Auteur: bruno

ijslopen

“Ik was nogal ongerust hoor”, verzuchtte mijn moeder toen ik van mijn training terug thuiskwam. “Om half negen ongeveer hebt ge mij een sms gestuurd om te zeggen dat ge zoudt meegaan, maar eerst nog gingt lopen, en toen ik hier een beetje voor tien aankwam, waart ge nergens te bespeuren. En met dat ijs overal…”

Het was gisteren een fenomenaal interessante training –op meer dan één vlak. Ik heb net geen 19 km afgelegd, op een parcours dat voor ongeveer de helft veel weg had van een ijspiste. Het ergste was het stuk van de Watersportbaan ter hoogte van het GUSB en het Jan-Palfijnziekenhuis, dat ongelooflijk glad lag, en bovendien naar het water afhelde (spannend!). Bijna net zo glad was het stuk bocht aan de kant van de R4. Nog een geluk dat men gestrooid had op het brugje aan de Noorderlaan, want –hoe minimaal die helling ook mag zijn– ik was er anders waarschijnlijk niet op geraakt. Op de rest van het parcours had men evenwel niet gestrooid, zodat ik niet alleen moest lopen, maar ook voortdurend naar mijn evenwicht moest blijven zoeken. Mijn bovenbenen protesteren nog steeds van die ongewone inspanning. Na een tijdje begon het bovendien zacht te regenen, waardoor er bovenop het ijs een laagje water kwam, wat de piste zo mogelijk nog gladder maakte.

Edoch, tijdens mijn tweede tocht (van de drie) rond de Watersportbaan, werd ik voor mijn beproevingen beloond. Niet dat ik plots sneller begon te lopen, of dat het ijs als bij toverslag verdween, maar ik werd getrakteerd op mogelijks de mooiste regenboog die ik ooit al heb gezien (ik heb hem volledig zien opbouwen, bijna volledig weten verdubbelen, en vervolgens opnieuw zien verdwijnen); en voorbij de bocht aan de R4 op het mooiste ochtendlicht dat ooit al op de Zuiderlaan heeft geschenen.

Fantastisch!

(Al bleef het gevaarlijk precies, al dat ijs.)

het stoofpotje (iederéén kan koken)

Een stoofpot is één van mijn favoriete gerechten. Smijt een pak zaken samen in een pan, laat een paar uur pruttelen, en presto: een Gezonde Maaltijd Zonder Moeite™.

Jamie’s Ministry of Food biedt een basisrecept voor een stoofpot aan, van waaruit men meteen –afhankelijk van het gekozen vlees– vier verschillende gerechten kan maken. Wij kozen voor rundsvlees en bier, al zullen we niet nalaten een andere keer varken en cider, kip en witte wijn of lam en rode wijn te proberen.

Met zijn Basic Stew Recipe tracht Jamie Oliver misschien geen hoogstaand culinair festijn te bereiden, maar hij toont meteen wel aan dat het eenvoudig is een smakelijk gerecht op tafel te zetten. Ik begon aan dit gerecht om 15u30, waarna ik de zoon van school ging halen (16u), met hem naar een openbare verkoop ging (17), hem zijn huiswerk liet maken (18u) en trompet liet oefenen (18u30), en we ten slotte samen aan tafel gingen (19u). Wie zoveel tijd niet heeft, of zijn stoofpot niet zo vroeg in gang kan steken, maakt hem gewoon een dag op voorhand. De volgende avond hebt u hem maar op te warmen, en eigenlijk smaakt hij zo nóg beter.

Benodigdheden

Voor vier tot zes personen, zo schrijft Jamie Oliver, maar –afhankelijk van wat u er nog bij serveert– durf ik gerust 200 g vlees per persoon te gebruiken.

  • 2 takken selder
  • 2 kleine of één grote ui
  • 2 wortels
  • wat olijfolie
  • een eetlepel bloem
  • een blik tomaten in stuk of een drie-viertal verse tomaten (i)
  • een snuif zeezout
  • wat versgemalen peper
  • 3 blaadjes laurier (vers of gedroogd)
  • 500 g stoofvlees
  • een fles bier (ii) (iii)

Zo gemaakt

De traditionele recepten vragen om uw vlees vooraf te bruinen. Volgens Oliver maakt dat hoegenaamd geen verschil uit voor het eindresultaat, dus heb ik het op zijn manier geprobeerd.

