muziek – Pagina 68

cds 200806

Het betere werk deze maand gehoort Duffy (Warwick Ave. is inderdaad een zeer mooi nummer), en Michael Nyman. Sigur Rós is goed, maar dan vooral in samenwerking met het beeldmateriaal (dank u, Ryan McGinly); The Fratellis zijn ook goed, maar niet echt vernieuwend of verfrissend; Vetiver is leutig op hete avonden, net zoals Al Green; Alanis Morissette ontgoochelt wat; en Bonnie “Prince” Billy is ok, maar de vorige waren (veel) beter.

Voila: 8 cds in één paragraaf –wat zeg ik: één zin. Volgende keer hopelijk iets uitgebreider, maar gezien het (jazz)festseizoen is, bekom ik deze maand waarschijnlijk niet zoveel nieuwe aanwinsten. Ook geen nieuwe Muxtape deze maand, wegens geen tijd –ik tracht dit ‘gemis’ (?) goed te maken.

Rockferry / Duffy / 2008 / ***
Lay it down / Al Green / 2008 / **(*)
Flavors of entanglement / Alanis Morissette / 2008 / **
Lie down in the light / Bonnie “Prince” Billy / 2008 / **
Here we stand / The Fratellis / 2008 / **(*)
Things of the Past / Vetiver / 2008 / **
Med Sud I Eyrum Vid Spilum Endalaust / Sigur Rós / 2008 / ***
Mozart 252 / Michael Nyman / 2008 / ***

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

All that Gent Jazz! (deel 1)

U bent het toch nog niet vergeten? Vanaf donderdag 10 juli jazzt Gent er weer op los. Een snelle voorbeschouwing leest u bij Het Project: All that Gent Jazz! (deel 1)

Het eindigt zo:

En dan heb ik nu nog één paragraaf om iets over Pat Metheny te schijven. En Christian McBride. (En Antonio Sanchez ook, maar ik ben vooral fan van die eerste twee.) Eén paragraaf. Muhahaha! *zucht* U hebt uw ticket toch al gekocht voor die dag, mag ik hopen?

Enfin, t.t.z. helemaal onderaan het artikel worden er ook nog vrijkaarten weggegeven. Waag uw kans, en mis dat festival niet. Het ziet er ronduit schitterend uit, dit jaar.

Gent Jazz Festival, van 10 t.e.m. 13 juli en van 17 t.e.m. 20 juli op de Bijlokesite. Tickets: in voorverkoop betaalt u 27 euro voor een dagticket (37 voor de dag met Diana Krall); of 68 euro voor een driedagenpas (niet geldig op de dag met Diana Krall).

te veel keuze

…is ook niet goed.

Ik heb altijd al problemen gehad om een goede ‘koptelefoon‘ te kopen. Ge kunt die dingen niet proberen, en toch kosten ze soms meer dan pakweg een mp3 speler. Vandaag diende ik in de Apple Store aan de University Village te zijn. Ik had geen goesting, het was veel te schoon weer en ik wou veel liever op ons terras liggen bakken –nu er eindelijk zon is. Maar Henri wou wel, en bovendien had Tessa gevraagd om voor haar een USB Flash Drive te halen.

Bus op, bus af, verdwalen tussen 45th & 15th en de U Village, ergens tussen alle fraternities in. Man, man, man, daar moet geld zitten; die fraternities zijn gehuisvest in kasten van huizen die stukken van mensen moeten kosten. (Toen we een hele tijd later terug huiswaarts gingen –en opnieuw verdwaalden– passeerden we door een al even schitterende campus.)

In de Apple Store hadden ze enkel een 1GB en een 2GB drive –tegen een redelijke prijs, maar toch, dat is een beetje weinig. Maar ze hadden er ook massa’s van die draagbare luidsprekers. De Bose In-Ear Headphones: 99 USD; V-Moda Vibe Duo: 99 USD; Ultimate Ears super.fi 4 VI: 150 USD; Etymotic hf2: 179 USD; Bang & Olufsen EarSet 3: 199 USD. En dan wist ik niet wat te kopen. Die ‘goedkope’? Dat is ‘minder erg’ als die slecht zijn, maar toch 99 USD in de vuilbak. Of die dure? De kans is dan groter dat ze goed zijn, redeneert men, maar dat is toch wel veel geld om die zonder proberen te kopen.

