recept – Pagina 8

Bloedappelsien in een jasje

Deze taart wou ik al lang maken. Het zag er ongelooflijk lekker uit, maar ik was een beetje bezorgd om de smaak. Ik eet verschrikkelijk graag appelsien, maar ik ben niet zo’n fan van appelsien in confituur (tot ik ze zelf maakte), of in een warm gerecht. Maar dit moest ik gewoon proberen. Het deeg is zowat hetzelfde als het deeg van de supereenvoudige appeltaart, maar het duurt iets langer om deze taart te maken. En het is nogal messy. Maar zeer de moeite ⁱ.

Ook deze keer komt het recept van Smitten Kitchen: flaky blood orange tart.

Benodigdheden

1 cup (ongeveer 125 g) huishoudbloem
een paar eetlepels (fijne) kristalsuiker
een koffielepel bakpoeder
een koffielepel zout
110 g + 25 g koude (ongezouten) boter, in blokjes
3 eetlepels ijswater
7-8 bloedappelsienen
één eigeel, losgeklopt met wat water

Zo gemaakt

Doe de bloem, twee eetlepels kristalsuiker, het bakpoeder, het zout, en de 110 g boterblokjes in een kom. Verkruimel tot u een (grof) zandkorrelig deeg hebt (dit kan ook in een foodprocessor), voeg dan twee tot drie eetlepels koud water toe. Maak van et deeg een bal, wikkel dat in vershoudfolie, en duw het plat. Leg gedurende minstens een half uur in de koelkast.

Rol na een half uur het deeg uit op een lichtjes met bloem bestoven werkopperlak tot –ongeveer– een lap van een 25 centimeter diameter. Leg het op een bakpapier, en plaats dat in de koelkast.

Schil de bloedappelsienen ⁱⁱ. Snijd van twee appelsienen (dwarse) dunne schijfjes. Snijd met een scherp keukenmesje het vruchtvlees van tussen de vliesjes bij de andere appelsienen. Vang het sap dat vrijkomt op in een kom, en drink dat straks met veel genoegen op.

Schik het vruchtvlees op het deeg, maar laat nog een brede rand vrij aan de buitenkant. Besprenkel de appelsien met wat kristalsuiker. Snijd dunne stukjes van de overgebleven boter, en schik die op de appelsien. Vouw het deeg dicht, maar laat het grootste deel van de appelsienen onbedekt.

Borstel het deeg met het eigeel. Schik nu de schijfjes appelsien op het deeg, en besprenkel opnieuw met wat suiker. Steek de taart in de diepvries, tot ze hard is (minstens vier uur) ⁱⁱⁱ.

Verwarm de oven voor op 190°C.

Bak de taart (zonder ze eerst te ontdooien) in een dik uur ^iv, tot de taart mooi gebruind is, en het sap borrelt. Als u op een bakplaat bakt, is de kans zeer groot dat het vrijgekomen sap, dat naast de taart op de bakplaat drupt, verbrandt. Geen erg, uw taart ondervindt daar geen last van.

Haal de taart uit de oven, en laat minstens dertig minuten afkoelen.

Smakelijk!

—

Ik citeer Tessa even: “Dit is de lekkerste taart die ge al gemaakt hebt. Allez, ik denk dat elke keer eigenlijk, en (bijna) elke keer is de volgende nog lekkerder.”
Dat grote mes op de foto, dat eruit ziet als een kapmes, is een Chinees keukenmes. Het ziet er een beetje uit als een kapmes, maar is veel lichter, en wordt door de Chinezen gebruikt als chef’s knife. Perfect voor groenten, of om citrusvruchten te schillen.
Geen idee eigenlijk, waarom die taart de dievries in moet. Misschien om het deeg zo hard mogelijk te maken, dat het niet klef wordt van het sap van de appelsienen?
1 uur 15 minuten, volgens het oorspronkelijke recept. Maar aan één uur had ik genoeg. Eigenlijk denk ik dat de taart beter op 180° of 170°C wordt gebakken, en dan inderdaad een uur en vijftien minuten in de oven spendeert.

