Hawaii Five-O

Hawaii is de 50e (en dus laatste) staat van de Verenigde Staten –vandaar ook de Five-O in de oorspronkelijke televisieserie. De serie liep van 1968 tot 1980, en de O is overigens de letter ‘o’, en geen nul zoals in de remake van 2010.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=AepyGm9Me6w&w=500&h=405]

Naar ’t schijnt kent Hawaii weinig temperatuurschommelingen tussen de verschillende seizoenen. De minima gaan van 17 in de winter tot 20 in de zomer; de maxima schommelen tussen 26 en 30 graden. Ik zal u weten te zeggen of dat klopt, zo ergens in de helft van februari.

WO: Space Center Houston

Jongens en ruimtereizen, het blijft een fantastische combinatie. Het eerste wat Henri zag, toen hij hetSpace Center van de NASA binnenstapte, was een display van Star Wars… dat tot grote droefnis Coming this Summer blokletterde. Edoch, de droefnis was rap voorbij, toen hij de rest van de ruimte overschouwde.

Verbazingwekkend hoe zo’n mausoleum met een ganse hoop verouderde toestellen toch nog fascinerend blijft. We zagen er evenwel niet alleen de oude toestellen, maar kregen tijdens een anderhalf uur durende rondrit ook bijvoorbeeld de Space Vehicle Mockup Facility (SVMF) te zien, en het commandocenter van waaruit o.a. de eerste maanlanding werd aangestuurd. Spannend allemaal.

Houston, Texas

Jawel, ook dit is Henri.

Houston, Texas

En ook dit is Hen… euh sorry, dit is een diorama! (Juij, een diorama!)

Houston, Texas

De SVMF, een gigantische hangar waarin een pak ruimtetuigen nagemaakt waren, en waarin een heleboel mensen (welzeker tien –jawel, dat is ironie) duchtig aan het werken waren. Die toestellen zijn minutieus nagebouwd, zodat de mensen op aarde ook praktisch kunnen meedenken als er zich tijdens een ruimtereis problemen voordoen.

Houston, Texas

Dit is de raket van Apollo 5, of toch een duplicaat. Apollo 5 was een onbemande vlucht, waarin de maancapsule voor het eerst de ruimte werd ingestuurd.

Houston, Texas

Het ding is gigantisch. Dit is de tweede trap…

Houston, Texas

…en dit is de kop, waarin de maanlander zat.

Houston, Texas

Een terugblik.

Houston, Texas

De bovenkant van een benzinetank.

De meneer die de rondrit begeleide, vond het spijtig dat Obama gekozen had voor het Public Health systeem, waardoor het budget van de NASA gekelderd werd. Geen nieuwe vlucht dus in 2012, maar ze onderzoeken of ze privé-sponsors kunnen vinden, dan wel of ze ‘met de Russen kunnen meevliegen.’ Ik weet niet of dat laatste serieus bedoeld was.

WO: Houston Downtown Aquarium

Wij hadden dus zo’n Citypass voor Houston gekocht, waarmee we voor de helft van de prijs een aantal musea/attracties konden bezoeken. Het Houston Downtown Aquarium is er daar één van.

Do you want the five dollar upgrade, Sir“, vroeg de mevrouw aan het loket vanochtend. “It turns it into an all day pass with access to the main attractions.

Houston, Texas

Het aquarium zelf valt best mee. Het is niets vergeleken met het aquarium in Seattle, maar eerder een mengelmoes van vissen, schildpadden, een alligator, en nog wat reptielen. Met als toppunt natuurlijk de Witte Tijger, die daar –op zijn zachtst gezegd– wat vreemd is terecht gekomen tussen al die andere fauna. Maar het was leuk om er rond te lopen.

Houston, Texas

Een vis…

Houston, Texas

Een vis met poten…

Houston, Texas

Ooit een vis geweest? Goed getraind overigens, want hij keek recht in de lens toen ik mijn fototoestel op hem richtte.)

Houston, Texas Houston, Texas

Er waren overal foto-ops. En als ge er zelf geen gebruik van maakte, dan deed de staff dat wel voor u. Ik heb hier een pak bonnekes liggen voor foto’s van Henri (en mijzelf), die ik –tegen betaling uiteraard– kon afhalen in de shop.

Houston, Texas

Maar het was er eigenlijk nogal doods en verlaten. Het ding was rond een parkeerplaats gebouwd, nogal onaantrekkelijk, en er waren een aantal kermistoestanden die we tegen betaling konden spelen.

