WO: de zoo

Er is geen zoo, of ik moet ze bezoeken. Al ben ik nog meer aangetrokken door een aquarium, maar die bezoeken draaien al te vaak op een ontgoocheling uit. De Houston Zoo ligt langs het Hermann Park (waar we gisteren met dat treintje door reden), en is eigenlijk niet zo groot. Planckendael en (zelfs) de Zoo van Antwerpen zijn groter, denk ik. Het eten was dan weer wel véél beter dan Planckendael (niet dat zulks moeilijk is, het zag er om te beginnen al niet uit alsof het al eens eerder opgegeten was).

Houston, Texas

Het is opvallend hoezeer er rekening wordt gehouden met kinderen. In elk museum is er wel iets, en in de meeste musea is er een heleboel om de kinderen spelenderwijs bij te leren. Het zal u niet verbazen dat er in de zoo een ruime afdeling was voorzien voor kinderen (de John P. McGovern Children’s Zoo, een derde van de zoo ongeveer).

Houston, Texas

Henri kon er in een arendsnest op eieren gaan zitten (hebt u hem, hebt u hem?) –zie de geslaagde impressie hierboven. Op een meter of twee rechts van hem zat Liberty the Bald Eagle (de Bald Eagle is het symbool van de USA) hem met argusogen in de gaten te houden.

Houston, Texas

Maar hij kon ook zijn kop door een tunnel steken gelijk een prairie dog (het lijkt een maan- of marslandschap). We zijn dat nog al tegengekomen.

Houston, Texas

Net zoals het MFAH is de zoo in Houston niets bijzonders (itt tot pakweg Seattle of Berlijn of zelfs Amsterdam). We hebben er evenwel een paar heel aangename uurtjes gesleten (ondertussen een week geleden), en ons op geen moment bekocht gevoeld.

Houston, Texas

WO: het MFAH

Houston, Texas

Gezien Henri mee is, en hij dus de lessen op school mist, krijgt hij –net zoals twee jaar geleden– les van mij. Ik heb van school de onderwijspaketten voor wiskunde, Frans en Nederlands (spelling en taal) meegekregen; lessen, oefeningen én oplossingen. Ik heb nog maar drie dagen les gegeven, het is tenslotte paasvakantie. Ik vermoed evenwel dat er op de road trip volgende week minder opportuniteit tot lesgeven zal zijn, dus hebben we ons toch al een kleine voorsprong gegeven. “Normaal gezien doen we hier bijna een maand over, papa, en niet één dag.” Ik heb natuurlijk het voordeel dat ik niet aan een bende van 17 moet lesgeven.

Hier in Houston zitten we in het Museum District, en dus hebben we achtereenvolgens al de Houston Zoo, het Museum of Natural Science, Health Museum en het Museum of Fine Arts bezocht. Veel WO (wereldoriëntatie) dus.

Gisteren zaten we in het Museum of Fine Arts. Euh, nadat we eerst met een treintje door Hermann Park zijn gereden (Henri zaagde mij al van dag één de oren van het hoofd).

Houston, Texas

In het museum mag niet gefotografeerd worden, behalve in The Light Inside, een tunnel-installatie door James Turrell, en in de afdeling European Art (1400-1940). De Europese collectie is niet meteen om over naar huis te schrijven (we komen ook niet naar Houston om Europese kunst te zien). Op een interessante Braque, Modigliani en wat Picasso’s na, hangen er voornamelijk B- of C-werken. Soms van bekende schilders (Gaugin, Chagall, Toulouse-Lautrec, Degas), soms van illustere onbekenden waarvan we dachten dat er in elke Vlaemsche huiskamer wel één boven de schouw hing. Oninteressant.

Houston, Texas

Wél interessant was de collectie Native American en Pre-Columbian Art, en een tijdelijke (?) Koreaanse tentoonstelling met o.a. een felblauwe buddha. En er was de tentoonstelling An American Season met werk van John Singer Sargent (schetsen en schilderijen van de Franse kust), Maurice Prendergast (waterverf, niet mijn ding), en Alice Neel (zeer emotioneel, alweer niet mijn ding).