Kabeljauw met aardappel en olijven

Zo’n schoon dik boek, Made in Italy van Giorgio Locatelli. En ik heb er nog bijna niks uit klaargemaakt. Ik heb het wel al gebruikt als inspiratie, en om eens te zien hoe de man verse pasta aanpakt –daarover is hij zeer lyrisch– en pizza –daarover is hij zeer kort. Maar ziet, ik had zin in vis, en dus vroeg ik Tessa gisteren zonnevis of zeeduivel of kabeljauw mee te brengen –en geheel op aanraden van onze vismeneer, kwam ze met kabeljauw terug naar huis. “Ge gaat nog nooit zo ne goede kabeljauw gegeten hebben, mevrouw.”

Het recept vroeg dus om zonnevisfilets en witte wijn en visbouillon en groene olijven mét pit, ik deed het met kabeljauw, grappa, water en ontpitte groene olijven. Glasrijk geslaagd evenwel, zelfs zieke Henri at zijn bordje leeg.

Eenvoudig om te maken, en bijna geen wachttijd terwijl u kookt. Het –aangepaste– recept gaat als volgt:

Benodigdheden

9 krieltjes (kleine nieuwe aardappelen; ik rekende 3 per persoon)
olijfolie
een rode ajuin
een twintigtal (stevige) groene olijven
een half glas grappa (of een vol glas witte wijn)
een (kleine) 500 g kabeljauwfilet
peterselie
een citroen

Zo gemaakt

Kook de aardappelen gedurende een 10 (max. 15) minuten in kokend en gezouten water. Halveer ondertussen de olijven, en verwijder desgevallen de pit.

Giet de aardappelen af, en verdeel in kwartjes. Opgelet: warm!

Doe een beetje olijfolie in een ietwat hoge pan, en bak de versnipperde ajuin op halfhoog vuur. Voeg de gevierendeelde aardappelen toe, en bak tot ze een korstje krijgen. Voeg de olijven toe, en schep ze een minuutje door de aardappelen. Blus met de grappa of witte wijn, en voeg ten slotte een half tot een volledig glas (warm) water toe. Laat even pruttelen, en zet dan het vuur af –laat de pan op het vuur staan.

Zet een grote bakpan op het vuur, en verwarm daarin wat olie (olijfolie of zonnebloemolie). Kruid de visfilet met peper en zout. Als de olie begint te roken, verlaag dan het vuur tot tweederde of de helft, wacht nog eventjes, en leg dan de kabeljauwfilet in de pan (bij voorkeur eerst met de velkant naar beneden).

De vis wordt geleidelijk aan glazig, en als de bovenkant ook bijna glazig is, keer dan de vis om.Voeg een beetje boter toe, en zet het vuur onder de aardappelen opnieuw aan (niet hoger dan halfhoog). Bedruip de vis regelmatig met wat boter.

Schik op de borden, doe een weinig peterselie op de aardappelen, en serveer er partjes citroen bij.

Smakelijk!

feestelijk saffraanbrood (delicious.)

Ik zeg nu al een tijdje dat ik dringend eens wat meer recepten uit delicious. moet proberen. Er staan nogal wat broodachtige recepten in de editie van februari, waaronder dit feestelijk saffraanbrood, dat me perfect leek voor het zondagse ontbijt. De smaak heeft een beetje weg van het zondagsbrood van Bloch (minus de suiker er bovenop, maar daar kan snel aan verholpen worden), en van het zweeds saffraanbrood, waar dit recept redelijk wat van weg heeft.

Edoch, zeer de moeite, en uiterst geschikt als ontbijt voor drie (of zelfs vier). U kan het gerust ’s avonds klaarmaken, dan kan u de volgende ochtend desgewenst uitslapen.