Wel in begrepen in de prijs, waren drie andere attracties, waarvan we moederziel alleen gebruik van konden maken.

http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=10879706&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1

Een Aquatic Carousel, waar Henri vier rondjes op heeft gedraaid;

http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=10879893&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1

een Diving Bell Ferris Wheel, waarop we maar één keer hebben gezeten;

http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=10880044&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1

en een Shark Voyage Train, waarop Henri nog een tweede keer heeft meegereden, terwijl ik een boek las. (Mijn toestel stopte automatisch met opnemen, één bocht voor we opnieuw in het station terugkwamen. Wie het geduld heeft om er volledig naar te kijken, maakt dus de volledige rondrit mee.)

Was it still interesting, a second time around“, vroeg de mevrouw hem. Het was de eerste keer al niet interessant, dacht ik, toen hij me dat vertelde.

WO: Health Museum

Het Health Museum is al helemaal op kindermaat gemaakt. De nadruk ligt op zien en doen, en we gingen er o.a. naar een 4D belevenis Planet You. Over huisstofmijten, dermatophagoïden, en alles wat op uw huid rondkruipt. 4D, want behalve dat dit een 3D film was, kwam er ook nog eens geur en flitslicht aan te pas. En werd er een fijne nevel over onze hoofden gespoten toen één van die creepy crawlies defeceerde. Eeew, inderdaad.

Houston, Texas

Er was ook iets over backyard monsters, zoals de spin hierboven.

It’s not real, honey, don’t be scared.

Well du-uh,” antwoordde de tiener tot wie deze woorden waren gericht, “I seriously doubt there’d be anybody left in this place if it were.

Houston, Texas

En een rups, die viezige dingen met haar mandibels deed.

Houston, Texas

En er was deze ‘spiegel van erfelijkheid’. Grappig. Er werden een aantal vragen gesteld, zoals “als ge uw handen vouwt, ligt dan uw linker- of rechterduim bovenop”, en aan de hand daarvan kreegt ge een score. In de spiegel stond bij Henri Based on your answers, you are like 0 out of 29228 visitors to this exhibit.

WO: Natural Science Museum

Nog voor we naar de zoo gingen, hadden Henri en ik al het Museum of Natural Science bezocht. Er was sprake van dino’s en science en interactie én een afdeling vlinders, en dat volstond al om ons naar die geheimzinnige grote glazen koepel te begeven. (En gezien we in de zoo een City Pass –goed voor één volwassene en één kind– kochten, en daar ook een toegangsticket voor dit museum in zat, ging Tessa dit weekend met Henri nog eens naar het museum terug.)

Houston, Texas

Dino’s dus. Op de grond én in de lucht; met authentieke botten of gipsen; met een fictieve levensbeschrijving of een stamboom naar de hedendaagsere afstammelingen. Met vooral een groot doe-gedeelte, van een aanschouwelijke voorstelling van de periodieke tabel der elementen (met een z/w filmpje bij Ag) tot een boortunnelcapsule waarin we konden plaatsnemen om zoveel kilometer onder de grond de kwaliteit van de olie na te gaan. Verschrikkelijk enerverend overigens, de nadruk die werd gelegd op olie (dit is tenslotte Texas) als bron voor al het goede op deze wereld. Oil makes the world go round, klonkt het verbatim in één van de twee langere instructionele filmpjes in de comfortabele minifilmzalen.

Houston, Texas

Er waren ook diorama’s, die voor een deel hadden moeten wijken voor een tijdelijke tentoonstelling. Verschrikkelijk jammer, want ik ben verzot op diorama’s. Er was er overigens maar één met geschilderde achtergrond, de andere drie hadden een foto (báh).

Houston, Texas

In de grote glazen koepel –het was meer een gigantisch glazen gebouw van drie verdiepen– was een vlindertuin gehuisvest. Foto’s maken mocht, de planten of vlinders aanraken mocht niet, vertelde de mevrouw aan de ingang vriendelijk maar resoluut.

Houston, Texas

Euh… een rijstpapiervlinder (of zoiets).

Houston, Texas

En nog een soortement vlinder. We kregen een identificatiekaart mee, en Henri had binnen de kortste keren alles wat in zijn buurt fladderde geïdentificeerd. Inclusief twee wandelende takken.

(Wat de foto’s hierboven betreft: ik had per ongeluk mijn ISO op 6400 gezet. Niet zo’n goede move.)

Er was nog een gedeelte over malacologie, een slinger van Foucault, een stuk over de geschiedenis van de USA (from Alaska to Peru), en tot slot gingen we naar de edelstenen en mineralen kijken.

