Gelijk een os

“Hoezo ge hebt niets gehoord?” Ze kijkt mij vol ongeloof aan bij het ontbijt. “En om half zes?”

Ik schud gespeeld geschaamd het hoofd, maar kan amper de pretlichtjes in mijn ogen wat dimmen. “Gij hebt mij die slaappillen voorgeschreven”, probeer ik nog.

Deze week heb ik elke nacht een pil gepakt. Een beetje gelijk anticonceptie, maar dan tegen slapeloosheid i.p.v. zwangerschap. Ik zoek het soms ver in mijn vergelijkingen.

Pil slikken, even wachten, en hopla: lights out. En dan hoor ik niks meer, noch de aanhoudende spelletjes van buurman, noch de wachtgsm van Tessa, die deze week de hele nacht door rinkelt. En nee, ze heeft geen shifts: ’s nachts is ze van wacht, en overdag gaat ze gewoon werken. Het wordt tijd dat die wachtweek voorbij is, want straks crasht ze nog. En zij mag zo geen pilletje pakken om door het gerinkel te slapen.

Bzzz

Google Buzz mag weer in de kast. Ik heb het net geen 24 uur gebruikt, lang genoeg (te lang) om te zien dat ik vooral nog veel meer clutter krijg. Ik ‘volg’ al genoeg mensen via facebook –twitteren doe ik niet (meer)– en websites via Google Reader. Als ik bookmarks wil delen, doe ik dat wel via delicious (waar is de tijd dat het nog del.icio.us heette).

Als ik u dus ‘unfollow‘ op Buzz, is het niet omdat u mij niet interesseert, maar omdat ik u reeds elders –en op een betere manier– volg.

[op|na]volging (iii)

Ergens in 2006 voerde ik een speedtest uit toen telenet een defecte modem kwam vervangen (voor/na). Daar zat toen weinig verschil op, maar in 2010 gaat het precies toch allemaal wel wat sneller.

Speedtest

Dat komt heel dicht bij de specificaties van ExpressNet XL (20 Mbps down; 1 Mbps up). Bovendien, zo las ik in mijn inbox, wordt het vanaf midden maart nog beter (30 Mbps down; 1,25 Mbps up), en vergroot mijn toegelaten volume van 50 GB naar 80 GB in juli.

Pakjesklacht (aka TNT Post sucks)

Dat pakje, dat al sinds zaterdag wordt afgeleverd, is nog steeds niet ter bestemming geraakt. Meer nog, het is opnieuw onderweg naar afzender. TNT Post omschrijft het traject als volgt:

06/02/2010 Uw zending is gekend, maar nog niet door ons ontvangen
06/02/2010 Zending werd gesorteerd
06/02/2010 Zending gescand op reg. distributievestiging
06/02/2010 De chauffeur is onderweg
09/02/2010 Zending werd retour gescand door chauffeur
09/02/2010 Zending retour: pakje geweigerd

Groot was mijn verbazing, toen ik in de late voormiddag die status om mijn computerscherm zag verschijnen. De chauffeur was helemaal niet langs geweest, laat staan dat ik het pakje zou kunnen geweigerd hebben.

Bij TNT kreeg ik Barbara K. (of C.) aan de lijn. Dat ze dat niet gaat oplossen, omdat niet ik, maar de verzender een contract heeft met TNT. En dat ik dus de verzender moet contacteren, en dat die het dan maar moet oplossen. Nee, nee, nee, wij doen niets voor u. End of story. Doe-oei, meneer Bollaert.

De verzender was heel vriendelijk. “Het is inderdaad zeer spijtig hoe deze zending wordt behandeld,” schreven ze me terug. Maar ook zij kregen bij TNT nul op het rekest, want de zending was ondertussen al opnieuw onderweg naar hen.

Er valt de verzender niets te verwijten. Ze hebben mijn bestelling prompt verstuurd, en ik had mijn order zaterdag moeten ontvangen. TNT heeft het op één of andere manier verkloot, en weigeren uitleg te verschaffen. Ik heb drie dagen thuis gezeten (zaterdag, maandag, en vandaag), om te wachten op een zending die TNT weigert te leveren. Hoezo, service?