Was de groenten, en schil de ui en de wortels. * Snijd alles in grove stukken. * Zet een stoofpot op een middenhoog vuur (7/12 alhier). * Doe twee scheuten olijfolie in de pan, voeg er de groenten en de laurierblaadjes aan toe, en bak gedurende een kleine tien minuten (vertrekkende van een koude pot dus). * Voeg het vlees en de lepel bloem toe en roer. * Voeg de tomaten en het bier toe. * Meng goed, en kruid bij met zout en peper. * Warm tot er bellen vormen, en verlaag het vuur (2/12 alhier). * Laat gedurende drie uur op dat laag vuur garen (iv), verwijder eventueel het deksel voor het laatste half uur, zodat de saus wat kan indikken.

Of, doe zoals ik, en lepel voldoende saus af om er couscous in te bereiden (anderhalve tot twee lepel(s) saus per lepel couscous).

Basic Stew Recipe: beef and ale

Smakelijk!

Henri kon niet wachten, en terwijl ik de foto nam voor bij dit artikel, smulde hij er al lustig op los. We hebben elk twee (over)volle borden gegeten, en toen was alles op.

—

(i) Een sterrenchef vertelde mij ooit dat het beter is om een degelijk blik tomaten te gebruiken, dan smaakloze zogezegd verse tomaten (buiten seizoen). Ik haal mijn tomaten bij de lokale groenten- en fruitboer, die ondertussen al weet wat ik wil.

(ii) Eigenlijk moet er gewoon voldoende vocht zijn om alle andere ingrediënten onder water erm… bier te houden. Als één flesje niet genoeg is, giet er gewoon een tweede bij, of leng aan met wat water (koud of op kamertemperatuur).

(iii) Ik gebruikte Vedett, maar anders zou ik ook voor Orval of Rodenbach durven gaan. Jamie Oliver had het over Guinness. In elk geval dat bier –waaruit de alcohol tijdens de bereiding volledig is verdampt– geeft een bepalende smaak aan uw stoofpot. Experimenteer gerust met verschillende soorten.

(iv) Dit gerecht kan ook in de oven garen. Verwarm de oven voor op 200°C, en laat vervolgens drie uur in de oven garen i.p.v. op het vuur. Zo beweert Jamie Oliver tenminste; ik heb het zelf nog niet geprobeerd.

ingehouden

“Onder de 250 gaat de familie het niet laten gaan, mevrouw”, antwoordde de meneer vanochtend nog aan mijn moeder.

250, dat staat voor tweehonderd vijftig duizend euro, ofte de prijs waaraan het huis naast het onze van de hand kon worden gedaan. Niet dat we niet geïnteresseerd waren –integendeel– maar dat bedrag leek ons nogal hoog gegrepen. Niettemin haalde ik Henri voor zijn studie van school af, en gingen wij, geflankeerd door twee parentes naar de Notarisstraat, zaal A.

Een hele resem lezingen ging aan de verkoop vooraf, inclusief kostprijzen en percentages daarvan, onbestaande bodemattesten, erfpachtrechtzaken (onze aalput zit bij de buren), en dies meer. Nadien werd daar nog eens een samenvatting van gegeven, en dan kon men bieden.

Of niet.

Er zaten –onszelf meegerekend– drie potentiële bieders in de zaal: een meneer, een koppeltje, en onze ‘clan’. En het ging verschrikkelijk traag.

“180.000”, opende de meneer.

En na ettelijke minuten getreuzel, en een dreigende twee klop van de hamer, volgde “182.000” van het koppeltje.

En na nog meer minuten en meer gesmeek van de notaris en dreigend hamergeklop, volgde uiteindelijk nog “190.000”… van één van de zoons van de eigenaar! Niemand bood meer, de verkopers trokken zich terug, en de kaarten werden op tafel gelegd.

“De familie wenst niet toe te wijzen aan een bod onder de 225.000”, legde de notaris uit. “Maar dan wel met recht van hoger bod.”

Wat betekent dat er een extra procent aan de kosten mag worden toegevoegd, waardoor –inclusief kwijtingskosten– dat percentage op 15 wordt gebracht. Wat van de effectieve verkoopsprijs 258.750 euro zou maken.