Houston, Texas

Houston, Texas

Houston, Texas

Voor elk wat wils, in dit museum. Trek voldoende tijd (toch een uur of drie) uit voor een bezoek.

WO: de zoo

Er is geen zoo, of ik moet ze bezoeken. Al ben ik nog meer aangetrokken door een aquarium, maar die bezoeken draaien al te vaak op een ontgoocheling uit. De Houston Zoo ligt langs het Hermann Park (waar we gisteren met dat treintje door reden), en is eigenlijk niet zo groot. Planckendael en (zelfs) de Zoo van Antwerpen zijn groter, denk ik. Het eten was dan weer wel véél beter dan Planckendael (niet dat zulks moeilijk is, het zag er om te beginnen al niet uit alsof het al eens eerder opgegeten was).

Houston, Texas

Het is opvallend hoezeer er rekening wordt gehouden met kinderen. In elk museum is er wel iets, en in de meeste musea is er een heleboel om de kinderen spelenderwijs bij te leren. Het zal u niet verbazen dat er in de zoo een ruime afdeling was voorzien voor kinderen (de John P. McGovern Children’s Zoo, een derde van de zoo ongeveer).

Houston, Texas

Henri kon er in een arendsnest op eieren gaan zitten (hebt u hem, hebt u hem?) –zie de geslaagde impressie hierboven. Op een meter of twee rechts van hem zat Liberty the Bald Eagle (de Bald Eagle is het symbool van de USA) hem met argusogen in de gaten te houden.

Houston, Texas

Maar hij kon ook zijn kop door een tunnel steken gelijk een prairie dog (het lijkt een maan- of marslandschap). We zijn dat nog al tegengekomen.

Houston, Texas

Net zoals het MFAH is de zoo in Houston niets bijzonders (itt tot pakweg Seattle of Berlijn of zelfs Amsterdam). We hebben er evenwel een paar heel aangename uurtjes gesleten (ondertussen een week geleden), en ons op geen moment bekocht gevoeld.

Houston, Texas

713-52-DOGGY

Houston, Texas

Een hondencrèche. Midtown Doggy, Daycare & Spa. Met dog training, doggy taxi (to pick up your doggy from your home), en executive condos… niet echt goedkoop.

Op weg naar Fiesta Mart voor meer stopverf, rond een uur of zes (pm) stonden er heel wat wagens van baasjes die hun hondje na een dag hard werk kwamen ophalen. Toen ik er een klein half uur later opnieuw passeerde, was het opnieuw desolaat. Ik zeg het u, Houston is een fantastische plaats om mensloze gebouwen te fotograferen (en ik ben g*dverdomme mijn analoog fototoestel toch niet vergeten zeker).

Brood of…

…stopverf. Dat is al drie keer het unanieme verdict geweest na het verorberen van een boterham gemaakt met Amerikaans brood. “Stopverf, the sequel“, riep Henri eergisteren uit aan tafel. Of de dag daarvoor, met dat tijdsverschil ben ik van niets meer zeker. Plots heb ik niet meer de neiging om zo hard supermarktbrood te roepen als ik iets dergelijks van Delhaize mee naar huis breng. Het brood hier riekt zelfs naar stopverf.

Op Montrose, een goed kwartier stappen hier vandaan, is er een artisan bakery genaamd Kraftsmen, maar het enige artisanale aan hun producten, is de prijs die ze ervoor durven vragen. En de attitude die ze hebben wanneer ze iets verkopen. 8 USD voor een sandwich ter grootte van de helft van een kwart baguette, in brood waarvan ze de korst zijn vergeten af te bakken.

Houston, Texas

Vanmiddag hebben Henri en ik gelunched in Bodegas Taco Shop, waar ik gelukkig een geheel vegetarische burrito kon krijgen. Het was redelijk vroeg, dus de versheid van de vulling viel nog goed mee. Downtown zijn er voornamelijk fastfoodachtige toestanden, grootkeukens voorzien op de werkende bevolking, die alleen voor de lunch bereid is zich aan de buitenlucht bloot te stellen. Waar we zondag gelunchd hebben was het goed (Brasserie Max & Julie); hier in het restaurant van het hotel overigens ook. Maar de prijzen voor die etablissementen liggen ver boven mijn zelftoegewezen dagbudget voor voeding.

Vers fruit en verse groenten hebben we al gevonden (Kroger en Fiesta Mart), maar het zag er telkens allemaal zo belabberd en overrijp uit, dat we toch maar naar de voorverpakte verszakken hebben gegrepen. Die een heel erg synthetisch luchtje afgaven bij opening. Appelsienen zijn droog, hoewel ons wordt voorgehouden dat Houston/Texas het gebied is voor citrusfruit.

