Een appel alstublieft

Toen we drie jaar geleden in Las Vegas zaten, had Tessa zich een MacBook aangeschaft. Anderhalf jaar later heb ik er koffie over gemorst, en daarmee was het exit Apple laptop. Geen probleem, we hebben thuis nog wel een laptop of twee, waarmee Tessa kan werken en ik kan surfen. Ze kwamen allebei mee naar de USA, maar algauw bleek dat ik gewoon niet langer overweg kon met die windowsdingen als het om normale workflow gaat (mee dan alleen maar surfen of Evernote of DropBox gebruiken).

Vorige vrijdag bezochten we de mall, The Houston Galleria. We waren destijds al behoorlijk onder de indruk van de Fashion Show Mall in Las Vegas, maar dit was toch eventjes iets anders. The Galleria, vanuit downtown of het hotel een dik half uur ver met taxi, is groot. En dat is een eufemisme zoals u er maar zelden één hebt gehoord. Het winkelcentrum is het grootste in Texas, en het zevende grootste in de USA. Iets meer dan 210.000 m2, goed voor 375 winkels en waanzinnig veel parkeerplaatsen. Op het lower level bevindt zich een ijsschaatsbaan van 24 op 55 meter. Wij spotten er (op de shopping mall directory) onmiddellijk een Lego Store (Henri), een Urban Outfitters (Tessa) en een Apple Store (ikke).

Op Tessa’s aandringen (heus!) gingen we de Apple Store binnen. Voor hem een laptop, leek ze te beamen naar één van de verkopers, en voor ik het wist had ik een kleine witte doos in mijn handen met daarin een 13″ MacBook. Die ik meteen daar mocht laten, gezien Citibank VISA besloot om onze betaling te declinen. Niet dat de limiet overschreden was (niet met de f-cking onbereikbare limiet die wij op onze kaart hebben en waarvan ik een hartinfarct zou krijgen als ik ze ooit benader), niet dat we slechte betalers zijn (ik betaal vaak voor ik de afrekening krijg, zeker als het om grotere bedragen gaat), maar omdat –zo verteld men mij dinsdag aan de telefoon– de USA opgelijst staan als een fraudegevoelig land. Vrijdag was er vanzelfsprekend niemad bereikbaar bij Citibank; het was 16u in Houston (23u in België), en Citibank is enkel bereikbaar tot 20u, en dan nog enkel op werkdagen (dus ook niet op paasmaandag). Er ís een speciaal nummer waarlangs ge uw kaarten kunt laten blokkeren en dat is wél 24/24 bereikbaar, maar daar kunnen ze dan ook weer niets anders dan dat: uw kaart blokkeren. Dát had ik niet nodig. Uiteindelijk hebben we Citibank gewoon verschalkt. In de Apple Store hebben we het bedrag (onevenredig) laten splitsen, en hebben we een deel met mijn kaart en een deel met Tessa’s kaart betaald. Toen ik dinsdag belde kreeg ik geen excuses (wel een uitleg), en noteerden ze in hun systeem dat we nog een tijd hier in de USA zitten. Nee, ze konden niet garanderen dat het geen problemen ging opleveren bij verdere betalingen (zoals voor onze huurauto).

Houston, Texas

The Galleria is dus groot. Zo groot, dat zelfs ik erin verdwaalde. Erin geraken is overigens eenvoudiger, dan het ding te verlaten. Op een bepaald moment stonden we buiten, maar blijbaar geheel aan de andere kant als die waarlangs we waren binnen gekomen. Ik kan u verzekeren dat het ver stappen was, om buiten de omtrek van het gebouw af te stappen tot aan de juiste kant om daar terug een taxi te vinden. Onderweg kwamen we geen levende ziel tegen (laat staan een taxi).

“I.p.v. The Galleria zouden ze het beter The Gigantia genoemd hebben”, merkte een vermoeide Henri nog op, puffend onder de hitte en het gewicht van zijn Legodoos.

Autorisatie

We gaan eens internetbestellen. Een beetje rondspeuren naar de goedkoopste vluchten, en uiteindelijk net zoals de vorige keer bij British Airways uitkomen. Hopla, boeken van Brussel naar Houston via Heathrow.

