april 2010 – Pagina 6

Texas, postapocalyps

Everything is bigger in Texas. Het is een zinnetje dat tijdens mijn kindertijd in mijn geheugen werd gegrift, en één van de clichés die eindelijk lijkt te zijn bewaarheid. De afstanden zijn gigantisch. Het gebouw waar Tessa zich diende aan te meldem, ligt aan de overkant van het park waaraan ons hotel grenst, te rekenen een goede 3-4 km. Downtown is vlakbij, het lijkt wel alsof we de torens kunnen aanraken, amper 5-6 km verderop. Op dag 1 hebben we bijna alles te voet gedaan, Henri en ik. We hebben Tessa begeleid tot aan haar gebouw. Toen werden we nog afgezet door de shuttle van het hotel, die de gasten overal gratis naartoe voert, zolang het binnen een five mile radius ligt. Om terug te keren hebben we ze maar te bellen, en ze komen u opnieuw ophalen. Zelf heb ik er verder nog geen gebruik van gemaakt, maar Henri en Tessa gingen gisteren op die manier grocery shoppen.

Van Tessa’s gebouw gingen wij (Henri en ik dus) terug naar het hotel, eerste door het hospital district, nadien door het Hermann Park. Ons hotel ligt in het museum district. Die districts, dat is typisch voor Houston –het zou mij zelfs niet verbazen, bij uitbreiding voor alle steden in Texas. Alles is hier geclustered: alle musea bevinden zich op één plaats, alle ziekenhuizen, alle restaurants, alle winkels, alles, alles, alles. Het zijn kleine steden binnen het grootse Houston –die ziekenhuisstad, dat moet ge gezien hebben om het te geloven.

Van ons hotel, zo dachten wij (nog steeds: Henri en ikzelf dus), lopen we nog even door tot downtown. We volgen Main Street, een kwartier, een half uur, maar pas na een uur stappen, komen we bij het begin van iets wat op downtown lijkt. Al die tijd, van bij het gebouw in Tessa’s ziekenhuisstad, door het park, langs het hotel, tot in downtown, goed twee uur stappen, komen we bijna niemand tegen. Hier zijn gewoon amper mensen op straat. Het lijkt een postapocalyptische film. Iemand heeft hier een bom laten vallen, die op één of andere manier de mensen heeft uitgeroeid, en de gebouwen heeft laten staan. Het genre was heel populair in de late jaren 80.

Iedereen verplaatst zich hier met de wagen –of als het echt niet anders kan, met het openbaar vervoer. Er is een tram van downtown tot ergens in de buurt waar Tessa moet zijn, en die rijdt hier vlak langs het hotel. Een ticket kost 1,25$. We weten dat, omdat we er toch maar voor geopteerd hebben om met die tram van downtown terug naar het hotel te keren.

films 201003

Veel gemiddelde dingen, maar toch een aantal films die om jeugd- of andere sentimentele redenen de moeite waren om te bekijken. Deze maand (april) zie ik mogelijks geen enkele film; volgende maand, in Seattle, zal ik wel opnieuw de cinemazaal opzoeken –als die tenminste op wandelafstand van ons huis ligt.