Grappig, bij de tentoonstelling van Neel was er een onderdeel met naakten, waaruit Henri vakkundig door de suppoosten werd geweerd. Ik mocht binnen, maar Henri niet. Nu, Henri zit momenteel in het stadium van zijn leven waarin hij vanzelf wegkijkt bij bloot, maar toch ik zie niet in waarom hij er –onder begeleiding– niet binnen mocht. Want ik heb er vanzelfsprekend niks op tegen dat hij bloot te zien krijgt, zolang hij maar uitleg krijgt over het waarom.

Houston, Texas

Het Museum of Fine Arts in Houston is groot, en de werken krijgen er de ruimte die ze verdienen. De Europese collectie is –hoe wel ze aanzienlijk is– absoluut de moeite van het bezoeken niet waard, maar de rest eventueel wel. Geen must see evenwel.

Een appel alstublieft

Toen we drie jaar geleden in Las Vegas zaten, had Tessa zich een MacBook aangeschaft. Anderhalf jaar later heb ik er koffie over gemorst, en daarmee was het exit Apple laptop. Geen probleem, we hebben thuis nog wel een laptop of twee, waarmee Tessa kan werken en ik kan surfen. Ze kwamen allebei mee naar de USA, maar algauw bleek dat ik gewoon niet langer overweg kon met die windowsdingen als het om normale workflow gaat (mee dan alleen maar surfen of Evernote of DropBox gebruiken).

Vorige vrijdag bezochten we de mall, The Houston Galleria. We waren destijds al behoorlijk onder de indruk van de Fashion Show Mall in Las Vegas, maar dit was toch eventjes iets anders. The Galleria, vanuit downtown of het hotel een dik half uur ver met taxi, is groot. En dat is een eufemisme zoals u er maar zelden één hebt gehoord. Het winkelcentrum is het grootste in Texas, en het zevende grootste in de USA. Iets meer dan 210.000 m2, goed voor 375 winkels en waanzinnig veel parkeerplaatsen. Op het lower level bevindt zich een ijsschaatsbaan van 24 op 55 meter. Wij spotten er (op de shopping mall directory) onmiddellijk een Lego Store (Henri), een Urban Outfitters (Tessa) en een Apple Store (ikke).

Op Tessa’s aandringen (heus!) gingen we de Apple Store binnen. Voor hem een laptop, leek ze te beamen naar één van de verkopers, en voor ik het wist had ik een kleine witte doos in mijn handen met daarin een 13″ MacBook. Die ik meteen daar mocht laten, gezien Citibank VISA besloot om onze betaling te declinen. Niet dat de limiet overschreden was (niet met de f-cking onbereikbare limiet die wij op onze kaart hebben en waarvan ik een hartinfarct zou krijgen als ik ze ooit benader), niet dat we slechte betalers zijn (ik betaal vaak voor ik de afrekening krijg, zeker als het om grotere bedragen gaat), maar omdat –zo verteld men mij dinsdag aan de telefoon– de USA opgelijst staan als een fraudegevoelig land. Vrijdag was er vanzelfsprekend niemad bereikbaar bij Citibank; het was 16u in Houston (23u in België), en Citibank is enkel bereikbaar tot 20u, en dan nog enkel op werkdagen (dus ook niet op paasmaandag). Er ís een speciaal nummer waarlangs ge uw kaarten kunt laten blokkeren en dat is wél 24/24 bereikbaar, maar daar kunnen ze dan ook weer niets anders dan dat: uw kaart blokkeren. Dát had ik niet nodig. Uiteindelijk hebben we Citibank gewoon verschalkt. In de Apple Store hebben we het bedrag (onevenredig) laten splitsen, en hebben we een deel met mijn kaart en een deel met Tessa’s kaart betaald. Toen ik dinsdag belde kreeg ik geen excuses (wel een uitleg), en noteerden ze in hun systeem dat we nog een tijd hier in de USA zitten. Nee, ze konden niet garanderen dat het geen problemen ging opleveren bij verdere betalingen (zoals voor onze huurauto).

