“Papa, ik heb een idee”, kwam hij terug van de bloemenmarkt. In zijn handen had hij een flyer van de Minerva Boat Company, de bootjes die aan de Coupure geduldig liggen te wachten op stuurlui. Sta zelf aan het roer op de Leie, blokletterde het blad. “Ik trakteer”, riep hij nog uit, alsof er meer nodig was dan dat gezichtje vol verlangen, om mij te overhalen.
Buiten Gent was het volop zon, en wou hij zelfs eens proberen te varen –eventjes maar– en voor ik het wist had hij het goed onder de knie. “Ge moogt niet te bruusk draaien, maar zachtjes meesturen, en het gaat vanzelf”, verklaarde hij breed lachend.
Ik denk dat hij het leuk vond.