Tag: de morgen

discriminerend

Rechter vindt website Rent-a-Wife discriminerend, staat vandaag onderaan op pagina 9 van DM te lezen. Begin april lanceerde webagentschap Emakina in opdracht van Home Entertainment Services een teaser website om hun dvd-verhuurservice te promoten. Op de site, Rent-a-Wife, kon je schijnbaar een vrouw inhuren. Wie bleef doorklikken kreeg uiteraard geen vrouw thuisbesteld, maar kwam terecht op de site van DVD Post.

Zelfs iemand met een I.Q. van 20 had door dat het om een satire ging. Blijkbaar wonen er in België mensen met een nog lager I.Q., want daar kwamen al gauw de PS, de consumentenorganisatie OIVO en het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen aanzetten. En rechter Marc D’hoore, die er niets anders op vond dan hen gelijk te geven.

Niet dat Emakina geheel vrijuit gaat in deze. Het webbedrijf moet net zoals Home Entertainment Services een dwangsom van 2.500 EUR betalen als zij de campagne herhalen. De campagne herhalen zit er vanzelfsprekend niet in, dus maakt CTO John Deprez in DM gewag van een billijke veroordeling.

“Er is niks waar we ons persoonlijk ongelukkig over moeten voelen, dus we hebben er geen enkel probleem mee. Nu weten we waaraan we ons moeten houden.” De kans dat het bedrijf in beroep gaat, is dan ook uiterst klein. “Daarover moet de raad van bestuur beslissen. Maar ik weet niet of we erbij zullen winnen door in beroep te gaan.”

Ach, en de volgende die een satire publiceert mag dan meteen voor de rechter verschijnen, gezien het precedent dat u in uw zog achterlaat? Fraai is dat.

De site werd overigens beschaafd verwijderd. Google is evenwel uw vriend, en wie de oorspronkelijke versie heeft gemist, kan ze nog steeds bekijken.

overbodige luxe

Schrijft Agnes Goyvaerts vandaag in De Morgen:

Een geval van struisvogelpolitiek

Ik was in Londen, de voorbije dagen. Ik had me voorgenomen om niet naar handtassen te kijken, maar uit professionele interesse doe je het dan toch. Gelukkig vind ik de meeste ‘It’-tassen lelijk. Potsierlijk groot, met al dat gefrons en die zware, vergulde sluitingen, als waren het plofkoffers. Het is niet aan mij besteed en dat is maar goed zo. Zo liep ik fluitend door Selfridge’s, tot ik ineens dacht, die daar, die zou me nog iets zeggen. Wit struisvogelleder (past bij mijn horlogebandje), eenvoudig van vorm, een beetje als mijn doordeweekse boodschappentas, en zonder bling. Even kijken wat dat moet kosten. Ik land meteen terug op aarde: 1.995 pond, snel omgerekend 2.890 euro of een kleine 120.000 frank. Euh? Zijn er mensen die dat kunnen betalen? Zijn er mensen die dat überhaupt willen betalen? Jazeker. Maar zijn we dan nog wel goed bezig?

Euh? Goyvaerts is ‘lifestylejournaliste’, die zich bezig houdt met het schrijven over luxe-artikelen. Luxe-artikelen, zaken die je dus pas koopt nadat je eerst je zuurverdiende geld hebt uitgegeven aan levensnoodzakelijke dingen zoals voedsel, tandpasta en wc-papier. Luxe-artikelen zijn per definitie duur en overbodig. (Pleonasme, heet de stijlfiguur waar u naar zocht.)

Er zijn ook échte doordeweekse handtassen te koop voor pakweg 8 euro of een kleine 400 frank. Echt wel. Als u serieus goed bezig wil zijn, schrijf dan over de goedkope zaken in uw column, in plaats van de dure. Schrijf over de kringloopwinkels, over rommelmarkten, over betaalbaar design i.p.v. een forum te bieden aan hyper-dure zaken. Niet dat ik daar iets tegen heb overigens, maar wel tegen de schijnbare noodzaak om daar achteraf hypocriet over te gaan doen. Want ik heb geen nood aan een fashionista die een sociaal geweten pretendeert. Dat is overbodige luxe.

de wereld met kleppen op

Wat is de hidden agenda van Didier Wijnants, blijf ik mij toch afvragen. Protesteert hij echt tegen de inmenging van Studio Brussel in de programmatie van Jazz Middelheim, en tracht hij daarmee zijn solidariteit t.o.v. ‘oorspronkelijke’ bezielers te tonen? Of is hij echt gewoon een zielig elitair mannetje met oogkleppen op, dat enkel interesse heeft voor de elitair-hoogdravende jazz waarmee hij zijn expertise wil aantonen? Feit is dat hij nogal rechtlijnig is in zijn denken: moeilijk is goed, makkelijker is populistisch is slecht. Het toont in elk geval aan dat een recensent van zijn soort mijlen ver staat van het publiek zelf.