Benodigdheden

25g zachte boter
125ml melk
2-3 plukjes saffraan
3 eetlepels mascarpone
225g bloem
een snuifje zeezout
15-20g verse gist
25g suiker
een koffielepel speculaaskruiden (of iets meer kaneel)
25-50g rozijnen (naar smaak en goesting)

Zo gemaakt

Verwarm de melk tot het kookpunt (niet overdrijven). Haal van het vuur, roer de saffraan erdoor, en laat een kwartiertje staan. Voeg dan de mascarpone toe, en zet opnieuw op een laag vuur gedurende een tweetal minuten –opgelet, laat het niet meer koken. Haal van het vuur.

Zeef de bloem met het zut in een kom. Meng er de speculaaskruiden, en de suiker door.

Voeg de gist toe bij de melk, roer flink door, en schek bij het bloemmengsel. Kneed met de hand tot een zacht deeg, gedurende een klein kwartier, en voeg er tegen het einde de boter en de rozijnen aan toe.

Laat het afgedekt gedurende ongeveer een uur rijzen –tot het in volume verdubbeld is.

Vet een bakvorm in, of bekleed hem met bakpapier.

Kneed het deeg opnieuw een vijftal minuutjes, en verdeel het dan in drie gelijke porties. Rol die porties uit tot deegslierten, en vlecht ze samen. Vouw de uiteinden onder de vlcht, en leg ze in de bakvorm. Dek af, en laat opnieuw gedurende anderhalf uur rijzen.

Verwarm de oven voor op 180°C, en bak het brood in 20-30 minuten, tot het mooi gerezen is, en goudbruin kleurt.

Neem uit de oven en laat eerst nog een vijftal minuten in de vorm afkoelen, en stort het brood daarna op een rooster. Laat volledig afkoelen.

Smakelijk!

chocolade en vanille koekjes

Een tijdje geleden kwam ik op het weblog van Joy the Baker tercht. Alweer een Seattle connection; soms heb ik het gevoel dat er maar twee plaatsen op de wereld zijn: Gent en Seattle. (Tot we nog eens ergens anders heen gaan natuurlijk.) Joy, zoals de naam van haar blog laat vermoeden, bakt graag. Van haar is ook het recept voor de Lemon-Drenched Lemon Cake die Tessa mij zo graag eens zou willen proeven. Maar het was al lang geleden dat ik nog eens koekjes had gebakken, en deze Salted Chocolate and Vanilla Bean Cookies zagen er prachtig uit. Het recept komt van Martha Stewart.

Benodigdheden

2 cups huishoudbloem
1/4 tsp zout
14 tbsp (6 ounces of 170 gram) zachtgemaakte ongezouten boter
1 cup kristalsuiker
1 (groot) ei, gescheiden
een kwart vanilleboon (of 1/2 tsp vanille extract )
2 tbsp ongezoet cacaopoeder
2 tbsp fijngehakte donkere chocolade
grof zeezout

Zo gemaakt

Zeef de bloem en het zout. Meng de boter en de suiker met een electrische mixer op een medium snelheid tot het mengsel bleek en luchtig is (een tweetal minuten). Breng de snelheid dan terug naar de laagste stand, en voeg achtereenvolgens het eigeel en de zaadjes van de vanilleboon ⁱ en de bloem toe.

Zet de helft van het deeg opzij. Voeg de cacao (zeef het poeder eerst) en de fijngehakte chocolade toe aan de rest van het deeg, en meng op trage snelheid. Wikkel de twee soorten deeg afzonderlijk in vershoudfolie, en vorm er twee rechthoekige balken mee. Bewaar gedurende minstens dertig minuten in de koelkast.

Haal het deeg uit de koelkast, en bestrijk één zijde van het chocoladedeeg rijkelijk met het eiwit (dat u ook in de koelkast hebt bewaard). Leg het vanilledeeg op het chocoladedeeg en druk zachtjes aan.

Wikkel het deeg opnieuw in vershoudfolie, en leg minstens twee uur in de koelkast (een ganse nacht mag ook).

Verwarm de oven voor op 175°C.