De keuze lijkt zich hier te beperken tussen industrieel goedkoop en weinig smakelijk, en duur en lekker. Dat we maar gauw opnieuw in Seattle zitten.

Christ has risen!

Er was mogelijkheid tot een paasbrunch, hier in het hotel. 70 USD per volwassene, 20 USD voor een kind, goed voor 160 USD + 20-24 USD tip + taxes. Ik heb vriendelijk bedankt, en we zijn dan elders gaan middagmalen, nog steeds voor (veel) te veel geld (117 USD all in), maar bon het is maar één keer Pasen. Per jaar. En het was lekker.

Houston, Texas

’s Ochtends gingen we eerst nog wandelen in Hermann Park, waar plots een pak meer volk was, klaar om te picknicken en te barbecueën en eieren te rapen die her en der in het park waren verstopt. Henri (ttz Tessa) vond er drie, waarvan er twee een stuk van één cent en een spreuk bevatten, en een derde een snoep.

Houston, Texas

Op een heuvel, waar een open maar overdekt podium met tribune ingebed lag, troepten een pak mensen samen. Hey, een concert, laat ons even kijken.

http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=10691732&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1

Een kerkdienst, jawel. Ze zijn nogal religieus, hier in Houston. Toen Henri en ik te voet langs Main Street richting downtown slenterden, konden we geen block afwandelen zonder dat er een kerk op gebouwd stond (zelfs één van de vrijmetselaars).

Houston, Texas

Mensen die graag foto’s maken van gebouwen zonder mensen erbij, die komen hier heel erg aan hun trekken.

Texas, postapocalyps

Everything is bigger in Texas. Het is een zinnetje dat tijdens mijn kindertijd in mijn geheugen werd gegrift, en één van de clichés die eindelijk lijkt te zijn bewaarheid. De afstanden zijn gigantisch. Het gebouw waar Tessa zich diende aan te meldem, ligt aan de overkant van het park waaraan ons hotel grenst, te rekenen een goede 3-4 km. Downtown is vlakbij, het lijkt wel alsof we de torens kunnen aanraken, amper 5-6 km verderop. Op dag 1 hebben we bijna alles te voet gedaan, Henri en ik. We hebben Tessa begeleid tot aan haar gebouw. Toen werden we nog afgezet door de shuttle van het hotel, die de gasten overal gratis naartoe voert, zolang het binnen een five mile radius ligt. Om terug te keren hebben we ze maar te bellen, en ze komen u opnieuw ophalen. Zelf heb ik er verder nog geen gebruik van gemaakt, maar Henri en Tessa gingen gisteren op die manier grocery shoppen.

Houston, Texas

Van Tessa’s gebouw gingen wij (Henri en ik dus) terug naar het hotel, eerste door het hospital district, nadien door het Hermann Park. Ons hotel ligt in het museum district. Die districts, dat is typisch voor Houston –het zou mij zelfs niet verbazen, bij uitbreiding voor alle steden in Texas. Alles is hier geclustered: alle musea bevinden zich op één plaats, alle ziekenhuizen, alle restaurants, alle winkels, alles, alles, alles. Het zijn kleine steden binnen het grootse Houston –die ziekenhuisstad, dat moet ge gezien hebben om het te geloven.

Van ons hotel, zo dachten wij (nog steeds: Henri en ikzelf dus), lopen we nog even door tot downtown. We volgen Main Street, een kwartier, een half uur, maar pas na een uur stappen, komen we bij het begin van iets wat op downtown lijkt. Al die tijd, van bij het gebouw in Tessa’s ziekenhuisstad, door het park, langs het hotel, tot in downtown, goed twee uur stappen, komen we bijna niemand tegen. Hier zijn gewoon amper mensen op straat. Het lijkt een postapocalyptische film. Iemand heeft hier een bom laten vallen, die op één of andere manier de mensen heeft uitgeroeid, en de gebouwen heeft laten staan. Het genre was heel populair in de late jaren 80.

Iedereen verplaatst zich hier met de wagen –of als het echt niet anders kan, met het openbaar vervoer. Er is een tram van downtown tot ergens in de buurt waar Tessa moet zijn, en die rijdt hier vlak langs het hotel. Een ticket kost 1,25$. We weten dat, omdat we er toch maar voor geopteerd hebben om met die tram van downtown terug naar het hotel te keren.

Houston, Texas

Houston, Texas

Houston, Texas