“Dez Mona wist de jazzhoofden van de luisteraars niet te ledigen, terwijl de orkesten van Briskey en Matthew Herbert moeite hadden om de belofte van een Big Band geloofwaardig te maken”, zo schrijft hij in DM. Even daarvoor fulmineerde hij tegen de “kleine machtsgreep die Studio Brussel op het programma gepleegd had.” Dez Mona trok een evenwel volle tent, en over Briskey heb ik alleen maar goede zaken gehoord (ik was er zelf niet bij, maar heb ze wel eerder gezien in de Vooruit). Mensen die eigenlijk niet zo in die jazz geïnteresseerd waren, maar die via Briskey ontdekt hebben dat het allemaal eigenlijk best spetterend en onderhoudend in elkaar kan zitten. Het kan natuurlijk helpen om u ook eens onder de mensen te geven, buiten steeds datzelfde kleine netwerk van (vaak zelfverkondigde) jazzkenners. (Wat dat laatste betreft: wie het schoentje past, trekke het aan.) Overigens, die Briskey-Buscemi-Tootsdag, was de allereerste festivaldag in de geschiedenis van Jazz Middelheim, die volledig uitverkocht was.

Dez Mona stond perfect geprogrammeerd op een dag met als thema Jazz and beyond. Een dag die een toch wel geslaagde transitie maakte van Wolfgrams jazz naar de mainstream jazz van Legnini naar het eclectische Dez Mona naar het hilarische Matthew Herbert. Het is uw ding niet, meneer Wijnants, en u raakt er een beetje in verloren. Maar dat –onder ons gezegd en gezwegen– is uw probleem. Laat ons maar genieten.

(Oh, en kom eens langs op Jazz in ’t Park. Al is dat helemaal gratis, dus is de kans groot dat ook daar weer niet alleen jazz-, maar gewoon muziekliefhebbers zitten.)

storm zoekt glas water

Door omstandigheden heb ik pas vandaag De Morgen van gisteren kunnen lezen. Voorgaande zin enkel om het niveau te demonstreren van de onmiskenbare teneur van de jazzbesprekingen in voornoemde krant over Jazz Middelheim. Want het valt op: zowel Hugo Camps (in zijn column eergisteren), als Didier Wijnants (in zijn bespreking van dag 1 en over de ultieme jazzstandard gisteren) hebben hun VRTpen met vitriool gevuld. Beweren dat ze bij De Morgen een eitje te pellen hebben met de VRT zou waarschijnlijk te ver gaan, maar het stormt precies toch een beetje in het glas.

Niet dat Wijnants geheel ongelijk heeft. Reeves was (veel) beter bij de opening van het BNRF in 2006, net zoals Tania Maria –die zowel op BNRF als op Middelheim eigenlijk verkeerd geprogrammeerd stond– eergisteren in Antwerpen stukken beter was dan op datzelfde BNRF, editie 2006. En ja, het is schrijnend om zien dat de sponsorplaatsen niet opgevuld worden, en de echte jazzfans daardoor soms in de kou moeten blijven staan. Maar geldt dat niet voor elk cultureel evenement? Recent nog eens de première van een opera bijgewoond? En ook de pers volgt niet elke uitnodiging even getrouw op.

Het botst overigens grappig tussen Camp en Wijnants. Eerstgenoemde betreurt de (vermeende) beperkte interesse voor jazz (“Wie bekeert het jonge geweld tot Jazz Middelheim?”), terwijl Wijnants zonder schroom de elitaire kaart uitspeelt (“En ze lijkt weer meer chanteuse van popdeuntjes te willen worden, eerder dan een jazzdiva die haar noten en lettergrepen in de lucht beitelt.” –over Reeves). Maar allebei hangen ze principieel hetzelfde conservatisme aan: het sacrale, of zelfs intellectualistische, aspect van de jazz (“Maar ik blijf zeggen: liever jazzdag dan moederdag.” –Camps).

“Misschien woedt diep in de ziel van elke muziekliefhebber toch ook nog een beetje een loopgravenoorlog”, schrijft Wijnants. “De echte liefhebber vindt dat er over smaken en kleuren wel degelijk gediscussieerd moet worden.” Myriam Alters composities als ‘flinterdun’ omschrijven is dan ook zijn goed recht, al had hij misschien beter gewoon vermeld dat de combinatie klassiek en jazz gewoon zijn ding niet is –net zoals de free jazz van pakweg Mâäk’s Spirit mijn ding niet is. Maar hopelijk kunnen we die loopgravenoorlog proper voeren, en laat het mosterdgas liever thuis. Dan kunnen de liefhebbers elkaar met open vizier tegemoet treden.