Dus hebben we dan maar in de Radio Shack een beetje verder een sandisk 4GB drive gekocht (25 USD), en een setje van vier nieuwe ‘moesjes’ voor mijn oude oordingetjes (4 USD). Meteen een pak minder geld kwijt ook.

lichtdrukmaal

Koen Fillet hopte van rolprent naar de stoffige lichtbeelden, en dat bracht mij dan weer bij lichtdrukmaal, en dus (?) Gezelles Moederken:

’t En is van u hiernederwaard,
geschilderd of geschreven,
mij, moederken, geen beeltenis,
geen beeld van u gebleven.

Geen teekening, geen lichtdrukmaal,
geen beitelwerk van steene,
’t en zij dat beeld in mij,
dat gij gelaten hebt, alleene.

o Moge ik, u onweerdig, nooit
die beeltenis bederven,
maar eerzaam laat ze leven in
mij, eerzaam in mij sterven.

(Een lichtdrukmaal is een foto.)

Op de basisschool van het Sint-Barbaracollege tijdens het zesde leerjaar ons aangeleerd door Meester Briessche (ik schrijf vermoedelijk zijn naam fout –alvast mijn excuses), samen met die andere klassieker Der Lindenbaum van Wilhelm Müller, op muziek gezet door Franz Schubert in zijn Winterreise cyclus. Wij dienden dat in het Duits te leren én moesten het ook kunnen zingen (niet zo goed als Dietrich Fischer-Dieskau, maar kom).

Och, en kijk, nu we er toch zijn, kan ik meteen ook meneer Vermassen uit het middelbaar bedanken, die me de fantastische uitvoering van Goethes Der Erlkönig –alweer benoot door Schubert en gezongen door diezelfde Fischer-Dieskau– heeft leren kennen. Kippenvel! (Van een ganse batterij slachtkippen die plots beseffen wat hen te wachten staat.)

Mijn meest favoriete lied/gedicht ooit –zeker als het wordt gebracht door Fischer-Dieskau.

Wer reitet so spät durch Nacht und Wind?
Es ist der Vater mit seinem Kind;
Er hat den Knaben wohl in dem Arm,
Er faßt ihn sicher, er hält ihn warm.

Mein Sohn, was birgst du so bang dein Gesicht? –
Siehst Vater, du den Erlkönig nicht?
Den Erlenkönig mit Kron und Schweif? –
Mein Sohn, es ist ein Nebelstreif. –

“Du liebes Kind, komm, geh mit mir!
Gar schöne Spiele spiel ich mit dir;
Manch bunte Blumen sind an dem Strand,
Meine Mutter hat manch gülden Gewand.”

Mein Vater, mein Vater, und hörest du nicht,
Was Erlenkönig mir leise verspricht? –
Sei ruhig, bleibe ruhig, mein Kind!
In dürren Blättern säuselt der Wind. –

“Willst, feiner Knabe, du mit mir gehn?
Meine Töchter sollen dich warten schon;
Meine Töchter führen den nächtlichen Reihn
Und wiegen und tanzen und singen dich ein.”

Mein Vater, mein Vater, und siehst du nicht dort
Erlkönigs Töchter am düstern Ort? –
Mein Sohn, mein Sohn, ich seh es genau:
Es scheinen die alten Weiden so grau. –

“Ich liebe dich, mich reizt deine schöne Gestalt ;
Und bist du nicht willig, so brauch ich Gewalt.”
Mein Vater, mein Vater, jetzt faßt er mich an!
Erlkönig hat mir ein Leids getan! –

Dem Vater grauset’s, er reitet geschwind,
Er hält in den Armen das ächzende Kind,
Erreicht den Hof mit Mühe und Not;
In seinen Armen das Kind war tot.

Tot tranen toe beroerend!

