daarom dus

“Mama, wat eten we vanavond?”

“Geen idee, jongen. Waarom vraagt ge dat aan mij?”, beantwoordde Tessa deze ongewone vraag van Henri.

“Omdat opa wil weten of ik bij hem moet eten vanavond, of thuis.”

“Eet maar thuis. Ik weet niet of papa al voldoende genezen zal zijn om eten te maken, vanavond, maar anders zal ik wel iets maken… of zo.”

“Ah!”, sprak hij met een blik alsof hij net de oplossing van een moeilijk raadsel had gevonden. “Daarom dus!”

“Daarom wat?”

“Daarom dat papa die puree heeft gekocht. Zodat gij het vanavond maar gewoon in de oven moet zetten om op te warmen.”

portret (iii): etienne

portrait series (iii)

(Hasselblad 500c/m, Zeiss Distagon CF 50mm f/4 T*, Kodak Tmax 400TMY, 400ASA)

Derde portret in een serie (headshots) die allemaal werden gemaakt op 25 november 2007. Mijn schoonvader. (Die met groot genoegen de efficiëntie en het comfort van de oorverwarmers aan zijn nieuwe muts demonstreerde.)

Outtake:

portrait series (iii --outtake)

(Hasselblad 500c/m, Zeiss Distagon CF 150mm f/4 T*, Ilford Delta 3200, 1600ASA)

adrie-moment

“Mag ik u binnen vijf terugbellen? Ik ben net aan ’t toeren.”

“Euh, ja tuurlijk, maar ’t is eigenlijk al in orde.”

“Jamaar ik wil gerust terugbellen hoor.”

“Neenee, ’t is al ok.”

“Wat was er misschien?”

“Euh…”

“Lang om uit te leggen?”

“Neuh, niet echt. Erm. Ik was mijn GSM kwijt en ik belde eigenlijk om u te vragen om mij eens op te bellen zodat ik hem kon lokaliseren.”

De conversatie klopt, maar de context niet. Ik had mijn GSM al lang gevonden, was echter met 27 dingen tegelijk bezig, en vroeg me af waarom ik mijn telefoon zo krampachtig vasthield. “Juist, ik moest Tessa bellen”, dacht ik, niet meer wetende waarom. De telefoon ging al over, toen ik mij herinnerde wat er aan de hand was.

bloem

Gisteren mochten we –voor de tweede keer– eten in de Gentse Japanner Amatsu. We zaten er samen met I. (mijn nicht(je)) en J. die regelmatig in Japan vertoeft. Dat op zich zorgde al voor de nodige anekdotes, maar het was ook een aangename verrassing om eens met I. van gedachten te kunnen wisselen over een aantal culinaire toestanden. Blijkt immers niet alleen dat zij ook zelf brood bakt, maar ik heb bovendien te horen gekregen dat haar moeder (tante L.) daar al een jarenlange expertise in heeft opgebouwd.

Niet de enige verrassing, want zowel I. als L. halen hun bloem bij Goethals in de Meerseniersstraat, waar ik pas na lang aarzelen vorige week ben durven binnen stappen. Veel te laat, zo mocht ik ondervinden, want ik kreeg te horen dat ze er binnenkort mee ophouden. Tijd om een voorraad bloem in te slaan, want mijn brood is nog nooit zo lekker geweest sinds ik de bloem gebruik die ik daar dinsdag bloem heb gekocht.

We hadden het ook over een deegmixer, want ik zit al een paar weken (maanden?) te tobben over de aanschaf van zo’n Kitchen Aid Stand Mixer. En ik lees bij Het Project dat Patricia dezelfde op haar verlangenlijstje heeft staan. (Over verlangenlijstjes gesproken, de bijbel die Koen Fillet zopas heeft gekregen, stond ook al op het mijne.)

Maar kijk, ’t is zondag. Tijd om het deeg, dat ik een uurtje geleden heb gemaakt, uit de ijskast te halen en mijn Tarte Tatin af te werken.

zonder handen

“Kijk papa, ik eet mijn mandarijn ook zonder handen”, aapte hij me na. Ik had net mijn handen gewassen, en had geen zin om ze weer vuil te maken aan mijn versgepelde citrusvrucht. Dus had ik ze maar zonder handen opgegeten. Dwaas, kinderlijk, u zegt het maar. Hey, als we al geen leute mogen hebben.

Wat hij evenwel uit het oog was verloren, was het fototoestel dat ik in mijn handen hield (dé reden eigenlijk waarom ik mijn handen niet opnieuw ‘vuil’ wou maken).

zonder handen

zonder handen

En ja, ik weet het. Op een dag word ik mogelijks zijn onderwerp.

de slaapkamer

De slaapkamer verwordt meer en meer tot huiskamer, schreef een krant dit jaar ergens in haar lifestyle sectie. Bij ons is dat zeker waar, in die mate dat onze televisie zelfs in de slaapkamer staat, en een stuk hifi, en een boekenkast (of vier). De kamer ernaast is onze werkplaats. Vroeger was die alleen voor mij –Tessa heeft een bureau op het gelijkvloers– maar omdat we destijds geen zin hadden om netwerkkabels van het tweede naar het gelijkvloers te leggen/trekken, werd langzaam aan mijn imperium door een bevriende mogendheid ingepalmd.