Maak plakjes van een halve centimeter deeg, en leg die op een bakplaat waarop u eerst bakpapier hebt gelegd. Strooi een klein beetje grof zeezout op de chocoladekant.

Bak de koekjes in 10-12 minuten ⁱⁱ, en laat ze afkoelen.

Smakelijk!

(Kies één van beide opties. (1) De koekjes bewaren een drietal dagen in een koekjestrommel. (2) De koekjes zijn op binnen de 24 uur.)

—

Schraap de zaadjes uit de kwart boon. De peul kan u gebruiken om anillesuiker te maken. Doe wat suiker in een pot, en voeg de peul toe. Schud de suiker(pot) af en toe.
Opgelet: de koekjes zullen na het bakken nog niet hard zijn. Enige voorzichtigheid is geboden als u de koekjes van de bakplaat naar het afkoelrooster transfereert.

supereenvoudige appeltaart

Het beste aan de appeltaart zijn… de appels. Ha! Vergeet boter- en karamelsauzen, kaneel en andere specerijen: het gaat om de appel. Wij hadden vorige week appels te veel –en het was niet eens hoogseizoen. Appels gaan bij ons echter steevast het boodschappenmandje in, van Granny Smith tot Elstar, van Braeburn tot Fuji, van Cox tot Boskoop. De appel is een ‘gemakkelijke’ vrucht, en laat zich eten van rauw tot compote, uit de hand of op het bord.

En wat doet een mens met zo’n overschot? Taart maken natuurlijk. Een recept van Smitten Kitchen, simplest apple tart, oorspronkelijk afkomstig van Alice Waters, chef en mede-oprichter van het befaamde Chez Panisse in Californië.

Een heel eenvoudig recept, met zeer weinig ingrediënten. Waar wacht u op?

Benodigdheden

Voor het deeg

1 cup huishoudbloem
1/2 tsp sugar
1/8 tsp (een snuifje) zout
85 gram (ongezouten) boter, op kamertemperatuur, in blokjes versneden
3 1/2 tbsp koud water

Voor de vulling

een kleine kilo appels (ik gebruikte Granny Smith)
2 tbsp (ongezouten) boter, gesmolten
5 tbsp suiker

Voor de afwerking (facultatief) ⁱ

1/2 cup suiker

Zo gemaakt

Meng bloem, suiker en zout in een kom, en voeg er de boter aan toe. Meng met de vingers, tot er bijna geen klonters boter meer overblijven.

Doe er het water bij, en meng met de vingers tot je een bal kan vormen. Plat de bal tot een schijf, en plaats die minstens dertig minuten in de ijskast.

Schil ondertussen de appels, snij het klokhuis eruit, en snij ze in dunne schijfjes. Bewaar de schillen en de klokhuizen voor de afwerking.

Rol het deeg uit op een licht bebloemd oppervlak, tot het ongeveer een derde groter is dan de taartvorm die u plant te gebruiken. Mijn taartvorm was een 22 cm diameter.

Plaats het deeg in een lichtjes beboterde taartvorm. Opgelet: laat het overschot aan deeg intact!

Verwarm de oven voor op 200°C.

Schik de appels op het deeg –het lijkt veel, maar ze kunnen er allemaal in! Vouw het overhangende deeg over de appels.

Borstel wat gesmolten boter over het deeg en de appels, en sprinkel suiker over het deeg en de appels.

Bak gedurende een 45 minuten in de oven, tot de appels zacht zijn, en korst goudbruin is.

Laat op zijn minst 15 minuten afkoelen. Heerlijk met een bolletje ijs.

Smakelijk!

—

update, 10 minuten later Grappig: ik voeg dit bij in mijn lijstje recepten, en zie dat ik deze taart precies al eens eerder heb gemaakt.

—

Facultatief: terwijl de taart in de oven staat, kan u een soort appelsaus maken om over de taart te schenken. Doe de schillen en de klokhuizen in een kookpan, en voeg water toe tot ze net onder staan. Voeg de suiker toe, en laat gedurende een 25 minuten pruttelen. Giet het kookvocht door een zeef –of beter nog: een confituurdoek– alvorens te gebruiken. Om een dikkere siroop te bekomen, laat u de saus daarna terug wat inkoken.

