Auteur: bruno

Cupping

Sinds ze open zijn ben ik klant en fan van OR (Espresso Bar); er is geen betere plaats in Gent om koffie te drinken. Ergens eind vorig jaar hadden ze mij gewaarschuwd dat er een cupping zat aan te komen, en zo liet ik gisterenavond Henri alleen thuis achter om koffie te gaan proeven. Hij mocht vanzelfsprekend mee, maar had geen zin om ’tussen al die koffiegeuren te gaan zitten’.

Op de grote tafel in OR stonden 8 versgebrande en versgemalen koffies opgesteld. Langs weerszijden van de tafel stonden er telkens twee potjes per koffie, waarin we eerst, caffeïnejunkies die we zijn, het gruis dienden op te snuiven. Ik noteerde nietszeggende omschrijvingen zoals mild, wollig, en dan iets avontuurlijker gedroogde apennoot, tot ik aan de laatste koffie kwam, en er plots karamel / thee / verse boterham / peperkoek op mijn blad kwam.

In een volgende stap werd er heet water op de gemalen koffie gegoten, en mocht iedereen (we waren met een tiental) een koffie breken, door met de cupping spoon het gruis weg te duwen en twee, drie keer om te roeren. Tot slot werd er geslurpt en uitgespuwd, om de aroma’s te proeven. Gedronken werd er niet.

Algemene favoriet was de Ethiopische Yirgacheffe (die laatste, overal bovenuit springende koffie), maar ook de Java Kalossi Boengie was erg smakelijk. De koffies waren lichter gebrand dan normaal, en het is jammer dat ze in die lichtere branding niet te koop zijn. Ik vond ze veel lekkerder zonder die karamelgebrande bijsmaak.

Een heel boeiende introductie tot cupping, en ik meen te hebben begrepen dat er waarschijnlijk nog wel een vervolg komt. Puik initiatief.

boeken 201001

Begin uw jaar goed, en lees Invisible van Paul Auster. Hieronder een fragment, één van de vele sleutelmomenten in het boek.

I’m not ready for anything new now.
I understand.
Good. That makes things a lot simpler.
Not simpler –more complicated. But that won’t change anything in the end.
Oh?
Once you get to know me better, you’ll see that I have one very special quality, something that sets me apart from everyone else.
And what quality is that?
Patience, Adam. I’m the most patient person in the world.

Veel leesplezier!

  1. Invisible / Paul Auster / 2009 / ***(*)
    Hij blijft erin slagen, Auster, om van die schitterende boeken te schrijven. Een boek over het schrijven van een boek, waarin de auteur uitlegt hoe het boek tot stand komt. Een gans leven, zit er in dit boek. Misschien wel een van zijn meest experimentele schrijfsels.
  2. Dit is van mij / Saskia De Coster / 2009 / *
    Met de beste wil van de wereld kon ik mij nu al niet meer herinneren waar dit boek over ging. Dit boek is pure De Coster, waarin fictie en realiteit naadloos in elkaar over gaan, en een betekenisloos verhaal vormen. Hier moet een publiek voor bestaan, maar ik behoor er niet toe. De Coster is –zover ik haar zie en hoor in allerlei programma’s– eigenlijk een interessante juffrouw, maar haar boeken zijn mij te ijl. Bon, het is van haar, en ze mag het hebben.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

films 201001

We zijn 2010 goed begonnen. Ik heb behoorlijk wat films gezien, en een paar daarvan waren serieus de moeite. We onthouden 2001: A Space Odyssey (hebt u toch al gezien?); Milk (over (de moord op) de eerste openlijk homoseksuele stadsbestuurder in de VS); Ne le dis à personne (een schitterende Franse verfilming van een Engelstalige thriller); Der Baader Meinhof Komplex (over de RFA en Ulrike Meinhof en Andreas Baader); Martyrs (een zenuwslopende en vooral zeer verontrustende horrorfilm); The Road (een uitstekende boekverfilming); en Mr. Nobody (een uitstekende poging, dat helaas iets te veel een samenraapsel van goede ideëen is). Ze steken allemaal met kop en schouders boven de rest uit.