Niemand bood meer –er zijn ook redelijk wat kosten aan het eigenlijk niet zo grote huis (o.a. het dak moet worden vernieuwd, het terras is in bedenkelijke staat, en er is een barst die over zowat de gehele achtergevel loopt)– dus werd het huis ingehouden. Ik ben benieuwd naar het vervolg.

de juiste tijd

In een tijd waarin velen overwegen The Beatles bij hun collectie klassieke muziek in te delen, lezen we over deze enigszins opmerkelijke uitspraak:

Intussen heeft het Vaticaan John Lennon vergeven dat hij 42 jaar geleden veel gelovigen tegen zich in het harnas joeg met zijn uitspraak dat The Beatles populairder waren dan Jezus. De krant L’Osservatore Romano, stelt nu dat Lennons oneliner gezien moet worden als “de grootspraak van een jongeman die niet goed wist hoe hij moest omgaan met het plotselinge succes van de band.”

[bron: De Morgen, 25/11/2008]

Vergeet niet uw klok juist te zetten! Huidige achterstand van het Vaticaan op de rest van de wereld: 42 jaar.

zondag, sneeuwdag

Drie keer raden wat morgenochtend het onderwerp van de foto van de dag bij Het Project zal zijn. Ik kan mij levendig voorstellen hoeveel sneeuwlandschappen we in de mailbox van de fotoredactie zullen aantreffen. Wat wel wijs is, overigens. Ook ik kon er niet aan weerstaan, al bleek de batterij van mijn digitaal toestel leeg na de derde foto. (Gelukkig is er ook nog analoog.)

Zo zag de straat eruit, voor Henri en ik er met de slee door trokken en ook nog tot een sneeuwballengevecht overgingen. Tessa trachtte zich achter de poort te beschermen, maar slechts met matig succes.

Ook in Gent heeft het gesneeuwd Ook in Gent heeft het gesneeuwd

En zo zag de tuin eruit, met een uitnodigend tapijt op de ligstoel. Ook die tuin ziet er niet langer maagdelijk wit uit. Henri heeft er een burcht gebouwd (hij had geen zin in een sneeuwman), en ook daar hebben we met sneeuwballen gegooid. Een beetje sneeuw, meer moet een mens niet hebben om een gigantisch goede tijd te beleven.

Ook in Gent heeft het gesneeuwd

Minder geslaagd, was het recept dat ik vandaag –uit een tijdschrift– probeerde te maken. Ik heb een vermoeden dat ik weet wat het probleem was, en volgende week probeer ik het opnieuw, met een paar wijzigingen. Eenmaal naar mijn goesting gelukt, laat ik hier nog wel wat weten.

Het is heerlijk lopen overigens, in zo’n weer –nu u het toch vraagt. Gisteren liep ik een twintigtal kilometer in achtereenvolgens hagel, smeltende sneeuw, regen, zon, en opnieuw sneeuw. Vanochtend had diezelfde afstand soms wat weg van ijslopen, maar eenmaal een beetje een goede manier van stappen gevonden, viel het best mee. Maar het moet pas écht leutig geweest zijn de mensen die deze avond op die volle sneeuw hebben kunnen lopen. Heerlijk, die verse sneeuw onder uw schoenen te horen –én voelen– snerpen.

geslagen taart

Na de bereiding van onze chocomousse, bleven 6 eigelen verweesd in de koelkast achter. Ik heb er geen idee van, hoe lang zo’n eigelen bewaren, maar langer dan absoluut noodzakelijk (de tijd om de chocomousse te maken dus) ging ik ze niet laten liggen. Ik herinnerde mij dat vele recepten uit Les classiques de Camille nogal kwistig met eigeel omsprongen, dus stak ik mijn licht even daar op. Crème Catalane of Crème brûlée leek mij iets te… calorierijk om samen met een chocoladefestijn te maken. Niet getreurd, bij een foto van een brioche-achtige taart, vond ik wat ik zoch: Gâteau battu!

Benodigdheden

  • 250 g bloem
  • 200 g boter
  • 75 g poedersuiker
  • 6 eigelen + 2 eiwitten
  • 15 g verse gist
  • 5 cl melk
  • een snuifje zout

Zo gemaakt

Haal de boter uit de koelkast en laat ze op kamertemperatuur komen. Als u met de hand werkt of gehaast bent, kan u gerust de boter wat minder hard maken in de microgolf —opgelet: niet smelten!

Verwarm de oven voor op 180°C

Klop de gist met de lauwe melk tot een homogeen mengsel.

Meng in een kom de bloem, poedersuiker en het zout. Voeg, één per één, de eigelen toe, vervolgens het gistmengsel, en tot slot de boter (in stukjes). Zorg ervoor dat alles heel grondig gemengd is.