Appeltaartcake

Wacht. Laat het eens goed tot u doordringen: Appel. Taart. Cake. Zowel taart als cake, en met appelen! Dat kan niet slecht zijn. Calls for cake, van Orangette, is één van die browser venster die hier al een tijdje open staan. Er staan er nog twee andere naast, ook al cakes, maar ik ben eigenlijk een beetje van plan om niet meer dan één dessert per week te maken. Tenzij ik ergens naar toe moet en ik een dessert zou meebrengen. En het weekend telt niet mee. Hm.

Wat mij verschrikkelijk aanstond aan dit recept –naast de ingrediënten dan– is dat het een soort van hand me down is, een recept dat door zijn heerlijkheid met een bijna mythische hoeveelheid faam wordt beladen, en daardoor –vaak van generatie op generatie– wordt doorgegeven. Dit recept komt uit een Canadees magazine, en bereikte Orangette (die in Seattle woont!!!) via een vriend van een vriend van de moeder van een vriend. She pressed a folded piece of paper into my hand, explaining simply that it was the recipe for an apple dessert, and that I would love it.

Recept naar Orangettes Apple Tart Cake (Adapted from Judy Amster’s friend).

Benodigdheden

Voor de cake (zie foto hierboven):

1 cup rietsuiker ⁱ
1 cup huishoudbloem
1 tsp. bakpoeder
5 tbsp. (75 g) koude boter, in stukjes
1 tsp. vanille extract
1 groot ei, licht opgeklopt
3 grote Granny Smith appels

Voor de bovenlaag:

3 tbsp. rietsuiker
3 tbsp. (45 g) boter, gesmolten en niet te warm
1 tsp. kaneel
1 groot ei

Zo gemaakt

Verwarm de oven voor op 175°C. Iets minder is ook goed, hij mag vooral niet té warm zijn, anders verbrandt de taart.

Meng suiker, deeg en bakpoeder. Voeg er de boter aan toe, en meng met de vingers tot er geen klonten meer overblijven ⁱⁱ. Het resultaat ziet er een beetje uit als gemalen amandelen.

Voeg de vanille en het ei toe, en meng goed. Spreid het mengsel over een taartvorm. Het mag redelijk vlak blijven, t.t.z. er hoeft geen opstaande rand te worden gevormd.

Schil de appels, haal de kern eruit, en snij ze in dunne partjes. Schik de partjes op het deeg, flink dicht bij elkaar. Probeer ze tot dicht tegen de rand te leggen –dichter dan op de foto hierboven dus.

Bak de taart gedurende 45 minuten.

Meng voor de bovenlaag ⁱⁱⁱ alle ingrediënten in een kom, en meng ze goed doorheen met een garde. Als de taart 45 minuten werd gebakken, haal ze dan even uit de oven (doe de ovendeur terug dicht), en giet er de bovenlaag over –niet alles hoeft bedekt te zijn!

Bak nog eens 25 minuten, en laat vervolgens minstens 20 minuten afkoelen.

De taart smaakt het best als ze volledig afgekoeld is, wordt in het recept beweerd, maar ik vond ze nog net iets beter (half-)warm.

Smakelijk!

—

Ik ben niet zo’n zoetekauw, en vond 3/4 cup al meer dan voldoende.
Dit kan ook met een keukenrobot. Doe alles in de keukenrobot, en pulseer tot alle klonten zijn verdwenen.
De bovenlaag wordt een soort speculaas, en het geheel lijkt soms –eenmaal volledig afgekoeld– een beetje op een koekje met appelvulling.

semifreddo met framboos

Wie lust geen ijsjes? De Italianen lijken er heer en meester in, met hun zevenentwintighonderd verschillende soorten en smaken: sorbetto, gelato en semifredo. Toen Bill Granger enige afleveringen geleden zonder enige moeite een semifreddo in elkaar flanste (dezelfde aflevering van die kip overigens), kwam het dessert al gauw op mijn te maken lijstje te staan. Het is een ellenlang lijstje ondertussen, ik heb het er nog wel eens over.