(Update: ik heb ondertussen ook de weekendkrant gelezen. Wijnants bevestigt daarin mijn vermoeden. Hoewel zijn oordeel al genuanceerder is, is het pas goed voor de recensent als er experimenteel-moeilijke jazz gebracht wordt. “Misschien een iets te taaie brok voor sommige bezoekers, maar het was een verademing, dat uurtje alle remmen los.” –over Mâäk’s Spirit)

toegift

Gisteren zat de krant (DM) alweer niet in de bus. Het komt de laatste tijd steeds meer voor –een ziekte waar we alleen met DS last van hadden toen we een tijdje op twee kranten geabonneerd waren.

Niet zolang geleden had DM overigens beloofd de Gentse abonnees, die tijdens de staking van De Post een tijd lang hebben moeten missen (lees: zo’n 10 dagen), op gepaste wijze te verrassen voor de geleden ongemakken. De abonnees zouden daarvan verder per brief van op de hoogte worden gebracht. Dat hadden ze breedsprakerig in hun krant geplaatst.

Ondertussen mochten wij die brief ontvangen.

Beste abonnee,

Zoals u ongetwijfeld weet, zorgde de staking bij De Post in Gent (gestart op 11mei) voor grote problemen met de verdeling van De Morgen. Hierdoor heeft u uw favoriete krant een tijdje moeten missen.

In naam van De Persgroep Publishing (uitgever van De Morgen) bied ik u hiervoor mijn oprechte excuses aan.

U bent de gemiste exemplaren echter niet kwijt: uw lopen abonnement wordt verleng voor de gemiste kranten, en dit met 7 exemplaren.

Wij wensen u alvast nog veel leesplezier met De Morgen.

Voor meer informatie kan u steeds bij onze abonnementenservice terecht op telefoonnummer 027454 25 91

Met vriendelijke groeten,

Jurgen Boschmans,
Verantwoordelijke Abonnementenservice De Pergroep Publishing

Beste Jurgen, vergeef mij, als ik enige ontgoocheling in mij voel opwellen bij het lezen van uw brief. Het is niet dat ik uw –ongepersonaliseerde– brief niet op prijs stel, maar ik had me toch iets anders voorgesteld bij de verrassing die het geleden ongemak zou verzachten. Toch iets anders dan datgene waar we eigenlijk recht op hebben, namelijk de kranten waarvan u eigenlijk belooft dat we ze elke dag netjes in onze bus zullen vinden. De kranten, waarvan we er als abonnee geen enkel zullen missen. Tenminste, zo laat u toch optekenen als twee van de 6 goede redenen om een abonnement te nemen.

Die verrassing, dat hoefde bovendien niet hoor, ik had best genoegen willen nemen met een verlenging van het abonnement. Maar dan had u natuurlijk beter niet zo’n beloftevolle aankondiging in uw krant laten plaatsen.

U komt, beste Jurgen, een beetje over als het marketing type, en dan bent u zeker bekend met de leuze ‘underpromise, overdeliver‘. Misschien een tip voor een volgende keer?

chronologisch

De Morgen blogt! Of liever: laat bloggen, politici nog wel.

In alfabetische volgorde mogen 6 toppolitici […] exclusief voor De Morgen bloggen: Bert Anciaux, Karel De Gucht, Bart De Wever, Freya Van den Bossche, Herman Van Rompuy, en Mieke Vogels. In hoeverre ze dat ook zelf doen is weer iets anders, maar doet eigenlijk maar weinig ter zake.

Maar wil er alstublieft iemand aan de mensen van De Morgen diets maken dat commentaar op zo’n blogpost chronologisch wordt getoond, met de meest recente onderaan?! Ik denk eigenlijk niet dat ik, op het hele wijde interweb, ook maar één weblog ben tegengekomen waar de commentaar andersom werd getoond. Waarom ook, want het gaat geheel tegen de normale leesrichting in: je leest eerst het artikel, dan scroll je verder de commentaar in, die je ook chronologisch naar onderen toe verwerkt.

Grmbl. Alsof het al niet erg genoeg is dat ze mij hun krant niet eens kunnen bezorgen.

afwimpelend

Sinds vrijdag staakt de Post in Gent centrum. Tijdens de onderhandelingen vanochtend werd het voorakkoord niet aanvaard, waardoor wij ook vandaag nog geen brieven of kranten ontvangen.

Sinds vrijdag heb ik dus geen (ochtend)krant meer gezien –zaterdag zat ze wel in de bus– en dat vind ik toch een beetje van het goede teveel. Twee van de 6 goede redenen om een abonnement te nemen, zijn immers: (2) U krijgt de krant elke morgen netjes in uw bus (3) en U mist geen enkele krant.

