Auteur: bruno

incognito

De heren persmuskieten zouden beter hun lenzen naar het podium richten, ipv ervoor. Tsss. Paparazzi!

Vóór de regen (foto: Michel)

Bruno fotograaert

Na de eerste regenbui (foto: Jeronimo), toen de pull diende als bescherming voor de lens (uh-uh; photography is all about personal sacrifice).

0110 - Bruno Bollaert

En ons Tessa is op de televisie geweest, tijdens het journaal zaterdag, naar aanleiding van de (her)opening van het Sint-Pietersplein. Of het niet erg toevallig is dat het plein net nu af is, zo vlak voor de verkiezingen, vroeg de meneer van de televisie.

0110

Wel, net zoals een groot deel van de bevolking ga ook ik kunnen zeggen: 0110 2006? Ik was erbij. Samen met Michel en Dimi en Jeroen en Ilse en een heleboel andere mensen. Met en zonder regen, en met Luc Devos die voorwaar in ontbloot bovenlijf zijn liedjes zong. Leve de Lente!

(Foto’s volgen.)

films 200609

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch

  1. Der untergang / Oliver Hirschbiegel / 2004 / DVD / ***(*)
    Een zeer sobere en nuchtere film over de laatste dagen van Das Dritte Reich. Het ‘voetvolk’ blijft geloven in de overwinning en blijft trouw aan de Führer, hoewel hij en zijn directe omgeving zelf al lang beseffen dat de strijd gestreden is. Hitler en Nero, binnen een paar honderd jaar in dezelfde voetnoot van de geschiedenis. Wie de film gezien heeft, moet zeker eens gaan grasduinen op Wikipedia, naar bijvoorbeeld Traudl Junge, Cyanide, en de Goebbels children. De film eindigt met dit citaat van Junge:

    Of course, the terrible things I heard from the Nuremberg Trials, about the six million Jews and the people from other races who were killed, were facts that shocked me deeply. But I wasn’t able to see the connection with my own past. I was satisfied that I wasn’t personally to blame and that I hadn’t known about those things. I wasn’t aware of the extent. But one day I went past the memorial plaque which had been put up for Sophie Scholl in Franz Josef Strasse, and I saw that she was born the same year as me, and she was executed the same year I started working for Hitler. And at that moment I actually sensed that it was no excuse to be young, and that it would have been possible to find things out.

  2. Paycheck / John Woo / 2003 / VT4 / **
    Wel, ik vond dit een aangename film. Niet diepzinnig of vernieuwend, maar wel onderhoudend. Er zitten gaten in, de acteerprestaties zijn niet van het hoogste niveau, maar toch vond ik dit best te pruimen.
  3. Nabbeun namja (bad guy) / Ki-duk Kim / 2001 / DVD / *
    Pffft. Dit is een jaar na The Isle verschenen, en is een stap achteruit t.o.v. die film. Het verhaal is OK (bijna goed te noemen zelfs), maar fotografisch is dit echt een zwakke film. Verdwijnt in het niets in vergelijking met Samaritan Girl en Bin-jip. Soit, de volgende wordt (eindelijk) Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring. Hopelijk liggen mijn verwachtingen niet te hoog.
  4. Cold Creek Manor / Mike Figgis / 2003 / VijfTV / *
    Volledig voorspelbaar; het beste te gebruiken als weekendfilm.
  5. Timeline / Richard Donner / 2003 / VT4 / *
    Ik heb beter amateurtoneel gezien dan dit. Met mijn welgemeende excuses aan amateurtoneelacteurs. Toen ik het boek van Crichton las viel het mij al op dat dit geschreven was met het oog op verfilming. Maar mensen zo slecht verfilmd. En dan nog door de man die ons eerder al Conspiracy Theory, Assassins en The Omen (!) had bezorgd.

(films vorige maand)

opzij, opzij, opzij

Drukke dag en al. De ganse dag op stap, amper thuis geweest en nu moeten we weer weg voor een feest op een boot op het water (duh!). Stille waters, want dat is het parcours dat we gaan afleggen. Vertrek in Temse binnen ongeveer een uur. Doe-oei!

full time

’t Is niet voor ’t een of ’t ander, maar de mens die van planning en eindredactie is voor Het Project, die heeft daar meteen een full time job aan. En leutig werk dat het is! I kid you not. Teksten nalezen, teksten redigeren, foto’s bewerken, schema’s maken en u er zelf niet aan houden, en eigenlijk ook nog maar de helft kunnen doen van wat ge zoudt willen doen.

Allez, dat wil zeggen: dat denk ik toch hé. Want ik heb al een full time job, braafweg loonslavend achter deze PC op mijn werk. *kuch*

te laat

Oeps: ik heb me vandaag verslapen/ik heb te lang op de pot gezeten/ik heb te uitgebreid ontbijt/ik had gewoon geen goesting –waardoor ik mijn reguliere trein heb gemist. Ipv de 7u08 heb ik daardoor eerst de 8u22 laten passeren (eivol) en ben ik pas op de 8u39 gestapt (meer dan genoeg plaats) en dus heb ik me hier pas rond 9u30 kunnen aanmelden.