Gebaseerd op Bill Grangers recept ⁱ voor semifreddo met framboos, pistache en rozenwater.

Benodigdheden

6 eigelen
3 eetlepels honing ⁱⁱ
250 ml opgeklopte slagroom
150 g frambozen ⁱⁱⁱ

Zo gemaakt

Klop de slagroom stijf, en zet opzij.

Klop de eigelen en de honing met een elektrische klopper tot een romig en bleek mengsel –dit duurt een tijdje, tot bijna tien minuten.

Meng de slagroom onder het eigeelmengsel.

Neem een brood- of cakevorm, en leg er plastic vershoudfolie in. Schenk het mengsel erin, en plaats het gedurende 1 tot 2 uur in de diepvries, tot het gedeeltelijk bevroren is. Schep er dan de frambozen onder, en plaats terug in de diepvries tot het volledig bevroren is.

Plaats het twintig minuten in de koelkast alvorens uit te storten en op te dienen (snijd de semifreddo in schijfjes).

Smakelijk!

—

Bill Granger gebruikte dus ook nog rozenwater en pistachenoten, maar die had ik niet voorhanden.
Eigenlijk ben ik niet zo zot van honing. Met suiker lukt het net zo goed, en ook met suikervervanger zoals rijststroop moet het volgens mij goed aflopen.
Grangers recept vraagt om verse frambozen, maar ik heb diepvriesframbozen gebruikt.

appelsien-amandelcake redux: the Nigella version

Klinkt zoals dat van Nigella, wierp steenbok68 op toen ik de appelsien-amandelcake uit elle eten probeerde. Dus plaatste ik het bij op mijn to do lijstje. Toeval wil dat eerder deze week ook Deb van Smitten Kitchen met dat recept aan de slag ging, voor een clementine-cake. Voor clementijnen vond ik het wat te laat, maar Nigella beweert dat we net zo goed appelsienen of zelfs citroenen kunnen gebruiken.

Twee uur, zo lang moeten die appelsienen gekookt worden volgens het recept van Nigella. En hoewel me dat bij de aanvang een beetje overkill leek, moet het worden gezegd dat deze versie (nog) veel lekkerder is dan de versie uit Elle. Veel minder bitter, beaamde iedereen die het heeft geproefd.

Benodigdheden

375 g appelsienen (dat zijn er ongeveer twee)
6 eieren
250g amandelpoeder
200g kristalsuiker
1 (opgehoopt) tbsp (koffielepel) bakpoeder

Zo gemaakt

Breng de appelsienen in een pan met koud water aan de kook. Laat gedurende twee uur voortpruttelen ⁱ. Laat even afkoelen, verdeel in kwartjes, laat nog wat afkoelen, en pureer (in de blender of keukenrobot).

Verwarm de oven voor op 190°C.

Klop de eieren met de suiker op tot een bleek en luchtig mengsel. Dat gaat het gemakkelijkst met een keukenrobot.

Vouw er vervolgens het amandelpoeder en het bakpoeder onder, en nadien ook de gepureerde appelsienen.

Bak gedurende een 50-tal minuten. Nigella is redelijk specifiek over de baktijd (een uur), maar ik ga Deb volgen, wanneer ze daar liever redelijk redelijk vaag over blijft. Veel hangt af van de cakevorm die u gebruikt; ik gebruikte opnieuw mijn springvorm van 23 cm diameter.

In elk geval kijkt u maar beter eens naar de kleur van de cake na een dertig minuten. Als de bovenkant donker genoeg is, dekt u die beter af met bijvoorbeeld zilverpapier.

Doe de cake-test!

Smakelijk!

(En vergeet niet: kook die appelsienen gedurende twee uur. Het loont de moeite!)