“Hallo met De Morgen?”

“Al onze operatoren zijn momenteel bezet…”

Na een kwartier elke vijftien seconden dezelfde boodschap te hebben gehoord, waarna telkens hetzelfde liedje wordt ingezet, wordt de verbinding abrupt verbroken on n’est pas dans la possibilité de vous aider. Ik bel onmiddellijk terug, en kijk, ik word onmiddellijk verder geholpen door een vermoeid klinkende mevrouw.

“Ja meneer, daar kunnen wij niet aan doe hé. Dat is een duidelijk geval van overmacht.”

“Euh, dat kan best zijn mevrouw, maar ik heb een abonnement genomen omdat u zelf vermeldt…”

“Weet u wat,” (het klinkt alsof ze me een grote gunst verleent) “ik zal uw abonnement verlengen met de duur van de staking.”

“Dankuwel mevrouw.”

Het was weer een boeiende voormiddag.

platitudes

Nieuwsgaring en analyses op hun best, betreffende de moord op Annick Van Uytsel. Ik citeer uit de twee vooraanstaande Belgische kranten.

In het Albertkanaal ter hoogte van Lummen is gisteravond in een vuilniszak het lichaam aangetroffen van het achttienjarige meisje Annick Van Uytsel. […] Alles wijst in de richting van misdadig opzet.

Alles wijst in de richting van misdadig opzet? Ge zoudt het niet zeggen. Is die journalist wel zeker dat ze niet per ongeluk in zo’n vuilniszak is terecht geraakt? Dat daar toevallig wat stenen in lagen, en dat die dan vanzelf in het water is gerold?

Er zijn twee denkpistes: ofwel werd ze ontvoerd door iemand die haar kende, ofwel kruiste een onbekende haar pad.

Ge meent het! Ofwel was het iemand die haar kende, ofwel iemand die haar niet kende? Trekt ge hier niet wat te rap conclusies, vriendschap?

*zucht*

Verdomme zeg. Back off. Als het dat maar is wat ge te vertellen hebt, dan zwijgt ge beter. En loop vooral de politie niet voor de voeten. Wacht, ge kunt straks misschien nog wat cruciale informatie lekken. Onder het mom van persvrijheid en al.

begrijpend lezen

Het staat in de gazet: Bloggers kraken website Crokychips (DM 23/03/2007). Het lijkt wel alsof de georganiseerde misdaad ermee gemoeid is.

Nog voor het chipsmerk Croky een domeinnaam voor zijn nieuwste product had kunnen registreren, waren enkele pientere surfers al met dat idee gaan lopen. Croky kreeg de site terug in ruil voor bergen gratis chips.

Crokidos, de jongste spruit van het chipsgamma, is nog maar pas door Croky op de markt gebracht. Het merk zocht wat reclame en mailde 214 bloggers met de vraag een videorecensie te maken over Crokidos. Die recensie zou geplaatst worden op de actiewebsite www.maakofkraak.be.

Die actiesite was nog niet actief, zo ontdekte een van de bloggers. Hij registreerde de site zelf en mailde alle betrokkenen dat hij de site ‘gegijzeld’ had. Hij eiste gratis chips voor alle 214 personen en kaartjes voor de Belgische blogawards in ruil voor de domeinnaam.

Ontdek de fouten. Erm wacht, dit zal korter zijn: ontdek de juistheden.

*zucht*

De krant heeft er twee weken over gedaan om de berichten (Maakofkraak, Maakofkraak II) op te pikken en te verwerken tot dit miezerig artikel. Misschien hadden ze toch beter wat meer research gedaan? Of gewoon gelezen wat er stond bij Pietel?

onkies

Dit (De vuil was buitenhangen) vind ik zeer onkies. Internet als watchdog is een goede zaak, maar het wordt heel anders wanneer men een ‘concurrerend bedrijf’ onder het mom van objectieve verslaggeving (Dus neem ik de mail gewoon over, zoals ik hem kreeg. Iedereen moet zijn eigen mening maar vormen.) in een slecht daglicht stelt…

Om journalistiek correct te zijn, zou ik ook moeten luisteren naar de tegenpartij. Theoretisch is dit natuurlijk geen Standaard blog. Ik ben dus ook niet echt verplicht correct en volledig te zijn.

Ugh: niet echt verplicht correct en volledig te zijn?! Is dat de (nieuwe) journalistieke ethiek? Want hoe je het ook draait of keert, An, je bent –zeker met dat onderwerp– direct gelinked aan je werkgever. Er zijn er al voor minder gedooced.

Bijzonder onkies.