  1. 2001: A Space Odyssey / Stanley Kubrick / 1968 / SciFi Channel / ****
    Dit is een essentiële film. Daar hoeft echt niets aan toegevoegd te worden.
  2. Milk / Gus Van Sant / 2008 / Prime / ***(*)
    Sean Penn is een groot acteur. Dit is een schitterende film. Bekijk hem.
  3. The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe / Andrew Adamson / 2005 / VT4 / **(*)
    Niet zo slecht als ik had verwacht. Ja, de ganse film kan geïnterpreteerd worden als een doorzichtig christelijke allegorie, maar dat hoeft niet.
  4. Club Dread (aka Broken Lizard’s Club Dread) / Jay Chandrasekhar / 2004 / 2BE / *(*)
    Euh. Moordenaar. Schaars geklede dames. Maagdelijke onschuld. Dun stereotiep verhaaltje. Dolletjes.
  5. Shaun of the Dead / regisseur / 2004 / VT4 / **
    Persiflage op het zombie genre. Simon Pegg is eigenlijk best een grappig acteur. Dit is geen kwalitatief hoogstaande film, maar ik heb toch een paar keer luidop gelachen, iets wat me uiterst zelden overkomt bij films (en al zeker bij humoristische films).
  6. Saw V /
    David Hackl / 2008 / Prime / **
    Het leutigste aan de Saw reeks zijn de ‘spelletjes’ waaraan de slachtoffers worden onderworpen. Wat betreft creativiteit valt het nog mee, al wordt de moraliteit wel redelijk hevig op de voorgrond geschoven deze keer. Weinig interessant voor wie Saw IV niet heeft gezien overigens.
  7. Ne le dis à personne / Guillaume Canet / 2006 / Prime / ***(*)
    Heb ik die film al gezien, vroeg ik me van bij het begin af. Mijn visueel geheugen ontkende nadrukkelijk, maar mijn ‘verhalend’ geheugen bleef maar aandringen. Pas ergens midden in de film kon ik de Franse cinema in verband brengen met de Engelstalige literatuur: Harlan Cobens Tell No One, gelezen in juli 2007. Regisseur (en acteur) Guillaume Canet heeft een pracht van een verfilming neergezet, waar ik nog enthousiaster over ben dan over Chabrols verfilming La demoiselle d’honeur (gezien op het FF in 2004) van Rendells The Bridesmaid (ook al gelezen ergens in 2007). Aanrader!
  8. Paparazzi / Paul Abascal / 2004 / 2BE / *
    Dit hoorde eigenlijk thuis op VijfTV, en op 2BE had ik dus duidelijk iets anders verwacht. Nog goed dat Robin Tunney mee deed, al kwam ze veel te weinig in beeld. Met een boel (vaak grappige) cameo’s zoals o.a. Mel Gibson & Matthew McConaughey.
  9. Polar Storm / Paul Ziller / 2009 / SciFi Channel / *
    Rampenfilms zijn totaal mijn ding. Soms zijn ze echter gewoon oncreatief en lamlendig, zoals deze.
  10. Solar Flare (aka Solar Destruction) / Fred Olen Ray / 2008 / SciFi Channel / 0
    Bon, er is dus veel brol te zien op SciFi.
  11. Body of Lies / Ridley Scott / 2008 / Prime / **(*)
    Het Midden-Oosten is nog steeds hip als locatie voor vechtplaats van VS tegen het globale terrorisme. Onderhoudende film, inclusief een paar verrassingen, maar met een beetje een al te optimistisch-naïef einde.
  12. Madagascar: Escape 2 Africa / Eric Darnell & Tom McGrath / 2008 / Prime / **(*)
    Nog grappiger dan de eerste Madagascar, boordevol ‘volwassenen’-humor, maar begrijpelijk genoeg ook voor Henri. Wijs.
  13. Suburban Girl / Marc Klein / 2007 / Prime / (*)
    Geef mij dan maar Elegy.
  14. Chaos / regisseur / 2005 / 2BE / *(*)
    Mja. Politie-/bankovervalfilm van dertien in een dozijn. Wel een leuke verwijzing naar James Gleick, wiens boek Chaos ik begin jaren 90 nog heb gelezen. Lorenz attractors begod. Hoe zit dat eigenlijk met fractalen tegenwoordig? Manderbrot, Sierpinski… destijds kostte het mijn 80286 computer een ganse nacht om een fractaal te tekenen die nu waarschijnlijk in een seconde wordt gemaakt.