Pakjeswacht

Sinds zaterdag staat er op de site: De chauffeur is onderweg. Dat betekent zoveel, volgens diezelfde site, dat die chauffeur mijn pakje die dag zou afleveren. Helaas, geen pakje gezien, zaterdag. En al evenmin een bericht in de bus. Vandaag ook niks, dus ik contacteer de pakjesdienst even.

Een kwartiertje later kreeg ik al antwoord.

Indien u afg. Zaterdag geen notitie in de brievenbus heeft ontvangen van de Chauffeur, dan moet ik aannemen, dat door overmacht de chauffeur niet heeft kunnen langskomen. TNT rijdt nooit op maandag. De eerst volgende afleverpoging zal derwege zijn op dinsdag 09 FEB 2010.

Aaarrrggghhh.
(Al vind ik het wel leuk dat ze chauffeur respectvol met hoofdletter schrijven.)

Gelukkig kwam de ‘gewone’ postbode wél langs. Met maar liefst twee pakjes: de February Subscription Coffee van Square Mile, en een vijftal cd’s van Amazon UK.

Warmteverlies

In onze vensters zit nog steeds enkel glas. Met uitzondering van de badkamer, dat werd vervangen net omdat het daar in de winter makkelijk warm moest kunnen worden. Of omdat het hout verrot was, dat kan ook. Of beide.

Enkel glas, dat is niet meer van deze tijd. Als we geld aan energie audit van ons huis zouden hangen, zouden we meteen brandende (infra-)rode vlekken aan elk raam zien. Zelfs al heb ik, een jaar of twee drie geleden, alle ramen netjes opgespoten met silicone. Ze konden dan wel niet meer geopend worden (op een paar na), maar het zal toch een beetje geholpen hebben. Maar nu worden ze vervangen. Met dank aan mijn moeder, waardoor we nu onze lening niet moeten verlengen.

We hebben voor aluminium gekozen, met hoge energiewaarde en geluidswerend, zodat het geroezemoes van de straat ook meer zal onderdukt worden. Alle ramen worden vervangen, behalve dat één in de badkamer, en de twee veluxen op Henri zijn kamer, die reeds voldoende energie-efficiënt zijn. En het leutige van de zaak is: ze worden vervangen terwijl wij in de USA zitten. Met dank aan mijn schoonvader, die de werfleiding op zich zal nemen.

Wat een ongelooflijke luxe allemaal.

(En dan kijk ik uit naar de spectaculaire daling van onze energiefactuur.)

Jos L. Knaepen ‘Jazz Masters’

Toen ik vijf jaar geleden met mijn fototoestel voor de eerste keer naar Opatuur trok, voor een artikel voor Gentblogt, had ik van hem nog niet gehoord. Ik was helemaal nieuw in het wereldje, en dank zij het aanhoudend gezaag van de mederedactieleden naar dat artikel en mijn enthousiasme over de (helaas rokerige) jazzkroeg, ben ik er ondertussen redelijk in blijven plakken. Een paar maanden later was er het Blue Note Festival, editie 2005, dat ondertussen al twee keer van naam is veranderd. Het was toen nog net iets gemakkelijker voor fotografen om er een fotopas te versieren, en –alweer– via Gentblogt kwam ik daar vlotjes frontstage te staan. Eén fotograaf stak er met kop en schouders bovenuit, niet zozeer door zijn gestalte, maar wel door de ogenschijnlijke bedaardheid waarmee hij eerst de scène overschouwde, en vervolgens doelbewust een paar foto’s ging maken. Hij had een gigantische lens op één van zijn toestellen zitten, en stond vaak aan de zijkant rustig te kadreren, geholpen door een monopod, afwachtend tot de artiest net op die manier in zijn lens kwam gesprongen als hij voor ogen had.

Achteraf hoorde ik dat die man Jos Knaepen was (met vaak nog een ‘L.’ tussen zijn naam), die bekend stond als de jazzman. Hij was de officiële festivalfotograaf. Gaandeweg heb ik Jos beter leren kennen, en hoewel hij uiterlijk veelal rustig blijft, heeft hij een gefundeerde mening over zijn vak. Een visie, die hij graag deelt met de minder ervaren fotografen. Fotograferen is kijken en zien, stelt Jos. Observeren hoe zo’n artiest zich gedraagt, en dan weet je gewoon wanneer die goede foto eraan komt. De foto’s van Jos zijn herkenbaar, en dat ze goed zijn, merkt men ook aan de internationale belangstelling die er voor zijn werk is.