Frost/Nixon / Ron Howard / 2008 / Prime / ***(*)
Het is dan wel niet All the President’s Men, maar het is zeker en vast the next best thing. De jaren 70 en dan specifiek het Watergate schandaal waren het hoogtepunt van de investigatieve journalistiek. Kwatongen zouden beweren dat het sindsdien alleen maar bergaf is gegaan met de media, en mogelijks hebben ze nog gelijk ook. Nixon was één van de eersten die de macht van de media (de televisie) mocht ondervinden, toen hij in 1960 de verkiezingen verloor na een debat met John F. Kennedy dat –voor de eerste keer– op de televisie werd uitgezonden. Tragische nieuwe tijden, die voor het eerst uitzonderlijk goed gedocumenteerd zijn. Dat vindt zijn weerslag ook in deze excellente film. Met een overigens fabuleus geklede Rebecca Hall (in de rol van Caroline Cushing) als belichaming van de jaren 70.
The Legend of Lucy Keyes / John Stimpson / 2006 / Prime / *
Halfslachtige poging om een thriller te maken met parallellen tussen een verhaal in het heden en het verleden. Het is bij een poging gebleven.
Echelon Conspiracy / Greg Marcks / 2009 / Prime / **
Een beetje buiten de actualiteit, die samenzwering. Maar hey, net zoals War Games, blijft de samenzwerende autonoom geworden Echeloncomputer tot de verbeelding spreken. Ontspannende film, ideaal bij de lunch.
Push / Paul McGuigan / 2009 / Prime / **
Dat begon interessant, een met thematiek zoals uit Jumper (maar nog meer uit een andere film, of een boek, maar ik kan me niet herinneren wat juist). En dan verwatert het in zijn eigen complexiteit. Een beetje méér, en dit had een serieus interessante film kunnen zijn.
Vacancy 2: The First Cut / Eric Bross / 2009 / Prime / *
Als ge met een sequel of prequel afkomt, moet ge over een stevig verhaal beschikken, dat het oorspronkelijk verhaal aanvult. Niet, zoals in deze film, een beetje een doorslag ervan. Motel, camera in kamer, vermoorden van de gasten; dat is de synopsis, en nu het verhaal?
Punisher: War Zone / Lexi Alexander / 2008 / Prime / (*)
Ik herinner mij ergens die eerste te hebben gezien, maar ik meen mij ergens te herinneren dat die interessanter was dan deze banaliteit. Next.
Underworld: Rise of the Lycans / Patrick Tatopoulos / 2009 / Prime / ***
Ik ben niet geheel zeker of ik al een aflevering van deze filmreeks heb gezien. Indien niet, dan zit ik chronologisch gezien in elk geval goed, met deze prequel. Rise of the Lycans vertoont parallellen met pakweg Spartacus, maar bevat tevens een pak andere klassieke ingrediënten. Onbereikbare liefde, een vader die zich genoodzaakt ziet zijn dochter te vermoorden, het zijn allemaal fantastische ingrediënten voor een tragedie. En het wordt hier allemaal mooi verwerkt, iets wat veel te weinig tegenkomen. Time well spent.
La fille de Monaco / Anne Fontaine / 2008 / Prime / *(*)
Anne Fontaine draaide eerder al Nathalie, over een vrouw die haar man ervan verdenkt vreemd te gaan, en daarom een prostituee inhuurt om haar gelijk te halen. De film werd onlangs gehermaakt door Atom Egoyan, als Chloe, en ik ben razend benieuwd wat hij ervan gemaakt heeft (het origineel was niet meteen opmerkelijk te noemen). La fille de Monaco kampt immers met hetzelfde probleem als Nathalie: een goed idee, maar een slechte uitvoering. Een beetje gepruts met het –in dit geval– saaie lineaire tijdsverloop, had veel meer van deze film kunnen maken.
Yes Man / Peyton Reed / 2008 / Prime / **
Een meneer met een saai leven wordt uitgedaagd om op alle verzoeken met ja te antwoorden. Jim Carrey is één van de weinige mensen met wiens komedies ik steevast moet lachen. Zelfs al trekt hij gekke bekken gelijk Jerry Lewis. De film is losjes gebaseerd lop het gelijknamige boek van Danny Wallace, die blijkbaar een jaar lang ‘ja’ heeft gezegd op alles wat zijn weg uit kwam.
Driven to Kill /
Jeff King / 2009 / Prime / *
Smijt en schietfilm met Steven Seagal. Oh wacht, er was een verhaal ook, zegt u?
The Disappeared /
Johnny Kevorkian / 2008 / Prime / **
Meer een mysterie dan de aangekondigde horror. Aangename fotografie, hoeft het niet te hebben van goedkope effecten. Het is wel eerder een trage film, en niet geheel origineel. Goed voor een weekendavond?
Paris / Cédric Klapisch / 2008 / Prime / **(*)
Mijn eerste Klapisch zag ik in 1992, in de Skoop samen met Tessa: Riens du tout. Nadien heb ik nog L’auberge espagnole de sequel Les poupées russes op dvd gezien. Fabrice Luchini en vooral Romain Duris geven schitterende Franse vertolkingen, in deze film waarin Pierre (gespeeld door Duris) afscheid neemt door het leven. En als is het niet meteen komedie, het verhaal is minder zwaarmoedig dan u nu zou kunnen denken.
The Pursuit of Happyness / Gabriele Muccino / 2006 / VT4 / **
Soms moeten de Amerikaanders er eens aan herinnerd worden dat The American Dream echt bestaat. En daarom maken ze zo’n films. Deze is gebaseerd op de autobiografie van Chris Gardner. Met een verdienstelijke Will Smith in de hoofdrol.
The International / Tom Tykwer / 2009 / Prime / **
Onderhoudende thriller van de regisseur van Lola rennt. Gefundenes fressen voor de fans van internationale complottheorieën; deze film bevat een aantal spannende scènes en (her)interpretaties van genrespecifieke thema’s. Geen hoogvlieger, maar best aangenaam tijdverdrijf. Was ik iemand die zulk een uitspraken deed, dan zou ik nu schrijven dat Naomi Watts mij kan krijgen.
The Curious Case of Benjamin Button / David Fincher / 2008 / Prime / **(*)
De film of het boek? Het enige wat ze eigenlijk gemeen hebben, is dat de hoofdpersoon zijn leven van oud naar jong leeft (gelijk Merlijn). Scenarist Eric Roth heeft mooi werk geleverd, en het gegeven naar een geloofwaardige langspeelfilm vertaald.
Children of the Corn / Donald P. Borchers / 2009 / Prime / (*)
Een halve ster voor de fotografie. Het verhaal en de acteurs komen gewoon niet geloofwaardig over. Alles is dan ook zo braaf en simpel gehouden om het verteerbaar te maken voor het grote publiek. Ik heb het origineel ooit nog wel gezien, maar daar herinner ik mij niet veel meer over –wat meestal geen goed teken is betreffende de kwaliteit van die film.
Up in the Air / Jason Reitman / 2009 / BA0197 ts Heathrow & Houston / **
Veel beter dan ik eigenlijk verwacht had. Met een mooi verpakt levensles die de kijker ingelepeld krijgt op niet storende wijze. Beetje droevig en pessimistisch en zelfs deterministisch ook, als men de film vooral in die ‘laag’ bekijkt.
Angels & Demons / Ron Howard / 2009 / BA0197 ts Heathrow & Houston / *
Het boek was vele keren interessanter om te lezen, dan de film was om te bekijken. Veel van de spanning en het imaginaire was gewoon verdwenen.