Houston, Texas

The Galleria is dus groot. Zo groot, dat zelfs ik erin verdwaalde. Erin geraken is overigens eenvoudiger, dan het ding te verlaten. Op een bepaald moment stonden we buiten, maar blijbaar geheel aan de andere kant als die waarlangs we waren binnen gekomen. Ik kan u verzekeren dat het ver stappen was, om buiten de omtrek van het gebouw af te stappen tot aan de juiste kant om daar terug een taxi te vinden. Onderweg kwamen we geen levende ziel tegen (laat staan een taxi).

“I.p.v. The Galleria zouden ze het beter The Gigantia genoemd hebben”, merkte een vermoeide Henri nog op, puffend onder de hitte en het gewicht van zijn Legodoos.

713-52-DOGGY

Houston, Texas

Een hondencrèche. Midtown Doggy, Daycare & Spa. Met dog training, doggy taxi (to pick up your doggy from your home), en executive condos… niet echt goedkoop.

Op weg naar Fiesta Mart voor meer stopverf, rond een uur of zes (pm) stonden er heel wat wagens van baasjes die hun hondje na een dag hard werk kwamen ophalen. Toen ik er een klein half uur later opnieuw passeerde, was het opnieuw desolaat. Ik zeg het u, Houston is een fantastische plaats om mensloze gebouwen te fotograferen (en ik ben g*dverdomme mijn analoog fototoestel toch niet vergeten zeker).

Brood of…

…stopverf. Dat is al drie keer het unanieme verdict geweest na het verorberen van een boterham gemaakt met Amerikaans brood. “Stopverf, the sequel“, riep Henri eergisteren uit aan tafel. Of de dag daarvoor, met dat tijdsverschil ben ik van niets meer zeker. Plots heb ik niet meer de neiging om zo hard supermarktbrood te roepen als ik iets dergelijks van Delhaize mee naar huis breng. Het brood hier riekt zelfs naar stopverf.

Op Montrose, een goed kwartier stappen hier vandaan, is er een artisan bakery genaamd Kraftsmen, maar het enige artisanale aan hun producten, is de prijs die ze ervoor durven vragen. En de attitude die ze hebben wanneer ze iets verkopen. 8 USD voor een sandwich ter grootte van de helft van een kwart baguette, in brood waarvan ze de korst zijn vergeten af te bakken.

Houston, Texas

Vanmiddag hebben Henri en ik gelunched in Bodegas Taco Shop, waar ik gelukkig een geheel vegetarische burrito kon krijgen. Het was redelijk vroeg, dus de versheid van de vulling viel nog goed mee. Downtown zijn er voornamelijk fastfoodachtige toestanden, grootkeukens voorzien op de werkende bevolking, die alleen voor de lunch bereid is zich aan de buitenlucht bloot te stellen. Waar we zondag gelunchd hebben was het goed (Brasserie Max & Julie); hier in het restaurant van het hotel overigens ook. Maar de prijzen voor die etablissementen liggen ver boven mijn zelftoegewezen dagbudget voor voeding.

Vers fruit en verse groenten hebben we al gevonden (Kroger en Fiesta Mart), maar het zag er telkens allemaal zo belabberd en overrijp uit, dat we toch maar naar de voorverpakte verszakken hebben gegrepen. Die een heel erg synthetisch luchtje afgaven bij opening. Appelsienen zijn droog, hoewel ons wordt voorgehouden dat Houston/Texas het gebied is voor citrusfruit.

De keuze lijkt zich hier te beperken tussen industrieel goedkoop en weinig smakelijk, en duur en lekker. Dat we maar gauw opnieuw in Seattle zitten.

Christ has risen!

Er was mogelijkheid tot een paasbrunch, hier in het hotel. 70 USD per volwassene, 20 USD voor een kind, goed voor 160 USD + 20-24 USD tip + taxes. Ik heb vriendelijk bedankt, en we zijn dan elders gaan middagmalen, nog steeds voor (veel) te veel geld (117 USD all in), maar bon het is maar één keer Pasen. Per jaar. En het was lekker.

Houston, Texas

’s Ochtends gingen we eerst nog wandelen in Hermann Park, waar plots een pak meer volk was, klaar om te picknicken en te barbecueën en eieren te rapen die her en der in het park waren verstopt. Henri (ttz Tessa) vond er drie, waarvan er twee een stuk van één cent en een spreuk bevatten, en een derde een snoep.