  15. Burn After Reading / Ethan Coen & Joel Coen / 2008 / Prime / **
    Als meer dan een goede poging zou ik dit toch niet omschrijven. Heel leutig wel hoe de typetjes die de door de acteurs werden neergezet eigenlijk een uitvergroting van hun eigen normaliter getypecaste zelve zijn. Er zit dan ook gigantisch veel potentieel in deze satire, maar het is niet ver genoeg doorgetrokken. De sfeer van de film twijfelt een beetje tussen slapstick en droge humor, en weet daardoor minder te boeien. Spijtig.
  16. Rogue / Greg Mclean / 2007 / Prime / **
    Wat betreft monsterkrokodillenfilms valt dit best wel mee eigenlijk. Het verhaal is dan niet echt vernieuwend, de spanning zit goed, net zoals de voorstelling van de gebeurtenissen. Wie Ananconda leuk vond, zal ook dit aangenaam vinden.
  17. Lakeview Terrace / Neil LaBute / 2008 / Prime / *(*)
    Dat zag er mij zo intrigerend uit, toen die film uit kwam, maar het is niet meer dan een gemiddeld probeersel. Falling Down is veel interessanter.
  18. Der Baader Meinhof Komplex / Uli Edel / 2008 / Prime / ***(*)
    Zeer schoon kleurenpalet, in deze film. Vakkundig gebruik van funcioneel naakt ook. In het (prille) begin kan een mens nog sympathie opbrengen voor de basisprincipes van de RAF, redelijk link natuurlijk want het betreft gewoon een stelletje ontspoorde moordenaars die, in de beste demagogische traditie, op menigerlei wijze een ganse natie gegijzeld hielden. Actrice Johanna Wokalek lijkt als twee druppels water op Gudrun Ensslin, net zoals Sebastian Blomberg op Rudi Dutschke. Uitmuntende en redelijk gebalanceerde film evenwel, al is enige voorkennis handig.
  19. The Hole / Nick Hamm / 2001 / 2BE / *(*)
    Naast de 16-jarige Keira Knightley en de 19-jarige Thora Birch die zich de borsten stevig laat bepotelen, zitten er nog een aantal dommigheden in deze film. Van bij het begin is het zo klaar als een klontje dat iedereen dood is, maar i.p.v. dat gewoon ook zo te stellen, vermeent de regisseur dat hij een soort spanning opbouwt door dat niet te expliciteren. Enfin, de regisseur of schrijver Guy Burt, op wiens debuut de film gebaseerd is (al ziet de synopsis van het boek er interessanter uit). In plaats van een spanningsboog opgehangen aan de leugenachtigheid van Liz Dunn (gespeeld door Birch), wordt de film daardoor gedegradeerd tot een waterige whodunit. Spijtig.
  20. Transporter 3 / Olivier Megaton / 2008 / Prime / **
    Niet geheel ongelijkaardig de andere Transporter films uit de reeks. U weet, én krijgt, wat u kunt verwachten.
  21. You Don’t Mess with the Zohan / Dennis Dugan / 2008 / Prime / 0
    Ik was ziek, ik was misselijk, en deze film was zelfs dan niet te bekijken. Voor de fans van Borat.
  22. Valkyrie /
    Bryan Singer / 2008 / Prime / **
    De laatste aanslag op Hitler. Goed, vanuit een zeker historisch oogpunt, maar had beter gekund als film. De film mist een pak achtergrond, die zelfs nu eigenlijk al niet meer tot de basiskennis behoort.
  23. Martyrs / Pascal Laugier / 2008 / Prime / ***(*)