—

Als het water te hard kookt, vergroot de kans dat ze openbarsten.

Geroosterde kip gevuld met ricotta en kruiden (Bill’s Food)

Wij zijn zot van kip. Euh, allez, ik toch. Minstens 1 keer in de veertien dagen maak ik kip klaar, en ook op restaurant sta ik niet ongunstig tegenover gevogelte op het menu. En zo zot als ik ben van kip, zo zot ben ik ongeveer van kookprogramma’s op televisie. Liefst als het eten centraal staat –al kijk ik ook graag naar Top Chef. Bij Vitaya tonen ze sinds kort ook Bill’s Food, een programma rond de goedlachse Australische kok Bill Granger. Granger maakte twee reeksen van resp. 6 (2004) en 7 (2007) episodes, die nu allemaal op Vitaya worden vertoond. Deze week is het de beurt aan aflevering 7 (de eerste van de recente reeks dus), waarin Granger kip klaarmaakt.

Eerder had ik al zijn tip voor een omelet getest (voeg wat room toe aan de eieren), en dat werkte perfect. Dus besloot ik me ook maar eens aan zijn kip te wagen.

Benodigdheden

een hele kip
375 g verse ricotta –ik gebruikte ‘slechts’ 250 g (1 potje), en dat volstond ruimschoots.
2 eetlepels versnipperde bieslook
2 eetlepels versnipperde kervel
2 koffielepels geraspte citroenschil
zeezout
vers gemalen zwarte peper
olijfolie

Zo gemaakt

Verwarm de oven voor op 200°C.

Mix de ricotta, kruiden, cirtroenschil, zout en peper. Zet opzij.

Leg de kip met de borst naar beneden. Snij met een scherp mes langs de ruggengraat ⁱ, en haal de ruggengraat eruit. De kip spreidt nu open (foto links) en lijkt een (klein) beetje op de facehugger uit Alien. Gebruik anders gerust een vleesschaar (geen gewone, dat gaat niet lukken), of vraag het uw slager om het voor u te doen als u er erg tegenop kijkt.

Draai de kip om, en druk op de borst om ze zo plat mogelijk te krijgen (foto rechts). Maak met uw vingers voorichtig het vel van de borst en de dijen los –dit gaat heel gemakkelijk. Op de foto rechts hierboven werd het vel reeds los gemaakt.

Breng het ricottamengsel (voorzichtig) tussen vel en vlees aan. Ja, het wordt een beetje messy; dat geeft niet. Leg de kip in een ovenschotel, sprenkel er wat olijfolie over, en wat grof zeezout en versgemalen peper. Bak in ongeveer 50 minuten ⁱⁱ.

Laat de kip nog even rusten ⁱⁱⁱ alvorens te serveren. Ondertussen hebt u tijd om een slaatje in elkaar te flansen en/of saus te maken van het braadvocht.

Smakelijk!

(De kip was heerlijk mals –ik ga dit recept zeker nóg gebruiken.)

—

Ruggengraat is –net zoals pannenkoek trouwens– één van die woorden waarvan ik niet begrijp (wil begrijpen) waarom er een tussen-n gebruikt wordt. Alsof zo’n graat van meer dan één rug kan komen, of zo’n koek in meer dan één pan gebakken wordt.
Prik in de kip om te zien of ze gaar is. Als het vocht dat eruit komt helder is, dan is de kip klaar.
Dek ze af met aluminiumfolie en een keukenhanddoek.

van génoise tot biscuit (iii): (koude) biscuit

Na een korte inleiding en het recept voor pan di Spagna volgens Mijn Little Italy, vetrek ik deze keer van het recept uit De Zilveren Lepel. Hun recept voor biscuitbeslag (pasta per pan di Spagna) komt wonderwel overeen met wat in Ons Bakboek beschreven staat onder koud biscuitbeslag ⁱ.