Want, zo moet u weten, waar nu onze slaapkamer is, was vroeger ook een deel van mijn bureau. Onze slaapkamer was waar Henri zijn slaapkamer nu is (een verdiepje hoger), en waar onze bureau nu is, was vroeger een soortement vergaderruimte.

thuis

De slaapkamer. Op de voorgrond het bed, en met de klok mee vervolgens de boekenkasten Nederlandse literatuur, de muziekinstallatie en de tv, een stapel dvd’s, één van de stripverhaalkasten, de dvdkast, en dan zijn we rond. Dat bord is een overblijfsel van het EYP-congres in Gent (Drongen) in 1992.

Eigenlijk wou ik wat uitweiden over die hifitoestanden, zoals mij bijna een jaar geleden door Perre was gevraagd. Al die Bang & Olufsen toestellen zijn immers redelijk gemakkelijk met elkaar tot één systeem te verbinden. Het is geen Apple, maar het komt toch dichtbij. Vroeger hadden we enkel de tv, de muziekinstallatie en vier luidsprekers, maar ergens in januari vorig jaar heb ik zo’n link gekocht om ook de muziek van de computer (iTunes) door die luidsprekers afgespeeld te krijgen. Dat is een gemak, maar muziek via de cd (ipv de harddisk) klinkt toch een pak beter. (Al was dit nog steeds de beste opstelling –binnen het jaar moet dat opnieuw in orde gekomen zijn.)

Deze post? Ik wou gewoon de 5D eens testen met kunstlicht. Die vignettering ligt noch aan de lens, noch aan het toestel, maar is er omdat het flitslicht iets te ver naar achter (om een hoek) stond, en dus een schaduw op de grond heeft geworpen.

hypochondrie

Ge maakt mij ziek,
zeg ik dagelijks tegen haar
die mij stellig weerlegt
met een allergie

Nochtans is haar adem
van wilde viooltjes
of kaneel of zijdezachte munt
nu bacteriewarm

En grijpt zij mij de keel
en kweekt het snot
en slijm en hoest

Dat leger dat over mijn gelaat
Mijn neus mijn longen
Binnendringt en ziekt

Gij zijt een hypochonder
fluistert ze mij toe
terwijl haar zacht gekus
nog meer miserie brengt

die woensdag

Woensdag was een conferentiedag. Dat betekent dat Henri’s school gesloten was, en dat hij de ganse dag bij/met mij mocht spenderen. Tot spijt van zijn grootouders, die hun woensdag meestal naar zijn gezelschap indelen. Achteraf gezien had ik hem misschien beter laten gaan, want ik heb mij die dag een beetje overzet –donderdag ben ik niet uit bed geraakt, zoals u weet. Maar ik kon niet aan zijn oogjes weerstaan toen hij verklaarde het dagje met mij te willen doorbrengen.

Een dag die begon met lang uitslapen en boeken lezen in bed…

Een dagje Henri aub

…naadloos overging in bad…

Een dagje Henri aub

…en vervolgens grotendeels in de keuken werd gespendeerd.

Het was de bedoeling dat we koekjes gingen maken, maar ik had zeven verschillende recepten die allemaal een andere werkwijze vroegen, waarvan ik er geen enkele echt betrouwde. Toen ik het een en ander begon samen te rommelen in een kom, kwam ik eigenlijk uit bij een deeg dat vooral veel van cake deeg weg had, en dan hebben we er maar cake van gemaakt. Ik had er beter nog een appel in gestoken.

Geen van beiden had zin om naar buiten te gaan, maar we hadden wel brood nodig. Geen probleem, zei Henri, dan maken we toch gewoon brood. Helaas hadden we geen ‘verse’ gist in huis, maar wel chemische (droge) gist, dus in minder dan geen tijd stond het deeg (twee maal) voor het haardvuur te rijzen.

Een dagje Henri aub Een dagje Henri aub Een dagje Henri aub

’s Avonds hebben we gepocheerde kip gemaakt.

Wreed simpel: doe een kip in een kasserol; giet water op de kip tot ze onder staat; voeg wat prei toe, een ajuin, een wortel of twee, wat peperbollen en …het geheime ingrediënt: een kaneelstokje. Zet op middelhoog vuur, en als de kookbubbels goed doorkomen, zet je het vuur zachter. Even afschuimen, het deksel erop, en een veertigtal minuten laten pruttelen.

Haal de groenten eruit (en smijt weg), schep genoeg vocht uit de bereiding zodat je er rijst in kan koken. Kook de rijst (basmati in ongeveer 10 minuten), voeg eventueel een beetje saffraan toe. Doe ondertussen wat groenten bij de kip (bij ons ging er een savooi in), en normaal gezien is alles samen klaar. Als de groente iets langer nodig heeft dan de rijst, dan zet je de rijst gewoon afgedekt van het vuur. Smakelijk.