Zijn foto’s worden gebruikt in o.a. Downbeat en Jazz Times, en door het Smithsonian Institute bij de verjaardagsspecial over Wynton Marsalis. In 2008 exposeerde hij in het American Jazz Museum in Kansas City, en werd hij door de Jazz Journalists Association (JJA) ook genomineerd voor de Excellence in Photography Award. Wie naar Gent Jazz komt heeft ze zeker al gezien, op de levensgrote spandoeken die verspreid over het festivalterrein zijn opgehangen.

In 2003 bracht hij een eerste fotoboek uit, Jazz in Belgium, en nu is er een tweede, Jazz Masters. Het werd in december al voorgesteld in de Hnita Jazzclub te Heist-op-den-Berg (waar meteen ook zijn 65e verjaardag werd gevierd), en donderdag werd het ook hier in Gent voorgesteld, onder impuls van Bertrand Flamang, die zijn huisfotograaf voor Gent Jazz en Jazz Middelheim daarmee eer wou bewijzen. Een heleboel indrukwekkende genodigden werden er vergast op een verrassingsconcert van Toots Thielemans.

Nog tot midden maart loopt in hotel NH Gent Belfort (Hoogpoort 63 te Gent) een fototentoonstelling van Jos Knaepen in de wandelgang naar de jazzkelder Trova. Ga zeker eens kijken als u in de buurt bent.

Jazz Masters van Jos L. Knaepen, 110 zwart/wit en kleurfoto’s, aan € 25 (+ €6,70 voor portkosten en speciale verpakking). Formaat 26,5cm x 26,5cm. Verkrijgbaar op bestelling via info@jazzphotography.be (Veerle Van de Poel) of via 0495/50.94.43.

In de muil van de wolf

“We gaan nog eens uit eten,” stelde ze een dag of twee geleden voor. “Woensdag, of donderdag, wanneer pas dat het beste?”

Opvang was gauw geregeld, en ook om andere reden noodzakelijk (ik had gisteren om 17u een boekvoorstelling –het fotoboek van de sympathieke Jos ‘Jazzman’ Knaepen, binnenkort meer daarover– dus kon ik Henri niet van school afhalen). Even de zone09 op, een korte aha-erlebnis (daar willen we al zo lang naar toe), en vijf minuten later hadden we een tafeltje gereserveerd bij In Bocca ‘Lupo.

Zo verschrikkelijk gezellig. We hadden een klein tafeltje bij het raam, naast de voordeur en vlakbij de verwarming (het ene compenseerde het andere). Hoe lekker de kaart er ook uit zag, we hebben toch voor de menu gekozen. Een heerlijk bord antipasto, cannelloni als primo piatto, escalope milanese als secondo piatto, en koffie. Waarbij we er toch niet aan konden weerstaan om een panna cotta overgoten met espresso bij te bestellen. Voeg er een aperitief en een liter spuitwater aan toe, en we waren minder dan 100 euro kwijt. Het is lang geleden dat ik nog eens zo te spreken was over de redelijkheid van de prijs/kwaliteit.

Alles was perfect klaargemaakt; de antipasto was divers, de saus bij de cannelloni heel smaakvol, de korst van de escalope krokant. Als ik verplicht was een minpuntje op te geven, dan was het dat de panna cotta misschien net iets té stevig was. Een kniesoor, die daar na zo’n heerlijke maaltijd iets van zegt.

Een aanrader, wij keren zeker nog terug.

In Bocca ‘Lupo, Corduwaniersstraat 63, 9000 Gent, tel: 09/224.25.42

cds 201001

François Tusques is een van de pioniers van de free jazz in Frankrijk (waarbuiten hij grotendeels onbekend is). Ik had nog nooit van de man gehoord, tot Giovanni Barcella erover begon tijdens een lunch met de juryleden van het Jong Jazz Talent, vorige maand. Niet zo lang nadien vond ik een transfer van de originele lp bij Inconstant Sol, vol guitige, zeer toegankelijke muziek.

