(Canon EOS 5D, EF 70-200mm f/2.8L IS USM, f/2.8, 1/80s, 1250 ASA)
Heel weinig volk, gisteren bij Opatuur voor het concert van Joe Higham, François Decamps en Chris Mentens. Lees er alles over bij Het Project (en laat u verleiden door het nakende concert van het Peter Hertmans Quartet): Jazz: toe, smijt u nog eens
(Canon EOS 5D, EF 70-200mm f/2.8L IS USM@173mm, f/2.8, 1/80s, 1250 ASA)
Steve Houben speelde zondag bij Opatuur met Charles Loos.
(Canon EOS 5D, EF 70-200mm f/2.8L IS USM@140mm, f/2.8, 1/60s, 1250 ASA)
Ach kijk, Marine Horbaczewski. Deze keer van het Wang Wei Quartet, maar u zonder twijfel ook al bekend van het trio met Tuur Florizoone en Michel Massot.
Daar kunt ge foto’s van blíjven maken…
(Canon EOS 5D, EF 70-200mm f/2.8L IS USM@90mm, f/2.8, 1/60s, 1250 ASA)
WoFo ofte Michel Mast (sax), Mattias Laga (klarinet), Xavier Verhelst (bas), Walter Verschaeren (gitaar), en Tom De Wulf (drums), speelden dinsdag in Mineral Jazz. Hun cd The Complete Hamsessions is te koop voor 12 euro via de website (en gedeeltelijk voorbeluisterbaar). Doen!
Lees meer over het concert bij Het Project: Mineral Jazz (#4)
(Canon EOS 5D, EF 70-200mm f/2.8L IS USM @148mm, f/2.8, 1/80s, 1250 ASA)
Stefano di Battista zette er zijn beste beentje voor zondag. Wat in dit geval letterlijk mag worden genomen, toen hij zijn linkerkuit gebruikte om de hoorn van zijn sax te dempen. Al kon ook de vloer daarvoor dienen…
Baptiste Trotignon had ik nog niet aan het werk gezien, en dat was duidelijk een gat in mijn cultuur dat dringend moest worden gedicht (zoals ik op Het Project reeds schreef). De cd is besteld.
Voor het eerst heb ik ook foto’s op 1250 ASA gemaakt, tijdens het BNRF. Het resultaat valt behoorlijk mee, en ik ben nog steeds verschrikkelijk content van de Canon 5D voor concertfotografie.
(Canon EOS 5D, EF 16-35mm f/2.8 L II USM @16mm, f/2.8, 1/125s, 1000 ASA)
Relatief weinig publiek, op dit Indoor festival. De concertzaal was vaak amper voor de helft gevuld, terwijl de tent tijdens de zomerse onweders meestal barstensvol wordt gekregen. Misschien was de timing niet volledig juist, was de programmatie net iets te verscheiden, of was er gewoon niet genoeg ruchtbaarheid aan de wintereditie gegeven. Jammer, want hoewel dit misschien geen echte hoogvlieger was, werden er inhoudelijk belangrijke stappen genomen en richtingen afgetast. Wij hopen dat deze Indoor editie een vaste waarde wordt, mogelijks als proeftuin voor de uitgebreidere versie in de zomer.
Lees er meer over bij Het Project: ’s Winters spelen de kinderen binnen
(Canon EOS 5D, EF 16-35mm f/2.8 L II USM @16mm, f/2.8, 1/60s, 1000 ASA)
Vanavond gaan we voor het tweede (en laatste) deel van de wintereditie van heb Blue Note Records Festival (BNRF Indoor). Er was niet zo verschrikkelijk veel volk voor de eerste twee delen van de eerste avond, hoewel Gianluca Petrella’s Indigo 4 een vakkundig, enthousiast en zeer goed ontvangen concert heeft neer gezet. En ik zelf graa geluisterd heb naar Bart Maris, Paul Van Gysegem en Paula Bartolletti. Hoofdact Cecil Taylor was verrassend toegankelijk op solo piano, en kon overduidelijk rekenen op de geestdrif van een aantal die hard fans en bewonderaars.
En ik ben verschrikkelijk benieuwd naar wat CiCliC gaat doen, vanavond.
Lenny Kravitz is goed, maar de cd haalt niet het niveau van het vroegere Let love rule of Are you gonna go my way. Meer van hetzelfde, maar zeker niet beter. Als u die andere niet in huis hebt, zou ik eerst die proberen.
Met Pat Metheny is het een beetje hetzelfde. Ik heb veel van zijn platen (niet allemaal), en ze zijn vaak onderling zo uitwisselbaar, dat ik ze meer dan eens gewoon door elkaar haal. Deze vind ik wel heel goed –altijd excellent als achtergrondmuziek of werkmuziek– met o.a. Christian McBride op bas. En nu hij toch ter sprake komt, kan ik u ten zeerste Gettin’ to it van McBride aanraden. Ik ben er bijzonder tuk op Splanky, een fantastisch nummer met enkel drie contrabassen (Ray Brown, Milt Hinton en McBride zelf).
Niet echt achtergrondmuziek, maar wel een heerlijke plaat is Pan Harmonie van Pallemaerts. Denk soundscape, als u een referentiepunt zoekt. Niks dan klassemuzikanten overigens op deze opname, waar Pallemaerts speelt met Mark Turner, Bill Carrothers, Jozef Dumoulin, en Stéphane Belmondo (van de broertjes die deze zomer met Lateef op het BNRF te beluisteren waren). Deze bezetting had daar overigens ook gerust mogen staan, op dat festival.
Stroke van Mâäk’s Spirit hebben we aan het begin van de maand live kunnen beleven, en dat was toch een stuk beklijvender dan de cd. Ik zou toch suggereren de cd aan te schaffen, als tijdsdocument, en omdat hij wordt uitgegeven los van het normale release circuit. Steun de muzikant, niet de muziekindustrie. Euh, totdaar mijn rebellie. Net omgekeerd was het overigens gesteld met The wind’s caress van t-unit7, waarvan ik ook een optreden heb gezien vorige maand. De groep was duidelijk in minder goede doening, want de cd stak met kop en schouders boven het optreden uit.
Ah, vergeten we tot slot Tuur Florizoone niet, die met de muziek voor Aanrijding in Moscou bewijst dat hij ook een goede soundtrack kan schrijven. Qua sfeer sluit dat muzikal best aan bij pakweg 37° le matin. Goedgekeurd. (Nog een film die ik deze maand moet zien.)
Geen echte uitschieters, deze maand, maar wel een hoop Goed Werk™.
0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)
(cds vorige maand)
(Canon EOS 5D, EF 16-35mm f/2.8 L II USM @16mm, f/2.8, 1/60s, 1000 ASA)
t-unit7, tijdens het evenwel niet zo denderende concert in de Balzaal van Vooruit, woensdag 13 februari 2008.
(Canon EOS 5D, EF 70-200mm f/2.8L IS USM @140mm, f/2.8, 1/60s, 1000 ASA)
Frank Vaganée, tijdens het uitstekend concert met Ewout Pierreux en Jos Machtel bij Opatuur vorige zondag, 10 februari 2008.
Ook zin in jazz? Lees dan bij Het Project waar u de komende 14 dagen (in het Gentse) terecht kunt: Jazz binnenkort.