Bovendien voelde ik me –deels geïnspireerd door deze post van Bert en deze van Pietel— in een nostalgische bui, waardoor ik mijn 50 mm op mijn Nikon F301 heb gestoken, en een TMax 400ASA erin (een trix was nog beter geweest), om wat kiekjes van mijn reisweg te nemen. Man, man, man, maakt dat ding lawaai als je de sluiter indrukt. De volgende keer neem ik toch gewoon de Leica mee.

Maar nu heb ik wel het gevoel dat de helft van de dag al voorbij is (hoewel ik hier tot 18u mag blijven om de ‘verloren’ werktijd goed te maken.)

mannenwereld

Maar ik ben ook heel blij dat ik een vrouw ben. Vrouwen hebben meer vrijheid dan mannen vandaag. We hebben de keuze: moeder worden, carrière maken, of niet. De emancipatie van mannen moet nog beginnen, want zij hebben die keuze niet. Een man moet carrière maken, of hij wordt maatschappelijk niet gewaardeerd. Voor hen is er ondanks alles weinig veranderd de laatste veertig jaar.

Journaliste Norah Vincent, die anderhalf jaar undercover ging in mannenwereld, tegen Katrijn Serneels in De Morgen (Vrouwen zeuren te veel, 28/09/2006)

geen tijd (ii)

Terwijl de madam gisteren thuis is gebleven om (o.a.) alle cadeautjes uit te pakken die ze de avond ervoor had gekregen –ik mocht overigens te voet naar huis van ’t Pand want er was geen plaats meer voor mij in de wagen van de schoonfamile naast al die cadeaus– nam Henri –onder het supporterend oog van zijn moeder– deel aan een interscolaire veldloop, aan het eind waarvan hij mocht plaatsnemen op het schavot om de bronzen medaille in ontvangst te nemen.

(Ik ga voor één zin per paragraaf vandaag.)

Naast de muziekles mag ik straks ook nog –letterlijk– meedraven op training met de zoon. En dan mag ik gelijk Steven alvast beginnen oefenen om hem (Henri) nog te kunnen bijhouden.

Simon, een van zijn vrienden, was als eerste over de meet gekomen. “En ik was zo trots op Simon”, vertelde hij. “Ik had nog gezegd bij het begin: mannen, we moeten zien dat we het hier goed doen hé! En kijk, het podium was bijna helemaal van Sint-Pieters.”

misvatting (i)

Eerst ging ik van leer trekken tegen een absoluut idioot bedrijf dat zogezegd een nieuw e-mail systeem had ontwikkeld, maar dat eigenlijk gewoon een browsertoepassing blijkt. Dan heb ik de site van het bedrijf in kwestie bezocht, en daar geleerd dat het bedrijf zulks helemaal niet beweert:

VaporStream Stream Messaging is a secure and private electronic communications system for confidential and recordless messaging.

En nog:

VaporStream Stream Messaging is a unique patent-pending system that works through your browser.

De schuldige is weer maar eens de journalist, die het dan weer van een andere bron heeft, die het ook een beetje verkeerd had voorgesteld. Bij ENEE las ik immers: Zelfvernietigende e-mail. Whoa! Mission Impossible: This message will self destruct in five seconds

Het Amerikaanse bedrijfje  VOID Communications pakt uit met Vaporstream, een e-mailsysteem dat berichten vernietigd nadat ze gelezen zijn. Zowel particulieren als bedrijven kunnen (tegen betaling) van het systeem gebruik maken. Meer bij Webwereld.

Verkeerd dus. Het is een communicatiesysteem, geen e-mailsysteem. De bron van ENEE is webwereld, en daar lezen we: Ontraceerbare e-mails met Vaporstream, al omschrijven ze het in hun tekst wel correct:

Vaporstream is volgens de makers een ‘hybride e-mail-im dienst’ die de snelheid van chatten combineert met de betrouwbaarheid van e-mail. Zodra de e-mailschrijver zijn bericht intypt op de beveiligde internetomgeving van Vaporstream, verdwijnt het e-mailadres van de ontvanger uit de header. De geadressseerde krijgt vervolgens een melding dat er een bericht voor hem klaar staat. Als de ontvanger het mailtje vervolgens op de Vaporstream-pagina opent, verdwijnen de gegevens van de afzender uit de header.

Een browsertoepassing met e-mail alerts dus, afgaande (ook) op de produktomschrijving op de website van het bedrijf zelf. Niet echt zo revolutionair als wordt beweerd, en al zeker niet iets dat hoeft te worden omschreven als a unique patent-pending system. Straks komt er weer een patent op het internet.