    Eindelijk (nog eens) een horrorfilm met wat diepgang. Het begint redelijk onrustwekkend, wordt eventjes wat matig, maar verdwijnt algauw met rasse schreden in de regelrechte gruwel. Deze film heeft geen valschemer of donkere nacht nodig, geen vreemde kwelgeesten of geschminkte boosdoeners, nee, dit is allemaal een stapje gruwelijker. Wie uit de zaal liep voor The Shining, zal het hier erm… een ietsje lastiger hebben. Het einde is onvermijdelijk (en daarmee bedoel ik plotgewijs, en niet dat de film stopt), maar eigenlijk best aanvaardbaar. De scènes zijn grauw, wreed, en helaas zo aannemelijk en bijna sequentieel logisch (al is dat een verschrikkelijke uitspraak) voorgesteld, dat uw hart ineenkrimpt bij elke seconde film die vordert. Het zit goed in elkaar, en zelfs wanneer u denkt dat u het wel weet, loopt het anders af dan dacht. De gruwel zit hem niet alleen in de beelden overigens (die verschrikkelijk zijn), maar ook in de psychologie die gaandeweg krankzinniger wordt. Een absolute aanrader, deze film, maar niet voor gevoelige zieltjes (en daarbij heb ik het niet over goedkope horrortrucjes).
  24. Sherlock Holmes / Guy Ritchie / 2009 / Kinepolis Oostende / *(*)
    Robert Downey Jr. is geheel en al getypecast voor de titelrol van deze film. Eigenlijk had het net zo goed Iron Man Holmes kunnen heten, want de complete characteristiek van de acteur is uitwisselbaar tussen beide films. Het niveau van het plot van deze film is bovendien geënt op een doelpubliek van tieners, behalve dan dat er een paar scènes in voorkomen die misschien niet voor een jeugdig publiek geschikt zijn. Weinig verrassing, heel veel spielerei en goedkope vondsten die te pas en te onpas worden herhaald. U wacht beter tot hij op tv komt.
  25. The Road / John Hillcoat / 2009 / Kinepolis Oostende / ***(*)
    Kijk eens hier: een zeer adequate verfilming van de roman van Cormac McCarthy. Dat boek leest bedriegelijk gemakkelijk, maar is niet zo eenvoudig om te verfilmen. Er zit veel gedachtenwerk in, dat door scenarist Joe Penhall en regisseur John Hillcoat naar tevredenheid in film werd omgezet. De film blijft dicht bij het boek, maar het helpt wel degelijk om eerst het boek te hebben gelezen. “Ik verstond er niets van,” zei één van de in totaal zes mensen die behalve mijzelf in de zal zaten, na afloop. Dit is absoluut geen actiefilm natuurlijk, al komt er wel een weinig actie in voor, maar een film die het moet hebben van de beklemmende context en de voortdurende impliciete angst. Pijnlijke film (en pijnlijk boek) als u zelf een kind hebt. In wezen gaat het ook over het loslaten van het kind door de vader; in dat opzicht is het een beetje een bildungsroman. Aanrader! (Maar lees toch maar het boek (ook).)
  26. Mr. Nobody / Jaco van Dormael / 2009 / Kinepolis Oostende / ***
    Deze film zit boordevol verwijzingen: niet alleen knipogen naar zijn eigen films (de korte verschijning van Pascal Duquenne uit Le huitieme jour bijvoorbeeld), maar tevens een pletora aan associaties of geherinterpreteerde scènes uit een pak andere opmerkelijke films uit de laatste decennia. Van het ruimtestation uit 2001: A Space Odyssey tot de wereld als schouwtoneel uit The Truman Show, de realiteitsveranderende ervaringen uit Eternal Sunshine of the Spotless Mind, of het nog veel moeilijker te volgen Synecdoche, New York. Charlie Kaufman is nooit echt ver weg. Soms lijkt het iets te veel op een samenraapsel van goede ideëen. Een coherent samenraapsel, weliswaar, maar het mist op dat vlak wat originaliteit. Het is best een fascinerende, onderhoudende film, maar die echter nog een pak beter had gekund. De stokoude, 120-jarige man als verteller, is op een zijn best een irritante rode draad, die het élan van de film op al te veel momenten breekt; een film die voor de rest enorm vooruit gaat, de toeschouwer echt mee binnentrekt in die schijnbaar moeilijk te volgen wereld, die gaandeweg steeds aannemelijker wordt. Er speelt uitstekende muziek in de film, met onder andere een aantal prachtige composities van Pierre van Dormael, de broer van de regisseur, die in september 2008 is overleden.

