     Iedereen die een beetje van (min of meer) rustige gitaarmuziek en vaardig vakmanschap houdt, zal dit heel graag beluisteren. Gelijk bij Avishai Cohen, is het niet altijd mijn ding, maar ongetwijfeld wel het uwe.
126. Isla / Portico Quartet / 2009
127. The Ultimate Collection / Sade / 2011
     Wie de jaren 80 en 90 gemist heeft, haalt dit in huis. Dichter dan dit zal pop niet bij jazz komen.

De rest

128. I’d Rather Go Blind / Trixie Whitley / 2011
     Niet dat dit niet goed zou zijn, maar dit is meer voor verzamerlaars. Een Music Mania collector’s item van de Record Store Day. Er staat slechts één nummer op, en de B-side is helemaal onbeschreven: noch groeven, noch krassen.
129. Civilian / Wye Oak / 2011
     Wie van voornamelijk rustig kabbelende muziek (met hier en daar een plotse uitschieter) houdt, zal ongetwijfeld al van Wye Oak hebben gehoord. Hun passage in Vooruit werd niet eensluidend positief onthaald; het is ook redelijk delicate muziek om live te brengen, vermoed ik.
130. A Solitary Man / Jonathan Jeremiah / 2011
     Er wordt gecroond dat het een lieve lust is, op dit debuut. Een mengeling van Frank Sinatra en Tom Jones, en eenmaal die switch gemaakt, is dit album best genietbaar. Geen hoogvlieger, maar bevat wel commercieel potentieel.
131. Helplessness Blues / Fleet Foxes / 2011
     Fleet Foxes waren hot toen wij de eerste keer naar de VS gingen (in 2008), en we hebben lang moeten wachten op de opvolger van dat gigantisch succes. Deze worp lost helaas de verwachtingen niet in; de ganse plaat bevat inwisselbare nummers, niet alleen met het vorige album, maar ook met zichzelf. How’s that for a paradox?
132. Gold In The Shadow / William Fitzsimmons / 2011
     Heel zacht, soms wat betoverend, maar te weinig opvallend.
133. That’s How We Roll / Gordon Goodwin’s Big Phat Band / 2011
     Big Band, met soms wat funky stuff bij, maar veel te traditioneel-braafjes.
134. Plays Nat King Cole “en Español” / David Murray Cuban Ensemble / 2010
135. Stone Rollin’ / Raphael Saadiq / 2011

(cds vorige maand)