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)

boeken 201003

Beleg / Tom Naegels / 2009 / *
Tom Naegels is een mogelijks interessante columnist uit één van de twee ‘grote’ Vlaamse dagbladen. Naar het schijnt doet hij dat goed, hopelijk toch beter dan dat hij boeken schrijft. Of hoe mijn lief mij bedroog met een Masaï, en hoe dat ons huwelijk in gevaar bracht, is de enigszins bedrieglijke ondertitel van dit boek. Bedrieglijk, want eigenlijk gaat het boek helemaal niet daarover (en toch weer wel, zou een minder geopinieerde mening kunnen stellen). Het is een samenraapsel van verhaaltjes, waarbij de focus verglijdt van de ene persoon naar de andere, naar nog een andere en dan nog één. De rode draad is Judith, die op één of andere manier met alle mensen in dit boek in relatie staat –maar daar houdt het ook bij op. Naegels had beter een bundel kortverhalen geschreven, of zijn ondertitel en blurbtekst gewijzigd. Maar hij zal wel opnieuw een prijs winnen zeker? En/of verfilmd worden. (Heeft iemand die film eigenlijk gezien, Los?)
Eating Animals / Jonathan Safran Foer / 2009 / ****
Miljaar, ik heb zo veel over dit boek te vertellen. Maar ik heb het thuisgelaten, en kan er dus niet correct uit citeren, en dus kom ik er later nog uitgebreid op terug. Laat ons gewoon zeggen dat ik het er steeds lastiger mee heb om vlees te eten. En ook eieren (behalve als ze van mijn schoonvader komen, wiens handvol kippen echt vrije loop genieten). Zelfs hier in de VS tracht ik zo min mogelijk vlees e.d. te eten; en in Texas is dat niet meteen vanzelfsprekend. Dit boek is een must read. Misschien stemt het ook u tot nadenken.
Bob Morane en de onzichtbare vijand / Henri Vernes / 1961 / **
Gedateerd en met een hoog Vlaamse-Filmpjesgehalte, maar ontspannend en ideaal om het laatste uur op het vliegtuig te doden. Een gratis boek, dat ik meebracht van op een babyborrel onlangs.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

Aangekomen

Geen enkel probleem met BA.

Op Zaventem werd ik er –vanzelfsprekend– wel al meteen uitgelicht en uitgebreid betast. “Dat? Dat is een mondstuk, mevrouw”, antwoordde ik nadat ik eerst de metaaldetector had doen afgaan omdat ik mijn uurwerk nog aan had, en vervolgens mijn handbagage vijf keer heen-en-weer door de bestralingsmachine werd gestuurd. In Heathrow werd iedereen fysiek bepoteld, en in Houston werden we begroet door een vriendelijke CBPer met een koppel fantastische tatoeages op zijn onderarmen.

Nog nooit een steward gehad met zo’n fantastisch gevoel voor humor. “If you are travelling with young childeren and find some of the in flight entertainment not entirely suitable for them,” schalde hij uit het omroepsysteem, “just let me know and I will block those channels from their seats, effectivley spoiling the rest of the flight for them.” En toen het fasten seatbelts sign wegens turbulentie wat te lang aanbleef: “cabin crew, you can now move around and get on with your jobs; the rest of will have to remain sitting still!”. En toen we de groene visa waiver kaarten moesten invullen, waarschuwde hij ons dat we dat vooral heel nauwgezet moesten doen “or the genteel customs officers will request that you fill it out anew and send you back to the end of the queue with a smack on the back of your head.”

Ons hotel ziet er schitterend uit. We zijn echter al van kamer veranderd, nadat bleek dat een suite goedkoper –en vooral ook groter– was dan de kamer die we hadden gereserveerd.