Lees meer over Tusques: Francois Tusques et le Nouveau Jazz Francais (ondanks de titel, is het artikel in het Engels geschreven) & Reissue This!

Da Mo is de bijna onopgemerkt gepasseerde, maar langverwachte cd van het Jeroen Van Herzeele Quartet (Jeroen van Herzeele, Fabian Fiorini, Jean-Jacques Avenel, Giovanni Barcella –Avenel is overigens ook te horen L’Intercommunal Free Dance Music Orchestra, volume 4). Een energieke, intensieve plaat, die mooi in het verlengde ligt van de enthousiast onthaalde live tournee die eraan vooraf ging. En die meer aandacht verdient.

  1. L’Intercommunal Free Dance Music Orchestra, volume 1 / François Tusques / 1971 / ***
  2. L’Intercommunal Free Dance Music Orchestra, volume 4 / François Tusques / 1981 / **(*)
  3. Da Mo / Jeroen Van Herzeele Quartet / 2009 / ***

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

concerten 201001

  1. Rios-Neve-Proesmans / 11-01-2010 / Concertzaal, De Bijloke, Gent / **
    Geslaagd entertainment van dit trio, maar het geluid stond vreselijk slecht afgesteld. Rios was vaak bijna niet te horen, en als hij te horen was, ging zijn stem gepaard met een snerpend slisgeluid. Bovendien was het volume veel te hoog, en werd de muziek pas genietbaar met de vingers in de oren.
  2. De Nolf-Sheppard-Pallemaerts / 16-01-2010 / De Werf, Brugge / **(*)
    Er zat iets te weinig evenwicht in deze groep. De Nolf was duidelijk de leider, maar met een dubbele ritmesectie en één saxofonist, gaat de aandacht van nature uit naar de blazer. Sheppard schitterde bij de vertolking van zijn eigen stukken, maar was wat aarzelender bij de interpretaties van de composities van de andere groepsleden; Pallemaerts schitterde tout court, van zijn nadrukkelijk ritme tot de stille solo’s en de onverhoedse foutjes; De Nolf complementeerde, nam de leiding, en toonde zelfs zijn talenten als dj in een dialoog met Sheppard. Het was goed, maar dit was geen hechte groep.
  3. Piero Delle Monache & Nicola Andrioli / 17-01-2010 / Opatuur, De Centrale, Gent / *(*)
    Er zit wel wat belofte in saxofonist Delle Monache, maar hij staat iets te vroeg op het podium. Zijn voortdurend staccato lijkt te veel op een manier om enige technische tekorten te verbergen. Geef hem nog wat tijd, en wie weet.
  4. Michael Moore Fragile / 20-01-2010 / Vooruit / *(*)
    Een beetje ontgoochelend, dat concert. Al zat er een heel muzikale drummer in.
  5. Wouter Vandenabeele & Anne Niepold / 21-01-2010 / Opatuur @ Mub’Art / **
    Interessante muziek, voornamelijk folk, maar dat mag geen bezwaar zijn. Onderhoudend en creatief concert.
  6. Rudresh Mahanthappa – Indo Pak Coalition / 22-01-2010 / De Werf, Brugge / ***
    Eén brok energie, die Mahanthappa (nadruk op de tweede lettergreep bij de uitspraak van zijn naam). Sommige mensen zouden dit omschrijven als schattig: “I am Rudresh Mahanthappa, and this is an alto sax” (aan het einde van het concert en nadat hij eerst de andere twee muzikanten heeft vermeld). Mahanthappa is één van de mensen die de alt sax boeiend maken.
  7. Sweet Hollywaiians / 23-01-2010 / ’t Ey, Belsele / ***
    Megabonuspunten voor ambiance. En wat een meesterschap van hun snaarinstrumenten.
  8. Bob Mover Quartet / 31-01-2010 / Opatuur @ De Centrale / *(*)
    Hij was niet zo in vorm, Bob Mover. Heel aarzelend, en vaak gaf hij de indruk alsof hij alleen zat de spelen, en de anderen hem maar moesten volgen. Ik heb maar één set gezien, ik was oververmoeid en ben na de eerste set in bed gekropen. Na eerst naar huis te zijn gekeerd, weliswaar.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)