Voor de zeer betaalbare prijs haal ik mijn VISA boven, geef alles in, driedubbel beveiligd, en dan plots, boem, plets, bij het aller-aller-allerlaatste scherm: een foutmelding. Dat de boeking niet is doorgegaan, probeert u het alstublieft nog maar eens opnieuw. We halen diep adem, zetten koffie, en proberen opnieuw. Van hetzelfde laken een broek.

Citibank belt, om te zeggen dat er twee keer hetzelfde bedrag geautoriseerd staat. Nee, zij kunnen dat niet annuleren, dat moet British Airways doen. Nee, zegt British Airways aan de telefoon, dat kunnen wij niet, maar dat wordt wel binnen de 24 (ten hoogste 48) uur opnieuw vrijgegeven. Toch niet, zegt Citibank, tenzij British Airways een fax stuurt, duurt dat twee weken eer dat bedrag wordt desautoriseerd.

Van het kastje naar de muur, of van British Airways naar Citibank naar British Airways. Heen en terug. En terug. En terug. En terug. Een ganse voormiddag lang.

Uiteindelijk heeft British Airways de vlucht tegen internettarief geboekt, zonder bijkomende kosten, en donderdag contacteren ze mij opnieuw, om te horen of het geld is vrijgegeven. In het slechtste geval is de limiet op mijn visa gewoon een pak kleiner gedurende twee weken.

En ik die dacht dat het mijn geld was.

ondertussen, in Amerika

“Meneer Bollaert, u spreekt hier met X van Citibank.”

“Wij wilden gewoon een aankoop verifiëren, meneer Bollaert, die u gisteren hebt gedaan in Wallmart in Amerika.”

“Ah bon? Maar ik heb daar niks gekocht.”

“Dat vermoedden wij, meneer Bollaert, vandaar dat wij u even wilden opbellen om dat na te gaan. Maar de transactie is niet doorgegaan, meneer Bollaert, en wij hebben uw kaart tijdelijk geblokeerd.”

Het ging om een bedrag van omgerekend zo’n 600 euro. Mijn kaart is nu definitief geblokkeerd, en ze sturen mij zo snel mogelijk een nieuwe. Meteen hebben we ook de laatste paar transacties even overlopen, maar daar zaten alleen maar dingen bij die ik effectief gekocht en/of gegeten heb. En ja, het was legitiem, ik heb op geen enkel moment zelfs mijn kaartnummer moeten vermelden (laat staan mijn code).

Wat een service!
(En ja, ze dekken ook zichzelf in, maar ik blijf het een goede service vinden. Ik heb al twintig jaar een VISA kaart bij Citibank overigens, en ik ben alleen maar tevreden over hun service. Dat mag ook eens gezegd worden.)

pro (quater)

Zij hoeven u in uw aankoop niet te volgen: bij de Mac Pro, en het Cinema Display, werd –naast het 3-jarig AppleCare Protection Plan– een doos met Aperture meegeleverd. Het was een build to order-optie, maar een die meteen de levertijd van ’24 uur’ naar ‘2 tot 3 weken’ verlengde, waardoor ik gewoon de zelf-te-installeren software heb besteld.

(Veel keyboard shortcuts heb ik nog niet geprobeerd, de basis zaken zijn voor de hand liggend, en ik denk dat ik toch eerst een de meegeleverde DVD tutorial ga bekijken. Het is voor mij –opnieuw!– veel meer wennen aan de Apple Gamma setting dan wat dan ook.)

En om Squadra T meteen gerust te stellen: nee, ik heb mijn bestelling niet via IT-Pro geplaatst. Ook niet via Macc; ik had hen wel gecontacteerd, en daarbij duidelijk vermeld dat ik kon genieten van de Onderwijskorting, maar toch kwam hun offerte zo’n 2.000 EUR duurder uit dan waar ik mijn geld uiteindelijk heb besteed.

Mijn bestelling heb ik geplaatst via de Apple Store. Op een zaterdagavond, rond 20u30. Twee minuten later werd ik opgebeld door… Citibank Visa, om te verifiëren of mijn betaling klopte (ik heb dit jaar een gratis upgrade naar Visa Gold gekregen). Ik was behoorlijk onder de indruk van die service (waarmee ze natuurlijk ook zichzelf indekken, etc.). Maandag wist ik al dat mijn bestelling woensdag zou geleverd worden (dinsdag was een vrije dag: de 15e), en voor de middag heb ik alles aan huis gekregen. Ik ben dan ook zeer tevreden over de Apple Store.