Esbjörn Svensson gestorven

Het zal wel al in de Europese kranten hebben gestaan, maar ik heb het pas nu in de NYTimes gezien: Esbjorn Svensson, Leader of E.S.T. Jazz Trio, Dies at 44

Vorig jaar viel hij nog te bewonderen op het Blue Note Records Festival (nu: Gent Jazz Festival), en nu zaterdag werd hij verwacht op het New Yorkse JVC Jazz Festival. Dit weekend is de frontman van het Esbjörn Svensson Trio (E.S.T.) gestorven toen hij met vrienden aan het duiken was in Stockholm.

Parkjazz

Elke twee jaar –afwisselend met Jazz Middelheim, behalve dan dat laatsvernoemde met ingang van dit jaar een jaarlijks wederkerend feest wordt– elke twee jaar dus, vindt ook in Kortrijk een bescheiden maar daarom niet minder gezellig jazz festival plaats: Parkjazz. Twee jaar geleden mochten wij er Jef Neve en king of cool Roy Hargrove aan het werk zien, ook dit jaar krijgen we een grote Belg en een even grote maar minder voor de hand liggende buitenlander te horen.

Parkjazz vindt plaats in het Begijnhofpark van Kortrijk, dat op wandelafstand van het Kortrijkse station te vinden is (vraag het aan Google Maps bijvoorbeeld –al moet u te voet die omweg niet maken natuurlijk).

De namiddag opent om 15 met het RadioKUKAorkest –Kristof Roseeuw, Lode Vercampt, Philippe Thuriot, en Tom Wauters– kamerjazz van aanstormend talent, heet dat op de site.

De grote Belg –al is hij de bescheidenheid zelf en vertoeft hij lange periodes in Zwitserland– speelt om 16u30. Bert Joris hoeven we echter niet meer voor te stellen, denk ik. Hij komt met Dado Moroni, Philippe Aerts en Dré Pallemaerts.

Ben Allison is hier (ik zit nog even in Seattle, remember) redelijk populair, wordt graag met Charles Mingus vergeleken, en heeft recent een cd uit gebracht (Little things run the world) die nogal goed is onthaald. Ik moet hem ier wel ergens op de kop kunnen tikken. U kan de man live beluisteren vanaf 18u.

Afsluiter is Zim Ngqawana, Zuidafrikaans fluitspeler en saxophonist die o.a. met Yusef Lateef heeft gewerkt, en dirigent was van het 100-koppig orkest dat speelde bij de inhuldiging van Nelson Mandela. Hij (Ngqawana, niet Mandela) sluit het festival af vanaf 20u.

Parkjazz is ideaal voor het ganse gezin. Er is luisterplaats in en rond de tent, en meer dan voldoende speelplaats in de rest van het park (er is zelfs kinderopvang voorzien). Een zeer geschikte opener van het jazz zomerseizoen.

Parkjazz, op zondag 6 juli in het Begijnhofpark van Kortrijk. De toegang kost € 18 (VVK) of € 22 (kassa).

jazzflash

Twee korte jazzberichtjes.

Toots Thielemans wordt 2009 NEA Master

De NEA kondigde de laureaten aan van de prestigieuze 2009 NEA Jazz Masters Award. Een publieke ceremonie en concert is voorzien op vrijdag, 17 october 2008 in het Lincoln Center, New York. De zes laureaten –die elk met 25.000 USD naar huis mogen gaan– zijn: George Benson (zanger, gitarist), Jimmy Cobb (drummer), Lee Konitz (saxophonist), Toots Thielemans (harmonica en gitaar) en Snooky Young (trompettist). Geluidsingenieur Rudy van Gelder zal de 2009 A.B. Spellman NEA Jazz Masters Award for Jazz Advocacy ontvangen.

Genomineerden Django d’Or 2008 bekend

De namen van de genomineerden voor de Belgische Django d’Or-trofeeën 2008 zijn bekend. Een vakjury van 12 leden uit de Franstalige, Nederlandstalige en Duitstalige Gemeenschappen besliste zonet om binnen 2 categorieën volgende artiesten te nomineren:

Django d’Or Jong Talent 2008: Alexandre Cavaliere (viool), Quentin Liégeois (gitaar) & Robin Verheyen (saxofoon)
Django d’Or Gevestigde Waarde 2008: Bart Defoort (saxofoon), David Linx (zang), Dré Pallemaerts (drums)