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)

Zee

Wij zaten aan de zee, dit weekend. Ieder een beetje apart. Tessa zat in het Thermae Palace in een kamer met zeezicht én balkon (uit noodzaak, want het was het enige wat nog beschikbaar was), waar ze alleen maar ’s avonds van kon ‘genieten’ omdat ze daar eigenlijk op congres zat. Henri zat in Duin & Zee, voor een muzikaal weekend met de VEM. En ik heb ze allemaal gebracht en afgehaald. En heb in Westende een beetje op het appartement van mijn schoonouders rondgedwaald. De zee, met deze temperaturen, dat is eigenlijk niets voor mij. Ik droom van zachte stranden en warme waters en een fris glas spuitwater met schijfje limoen.

Op expeditie

Henri op kamp

Zo stond Henri gepakt en gezakt. Niet om naar de USA te vertrekken, niet voor een veertiendaags vakantie, maar voor een weekendvullend muziekkamp. Twee keer blijven slapen, ergo: donsdeken en kussen (zwarte tas), boeken (kleine rugzak), klederdracht en gezelschapspellekes (roller), trompet (schoudertas), partituren (map). Ik houd mijn hart al vast voor de tocht naar de USA.

(fin)

…enfin, ik hoop dat ik niet voorbarig ben met de titel. Vanochtend om 5u-5u30 wakker geworden van de pijn. Ik had rond middernacht –toen nog geheel pijnloos– een pil gepakt om te kunnen slapen, mogelijks was ik anders nog vroeger wakker geworden.

“Allez,” zei Tessa nadat ik haar rond 6u30 wakkergekermd had, “op schaal van één tot tien, plak er eens een getal op.”

Ik heb aan de bevallingshumor weerstaan. Genre “pijn, pijn, gij weet niet eens wat pijn is gij”, niet alleen omdat zulks al te grotesk zou zijn geweest; Tessa weet helaas maar al te goed wat pijn is. Behalve de bevallingspijn die zij dan weer (i.t.t. mijzelve en minstens de rest van de mannelijke wereldbevolking) wél heeft meegemaakt –zonder epidurale overigens, dankuwel– is er ook nog de nek-, hals- en schouderpijn, die naast de pijn van de gebeurtenis zelf, omgeslagen is naar een –door de verzekering vanzelfsprekend niet erkende (“nee, nee, mevrouw, dat is een normale evolutie gezien uw beroepsleven”; een logische deductie stelt dus dat elke arts aan diezelfde pijnen lijdt)– chronische pijn.

Och, geheel terzijde, maar als ik wat meer dan gebruikelijk doorratel, dan steek ik dat met plezier op de pijnstillers.

Het was 6u30 in ons verhaal, dacht ik. Tessa vraagt om een getal, nadat ik al meer dan een uur heb liggen kermen van de pijn. “Zeven”, breng ik uit, maar het had net zo goed acht of negen kunnen zijn (een tien zou ik nooit geven), want mijn referentiekader was niet zo heel verfijnd, gezien die pijn, en gezien ik de dag en de nacht voordien constant misselijk was geweest en gal had gekotst (liever pijn dan eigenlijk). Maar goed, ik wist niet waar kruipen –dat zou ik overigens niet gekund hebben, kruipen (net zomin als liggen, staan en zitten eigenlijk).

Eén mesulid en drie dafalgans (waarvan twee met codeïne) later verplicht tot in het UZ geraakt, onderzocht door een zeer vriendelijke reumatoloog (wiens zoontje dezelfde naam als het onze heeft), en een onvriendelijke –al was dat inherent aan de toepassing, niet aan de toepasser– spuit cortisone onder de schouder gekregen, en het zou allemaal in orde moeten zijn.

Voilà, zo heb ik ook eens de dramaqueen kunnen uithangen. Tijd om er terug in te vliegen.

Morgen toch.

Ziek

Ziek. Zoals in misselijk. Zoals in de ganse nacht met uw kop boven de wc pot hangen. Zoals in niets kunnen binnenhouden, geen eten, geen twee slokken water. Zoals in alle spieren die pijn doen. Zoals in misselijkheid.

Tot de volgende keer.