Het grote verschil met het recept uit Mijn Little Italy, is dat het eiwit en het eigeel gescheiden worden opgeklopt. Verder vraagt De Zilveren Lepel om de helft van het bloem door aardappelmeel te vervangen, maar dat had ik niet in huis. Maïsmeel wel, en volgens Ons Bakboek is dat net zo goed.

Het eigeel klopt met de suiker mooi op tot een bleek en luchtig geheel (al had ik het niet graag met de hand moeten doen), en toen ik daarna het eiwit eronder vouwde, leverde dat een mooi en nog luchtiger geheel op. Luchtiger zelfs dan wanneer de eieren niet gescheiden worden verwerkt –zoals ik ook had verwacht.

De volgende keer gebruik ik echter opnieuw enkel gewone bloem. Toen het maïsmeel onder het beslag werd gemengd, krimpte een derde daarvan voor mijn ogen weg. Veel gevolgen had het niet, de biscuit was ook na het bakken nog iets luchtiger dan de eerste keer, maar bij het toevoegen zorgde het toch even voor nodeloze stress. Geen maïsmeel meer in mijn beslag, dank u.

Benodigdheden

6 eieren, gescheiden
150g fijne kristalsuiker
80g bloem, gezeefd
80g aardappelmeel of maïsmeel, gezeefd

Mijn springvorm heeft een diameter van 23 centimeter.

Zo gemaakt

Verwarm de oven voor op 180°C. Beboter de springvorm en bestuif die licht met wat bloem.

Klop de eiwitten stijf, en zet opzij. Klop de eigelen met de suiker bleek en luchtig, en spatel de eiwitten voorzichtig door het dooiermengsel. Voeg de gezeefde bloem er beetje bij beetje aan toe, terwijl u ook dat er voorzichtig onder vouwt.

Doe het beslag in de vorm, en bak in ongeveer 40 minuten in de oven.

Als de biscuit klaar is, haal hem dan niet te bruusk uit de oven, maar laat de taart eerst wat ‘wennen’ aan de koudere kamertemperatuur, door de oven even een kwartje open te laten.

Haal de taart voorzichtig uit de vorm, en laat verder afkoelen voor verder ‘aan te kleden’.

Zoals de vorige keer heb ik opnieuw 500g bosvruchten (uit de diepvries) met 50g suiker opgearmd. Ondertussen heb ik één bloedappelsien gedurende een goede vijf minuten in kokend water laten ronddobberen (om de schil zacht te maken en de waslaag te verwijderen). Dat alles heb ik even laten afkoelen.

Ook 500ml slagroom werd opnieuw zeer stijf opgeklopt.

Toen de appelsien voldoende afgekoeld was, heb ik hem met een scherp mes in fijne schuifjes gesneden ⁱ.

De biscuit werd horizontaal in twee gesneden. Op de onderste helft kwam achtereenvolgens een laag bosvruchten, een laagje slagroom, en een laagje bloedappelsienschijfjes.

Dan ging het deksel er opnieuw op, en werd de taart met de rest van de slagroom geplamuurd. Een tweede (ongekookte) bloedappelsien ging voor de bijl, en werd in een cirkel op de taart geschikt. Wat verse frambozen vormden daarbinnen een kleinere cirkel, en de rand van de taart werd met chocoladeschilfers getooid.

Smakelijk!

(We hebben ze met 7 mensen opgepeuzeld. Ik heb de (schoon)ouders nog nooit zo’n grote stukken taart weten verorberen. Om maar te zeggen dat zo’n biscuit, ondanks de slagroom, zeer licht is.)

—

De Zilveren Lepel is het Italiaanse equivalent van het Vlaamse Ons Kookboek van de Boerinnenbond, en werd in 2007 voor het eerst ook in het Nederlands uitgegeven (gebaseerd op de Italiaanse editie van 1997); Ons Bakboek is het deel van Ons Kookboek dat over erm… bakken gaat.
Ik had het eerst met de mandoline geprobeerd, maar dat leverde alleen maar pulp op. Gelukkig had ik twee appelsienen geprepareerd.