Multigam, part deux

Vorige week wandelde ik 10K12 binnen voor mijn tweede kuur Multigam –u weet wel, dat gedoe met mijn schouder, neuralgische amyotrofie ofte het Parsonage-Turner syndroom zoals de artsen verkiezen. Vorige keer heb ik daar drie-vier (of was het vijf) dagen gigantische migraine aan overgehouden. De schoonouders vreesdigden al dat ik zaterdag niet op het jaarlijks verjaardagsfeest-een-maand-na-de-feiten voor hun dochter en kleinzoon zou kunnen aanwezig zijn. En hoewel ik er heletegans vermoeid en met een lichte hoofdpijn over de tafel gebogen zat, heb ik toch present kunnen geven.

Migraine heb ik er deze keer niet aan overgehouden. De kuur was ook iets minder intens (twee dagen ipv vier), maar het lapmiddeltje bij uitstek was… cafeïne. Tessa –die deze keer niet in het buitenland zat– kwam een paar keer per dag met een (n)espresso van haar bureau een verdiepje lager op ziekenbezoek, en dat heeft ervoor gezorgd dat de migraine-aanval achterwege is gebleven. De dosis Multigam werd heel conservatief (iets té in het begin) opgevoerd, van 20 ml/uur tot 30 ml/uur de eerste dag, tot 60 ml/uur de tweede (en laatste) dag (dosis: zes flessen van 200 ml, eentje van 100 en een laatste van 50). Om 23 u. kwam Tessa mij halen, en kon ik terug in mijn eigen bed liggen.

Multigam door Bruno Bollaert Multigam door Bruno Bollaert

Het zijn stuk voor stuk fantastische mensen daar, op 10K12 Neuro. Al was ik enigszins verontrust door de groene dwangbuizen die her en der op het verdiep verspreid hingen. Ziekenhuiseten is nog steeds niet denderend –de eerste dag was het wat moeilijk om mij nog een vegetarische maaltijd te bezorgen, maar men bracht mij glunderend een bord zalm. “Goed hé, want gij zijt toch vegetarisch!” Ik kon het echt niet over mijn hart krijgen om de enthousiaste juffrouw (twee maal) te verbeteren. De volgende dag kreeg ik een quorn stoofpotje.

Na de eerste kuur was ik heel sceptisch over het effect. De voorbije twee weken was het verschil echter duidelijk merkbaar, zeker t.o.v. de periode ergens twee weken na de eerste kuur. De pijn was –is– terug, en ik reken er nu even heel hard op dat die opnieuw gaat verdwijnen. De intensiteit van de pijn is zeker dragelijk –ik heb helemaal niet te klagen, ik sta gelukkig niet om pijnstillers te springen– maar wel hinderlijk. Ik ben vooral verschrikkelijk moe –wat vervelend is als ge eigenlijk vooral avondactiviteiten hebt (concerten). Misschien is dat gewoon een bijwerking van de Multigam –een week of twee en het is weer beter!

Multigam door Bruno Bollaert

Multigam door Bruno Bollaert

Multigam door Bruno Bollaert

Multigam door Bruno Bollaert

Laatste loodjes

Morgen heeft hij zijn laatste examen (natuurwetenschappen). Dan kan hij even ontspannen, maar woensdag moet hij al opnieuw van ’s ochtends opdraven (met bijzonder veel plezier trouwens) voor de V.E.M.

Donderdag om 19u30 is er immers het Winterconcert in de Sint-Pieterskerk (tickets €5 voor de jongeren, €8 vanaf 12 jaar), en woensdag gaat de jeugd van Mini Musica en het V.E.M.-Orkest de decors opzetten –en daarna schaatsen op winterdroom. ’s Avonds is er repetitie, en donderdag waarschijnlijk nog een generale (en ja, ik speel ook mee).

En vrijdag rapport. Ik ben benieuwd.

Vrouwendag?

Als ik uit de douche kom, zit Henri nog aan de ontbijttafel door de krant te bladeren. Hij kijkt nauwelijks op als ik binnenkom. “Is het een goede krant, papa”, vraagt hij.

“Hoezo?”

“Ze is namelijk door vrouwen gemaakt”, rolt hij met zijn ogen.

“En waarom zou de krant minder goed zijn als ze door vrouwen gemaakt is”, vraag ik verbaasd om die, hem toch weinig typerende, vraag.

“Omdat er alvast geen Stand der Dingen in staat, vandaag”, verzucht hij. “En laat dat nu net het meest interessante aan gans die krant zijn…”

Astronaut

Houston, Texas

Vandaag (gisteren reeds voor de Belgen), bezochten we het Space Center Houston (de NASA). Ik was vanochtend bloednerveus, want we hadden een auto besteld. Velerlei redenen voor alles. Nerveus want: het was de eerste keer in mijn leven dat ik een auto huurde; het was de eerste keer dat ik in de USA zou rijden; het was de eerste keer dat ik met een automatische versnellingsbak reed (P, R, N, D, en dan + en -). Goed, want: straks leggen we met hetzelfde soort wagen vele mijlen af; naar het Space Center rijden met een taxi was gewoon niet te betalen; morgen (straks) kunnen we met die wagen gewoon naar de luchthaven rijden.

Voor Henri was het één van de beste activiteiten in Houston, liet hij niet na uitgebreid te vertellen. Ik kon het niet nalaten om hem in ‘ruimtepak’ te fotograferen. (Iets uitgebreider verslag volgt.)

dinges van vandaag

Vandaag is een recuperatiedag (gisteren inderdaad in slaap gevallen; zelfs niks op tv gezien). Recuperatie betekent dat ik niet heb gesport, en dus maar vanalles in orde heb gebracht en een paar dingen heb afgewerkt. Foto’s bearbeitet en beschikbaar gesteld, mij ingeschreven voor de halve marathon (alwaar ik mij met genoegen zal laten voorbijsteken), de finale hand aan een vzw aan ’t leggen, en kookdinges aan ’t doen.

Zo ben ik –eindelijk(!)– een zuurdesembrouwsel begonnen (nu nog twee tot vier dagen wachten om te zien of het gaat lukken), en staat de taart, die ik eigenlijk gisteren maken wou, in de oven te bakken. Het recept volgt later vandaag, ik kan u nu al toevertrouwen dat mijn recipient iets te klein was uitgevallen.

Henri heeft twee gigantische Lego Star Wars tuigen ineen gestoken. Eén daarvan was hij gisteren begonnen met zijn meter N.; dat was deze voormiddag reeds afgewerkt, tussen een eerste aerosolsessie, zijn tijplessen en het middageten in; het tweede had hij een uurtje geleden af –na zijn tweede aerosol en zijn inhaaloefeningen van school (afwezig wegens ziekte, nietwaar). Een Imperial AT-ST (All Terrain Scout Transport) –de museum versie! moest daar van hem zeker bij– en een Republic Attack Gunship. Dikke fun, maat!