Houston, Texas

Op een heuvel, waar een open maar overdekt podium met tribune ingebed lag, troepten een pak mensen samen. Hey, een concert, laat ons even kijken.

http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=10691732&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1

Een kerkdienst, jawel. Ze zijn nogal religieus, hier in Houston. Toen Henri en ik te voet langs Main Street richting downtown slenterden, konden we geen block afwandelen zonder dat er een kerk op gebouwd stond (zelfs één van de vrijmetselaars).

Houston, Texas

Mensen die graag foto’s maken van gebouwen zonder mensen erbij, die komen hier heel erg aan hun trekken.

concerten 201003

Een aantal fantastische concerten gehoord, vorige maand. Maart was bovendien de maand van het nieuwe Jazz & Sounds festival, waarvoor we ongeduldig naar de tweede editie uitkijken. Het werd uitvoerig besproken op Gentblogt: Jazz & Sounds: afwisselend; Jazz & Sounds: het retrogevoel; Jazz & Sounds: méér!.

  1. Vijay Iyer & Rudresh Mahanthappa – Raw Materials / 02-03-2010 / Vooruit, Gent / ***(*)
    Energie en getemperdheid, vingervlugheid en virtuoziteit; deze twee mensen zijn op elkaar ingespeeld, en dragen met veel goesting hun muziek op de luisteraar over. Ik heb ze nu al zoveel beluisterd, samen en/of apart, en het gaat maar niet vervelen.
  2. Pierre Anckaert Quintet & Brussels Chamber Orchestra/ Strings Attached / 05-03-2010 / Piano’s Maene, Ruiselede / *(*)
    Een kamerorkest en jazz, dat lukt alleen maar als uw naam James Last is. Goede poging, maar het is geen spek voor mijn bek.
  3. Yves Peeters Group / 12-03-2010 / De Werf, Brugge / ***(*)
    Een groep die schreeuwt om ontdekking, met een schitterende bezetting. Ik weet niet van wie ik het meeste fan ben, maar de sax-zangtechniek van Kummert is het meest opvallende.
  4. Eve Beuvens & Mikael Godee / 14-03-2010 / Opatuur @ De Centrale, Gent / *(*)
    Dit was zeer goed, zo trachtte men mij te overtuigen, maar ik hoorde het gewoon niet, die goedheid.
  5. Francesco Bearzatti Quartet / 21-03-2010 / De Werf, Brugge / ***(*)
    Een spetterend feest waarmee deze groep al twee jaar toert, en waar nog geen greintje verveling doorheen scheen. Vergelijk dat dan met MOPDtK, dat nog maar net met het nieuwe repertoire toert, en dat nu al geheel georchestreerd overkomt. FBQ neemt binnenkort een nieuw album op.
  6. Impressions of a Blue Kind / 22-03-2010 / Zaal Miry, Conservatorium, Gent / **
    Meer klassiek dan jazz, en waarschijnlijk vooral voor (conservatorium-)studenten op prijs te stellen als (compositie-)vingeroefening.
  7. De hedendaagse klarinet in kamermuziek / 23-03-2010 / Zaal Miry, Conservatorium, Gent / **
    Mooi uitgevoerd, maar weinig gedurfd; Steve Reich is toch wel een erg voorzichtige keuze in 2010.
  8. Colin Stetson / 25-03-2010 / Vooruit, Gent / ***(*)
    Hét concert van het Jazz & Sounds festival. Stetson bespeelt één instrument, en laat het lijken alsof er een gans orkest uit zijn mond komt.
  9. Erik Truffaz/Malcolm Braff / 25-03-2010 / Vooruit, Gent / *
    Dé ontgoocheling van het festival. Truffaz was totaal ongeïnspireerd, en Braff niet sterk genoeg om het concert alleen te dragen.
  10. Hairy Bones: Peter Brötzmann, Toshinoro Kondo, Massimo Pupillo, Paal Nilssen-Love / 25-03-2010 / Vooruit, Gent / ***(*)
    Lawaai! Muziek! Geweld! Oordopjes! Fantastische klanken voor wie de uitdaging aankon.