De laureaten worden bekend gemaakt op 10 juli tijdens een ceremonie op de openingsavond van het Gent Jazz Festival. Tot de jury behoort o.a. de Gentse jazzkenner Karel Van Keymeulen, journalist bij De Gentenaar

Binnenkort meer over: ParkJazz Kortrijk, Gent Jazz, en Jazz Middelheim!

cds 200805

Tell you what, ik heb cd winkels ontdekt in Seattle. Waarschijnlijk enkel het topje van de ijsberg (en die in Borders en Barnes & Noble niet meegerekend), en dan nog alleen omdat ze binnen wandelafstand liggen. Dat is belangrijker dan u denkt, gezien wij niet over een wagen beschikken, en ook verder dan u denkt, gezien wij dat toch gewoon zijn van in Gent, al hebben we daar alletwee een abonnement op het openbaar vervoer –en een wagen. Geen twee wagens evenwel.

Edoch: het overzicht, en dat gaat deze keer gepaard met een nieuwe Muxtape, jawel!

Eigenlijk ben ik altijd al een fan geweest van Kate Nash. Ik heb het album nooit willen kopen, omdat ik ervan overtuigd was dat het wel in de aanbieding bij Bilbo zou komen te liggen, maar kijk, hier in Amerika heb ik het gevonden voor ocharme 8 USD. Iedereen kent Kate Nash ondertussen, velen zijn haar beu gehoord, en voor wie dat nog niet het geval is, kijkt waasrchijnlijk uit naar de opvolger van haar debuut. Eentje dat u mogelijks nog niet gehoord hebt, op deze Muxtape: Mariella, ook al voor het bedrieglijk vrolijke never ever ever ever ever ever ever ever ever ever. Commerieel, jawel, maar van het genietbare soort.
Muxtape track: Mariella

The Raconteurs werd mij in maart nog aangeprezen via iTunes. Jaja, dacht ik, ze zijn weer pushy, bij Apple. Maar ik luisterde naar een paar fragmentjes, en het klonk lang niet slecht. Toen ik mijn eerste muziekwinkel vond in Seattle stond de cd op een luisterpost, en ik heb de eerste twee liedjes beluisterd, en meteen meegenomen. Een beetje rondneuzen op internet, en dan blijkt dat o.a. Jack White (van The White Stripes) in de groep speelt.
Muxtape track: Carolina Drama.

Bill Frisell heb ik ontdekt met Good Dog, Happy Man, dat twee jaar na deze Nashville werd gereleased. Frisell speelt voornamelijk jazz, maar dan eerder het soort fusion met elementen uit klassiek en country (zoals op deze cd). Het is een eigenzinnig werk, en voor mij hoefden de vocale stukken eigenlijk niet. De rest is vintage Frisell. Hij is opgegroeid in Denver (vandaar waarschijnlijk ook de country-invloed), heeft zelfs een jaar in België gewoond, en woont sinds de jaren 90 in… Seattle. Plaats Bill Frisell in hetzelfde rijtje als John Scofield en Pat Metheny.
Muxtape track: Go Jake.

Charles Lloyd vergast on na het heerlijke Sangam op deze live cd. Ik had weinig keuze voor de track, gezien muxtape maar een beperkt aantal MB upload biedt. Niettemin, La Colline de Monk is een interessante Monkspielerei, maar niet het beste van de cd. Dat wordt uitkijken naar Jazz Middelheim!
Muxtape track: La Colline de Monk.

Voor Middelheim is er eerst nog Gent Jazz, en daar treedt deze groep op: Pat Metheny feat. Christian McBride en Antonio Sanchez. Alweer een live cd, zodat u goed voorbereid bent.
Muxtape track: Inori.

En een laatste beetje jazz met alweer een live cd. De stap van Metheny naar Brad Meldhau is helemaal niet groot. De keuze van de track was alweer beperkt, maar biedt een geslaagde overgang van jazz naar de volgende artiest.
Muxtape track: Wonderwall.

Third van Portishead is evenwel een beetje een ontgoocheling. Er wordt gewoon verder gewerkt alsof geen 11 jaar zijn voorbij gegaan sinds het vorige album. De beste Portishead blijft overigens nog steeds die Roseland NYC Live.
Muxtape track: Nylon Smile.