Klop de twee eiwitten op (ik heb de twee nieuwe eigelen, gewoon ook voor de taart gebruikt), tot er pieken gevormd worden (werkbaar eiwit dus, niet droog!). Vouw het eiwit onder het beslag.

Giet het deeg in een hoge vorm, bij voorkeur zo’n gekanneleerde grote briochevorm. Bak gedurende 45 minuten in de oven. Ik had de indruk dat de taart er eigenlijk iets vroeger uit mocht. Verifieer daarom na een half uur elke vijf minuten of de taart al klaar is door met een breinaald of brochettestick in de taart te prikken. Als de naald droog uit het gebak komt, is de taart klaar.

Haal uit de vorm (als dat lukt), en laat even afkoelen. Heerlijk met een toefje zure room.

gelagen taart / Gâteau battu

Smakelijk!

(Oh. Deze taart bewaart niet echt goed. Maar geloof mij, daar zal ze ook de tijd niet voor krijgen.)

homarus 8: chocolademousse

Het was een tijdje geleden dat ik nog eens over een recept uit de homarus trilogie had bericht. Bij deze geef ik u –zo vlak voor het weekend– één van de meest eenvoudige recepten om te bereiden. En volgens een hele hoop kinderen (en zelfs volwassenen, zo heb ik mij laten vertellen), één van de lekkerste.

Veel mensen ‘sukkelen’ met chocolademousse: het gerecht is te zwaar, of –godbetert– te zoet. Wel, na dit recept kan u al die argumenten overboord gooien. Niets is zo eenvoudig als chocolademousse. En zoals steeds, het resultaat hangt enkel af van de kwaliteit van de ingrediënten die u gebruikt. Veel hebt u alvast niet nodig. Al levert dit recept toch meteen een redelijk behoorlijke hoeveelheid chocomousse op.

homarus 8: chocolademousseBenodigdheden

  • 5 dl (een halve liter, inderdaad) koude room
  • 6 eiwitten
  • 300 g chocolade

Zeg nu zelf, iedereen heeft dit alles binnen handbereik, en anders brengt u het mee van uw volgende uitstap naar het regionale grootwarenhuis. Of van bij uw buurtkruidenier.

De room haalt u uit de koelkast, de eiwitten (*) zijn bij voorkeur van eitjes die (desnoods de dag zelf) op kamertemperatuur worden bewaard, en de chocolade, tsja, daar kan u zelf zo gek doen als u wenst (**). Hebt u liever een zoete chocomousse, dan gebruikt u melkchocolade. Mag hij wat bitterder zijn, dan gaat u voor de donkere variant. Ik gebruikte een fancy chocolade uit Ecuador, 75% cacao gegarandeerd, maar ik gebruik net zo goed de overschot van de chocolade postuurkes die Sinterklaas of de paashaas ons huis heeft binnengesmeten.

Zo gemaakt

Klop 4 dl van de room flink op (heel handig met die KitchenAid Artisan, maar gaat net zo goed met een garde), en zet in de koelkast.

Klop de eiwitten stijf, maar niet droog (gevaarlijk met die KitchenAid Artisan, want ge zijt er rapper dan gedacht). De eiwitten moeten pieken kunnen vormen, maar moet nog makkelijk met iets anders mengbaar zijn. Zet in de koelkast.

Giet de resterende 1 dl room bij de chocolade, en smelt ze au bain marie. Dat gaat evenwel net zo goed in de microgolf (op 300 of 600W), en veel sneller. Roer tot een homogeen mengsel.

Spatel nu de koude, opgeklopte, room onder de chocolade, en nadien voorzichtig het (opgeklopte) eiwit. Voorzichtig, want het is vooral het opgeklopte eiwit dat van uw chocomousse een luchtig dessert maakt.

Plaats in de koelkast, en laat minstens twee uur opstijven.

homarus 8: chocolademousse

Smakelijk!

—

(*) De aandachtige lezer heeft waarschijnlijk opgemerkt dat u met zes eigelen blijft zitten. Plaats die alras in de koelkast, want geen nood, ik heb nog iets anders bereid (ook een dessert). Het recept daarvoor, dat krijgt u morgen!

(**) Opgelet, als u witte chocolade gebruikt, moet u twee (in water geweekte en uitgeknepen) gelatineblaadjes toevoegen, anders stijft de witte mousse niet op!