  11. Joëlle Léandre / 26-03-2010 / Vooruit, Gent / ***(*)
    Alweer een fantastisch optreden van een solo muzikant. Enfin, solo: Léandre interageerde met haar contrabas alsof het een persoon was.
  12. Flat Earth Society feat. John Watts / 26-03-2010 / Vooruit, Gent / **
    FES was goed, Watts was goed, maar het was meer musical dan concert. En de performance van Watts leide tot het soort eentonigheid dat mijn geest als clichébeeld van zo’n musical had gevormd. Spijtig.
  13. Elliott Sharp’s Carbon / 26-03-2010 / Vooruit, Gent / *
    Oie. Chill-muziek. Geef mij maar de akoestische Sharp van de Monkinterpretaties voor gitaar.
  14. Sophie Alour – Jozef Dumoulin – Dré Pallemaerts / 27-03-2010 / De Bijloke, Gent / *(*)
    Alour leek heel onzeker en aarzelend tijdens dit concert. Ik had haar nog nooit eerder gehoord, en geloofde dan maar de mensen die mij vertelden dat ze normaal gezien (post-)bop speelt en dat ze dat heel erg goed doet.
  15. Ernst Reijseger / 27-03-2010 / De Bijloke, Gent / ****
    Concert buiten categorie. Het was de eerste keer dat ik de capriolen van Reijsiger mocht zien, het zou dus best kunnen dat hij steeds dezelfde kunstjes opvoert, maar dat betwijfel ik sterk. De man bespeelt zijn cello gelijk een gitaar, zonder fretten en zonder verkeerde noten. Uitermate indrukwekkend.
  16. Miroslav Vitous “Remembering Weather Report” / 27-03-2010 / De Bijloke, Gent / *
    Een paar oude mannen die de indruk geven dat ze daar sterk tegen hun goesting elk hun beurt staan af te wachten om een solo te kunnen spelen, is niet mijn gedacht van een goed concert. Het zijn vakmannen, maar passioneel (of beklijvend of interessant) konden we dit concert niet noemen.
  17. Ellery Eskelin/ Andrea Parkins/ Jim Black with Jessica Constable & Philippe Gelda / 28-03-2010 / De Bijloke, Gent / *(*)
    Een beetje boeiend, maar niet geheel mijn meug. Dit concert hoorde niettemin terecht thuis op dit festival.
  18. Wolter Wierbos / 28-03-2010 / De Bijloke, Gent / ***
    Alweer een solist die de mogelijkheden van zijn instrument onderzoekt.
  19. Enescu re-Imagined by Lucian Ban & John Hébert / 28-03-2010 / De Bijloke, Gent / *(*)
    Er zat best wat in, in dit concert, maar het miste misschien wat coherentie.
  20. Star Wars in concert / 30-03-2010 / Sportpaleis, Antwerpen / **
    Voor het comfort van de zitplaatsen moeten we niet in het Sportpaleis zijn. Voor de weergave van de muziek ook al niet: de muziek komt versterkt uit de luidsprekers geschald, waardoor ze net zo goed een cd hadden kunnen opleggen. Edoch: er was een fantastische ‘ambiance’, en een spetterende lichtshow. Iedereen liet zich met veel plezier meevoeren in de wereld van Star Wars. Een staande ovatie, een vooraf afgesproken maar we gaan proberen het spontaan te laten overkomen encore, en we mochten terug naar huis. Ge moet het meegemaakt hebben.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

PP

Mijn postje voor vandaag staat eigenlijk aldaar. Ik had nog een schone foto, maar die staat thuis op de server natuurlijk. Hij had altijd schitterende verhalen klaar, waar ik –zoals steeds– maar de helft van verstond (dat Zeels dialect ook altijd). Er was iets met guetten, een soort leren overbotten, waarvan ik gedurende het ganse verhaal van overtuigd was dat het dialect voor ‘geit’ was. Tessa kwam niet meer bij van het lachen toen ik haar dat achteraf vertelde. Hij blijft mij bij als een vrolijke, immer lachende man.