Het was vooral de cover die me aantrok tot The Age of Understatement van The Last Shadow Puppets. Maar toen ik de cd aan de luisterpost te horen kreeg, wist ik gewoon dat ik hem –net zoals die van The Raconteurs– moest hebben. Het project met o.a. de zanger van de Arctic Monkeys hebben geleid tot een verzameling korte, gebalde songs met veel energie.
Muxtape track: My mistakes were made for you.

Het beste hebben we wel degelijk tot het laatste bewaard. Richard Swift is een duizendpoot: regisseur, producer, singer-songwriter, en in 2007 ging hij nog met Wilco op tournee. Wie naar Richard Swift as Onasis luistert maakt zich waarschijnlijk net als ik de bedenking dat dit gefundeness fressen is voor de Gentse Vooruit. Fantastische dubbelcd –al is die dubbelcd maar een kleine 40 minuten lang.
Muxtape track: Knee-High Boogie Blues.

Tracks te beluisteren via volume12.muxtape.com

Made of Bricks / Kate Nash / 2008 / **(*)
Consolers of the Lonely / The Raconteurs / 2008 / **(*)
Nashville / Bill Frisell / 1997 / **
Rabo de Nube / Charles Lloyd Quartet / 2008 / ***
Tokyo Day Trip / Pat Metheny / 2008 / ***
Live / Brad Mehldau Trio / 2008 / ***
Third / Portishead / 2008 / **
The Age of Understatement / The Last Shadow Puppets / 2008 / **(*)
Richard Swift as Onasis / Richard Swift / 2008 / ****

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

geen ontsnappen aan

Zelfs in Seattle is er geen ontsnappen aan het Eurovisie Songfestival, dank zij intrepid Stranger European Bureau reporter, Griet Verlinde. Eurovision 2008 Party! Let’s make it happen Seattle!, zo bloklettert Slog.

You can read Griet’s great reviews with her years of insight and wit by going to this special Eurovision link.

Who will win? Will it be the Russian with the mullet? Will it be the sassy Grecian goddess with her bevy of gay guys shaking their booties behind her? Will it be the Pirates? Will Serbia take the title for the second year in a row? Or will a puppet of a squawking turkey from Ireland take it all?!?!?!

OMG! I can’t wait to find out!

The final is on Friday the 24th on BBC 1. Is there a bar in town that can get that on satellite? Is there one willing to host this? Will we be able to watch Terry Wogan in his amazing wig being cunning as ever as he introduces each act?

C’mon Seattle! Let’s party Eurovision-style!

Zijn ze in België ook stilletjesaan weer eurovisiezot aan het worden?

jazz tot het uw oren uitkomt

Vandaag kreeg ik een persbericht in mijn inbox, waarin o.a. de laatste namen voor het Gent Jazz Festival (né Blue Note (Records) Festival) werden bekend gemaakt. Euh, dat zijn Gabriel Rios Piano & Percussion feat. Jef Neve en Kobe Proesmans (een hele mondvol) en The Herbaliser, voor wie niet wil doorklikken naar het programma.

Maar kijk, in datzelfde persbericht stond ook nog dat Jazz in ’t Park en Gent Jazz Festival de handen in elkaar slaan om tijdens de Gentse Feesten een nieuwe reeks —gratis!— jazzconcerten te organiseren. Op het Emile Braunplein –dus in de Duvel Droomschiptent, zo nemen wij dan maar aan– telkens van 20 tot 22u. Het programma ziet er alvast goed uit:

22 juli: Octurn
23 juli: Chopstick presents Prak
24 juli: Chris Joris Experience
26 juli: Dacosse
27 juli: Ciclic present Scattering Theory: Nostalgia del Futuro II (en met het risico pedant over te komen, maar wil iemand die mensen eens vragen een toegankelijke website te maken? Ik raak er niet op of onder.)

De zomermaanden zijn zich zo stilaan aan het opvullen, jazzgewijs: Parkjazz in Kortrijk, Gent Jazz Festival, Gentse Feesten, Jazz Middelheim, Jazz in ’t Park,… heerlijk!